een regenboog liefde
grijp de aangename
atmosfeer uit de lucht
haal longen-vol adem
boor gaten in de hemel
blaas tegen zijn vensters
zo dat zij zich openen
werp hem uiteindelijk
tegen de zeilen
die je laten zweven
tot ver voorbij de einder
in een regenboog liefde
*********************
sunset 01-04-2020
ook deze dag
het regent grauw
de wereld sluimert
hier hou ik van
wanneer het gras
in 't duister fonkelt
de lucht fris geurt
en ik de sterren zie
dan wil ik mij
het liefst voor uren
in je schoot verschuilen
het buiten uitgesloten
slechts liefde uiten
met elke vezel van mij lijf
tot aan het ochtendrood
laat mij dan rusten
dicht tegen dicht
waar ik je hartslag
kloppend voelen kan
om bij het eerste licht
mijn ogen zacht te sluiten
en vredig in te slapen
omdat ik zeker weet
wanneer mijn asem stokt
jij mij jouw adem geeft
tot ik ontwaak
en ook weer deze dag
door jou heb overleefd
*********************
sunset 01-04-2020
als ik mij gelukkig voel
vandaag,
omarm ik lachen
verheug mij
over alle warme woordjes
en aan mijn ochtenddis
begroet ik, kort
het gisteren en morgen
om daarna nog
met het vandaag
te proosten
al lijkt mij toch
de rode wijn
nog altijd meer azijn
*********************
sunset 02-04-2020
tot nader order
ik ben niemands eigendom
al zijn mijn wortels uitgerukt
die mij boven de afgrond houden
kan ik nu, niet, nooit terug
ben slechts een wandelaar
in een gewaad van droefenis
al hoor ik wel bij iemand
zij is mijn wortelstok
en ofschoon niet gebonden aan de aarde
geloof ik haar
sappig zijn de groene weiden
- ook al verlang ik naar opgeworpen stof -
tot nadere order gesloten
en toch hunker ik levende luidruchtigheid
van 's ochtends acht tot 's avonds laat
de zomerzon in koude lentetijd
treurniskleren en sterrenjas
windriem en waterschoenen
zandcape en zonnekrans
golven die mijn voeten bespoelen
*********************
sunset 02-04-2020
alles heeft een reden
dat alles een reden heeft
weet en begrijp ik
ook al ken ik hem niet altijd
deuren blijven gesloten, tafels afgeruimd
ondanks dat wij graag blijven
niet voldaan maar ook niet hongerig
de radio brengt mij dichter
bij zangers en zangeressen
maar geen enkel lied laat mij dansen
het water in mijn ogen
heeft beslist een reden,
die ken ik
*********************
sunset 03-04-2020
onze vingers scheiden zich nooit
spreken klinkt nachtelijk
alsof het lijf nog moet ontwaken
het geurt naar haren
en intimiteit van jouw schoot
je benen achteloos gespreid
en je billen bloot
stemmen verdubbelen zich
om velden en wouden uit te dagen
nu bijlen verankerd liggen
om bomen te behouden
de gloed van het vuur
is al lang niet meer rood
geeft nog amper wat licht
maar wij blijven, gaan niet naar buiten
onze vingers scheiden zich nooit
huid op huid
is alles veel warmer
*********************
sunset 03-04-2020
on-zin
(vergeet wat vergeten wordt)
ik zit op een telefoonkabel
om een beter overzicht te hebben
's nachts hoor je geen geluid
en zonder gesprek blijf ik sprakeloos
na voldoende gezien te hebben
open ik mijn paraplu en spring
en terwijl ik neerdaal, sluit ik hem
omdat het niet meer regent
land onzacht op het dak
van een auto van een foutparkeerder
tegen wie ik een klacht indien
voor het toebrengen van lichamelijk letsel
tijd om mijn conclusie te trekken:
de kerktoren slaat twaalf
en de laatste trein rijdt juist achteruit weg
tijd om te gaan slapen
*********************
sunset 03-04-2020
geen moment meer zonder
de heldere nacht neigt zich nu neer
werpt schaduw op het zwijgend beeld
nog leeft de stad stil zonder ons
in de herinnering aan het avondlijke licht
en volheid van de geur van vrij zijn
druppels glinsterend als dauw
glanzen in de schemerende stilte
de rode wijn fonkelt in 't glas
geen hard geluid verbreekt de rust en vrede
een ster die valt raak mij in ziel
en laat mij zuchtend dansen van geluk
wijl ik jou diep in d' ogen schouw
ontbrandt jouw glimlach mij een lust
wil ik noch geen moment meer zonder jou
*********************
sunset 04-04-2020
enkel een echo
… in het woud
heel diep binnen in
vind ik een afdruk van een wolkje
puzzel het tot één geheel
[waar eentje is, zijn er meer]
en ik hoor mij niet
tussen de hoge dennen
die de hemel schragen
wolkenafdrukken nemen
nog, en toch altijd anders
en ik hoor water en wind
ja zelfs het groeien van bloemen
en het geluid van mieren
maar mij hoor ik niet
enkel een echo
*********************
sunset 04-04-2020
liefdevol lachend
een kus,
amberkleurige honing
anjerkruidenolie op je tong
als bitterzoete amandelen
ik praat het ochtendlicht naderbij
splijt woorden met een bijl
de tekens in taal
okerkleurige lijnen in diepe rimpels
(hoe stel jij je de wereld voor, de hemel
die reeds lang voor deze tijd
in een meer van zoute tranen
verdronken is?)
het fluisteren van winden
die uit het oosten komen
weerspiegelen in jouw ogen
een zee van gouden korenaren
een tedere hand tegen mijn wang
en jouw schoot als de bron
waarop een schip met witte zeilen
vaart in de wind van jouw adem
liefdevol lachend
kom jij mij tegemoet
*********************
sunset 05-04-2020
nog is het niet klaar
zelfs wanneer ik nacht en nevel doorzoek
vind ik nog niet mijn herinneringen
de wereld die ik ken
heeft elke kleur verloren
elke glans
de bossen, de velden en de weiden
zelfs hij die op de eerste dag van de lente
met zijn stralen alles laat schitteren
is soms bleek nu, bijna grauw
in een doorschijnende onwaarschijnlijkheid
nog is het niet klaar
zegt mijn schaduw
die ik vanuit mijn ooghoeken
in de gaten hou
argwanend en jaloers
wat vast staat:
niemand bevrijdt de tijd
noch scheidt het gisteren van vandaag
of het begin van het einde
mijn spiegelbeeld kan ik niet ontkomen
vrienden ontmoet in alleen nog in gedichten
en mezelf in een rouwadvertentie
*********************
sunset 05-04-2020
slechts enkele passen
slechts een paar passen tussen huis en huis
voor dat de avond valt in de straat
alle beelden langzaam worden
en de lucht bezadigd rood hangt
klokken luiden niet tijdens de vlucht van eksters
noch voor hen die hun hond uitlaten
er schemert nog een weinig dag in de heggen
en het drogbeeld van een gesloten deur
vindt in het licht enkel schaduw
met achter vensters
het flikkeren van beeldschermen
het wachten is op de laatste nieuwsberichten
*********************
sunset 06-04-2020
stoelen aan een tafel
gebonden aan kale takken
ontvouwt zich een blad
in straten nestelt weemoed
de leeuwerik zwijgt in de boom
ik schrijf de rest van dag-
licht in het doosje van mijn bril
alsof woorden daar verborgen
liggen waarna ik zo lang
op zoek ben geweest
*********************
sunset 06-04-2020
zoetgevooisde stemmen
boven ons sterren,
bleek nog, en lente
met tere bloesems
amper gered
in late winternachten
beelden ontspruiten
in open ruimtes
vanuit een einder
naderen boze geesten
die niemand wil
maar zoetgevooisd
klinken al stemmen
gedichten lezend
tot harten beven
[stil zit ik hier
in 't lachend ogenlicht
van jou; zwijgend]
*********************
sunset 06-04-2020
stil in wat was
ik zet de klokken
niet meer voor
noch achteruit
leg in de schemering
enkel slechts slaap
alsof voor altijd
dag en nacht
vereend zijn in ontkenning
van wil en wat ik wil:
in droom ontwaken
bevrijd van ruimte tijd
vast in herinnering
stil in wat was
*********************
sunset 07-04-2020
in een verre einder
zo als het zwijgen langer wordt, niet mooier
alsof alles gestopt is, het ene na het andere
iets dat je nimmer aan een ander zou vragen
mis ik naast het belangrijkste, de moed om
luid te zijn, ook als is dit, zelfs met andere woorden
geen lied dat jij zingt, voor mij en tegen de stilte
was kan ik zeggen tegen stof op onze lijven
in het duistere niets aan oevers van licht
aan de overzijde en wij op de verkeerde plaats
de toekomst niet durven voorspellen, enkel dichten
tegen de storm en tegen alles in de lucht
dit alleen-zijn moeten wij allemaal leren
net zoals je de zon leert kennen en de regen
aan wiens tranen licht zich buigt als hoop
die traag ontwaakt in een nog verre einder
*********************
sunset 07-04-2020
zij
zij die door de hemel geprezen wordt
en met duizend voeten door dit leven dwaalt
met een uit geel papier gesneden heiligenschijn
die boven haar hoofd straalt
mij uit de spiegel betoverend aankijkt
gloeiwormen uitwerpt in het duister van nacht
en zich niets aantrekt van welke obstakels ook
mij streelt en zoent en urenlang mint
tot ik halleluja roep en in haar verbrand
neemt mij in deze tijd heel simpel bij de hand
*********************
sunset 07-02-2020
verlaten zijn de straten
een vage schaduw struint
door het ontbottend land
blind ontkiemt het zaad
bejaarde dromen slapen
zij hopen op het goede
al draaien gieren rondjes
verlaten zijn de straten
de pleinen mensenleeg
en parken uitgestorven
regen wist de kleuren weg
ook al draagt de lente bont
op veel te verse graven
klokken tellen wenend luid
de doden van de dag
stilte heerst over het geluid
*********************
sunset 08-04-2020
dit is het land
dit is het land waarvan men zegt
dat alles hier eindigt en alles hier begint
met dorpen in diepe slaap
die toch over mij heen walsen
met zware kerkfundamenten
en hun roedels blaffende honden
dit zijn de dorpen in wiens leegte
ik mij ‘s ochtends bevind als ik ontwaak
en ook in de dauw waarvan ik de dorst
reeds ‘s avonds bemerkte
dit is het land met zijn doodse dorpen
die mij zeggen hoe geriefelijk ik leef
terwijl zij al driemaal gestorven zijn
en nooit meer een nieuw begin vinden
en dat ben ik onder het dekbed
die luistert naar het gejank van een hond
achtervolgt door zijn eigen meute
hun geblaf houd mij uit mijn slaap
in dit lege land dat ’s ochtends mij neigt
naar mij in de avond luid blaft
als een doorn die mij wakker houdt
en waarin ik de tijd herken
dat dorpen mij massaal overspoelen
en dat ben jij, een glimlach ligt altijd al
verwachtingsvol in hoeken van je mond
en ik zeg: lente na herfst en zomer
kom jij altijd en niet alleen in mijn droom
- dit is het land, dit zijn de dorpen
dit is het leven; en dat ben jij
*********************
sunset 08-04-2020
wie, buiten mij
zou bijvoorbeeld bedenken
de maan in deze kamer
samen te vouwen
de sterren
er naast te plaatsen
en dan nog
dit beeld eenzaam vinden
omdat jij het niet bent
*********************
sunset 08-04-2020
een souvenir
van de voorbije zomer:
gemummificeerd een mug
tegen de muur
toont wit op zwart
herinnering aan gisteren
wie had gedacht
toen winter praktisch was gedaan
en lente kwam
de toekomst nog maar
twee armlengtes ver
op ons wacht
*********************
sunset 09-04-2020
liefd' blijft vloeien
zilveren druppels parelen huid
honingbloed vloeit door de aderen
'k adem zwaar in liefdesnacht
stort mij blind in liefdeszee
hunkerend lig ik naast jou hier
mijn lijf klevend aan de jouwe
'k bied mij aan als offerdier
hete was stroomt van de kaarsen
vochtig binden lakens lijven
kreunend zingend in extase
kijk 'k gelukkig op jou neer
liefd' blijft vloeien, telkens weer
*********************
sunset 09-04-2020
nog blijft buiten dicht
schaduwen van beelden
keren terug tot oorspronkelijke staat
je haar groeit in dagen
hoor ik mijn baard
onder de streling van jouw hand
de berk staat niet in bloei
al komen velden
reeds naar ons toe
verstarren de vogels in hun vlucht
nog blijft buiten dicht
*********************
sunset 09-04-2020
een vroege tornado
met veertien
onder de paraplu
van poëzie
aan het begin
van lyrische wonderen
prozaïsche woorden
één enkele zin:
liefde
en dat was het begin
*********************
sunset 10-04-2020
geluk, zeg jij
zon wrijft mij
slaap uit de ogen
in de kamer
hoopt zich de geur
van de nacht op
ik trek voorzichtig
het rolgordijn omhoog
open het raam op een kier
nog even
en jouw lachen
verblindt het licht
geluk, zeg jij
is een onbetreden pad
dat dagelijks moet worden gevonden
*********************
sunset 10-04-2020
onvoorstelbaar
laat mij niet achter afgesloten licht terug
verhef mij in ademloos geluk
en geef mij meer dan slechts enkele minuten
wijl ik een wandelende verkondiging zie
aasgieren huppelen onzichtbaar door lege straten
en de ratten spelen in asielcentra
wie zijn wij? Ben ik?
ik lig in een wit laken hier
en gelukkig kom jij, ja jij
met de rust van een engel
die mij doorheen alle gevaren draagt
[dat doe jij goed] terwijl ik naderbij kom
in het wegstervend dwalend stoflicht
sterft de hele wereld
opnieuw in een verder dag van de dood
waar jij ongelofelijke liefdevol leven bent
mij vol op de mond kust
- en kan ik mij één enkele dag zonder jou
helemaal niet voorstellen
*********************
sunset 11-04-2020
liefde houdt hoop levend
een ziener praat tegen anderen
die tussen koralen leven
over de schreef gaan
bij het zoeken naar hun honden
en weer anderen, monniken (?)
zijn verdwaald in het heden
dagelijks luiden de doodsklokken
zelfs op goede vrijdag
en bloed druppelt al weken
- volgens mijn gevoel is het herfst
nu alle menselijke geluiden ontbreken
veroorzaakt 't bij mij diepe smart
reeds honderd maal zingende stemmen
gesproken poëzie, nu opgenomen
al gloort aan de einder heel voorzichtig licht
nog amper waargenomen wijl er nog steeds
de afstand van die anderhalve meter tussen ons
houdt liefde de hoop levend voor jou en mij
*********************
sunset 11-04-2020
in en met jou
deuren openen zich
en in de schaduwbedekte bron
glanst enkel nog bloed
ik vouw een blad papier tot scheepje
zet het op rozengeurend water
en wacht tot de hemel brandt
door het wegdrijven kom ik terug
- ontzield scheiden zich de doden -
in een maan uitgerukte nacht
over mijn bloot lijf waait zomer
vervult elke wens van mijn huid
wijl ik nog uren wakker lig
vergeet ik de dauw van droeve ochtenden
want liefde ligt mij in elke porie
laat mij vrijelijk blij leven
in en met jou
*********************
sunset 12-04-2020
muren staan nog steeds overeind
nog herinner ik mij kinderlachen
een glimlach een blik en dan een klik
lach naar het vogeltje kleine ziel, niet groot
geen kind meer en nog lang geen man
kijk, kijk dan, kijk in de spiegel
ik herinner mij verwoorde identiteiten
opgebouwd voorgekauwd en verloren
kijk, kijk, niet in maar kijk uit de spiegel
de ziel niet verkocht, geroofd
gevlucht naar een schaduw waar zij woont
- schaduw is slechts gebrek aan licht
lachen verbleekt, gemaakt
kijkt het opgezet masker uit de spiegel
dat reeds in duizend scherven ligt
muren staan nog steeds overeind
*********************
sunset 13-04-2020
mij is het koud
tijd verliest zijn vreugde
geheeld in koude slaap
de schijnbaar eindeloze
zee is een spiegel
met vuil golvend schuim
van woede en muziek
stroomt rustgevend
door de stilte van zinnen
de kilte die de dag ademt
condenseert aan de zweet-
naden van een bleke huid
- ik sta in de schemer
van het grijs ochtendlicht
en mij is het koud
*********************
sunset 13-04-2020
nooit meer droge leegte
ik ontbeer de gaten
speel het hard en open
het venster, vochtig
en ook wat wazig
beneden zit een man
zegt dat de messen
scherp geslepen zijn
en mij word het bang
omdat een mespunt
zich in mijn ader boort
waaruit bloed spuit
hij vraagt mij te komen
met een emmer
waarin hij water snijdt
voor de bloemen in mei
vult wervelend de bronnen
en ook alle tonnen
opdat de droge leegte
voor altijd voorbij is
*********************
sunset 14-04-2020
voetsporen van angst
geen adem meer
nu de nacht
kleuren in twee snijdt
de wereld uitgomt
voetsporen van angst afdrukt
zelfs in de avond klimmen sterren
uiterst moeizaam omhoog
omhult door het zwart van de nacht
draag ik een kleine vlinder
als teder geschenk in mijn handen
geurt de hars van bomen
waarin libellen verdrinken
bedwelmend, als in een droom Gods
nergens zingt nog een vogel
en ook alle schaduwen
zijn vervloeid in elkaar
zó als in de dood
waar leven niet meer te horen is
anders dan één enkele schreeuw
en dan nog enkel wat rook
*********************
sunset 14-04-2020
warm tekent zich
elk uur vochtig
in onze zoenen
te midden van
hartkloppend verlangen
struikelen handen
tot zich mijn ziel
zich jou op jouw tong legt
ik in jou verzink
*********************
sunset 14-04-2020
mij aan het verlangen overgeven en vallen
in diepte van donkere ogen mij verliezen
terugkomend elke millimeter huid veroverend
terwijl mijn lijf in het jouwe vloeit
pocht mijn hart, houdt mijn wil stand
al wil ik niet langer jouw lippen gesloten
maar met hitte laten ontbranden, je drijven
naar waar de geest zwijgt, wij alleen nog vlees,
lichaam zijn, enkel nog maar laaiende lust
*********************
sunset 15-04-2020
heuvels van verse graven
emoties verbleken
het dagdagelijkse nu
gevoelens bewenen
talrijke littekens
harten bloeden
als zachte wind
zingen merels
over zwart marmer
uitbundig overmoedig
bloeien wilde bloemen
liefdevol treuren
stenen op heuvels
van verse graven
*********************
sunset 15-04-2020
leg de schuld daar waar hij hoort
handvast grijpen handen het ijzer
’t moet rijpen en slijpen aan ’t opgericht kruis
handvast grijpen handen het krijt
’t moet tekenen en wrijven de kalk voor het huis
en gaat het nog om de knieën te buigen
lachen in hemel de engelen luid
want groot is de wens en nog het vlees
spotters zijn er altijd al geweest
[moeite vergeefs
in ’t vergeven van rust
want in het graf is het stil
waar de aarde je kust]
zaad brengt uiteindelijk de mens, nieuw geboren
moedermonden kauwen knokken heel fijn
molens malen weer meel met de stenen
en bijlen hakken het hout extra klein
nog is er nergens houvast in de wereld
de afstand is steeds anderhalf in de straat
als paria word je door anderen gemeden
zolang dit vervloekte corona rondgaat
*********************
sunset 15-04-2020
zomaar wat
als ik alleen ben met mij
voel ik oneindigheid
enkel begrip laat me gaan
maakt me vrij
als ik verlangen droom
ben ik gelukkig
waar jij mij in jouw armen neemt
voel ik me veilig
daar waar ik jouw woorden adem
lacht mijn hart
*********************
sunset 16-04-2020
woorden
woorden zijn beelden
te kleurrijk om hen
naar een doek te verbannen
zijn vrienden
schuchter
maar betrouwbaar
veranderen water
in tranen
ver-enen het verdeelde
gaan rechtstreeks
van het blad
naar het lezend hart
tussen woorden
ligt de stilte
woorden worden
stille beelden
en stille beelden
visie in mijn gedicht
********************
sunset 16-04-2020
ik strooi as op mijn hoofd
bijt mij de stemmen
uit mijn vlees
draai paarse bloemen
naar vlinders op graven
klauw mij vast in de tijd
ik ben weer kind
ruik de geur van sinaasappels
en appeltaartjes
luister naar de vleugelslag
van zwanen over mij
die wit op wit
in zinnen van gedichten vallen
Notre-Dame de Paris brandt nog steeds
en de klokkenluider
draagt haar haar over de treurende stad
een engel zet zich bij mij neer
en elke traan die zij weent
is weer een mens die het leven laat
- corona is haar naam
terwijl ik as op mijn hoofd strooi
nog is het niet gedaan
*********************
sunset 16-04-2020
samen met jou
op een dag ontmoette ik jou
- of jij mij -
als één in zoutregen gegroeide grashalm
breukzeker
jou toegewijd heb ik mij
aan jou stormzijde
naar jou toegebogen
om samen met jou
in dezelfde richting te groeien
*********************
sunset 17-04-2020
steeds jullie kind
schimmen van leven
wat zijn jullie nacht
een hut, een gezicht
die zich om benen struint
en over mij waakt
als boef of als vriend
wat zijn jullie wind
een mondharmonica
dat zingt van wuivende
zeemeerminnen
van leed en van smart
waar immer zij wenken
roept mij de nacht
de fluisterende wind
ben ik en blijf
toch steeds jullie kind
*********************
sunset 17-04-2020
voor jou
jouw handen zijn als zijde en porselein
zij geuren naar tijm en lavendel
en in die handen leg ik mijn slaap
droom onder sterren en maan
de voetpaden en pleinen voorbij
mijn wegen ademen wilde bloemen
en ik hoor fluisteringen van de wind
jouw handen zijn ranke zeilboten
zij brengen mij steeds veilig thuis
*********************
sunset 18-04-2020
zelfs wanneer men doelloos is
ik draai mij opnieuw
het stille zachte pad tegemoet
doorkruis wouden
keer terug om
ver- en laat jou
verbaasd zijn
een smal voetpad
leidt naar de blokhut
waar ik sporen uitzet
de eenzaamheid smaakt
[morgen is misschien
de lente weer kouder]
soms echter, soms
is men ook gelukkig
wanneer men doelloos is
*********************
sunset 18-04-2020
buiten binnen nergens
drie te veel twee te weinig
schapen koorts gemeten
daarna alleen op de bank
geslacht de eenzaamheid
en zonder enige reden
slimmer geworden
het ei van kennis
verstopt in onzekerheid
tot met kerstmis
*********************
sunset 19-04-2020
lief mij
lief mij
tot onder mijn huid
teder
zoals adem
die zacht
donshaar beroert
en je trillend
laat beven
vochtig glimt de perzik
in vorm uit fluweel
zoet en betoverend
glijdt mijn hand
doorstroomt jouw
hunkerend verwachten
toch
lief mij eindeloos
als ik je doorboor
in je lenden een strekken
een laatste stoot
kloppende zenuwen
en parelend zweet
lief mij
doorheen heel het leven
diep in je schoot
*********************
sunset 19-04-2020
hier tot bij mij
hier in mijn droom vandaag
leven geesten van gisteren
schaduwen van voorbije tijden
vloeien zij golvend in dagen
al kan ik me het niet herinneren
buiten en binnen gaan over in elkaar
in jouw wereld zijn geesten anders
opgelost draagt wind hun stof
zelfs hier tot bij mij
achter elke deur ligt een wereld open
en twijfelloos weet jij nog waarvan wij kwamen
al weet ik niet waarheen wij gaan
toch ruik ik alle geuren van de lente
dans zachtjes op levensdraden
buiten en binnen intens gemengd
houd muren oprecht en poorten gesloten
op je weg naar hier en draag mij de wereld
in alle kamers tot heel dicht bij mij
*********************
sunset 20-04-2020
waar hebben we het over
ik hoor het tikken van een mot
tegen het glas van de lamp
sla wild om me heen in mijn slaap
voel ik me goed in de armen
van nachtelijke dromen
toch ben ik ook dankbaar
want ogen natten niet meer
anders dan zweet op mijn huid
proeft alles naar vermolmd hout
hout is puur natuur
en natuur is miljoenen jaren oud
*********************
sunset 21-04-2020
dat mij beroert
ik zie een wereld
die door onze tranen
stopt met draaien
voel de sterren
die onder de druk
van vingertopjes ontploften
ruik het firmament
van vertwijfeling
dat mij beroert
teken in kleuren
liefde en leven
*********************
sunset 21-0402020
ruwe ongepolijste poëzie
in bossen en op wandel-
paden in het park, in wild begroeide
voortuintjes van rijtjeshuizen
ruwe ongepolijste poëzie
ik luister en hoor dichten
tussen twee snelle wimperslagen
lyrische bloemen, bitter-heet in vorm gegoten
declameer ik het echte leven
eens geschreven als het mooiste gedicht
word ik omarmd door een leidende wereld
zij wenkt mij van alle kanten toe
met duizenden overtollige handen.
*********************
sunset 22-04-2020
whats in a name
jij brandt
en uit jouw keel stijgt rook
jij breekt
met borst die open ligt
loop je verloren
al dat wat jij niet wilt
vloeit de riolen in
enkel de nood aan adem blijft
geen binnenkant, geen woord, geen hint
enkel alleen jij bent
een vluchten in de regen
(die er niet is)
vloeibaar, gesmolten, uitgegoten
brandt in jouw ogen restjes licht
en daarna lost jouw naam zich op
en wordt een naam
voorheen nog nooit genoemd
nu door de hele wereld wel gekend
*********************
sunset 23-04-2020
wit, wit en nog eens wit
wit en wit en nog eens wit er over heen
tot niets meer blijft dan monotoon
het nietsmeernu
een zwerver zingt en ik denk steeds
nog aan hoe gisteren was
zo ver verdunt is het
in wandwit bleek en leeg
strijk ik breed uit
dekt het niet meer
een hond kijkt toe
ik op de grond, hij net als ik
bijna een waterdichte film
als glas witheldere melk
en allen kijken weg
*********************
sunset 23-04-2020
storm berijdt de wind
in wilde nacht
waar jij mij slaapt
in ’t warme zachte
adem ik jou lust
drink de hitte
van jouw diepste zijn
storm berijdt de wind
in onze wilde nacht
*********************
sunset 24-04-2020
ooit komt de dag
ooit komt de dag dat alle mensen
slechts ogen hebben die de schoonheid zien
van alle vuil ontdaan en ook van elke last
zij zullen door de hemelen zweven
op bodem van de zeeën gaan
en alle pijn en nood vergeten
en op die dag zullen wij vrij zijn
zelfs van de vrijheid die wij dachten
toen vrijheid nog geen grenzen had
ooit komt de dag dat onder mensen
er nooit nog iemand vreemd zal zijn
dat niemand liefde hoeft te wensen
de dag dat wij gezamenlijk gedenken
dat virus ons de dood gebracht
en enkel door het samen strijden
tranen vervangen werden door een lach
ooit komt de dag
*********************
sunset 24-04-2020
fluisterend streelt wind
het jonge lover in het vale licht
de bloemen hangen moe na uren dag
die mij zijn kleuren schonk
ik kijk de zon na nu
die stervend reeds in d’ einder staat
en ‘k lach
ik zie tig duizend sterren in jouw haar
en in het schemerlicht zwijgt stil de maan
al zingt weldra een eerste merel
de zon weer naderbij
*********************
sunset 24-04-2020
de weg is best nog lang
misschien heb jij hen wel verkeerd begrepen
alle begrippen
al die gevoelens
hoe kan ik het anders verklaren
halsreikend wens jij je een andere wereld
waar jouw hart je hoofd niet volgen moet
jij bent een giraf met gebroken benen
en dat alleen is benijdenswaardig
al was het maar omwille van je nek
die honderdtachtig graden gedraaid is
wanneer wij over de toekomst praten
als zombies over de jacobsweg wandelen
op zoek naar centen
voor tuincentra en meubelboulevards
beter waren kinderen in kinderdagverblijven gebleven
opdat wij zouden weten waarheen veilig te gaan
's middags, met anderhalve meter afstand
is de weg best nog lang
*********************
sunset 25-04-2020
I.M. - aan alle doden
toen jullie stierven
kleurde de horizon
zich in donkerrood
droegen de nachten
intens diepe rouw
sporen van gisteren
werpen schaduwen
reflecteren al dat wat
wij samen hadden
in lichte nevelsluiers
schemert jullie lach
als troost voor ons
terwijl de blauwe regen
geurt over de graven
*********************
sunset 25-04-2020
anderhalve meter
het zicht verloren, oren dicht
het hoofd gewassen en geschoren
de kinlijn nog bevroren
oog in oog en wij;
leven is niet altijd eerlijk
snel wordt een nieuwe dag geboren
liggen oogleden diep, moe, en zwaar
beschrijvend woordeloos betoverd
ontlenend bevestigend gissend
verliezen we ons nu en toch ook in elkaar
wat er eens was is leeg, niet meer
wat blijft is voller dan een pijnlijk hart
weerstand met een innige bede
twee, nooit meer en tijdelijk
die noodzakelijke verdomde
anderhalve meter
*********************
sunset 26-04-2020
ademstilte
gisteren nog
droomde jij van morgen
vandaag verbergt
een sluier de tijd
het moment van ademen
vloeit langzaam weg
jouw hart klopt trager
al tikt het leven luider
wordt het denken dover
dromen gaan over
naar de andere dimensie
apparaten gaan uit
en plots wordt het stil
*********************
sunset 26-04-2020
tango als libido
jij ligt zo dicht mij in mijn arm
‘k heb het niet warm, ik heb het heet
met ogen helder als de sterren in een winternacht
brandt fel je blik heel diep in mij
bij ’t zachte voorwaarts en terug bewegen
al hou ik mij nog op een afstand
niet helemaal, toch heel nabij
kom ik in jou - dat wil jij graag -
wijl ik mijn hoofd ontkennend schud
liefkoost jouw voet de binnenzijde van mijn dij
en zink ik heel diep in je neer
- te weinig lucht en veel te dik -
buig jij je hoofd ver achterover
en streelt jouw haar
de harde tepels van mijn borst
ons ritme hamert mij in ’t oor
en ’t lijk mij dat jouw climax komt
wij beiden dansen knie aan knie
de tangodans als libido, de dan…
oh… da…oo oo …
*********************
sunset 26-04-2020
in na-corona-tijd
hen die ik lief heb jij m' ontstolen
hun handen, armen, lichamen en mond
uiteindelijk werd jij wel herkend
en tranen vloeiden uit mijn ogen
wachtend tot jouw tijd voorbij was
als allerlaatste huild' ik om mezelf
begroef emoties, ook de pijn
plantte een doornen muur om mij
maar ook een handvol nieuwe zaden
in de nu nog lege dorre tuin
wat er straks bloeien zal is nog geheim
komt slechts geleidelijk aan het licht
al zal het leven altijd liefde schrijven
*********************
sunset 27-04-2020
koolzaad staat als verdeelde zee
de wind beweegt de golven
de geur is honingzoet en zwaar
en ligt op alles
de donkere delen van de lucht
worden weer opgelicht
en op de jakobsladder
breekt de schaduw plots
in de verte blaffen honden
*********************
sunset 27-04-2020
een regenachtige dag
grijs en betrokken
ontwaakt de dag
in wachtend verlangen
nog schemert stilte
- buiten -
over golvende gedachten
in diepe spijt
doven sterren
hun mat schijnsel
in een nat kleed
geweefd uit donkere schaduw
glinstert de regen
uren vluchten druppels
die gestaag vallend
het ochtendlicht schemeren
*********************
sunset 28-04-2020
als is 't nog winter
de lentetijd doorsteek jij met je kruis
mijn ogen ledigen zich van tranen
de mensheid kus je koel, ijsblauw
en laat hen zonder liefde sterven
kloppende harten heb jij stilgezet
en meegenomen naar het dodenrijk
de zielevrede heb jij weggewaaid
verdronken in een zee van smart
en reizend op de dood van jou
zijn het slechts tranen die ik schrei
om al die lege ademteugen
als is het winter, ijzig koud
*********************
sunset 28-04-2020
wij zijn met veel te veel
wij worden steeds maar meer
wonen nu al muur aan muur
weten niet meer hoe of wie
en blijven zelf ook onbekend
wij zitten allen in dezelfde boot
onze tijd is kort bemeten
wat zeker is, is slechts de dood
wij neuken en vergeten
*********************
sunset 29-04-2020
niets om mee oneens te zijn
geen woorden meer
enkel slechts af en toe
een heel vage glimlach
alsof alles nog geheim is
vandaag weer zoals altijd
een heel lang duo gesprek
niets om mee oneens te zijn
- jouw hand ligt altijd in de mijne
ogen zoeken vroeg de slaap
't wordt tijd om terug te keren
naar de huidige onzekerheid
in de hoop op saaie dagen
dat er eindelijk niets gebeurt
*********************
sunset 29-04-2020
evenbeeld
contouren
uiteen gevloeid
- in fruitbomengaard
dooft onze schaduw
verward
edoch ook gebonden
hetzelfde voelen
golvend vergelijken
vlammen zijn water
over onze voeten
elke aanraking
zo dof
als een lege hemel
en toch zo sterk
als omgevallen achten
voor ons
het evenbeeld
van jou en mij
ingaand in het licht
onzichtbaar
on zichtbaar
*********************
sunset 30-04-2020
jouw liefde laat mij bloeien
leg je adem tegen mijn wangen
laat jouw glimlach op mijn lippen landen
in jouw woorden zon ik mij
wijl jouw liefde mij laat bloeien
vanaf mijn kruin tot diep in mijn gemoed
wij hebben doorheen elke nacht gewaakt
toen vuur in onze lenden brandde
en jij mij vleugelsterk voorbij de winter droeg
zelfs als demonen mij hun schaduw zenden
moet ik mij nimmer voor een koude bangen
zolang jouw adem ligt tegen mijn wangen
*********************
sunset 30-04-2020