ik ben jouw muziek

jouw tonen glijden over mij
als helder maanlicht
ontvlammen ritmes van vlees
raken het diepst van het lichaam
zeven door de geest
en strelen mijn ziel

speel mij
zoals jij nog nooit
een instrument hebt bespeeld
want ik ben jouw muziek
dat tijdloze ritme
van zilveren klanken

waarin lijven versmelten
**********
sunset 01-08-2017

het motregent grijs

[het motregent grijs
wijl de wereld sluimert]

soms houd ik hiervan
wanneer het groene gras
vochtig schittert
en de lucht inspirerend
naar humus geurt
ik met jou
in een vossenhol kruip
ergens aan de rand van het bos
onder oude eiken
met een uitzicht
op vers gemaaide weiden

daar zullen wij
dicht bij elkaar
in ’t droge liggen
met de helende aarde
rondom ons
dicht aan dicht vreedzaam rusten
in eindeloze zekerheid
als in een moederlijf
en nieuwe dromen vinden
ons lieven
tot in eeuwigheid
**********
sunset 01-08-2017

jij hebt mij ontdooid

over het spoor
buigen zomerwinden
en natte wensen

jij hebt mij ontdooid
toont mij bleek-
rode berken

rillend en bevend
waaien wij soms
bijna weg van pad

toch sijpelen onze  jaren
nog altijd tussen
kinderkopjes door

en zwijg ik verder
zolang bladeren in de wind
reeds voldoende dichten

en aan de einder
een stralende ochtend wenkt
**********
sunset 02-08-2017

‘k ben enkel zomer

zoveel is tussen ons als ik vannacht
mij rol op ’t warme van jou lijf
en ik met elke porie liefde schrijf
ben jij mij zilver, huid zoals ik nooit gedacht

de glans van ster of maan die naar ons lacht
ligt in dit bed van dons slechts samenhorigheid
wijl wijn aan boek en aan muziek zich vlijt
heeft zwart azuurblauw licht gebracht

al is daar wakend steeds een pijn
maakt het mij blij waar ’t zaad genomen
ik altijd weer in jou mag zijn

ik ben de jouwe jij bent mijn
in ’t volle weten, vrij leef ‘k onze dromen
waarin ik enkel zomer ben en jij weer deze
**********
sunset 02-08-2017

tedere omarming

sinds ik je lief
is tijd ruimte
volgen wij zoenen
in het oneindige
tot aan de sterren

ons verlangen
schenkt nabijheid
waar wij gezang
van liefde beluisteren

heel teder omarmt
jouw warmte mij
in dit eeuwig lied

wanneer jouw ziel zingt
en mijn geest
lacht met de jouwe

zelfs wanneer ik je
enkel maar droom
**********
sunset 03-08-2017

tedere omarming (2)

daar is een lachen
als ik droom
van een vrouw
met warme ogen
mijn geest is haar ziel
en haar liefde de mijne

aan stille oevers
van een eeuwige zee
niet ver van groene stenen
omarmen wij het verlangen
wanneer onze lijven
zich teder beroeren
**********
sunset 03-08-2017

tedere omarming (3)

wanneer ik je droom
lach ik met de hemel
verjaag grijze wolken
die ik elke pijn meegeef

heldere maan roept
mij naar jouw sterren
een blauwe wind
koelt mijn verlangen

op mijn weg naar jou
klinkt teder zacht
een lied van verlangen

dat ons eeuwig omarmt
**********
sunset 04-08-2017

op weg naar de bron

woorden verwaaien
als stuifzand
op het eeuwige strand

wanneer ik dicht
droom ik mijn denken
vanaf elk begin

is het eenvoudig
mijn ziel te volgen
naar haar de bron
**********
sunset 04-08-2017

nog altijd hemelsblauw

vluchtig zacht
zucht een blik
mikt, treft
en vloeit terug
laat op het oppervlak
scheurtjes, krassen
wensbelofte na

draait snel de bodem
helemaal naar boven
zó dat een droom
traag neer druppelt
en in het duistervacuüm
schemert  licht
 
vluchtig zacht
slechts voor seconden
- hunkering geeft grauw
textuur en slechts in ’t hart
schijnt ‘t diepste zwart
nog altijd hemelsblauw
**********
sunset 06-08-2017

uit witte schaapjeswolken

uit witte schaapjeswolken
lekken wilde vruchten
vanuit een blauwe hemel
proef je het frisse gras
vloeien gedachten
aan zoete sferen

de hitte van de nacht
vliegt naar de sterren
stroomt door de melkstraat
in vroege ochtendnevel
druppelen tere dauwdruppels
over onze naakte huid

vreugdetranen dromen
van kleurrijke bloemen
onder een heldere maan
ligt het rijk der geliefden
en hunkerende harten
zingen hun zang

begeleid door eeuwig verlangen
vluchten wij naar verre oorden
voorbij tijd en ruimtes
lekken wilde vruchten
vanuit een blauwe hemel
uit witte schaapjeswolken
**********
sunset 06-08-2017

steeds weer jij

zelfs op zonnige dagen
hunker ik jouw naam
verbleekt het herinneren
aan eenzame tijden

verdriet danst met geluk
in een tuin vol zielen
drink ik avondlijke hemel
wacht op het lachen der sterren

een verlangende wind
draagt jouw naam
doorheen al mijn dromen
verlang ik jouw omarming
**********
sunset 07-08-2017

in onze liefdestuin

soms volg ik in mijn hart
een weinig de kleur rood
al dient dit enkel maar
om ietwat blauw te stelen

onlangs toen ik probeerde
iets teders warm te verwoorden
reageerde ’t papier nieuwsgierig
en ik, ietwat beduusd
schreef liefdevolle woorden

[omarmt te worden is niet vanzelfsprekend
want vroeger streelden bomen mijn droefheid
schreeuwde ik om tederheid
naar het zachte van bladeren]

ik drink van je lijf, val in jouw ogen
mag tot en in jou komen
de wals van zielen dansen

in liefdestuinen zingen zachte melodieën
**********
sunset 07-08-2017

liefde is wat blijft

als weerstand eindelijk breekt
liggen wij er reeds lang onder
drukt verweer zich tegen het ijs

als een vis die voor het huwelijk
het zoenen oefent
alle overige smoesjes vervagen in

de golven die zij slaan
één na één
en ons blijft enkel liefde
**********
sunset 08-08-2017

vluchtende zonnedagen

grijs neigt zich
achter de ribben
in het getwijg
een poging tot grijpen
het wegzinkend dak
vluchtende zonnedagen 

licht ebt weg
in laatste contouren
onder bomen
bewegen schaduwen
- stil wandelt mos
over het voorhoofd
**********
sunset 08-08-2017

liefde omarmen

wanneer sterren mij roepen
droom ik mij tot in een zee van zielen
pluk op mijn weg naar het hier
woorden van verlangen

sterrenstof schildert mij
warme beelden van een eeuwigheid
in het oude lied van de melkweg
die mij zachtjes streelt

melancholie verlangt
naar het einde van de reis
nu ik duizende jaren vergeten ben
enkel hunker naar de bron van eeuwig licht

in het bloedrode van de zon
wil ik dansen met de kleuren van de regenboog
en liefde omarmen
die mij nog immer warmte schenkt
**********
sunset 09-08-2017

heet, warm, rood

wazig, rood,
leg ik mijn woorden voor je voeten
bind hen om je linkse kleine teen
die heel onschuldig lijkt

[verliefd zucht ik melancholisch]

en nu ik toch hier ben, blijf ik simpelweg liggen:
van onder naar boven zie je er heel levendig uit
met jouw haren in een winden woorden
die jou uit je mond vallen, rondvliegen
als zonnestralen doorheen alle schaduwen

[jij bent mijn passie]

wanneer beenderen door verlangens versplinteren
en bizar uit bleekroze huid naar voren steken
dan mag je er op zitten en zingen
draai ik mijn hoofd terzijde en druk mijn wang
tegen jouw voetzool, sluit mijn ogen en kus je

[jij woont in mijn spiegel,
zeg ik]

wazig rood
als ik dan weg ben
weet je dat ik mij het liefst
achter jouw oren verstop

en ook onder je wimpers, tussen jouw vingers
en onder jouw heel lijf
streelt mijn adem door jouw haren
in een diepe intens stilte

die ik ook ben

[heet, warm, rood]
**********
sunset 09-08-2017
**********

het getekend hart (uit: gisteren)

het getekend hart
valt uit jouw fluistermond
wanneer ik het venster sluit
- en ik sluit het
twee maal drie keer zeven

zacht adem jij
op mijn laatste woord
[en mijn hart weent adieu]

wijl ik een rode pijl schilder
van mijn naar jouw polsader
tot in onze ellebogen

lievende fluistermond
waar jij ooit
mij kuste
en ik ons ontbind
kruisjes plaats
 
achter jou en mij
**********
sunset 10-08-2017

over leven en liefde en dood

het likt over mijn huid
met ogen dicht en blikken
naar binnen gericht
ijdele tongen
kerven het lied
van ’t hete sterven
in zelfgemaakte holtes

zing, en zie
een laatste knak
breekt de halm
en losse wervels
zaaien handgraven
daar waar ik kniewond kniel
mij neerleg tussen bloemen

bloesems van rot-bruine koppen
vallen in de groeve
bleekrood en op hun wangen
dezelfde rimpels in de handen
is nu schriel en zwak
wat wonden scheurend verbindt
en heet van de lippen vloeit

ik zing [al lijkt het eerder op jammeren
vlecht mij een mantel erover
en zwijg de mono-toon reeksen die volgen]
dat het weer is begonnen
[enkel ietwat later en ook wat vreemd bloed verder]
wat altijd geweest is in dagen:
ver-waaiend het baren van dode kinderen

dat laat denken aan brokkelig vlees
en ik proef klamme aarde en ver daarachter
herinneringen met vingers als sierlijk prikkeldraad
in een laatste smeken:
houd mij uit en adem de lucht aan
want as strooit zich nu in de ogen
- uit mijn middel groeit mij  de dood in het gelaat
**********
sunset 10-08-2017

overvolle steden en stranden

aan het water, op parkwegen
in onfrisse tuinen van voorsteden
ruwe, vergeetachtige poëzie

ik dwaal zoals dat kan gebeuren
als er wordt gedicht
tussen twee oogknipperen door, heet

gegoten bloemen van ijzer
waaraan ik mij verwond
zoeken geen echt leven

het gedrang omarmt mij
de lijdende wereld wenkt
met duizend overtollige handen
**********
sunset 11-08-2017

maar soms ook niet

schaduw en zon
spiegelbeeld van tussen randen
gebroken hemellicht
dat zacht en hard wordt
en af en toe ook donker
in het ongeziene

is een gedicht een dans
met mooie, kortlevende passen
maar soms ook niet
wanneer ik moe ben
als bij die eerste keer
dat het leven open bloeide
een borst warm en vol aanvoelde

altijd;
maar soms ook niet
**********
sunset 11-08-2017

zeven maal zeven

jij wilt mijn mond
ik voel het
wanneer ik in de douche sta
wegstroom met het water
dat mijn vlees week maakt

een tegelhemel
spiegelwaterbed;
en om dertig uur
kussen zich de kleuren

weet jij hoe mooi dat is
en hoe romantisch
wanneer ik mijn gezicht
begraaf in jouw schoot
en het tot ’s avonds duurt
eer mijn haar droogt

zeven maal zeven dagen
**********
sunset 12-08-2017

de blijheid is weg

het opstijgend licht valt
dan is het nacht
en heel stil in dit land

al lacht uit de verte  
reeds de zon als een kind
van de andere kant
van de wereld
dat geen weet heeft
van het leed dat ons wacht

is voor haar het leven
niet meer dan een speeltuin
waarin elke nieuwe dag
schaduwen zich vormen
die ons toch en telkens weer
blijven bedreigen
**********
sunset 12-08-2017

al blijft het koud

en dit is slechts
een laatste ademen
van de hemel
in de smart
naast nog het wenen
van niet te overwinnen
pijn is het toch blijvende
net als de zon
die in haar laatste ondergaan
stil zwijgt zelfs waar de schaduwen
zich werpen en alles brandt
al blijft het koud als zij verassen

en nimmer helen
**********
sunset 13-08-2017

het houdmijvast

ik bedrieg de tijd aan mijn pols
tot daar waar de klok tikt
weef ik ons een gordijn liefde
verzink mij warm in dit zwijgen

duik  in, in het schemerlicht
om vijf uur ’s namiddags
lijkt het mij reeds avond
wanneer ik sterf op jouw borst

aan zacht warme vragende handen
kleeft steeds het houdmijvast vast
**********
sunset 13-08-2017

veel te fris voor ‘t jaar

augustusdrukte
in straten
tussen mij
tot aan het plein

fietsen families
snateren kortgerokte
meiden, lippen gestift
en vanille-ijs
op stokjes

rugzakjes om
op de bank
een hoed
naast ongeschoren
flesjes bier

ondertussen
mimet zomer
schuw in het grijs
hunkert verlangen
haar warmte
**********
sunset 14-08-2017

wat wij verlangen

tot in de topjes van jouw tenen
ken ik jou, zelfs in dit schemerend licht
en ook nog bij meer donkerte

al ga jij stil, in fluistertoon
proef ik toch altijd steeds jouw geur
van onder regenschermen
weet ik jouw wangen, nat

gaan wij de wegen
die enkel onze namen dragen
nemen wij schaduwen bij de hand
en vinden troost in ‘t zoenen

van dit ver land
van jou, van mij
al heb je ’t niet gemerkt:
de tijd die bleek in onze ogen ligt, verdwijnt

en nu, veraf van boze werelden
maakt onze liefde vrij
verlangen wij slechts eeuwig ‘t ons herinneren
**********
sunset 14-08-2017

hoe zinloos is het

wij leven in aanbidding
en sterven aan verwijten
in een zich steeds weer
herhalend verhaal

waarin dagen en nachten
in elkaar overvloeien
en tot pijnlijke formalisering
verstenen

die ons eraan herinneren
hoe zinloos het is
de liefde op te waarderen
wanneer zij geen diepte kent
**********
sunset 15-08-2017

wanneer het jaar zich keert

wanneer het jaar zich keert
wandelen late zomerdagen
nog altijd licht bekleed
tegen de uurwijzers in

leggen bloemen en bladeren
op vroeg herfstelijke paden
zoals schelpen op ’t strand

alsof een wind hen ons
uit de diepte van een zee
heeft nagelaten
**********
sunset 15-08-2017

weldra naait herfst

weldra naait herfst uit mooiste stof
kleuren die de wouden tooien
al staan in huizen nu nog vensters open
en stroomt een lauwe wind naar binnen

toch vallen al ’s avonds in rijkelijke genade
dat het leven nimmer ooit vergeet
blaadjes traag naar bloemen
zich lavend en zich houdend
aan ’s zomers laatste weh

nog altijd samen groenend
**********
sunset 16-08-2017

dit beeld voor jou

wanneer de nacht
zachtblauw als inkt
rondom mij vloeit
bloeien lieve woorden
op in mijn hart

behoedzaam pluk ik hen
en modelleer liefdevol
dit beeld voor jou
**********
sunset 16-08-2017

onze stenen in dit water

onze stenen in dit water
worden weldra schuim op de oever
één worp, en vogels
vliegen op van twijgen

spiegelend oppervlak toont snel
nieuwe veren en uitgeademde rooksignalen
onder witgrijze wolken
die nimmer de aarde raken
**********
sunset 17-08-2017

band van liefde

onder bomen liggen zinnen
branden kaarsen in de ochtendwind
wordt vuur snel aangestoken
want wij houden van warmte

de band tussen ons
laat ons nooit verdwalen

langzaam trekt een spoor van vuur
door dichterlijke woorden
sinds wij beiden ons verbonden
in deze band van liefde

onder de bomen stonden
en het bos in vuur en vlam
**********
sunset 17-08-2017

op weg naar het Bodenmeer

iemand lacht steendiep
en valt naar de hemel omhoog

misschien ben ik wel een zeilboot
op een klein-eiland-helling
en mis ik een ladder
glij onherroepelijk maar beneden

[naar een prentjesboek
van een geliefd land]

geloof je nou echt,
een halve kruipt geheeld
in een bed van dons
en overtuigt zichzelf
dat hij op een dag
alleen en zelfstandig kan lopen

ver van de hemel
**********
sunset 18-08-2017

zo leef je nog, zo ben je dood

sterven verzwijgen
kan ik niet
waar jij uit het leven breekt
als uit een waan en ik
jou mijn adem inblaas,
tot diep in je hart

in de zomer
zijn weiden fris
dansen over de doden
en over hun graven
eeuwig groene vinken
**********
sunset 23-08-2017

niet uitgesproken

blaffende steegjes

oogleden
in dit licht verloren
neig ik mijn hoofd

[naar het graf]

neem ik iets mee
vanuit de tijd
waarin ik zing

en toch zwijg

dag-diep
dit uitgeleefd hart
verkruimeld onder

werkelijkheden

niet uitgesproken
liggen gebleven woorden
- nachten lang

[zand van woestijnen]
**********
sunset 29-08-2017

mocht ik ooit

mocht ik ooit
voortijdig mijn einde voelen
wil ik nog eenmaal
met jou door wouden gaan
ergens langs kusten van zeeën

door de weidse hemel
over bergen, meren
en in steden in ochtenden
bij dag en bij nacht

met jouw hand in de mijne
de huid van de wereld
vanuit jouw ogen bekijken
en dan veel te gelukkig zijn

om te sterven
**********
sunset 29-08-2017

wanneer het aarde regent

wij graven ons
door dagen
en smalle ravijnen

hakken boomwortels
met bijlen fijn
en stenen vonken
wolken onder de grond

wij graven ons
door smalle dagen
laten wolken
onder de grond
aarde regenen

en wij struikelen
over de wortels
met witte benen
handen en rode wangen

graven wij ons
door smalle dagen
en door het duister

fijngehakte kleine stenen
vonken onze rozerode huid
wolkend onder de grond

wanneer het aarde regent
**********
sunset 30-08-2017

mijmering (bij mijn geboorte)

een doek uit mat glas
legt zich op mijn gelaat
en ik houd me bezig met vel
al ben ik nog blind
ruik ik reeds angst
bevend in mijn nek
en met lange benen
onder mijn vel kruipt

als een doek uit glas
legt zich de wereld
op mijn tong
proef ik het langzaam rottende
lig ik  tussen talloze rimpels
wijl uit mijn middel
duizend kreten ontspruiten

het wordt warm, roept een stem
en ik neem een bad
in urine, bloed en melk
mijn blik naar buiten is blind
en wordt pijnvol teruggestoten
al is in mijn binnenste
mijn wereld reeds oneindig wijd
**********
sunset 30-08-2017

tien seconden; misschien

waarnemende licht-gedichten
in een kromming van seismografen
een in-elkaar-vallen en uit-elkaar-vouwen

later

een terugkeer in vreemde steden
en een schets van kleurtonen
gegraveerd in woorden uit de adem gevlucht

waar jij bent geweest

dwaallichtende ochtend als een deel gisteren
in afgeschaafde kleuren de lantaarnpalen
vensterbankafdrukken op kamerwanden

littekens licht in de hemel
een lijst van dingen die nooit zullen zijn
en een weinig overgebleven liefde

tien seconden; misschien
**********
sunset 31-08-2017

aan al mijn schimmen uit ‘t verleden

kijk, die dode woorden
daar
de huizen zonder oorden

zonder kleur en zonder wanden

zonder bed
zonder deken
en

zonder handen