licht bliksemt over
velden aan de einder
slaat blad na blad om
in de stem van de wind
als een oud sprookje,
in het rood gekleed,
geurt haar haar naar citroen
schommelt vogelgeschrei
in hoopvolle dromen
in het nachtelijk bed
klinkt regen als kinderlachen
*********************
sunset 01-06-2020
schrijven op mijn huid
vandaag is een bijzondere dag
omdat ik alles al wekenlang uithou
ondanks kilometerlang verlangen
ik bekijk foto’s uit de pre-coronatijd
zie hoe zij glanzen vol leven
ook al zie je wat witte vlekken
dagenlang schrijf ik op mijn huid
schrijf de toekomst naar het verleden
over wanneer alles eens voorbij is
en hoe ik het heden ontvlucht
door openstaande ramen
die niemand kan zien
de verwarming staat uit in deze hitte
raken muren mijn huis
- ik leg mij tussen de bloemen
en laat de lente in mij geuren
*********************
sunset 01-06-2020
kersen [eten]
als meteoren uit een mondruimte
elk verschillend
in het gemeenschappelijk bord
gespuwd
kaal afgelekt
met een heldere ping
de jouw
nog met rode stoppels
en een doffe plop
de mijne
over het bord gebogen
voeren wij elkaar
van mond tot mond
de laatste kers
*********************
sunset 02-06-2020
zomer
al sinds de vroege ochtend schijnt de zon
en 't wuivend gras heeft reeds de nacht geslikt
in voren van de vers geploegde velden
zaai ik mijn plannen en mijn twijfels
waar zonnedag beslist nog niet wil wijken
kleuren de bloemen in een helder blauw
en is de nachtelijke tijd vergeten
het grijze alsook het donker grauw
*********************
sunset 02-06-2020
liefde is niets anders dan
in de tuin waar wij kinderen zijn
spreek jij over ons verdwijnen
maar de wipplank en het klimrek,
verweerd en afgebroken door de regen,
komen overgroot terug
in een gekheid, in de liefde
want het is ongelooflijk
dat het in ons nog steeds groeit
en het is liefde
wanneer de ene zich neerlegt
en de andere opstijgt
net als wij op ontelbare dagen
aan twee kanten van een as zittend
ons toch steeds rakend
’s winters voelen wij soms
een verlamming van de linkerkant
onze rechterkant leggen wij
in een kist met spiegels
tot de verlamming verdwijnt
en rivieren ontdooien
het bloed in onze handen,
de jouwe, de mijne, weer stroomt
en wij elkaar weer kunnen beminnen
onze liefde is niets anders
dan een verkleinen van afstand
en een breken van ego’s
in het smeden van eenheid
tussen jou en mij
*********************
sunset 02-06-2020
in de kamer van mijn dromen
’s nachts keer ik terug
naar het huis van mijn jeugd
de smaak van verse melk
op mijn dorstende lippen
soms is het ochtend
soms schemert het reeds
wanneer ik bonte knikkers
uit mijn broekzak haal
de grootste draai ik het rond
volg de kleuren van een regenboog
door half toegeknepen ogen
en val pardoes in de keuken
houd mij vast
aan de Leuvense stoof
in de kamer van mijn dromen
waar het geurt naar pas gemaaid gras
en terwijl de zon brandt
en het huis in stralen verdwijnt
zweef ik vreedzaam terug
naar de huidige tijd
van een vredige lentemorgen
*********************
sunset 03-06-2020
ik wens mij
een tweede leven,
met jou,
en dezelfde fouten
nog eens te maken
een tweede keer
een derde
en duizendvoudige
keren nog
zolang tot de tijd
de moed verliest
en het opgeeft
*********************
sunset 03-06-2020
uitgesloten (paria)
het venster opent zich
en ik ben buiten
hijgend en zwaar ademend
in een wirwar van twijgen
iemand gooit mij zinnen na
die ik woordeloos slik
zonder erop te antwoorden
maar hun letters
leggen zich rond mijn nek
knijpen hem dicht
terwijl ik val
*********************
sunset 03-06-2020
ziende blind
voor hen is het slechts fotomotief
de kerk en ook de veelheid aan gebouwen
een plein vol bloeiende margrieten
in goud gekleurd door d' avondzon
en elk balkon met rijk beplante bakken
muren beschilderd in het bont
- een verfvlek meer in hun verzameling
volgen zij met uitgestrekte vinger
lijnen van torens, bogen en kantelen
bekijken 't immer wisselend landschap
benoemen moeiteloos bergen en de meren
pronken met kennis en denkend weten
de ziel van 't land, de mensen en hun steden
hebben zij echter nooit begrepen
*********************
sunset 04-06-2020
er is altijd wel weer hoop
een stoere eik in buurmans tuin
met enkele verdorde twijgen
waarvan er eentje naar mij reikt
en mij verbaasd doet zwijgen
want op het uiteinde een merel
die mij zijn avondliedje fluit
met kraaloogjes kijkt hij naar mij
alsof hij mij al heel lang kent
zou het een overledene zijn
die met dit wondermooi gezang
mij vreugde brengt na alle pijn
van deze droevige coronatijd
*********************
sunset 04-06-2020
jij geurt leven
als het stof wanneer jongens,
veel te snel,
op maar één meter afstand
aan jou voorbij fietsen
en de luchtverplaatsing
bijna jouw lachen
van je gelaat wist
na een dag werken
kleeft een laagje vuil
op je roomwitte huid
die jij eenvoudig afspoelt
door koud te douchen
ik drink op je welzijn
drink op je rimpels en wallen
en adem jou, benen gebogen,
over je heen
wanneer jij in de keuken
het avondeten bereidt
en ook bij de afwas
’s nachts droom je
voor dat jij,
in de ochtendschemer,
sober make-up aanbrengt
en jij jouw parfum
over een te korte slaap druppelt
zó dat jij steeds
leven geurt
*********************
sunset 04-06-2020
samen met jou
verzoend met mezelf
geherfst in grijze kleuren
en blauwe bessen
bloemen die zelden geuren
verleiden het oog
al knaagt er heimelijk
een worm aan het bonte
en raken nachtvlinders
mij strelend zacht in de avond
gered door de schaduw
van een uil ben ik
slaapwarm en het maakt niet uit
wat jouw lippen mij zeggen
mij komt het toch bekend voor
en langs kronkelige kusten
schommelt een troost
in oude verroeste kranen,
windt zich tot een gouden zweep;
ook als kind moest ik reeds luisteren
al had ik mijn toverij en feeën
en ook kleine porties vreugde
die ik toevoeg aan een wrede wereld
die steeds maar in mijn hart bijt;
ik laat slangen verdwijnen
onder een tapijt van bladeren
blijf toch hongerig en naakt
in de waan van werkelijkheid
en wandel hand in hand
samen met jou door dit leven
*********************
sunset 05-06-2020
slechts maar een druppel
als druppel uit een hemel vallend
zo wil ik mij storten in een leegte
samen in stille val met alle druppels
eentje van hen zijn
en mijn in simpele vorm gegoten leven
de zwaartekracht toevertrouwen
en regenen, regenen …
om op het einde, volledig leeg,
mij over te leveren aan de oceaan
die oeverloos in een afgrond ligt
van een wolkbreuk verlangen
die ik slechts één ogenblik zag
*********************
sunset 05-06-2020
blues
avondmagie
in zilveren regengordijnen
gevangen
aan ’t begin van de zomer
omspoelt mij
een weemoedige melodie
trekt mij mee
in haar diepte
*********************
sunset 05-06-2020
als glanzende belofte
in een donkere vloed
van de stroom
strooi ik rode overblijfsels
van betoverende nachten
amandelsplinterend
verzinkt het kleurenspel
als glanzende belofte
in de zandige bodem
doven treurige gezangen
het koude spiegelbeeld
van een stervende maan
in gezegende duisternis
heeft de nacht glazen wanden
die de stilte volgen
over heimelijke paden
en onbetreden wegen
- tussen jou en mij
en van mij naar jou
zijn wij slechts dromen
waarin wij elkaar zien
doorheen onze tere huid
*********************
sunset-06-06-2020
je lach van verre hoorbaar
ik vlecht ochtendrood
door je haar
bevestig met spelden
de geurende pracht
warm zingt mijn bloed
het oog van de dag
’s nachts draagt de maan
ons in haar gouden koets
over het vreedzame land
is jouw klaterende lach
van verre hoorbaar
in je gevouwen handen
slaapt stralend de zon
*********************
sunset 07-06-2020
tussen marmer en kransen
in de schaduw van de poort
staan de bloemenverkopers
het bladerdak van een berk
laat zonnevlekken
over lijkredes dansen
tussen marmer en kransen
op deze plaats met vele namen
liggen in een hoekje de onbekenden;
op een bankje een oude vrouw
haar handtas op haar schoot
en naast haar een gieter
*********************
sunset 07-20-2020
terug in de tijd
zij zijn mij vreemd
al die geasfalteerde straten
de gezichten van mensen
hun goed verzorgde kinderen
enkel de vele gladiolen en dahlia's
waren er altijd reeds
en ook de statige berken
nog steeds niet door een bliksem gespleten
zelf zagen wij er uit als voddenmannen
steeds smoezelig en vuil
speelden wij in koude regenplassen
op bekiezelde wegen
een oude man groet mij en spreekt mij aan:
ben jij er niet eentje van ...
neen neen, zeg ik snel, mij is alles hier vreemd
hij glimlacht wetend en gaat zijns weegs
*********************
sunset 08-06-2020
samen komen
oogleden zwaar
dorst stilte naar
een dromenvloed
tussen ons
het schuwe licht
en zacht beven
mijn begeerte
geldt alleen jou
en zelfs niet dichtbij
dorst ik nachtelijk koren
en ochtenddauw
dat brandt in schoten
een pepermunt-
lachen glijdt voorbij
in het maanlicht
parfum en lentewind
en een bonkend hart
- tot wij samen komen
*********************
sunset 08-06-2020
's nachts zweeft mijn ziel
fragmenten gevoegd
tot een melodie van leven
doorheen blanke ramen
tot buiten in spiegels
van duistere velden
zwarte vogels
hokken samen
verfoeien regels
met luide kraah, kraah
ook hun bloed vloeit
buiten door de goten
over donkere akkers
deel mij, daar
waar zilveren vogels
ons lied zingen
want ik vrees het breken
van mijn wild kloppend hart
waarin ik gevoelens verberg
doorheen de dag
verdooft mij het lawaai
maar 's nachts zweeft mijn ziel
alleen maar naar jou
*********************
sunset 09-06-2020
naakte werkelijkheid
’t lachen van kinderen
dringt door tot in onze slaapkamer
die in schemering ligt
waarin ik mij traag uitrek
vóór dat ik opga in de tijd
de zon staat reeds hoog
en er is geen vraag naar waarom
en hoe langer ik droom
stenen vleugels zal ik beslist
nooit kunnen dragen
hoe lief ik al deze jaren
van zwijgen en spreken
wijl ik vanuit vensters
het groen van velden en bomen zie
en ik mij altijd ons wens
in dit eeuwig verlangen naar elkaar
de maan een zilveren sikkel
met gebundelde stralen
waarmee mijn mond zich spoelt
pelt mij uit mijn huid
na elke hete liefdesnacht
waarin enkel de hemel rust
de bloos op mijn wangen
voelt nog het stralen van jouw ogen
voor dat jij naar de badkamer holt,
ijlings uit mijn droom,
en de naakte werkelijkheid begint
*********************
sunset 09-06-2020
af en toe
zweeft mijn blik
ten hemel
in verlangen
naar nabijheid
in zwakke momenten
blind
het verbodene
te dromen
malen gedachten
of ik wil
of niet
enkel bij jou
vind ik woorden
voor mijn gevoel
*********************
sunset 10-06-2020
coronaprotocollen
hart-begrensd zoals overgang
tussen papieren en monddistantie
in aandrift van woorden
kort maar oog-
gebonden opent
poëzie van het hart
diep verwant
de jarenlange geworpen
blikken en troostgezangen
zwevend over het asfalt
in liefdesornaat
bron-gevangen
driften wij
en achter ons
coronaprotocollen
*********************
sunset 10-06-2020
liefdesbekentenis
weef een tedere droom
uit al mijn voelen
een liefdesdroom voor ons
uit lichtarmen en zachte contouren
en zo bont
als de plaatjes van een caleidoscoop
en uit zij kleuren
vlecht een touw
waarmee jij ons
voor altijd verbindt
want ik ben niets,
niets dan slechts een droom
die alleen maar kan zijn
door en in jou
*********************
sunset 11-06-2020
de hele slaap lang
in mijn droom ga ik,
oud al en bijna stof,
ergens een kapel in
buiten, het water
de tjilpende zwaluwen
en binnen, het murmelen
van ver, het stille ademen
van hout en steen
en de hele slaap lang,
vergeten gebeden
*********************
sunset 11-06-2020
lofzang op mijn dochter (S.)
gestalte in een kleurig lang
't gelaat omkranst door donker
en mond gesloten in een glimlach
beweegt zij heupzacht als in trance
onder honderden blikken stilte
slechts onderbroken door muziek
sneller dan, in hoger ritme
wiegt haar ziel, bewegen handen
wervelen voeten in een hartstocht
lenig wild, oogleden gesloten
spiralen tranen over wangen
breken in uiting van gevoel
zweet overstroomd, het ranke lijf
tot de muziek afbreekt en zwijgt
en zij, roerloos gebogen zittend,
door honderden blikkende,
als was zij buitenaards,
bedolven wordt onder applaus
traag breekt een glimlach
concentratie open
*********************
sunset 12-06-2020
duizend leeuweriken
vanaf het begin
het begrijpen
van klokkengezang
in onze ogen
handen dansend
onder opengeknoopte kleding
lieven alle dingen
strelend zacht
in kroezelig haar
duizend leeuweriken
laten lente bloeien
daar
*********************
sunset 12-06-2020
want zelfs mijn schaduw
over smalle paadjes
licht lippenblauw
afzijdig van een lach
die door de wereld schalt
wijl over 't lage gras
de avond traag
de dag uitsluipt
en verder nog
draag ik jouw naakte huid
over de regenplassen
en als jouw metgezel
drink ik de liefde uit jouw ogen
want zelfs mijn schaduw
houd jij voor altijd
veilig in je hand
*********************
sunset 13-06-2020
blauwe vleugels bewegen
boven een rustig golvende zee
schaduwen vallen uit bomen
iemand staat aan de oever
kijkt en zwijgt
twijgen staren stom terug
*********************
sunset 13-06-2020
intieme dromen
aan het begin van de nacht
voorbije uren liefkozen
bloemenkransen vlechten
liefdessmarten leggen
in de palm van onze hand
de nacht verder liefkozen
tijdens intieme dromen
elkaars warme huid zoenen
ijs onder onze tong leggen
onze hitte intensief proeven
*********************
sunset 14-06-2020
wij verdwijnen ijlings
wind draagt enkel de stemmen
en vraagt niet waarvandaan
of waarheen, raakt hen nauwelijks aan
wanneer hij hen woordeloos meeneemt
verstopt de tijd zich in de storm
in oleanders en wilde bloemen
blijft jong en ongedwongen
verft alle struiken jaar na jaar
wij schudden de dagen als zand
uit onze schoenen en lopen
blootsvoets over platte stenen
horen uit de verte het kwaken
van kikkers in onze oren
de boot schommelt aan trossen
wij gooien hen los waarna wij
ijlings verdwijnen op zee
*********************
sunset-14-06-2020
als in slow motion
over het land ligt weelderig
een tapijt uit vroeger licht
dat iemand heeft geknoopt
met nog de geur
van lenteregen aan zijn handen
wat afgevallen rozenbloemblaadjes
en ook nog ietwat neven
de zee ligt treurig stil
door iemand zo geknoopt
die hoge lieslaarzen draagt
en langzaam door de branding loopt
misschien ben ik het wel
als in slow motion opgenomen
door dit meanderend leven
*********************
sunset 15-06-2020
in liefde verbranden
mijn vensters staan open
en ik laat het dorp binnen
als een gedicht dat ik vertaal
door haar ogen zie ik de melkweg
als is zij een straat aan een kanaal
’s ochtends vroeg ligt het dorp
naast mij met hemelblauwe ogen
zij lijkt op een prinses in slaap
en schenkt mij haar filigrane vingers
wijl ik in haar ochtendjas sluip
mij voel als was ik haar koning
legt zij haar adem op mijn tong
en vloeit, weggesmolten,
heet door mijn aderen
waar ik in liefde verbrand
*********************
sunset 15-06-202
zwaluwen bezongen de zomer
daar ginds, aan de rand van het veld
zag ik jou voor het eerst op weg
naar het water waar jij bleef staan
bolde de wind je gele rok op
en zwaluwen bezongen de zomer
ik droeg voor jou een nest verstopt
onder mijn rood-wit geruit hemd
vlogen de leeuweriken op jij stond
bij een vlierbessenstruik en ik dronk
het hemels sap dat jij mij schonk
engelen zweefden naar beneden
*********************
sunset 16-06-2020
laat levenden
zich over het leven verheugen
zich niet schamen om hun vreugde
en zich niet ervan beroven
zich niet begraven in droefheid
en ook niet in angst
de doden
moesten zij nog eenmaal kunnen leven
zouden zich er ook over verheugen
*********************
sunset 16-06-2020
nog zoveel meer
niet slechts lippen
aan jouw oor
nog intiem
innig
samen liggen
niet mijn betrachten
van uitbundige
vormen
oplossend
mij vasthouden
aan de band
met jouw hand
liefde vinden
in jou
fluisteren
horen
zwijgen
en nog zoveel meer
*********************
sunset 17-06-2020
wandelen over water (ook een liefdesgedicht)
aan de hemel een grijze band
regen zit reeds in de twijgen
jij kijkt mij aan, biedt mij je hand
waarop de eerste druppels vallen
laat hen, zeg jij, zij willen zijn
al zullen zij toch nooit meer blijven
dan enkel wat geritsel in de bomen
[wanneer ik echt in jou geloof
wandel ik zelfs over water]
*********************
sunset 17-06-2020
terug naar normaal
wanneer ik te voet naar huis wandel
zie ik iets glanzend plakken op de straat
een platte snavel
veren tussen geplette darmen
uitstromend vloeistof
en gebroken vleugels
in de bomentakken erboven
tsjilpt wanhopig een jong
en achter gordijnen
kijken een paar oudjes naar beneden
en denken:
in quarantainetijd
zou dit niet gebeurd zijn
*********************
sunset 18-06-2020
gisterentijd
kort voor het dorpsschild eindigt de laan
ik ga niet terug al komt onder smart
mijn voetstap tot staan waar mijn huis
jaren stond en ik mezelf al heel vroeg
reeds verloor tussen overrijp fruit en
wat dartele kalfjes in graven en stof
in scheefzakkende huizen een zuchten
onder het zien en het lover al ken ik
hier niemand meer weet toch nog steeds
wat wordt gedragen begraven in ’t grauw
rest in de nachten een keren en wenden
verstoorde gedachten in het midden verbouwt
mis ik mijn linde en de bron waterdood
gedempt door mijn woorden begint
bij het dorpsschild eeuwige kwelling
pas echt al heb ik een klein en petieterig plantje
waarmee ik herinnering levend kan houden
mijn linde zij is onherroepelijk weg
*********************
sunset 18-06-2020
waai door mijn hartkamers, waai
waai al het stof uit mij
nu het graas weelderig groent
het geel uitbundig straalt
waai rood, waai ook het vurige rood
en wandel door mijn hartkamers, wandel
wandel door het huis in mijn borst
en span mij voor je karretje, jij
leid mij, leid mij nergens heen
zonder jou
*********************
sunset 18-06-2020
denkend aan mijn eerstgeborene
soms let ik niet op, droom mij in duister
in dichte weefsels van een nacht
waar tussen naden jij ergens moet zijn
daar tussen , in de allerkleinste ruimte
heb ik jou zien lachen, in hagelwitte sneeuw
waarin kamelen slapen
roep ik jouw naam wanneer ik verdwaal
en de uitgang niet vind
loop ik non stop in mezelf heen en weer
en voel me toch altijd gevangen
sunset 19-06-2020
nooit genoeg
ik stop niet met schrijven
net zoals ik niet stop
met diep in jou te verdwijnen
al is papier nooit meer genoeg;
enkel een blad en een pen
stilt mijn hunkeren niet
ik verlang mij in jouw schoot, liefste
waar ik mijn armen
vast om jou lenden sla
mij voor en achterwaarts wieg
ver weg uit het gisteren
vandaag schenk ik je de maan
alsmede alle fonkelende sterren
*********************
sunset 19-06-2020
zelf nog slechts silhouetten
zoals wij de omtrekken van de nacht
omcirkelen met wit krijt
alsook de tweelingen van terrassen
die wij betasten op de straat
waarvan de warmte nog opstijgt
hoe wij genieten van stille façades
- zelf nog slechts silhouetten -
suikerkristallen proeven van tafels
die zij vergeten hebben af te vegen
daarna verdwijnen in nissen die ons verbergen
voor lantarens waar wij naar toelopen
in hun gezamenlijk lichtschijnsel
- maar altijd een stukje voor ons uit
*********************
sunset 20-06-2020
Liefde IS
ik draag mij door kamers
zelfs de lege
en zij veranderen mij
hier ben ik water
lang sta ik op de vermolmde trap
begrijp de wind
achter het huis koeren duiven
zij vliegen behoedzaam naar binnen
ik, ik ga van hieruit verder
kijk vol vertrouwen naar morgen
en weet:
liefde IS, en ook leven
*********************
sunset 20-06-2020
eerste nachten
daar was een nacht, nog schuw
in schemerlicht gehuld, die nimmer eerder
met een lied begon
een nacht waarin ik bang
gewaakt heb aan je bed, die zoals nooit eerder
mij in het ongewisse liet
het was de langste nacht, trouwhartig
ingeprent in was van kaarsen die nooit tevoren
ons zo innig in hun armen hielden
een nacht waarin ik voor jou zong
tot slaap voor jou gedacht
als nooit tevoren in gezang verdween
*********************
sunset 21-06-2020
uren sluipen traag
's namiddags, buiten zittend
de zon in de rug
overspoeld door warmte
van liefde en zilte zeelucht
na een daadkracht
van lustvolle nachten
in uren die traag
door het zondagse sluipen
glijden later
zinnen koortsig over maagdelijk papier
soms rekken wij ons
neigen lijven
verhit door rode wijn
liefdevol naar elkaar
in een brandend verlangen
dat wangen laat gloeien
sidderen wij bevend
in een intens proeven
en al zwijgen sterren
de hemel kijkt
glimlachend op ons neer
*********************
sunset, 22-06-2020
Nieuwpoort
adresseren doe ik niets
het is één van deze junidagen
waarop het lijkt alsof de zon nog droger is
wanneer ik in avonduren
woorden blindelings tot gedichten rijg
zonder het poëzie te noemen
zingend door de steegjes ga
in passages van vergeten uren
langs doven en stommen
en door elke deur stap
in elke geboorte, dood en pauze
op het verfrommeld servet schrijf ik
uit de losse pols en laat letters dansen
in de branding en op het strand
tot in het verre oneindige
adresseren doe ik echter niets
*********************
sunset 23-06-2020
Nieuwpoort
Siamese tweeling
wij leggen onze naakte buiken
dicht tegen elkaar tot zij zweten
en fluisterend bekennen
wat zij aten en hoe leeg
zij nog altijd hongeren
zich om zichzelf draaien
wanneer zij jammerend
elke verlangende pijngrenzen
voorbij zijn en alles zich opent
‘s nachts waar lijven
zich wit aftekenen
op het donkere laken
als Siamese tweeling
*********************
sunset 24-06-2020
hamsteren doe ik toch
voor je eeuwige adoratie
valt mijn verstrooidheid in het niets
en kauw ik, net als jij,
in het geheim of openlijk,
sappige woudklavertjes-vier
als wondermiddel tegen mijn angst
dennennaalden, groen of bruin,
helpen tegen het geeuwen
van de fantasie
wat wanneer elke kus
een litteken achterlaat
op de binnenkant van de huid
uit een diepte stijgt
een ondoorgrondelijk duister op
en ook al is het gerantsoeneerd
hamster ik toch melk en honing
net als jouw grenzeloze liefde
*********************
sunset 24-06-2020
samen
elkaar in de ogen kijken
voor een nacht en een ochtend
opeens vloeien sterren
niet groter dan speldenkopjes
behoedzaam aan draden licht
zoals men handen zinken laat
en de tafelrand niet raakt
bomen gaan, elk een arm
om de schouder van de ander,
oplettend hun weg
- net als wij
wanneer dat gebeurt
is het voor lang
al hoef je niet bang te zijn:
wij zijn samen
elk van ons half zo oud
zenden wij adem
nu, wanneer de wind zacht
nachtrozen draagt
en ik jouw neus en ogen kus
en één voor één
ook al jouw vingertopjes
*********************
sunset 25-06-2020
met zachte stem
als droomwandelaar vind ik
op landkaarten van de dag
nooit mijn weg
de heldere kleuren
doen pijn aan mijn ogen
zonder het te begrijpen
bekijk ik de isobaar-lijnen
van een mooi-weer-front
waar wind over parken waait
zomer zich in wolkenogen spiegelt
vissen zwemmen door een avondlijke hemel
en wier is jouw haar;
met zachte stem luister jij
naar de stilte van deze wereld
bootschaduwen verdonkeren jouw lippen
*********************
sunset 25-06-2020
eerste schooldag
nat zweept wind
in wachtende dagen
verlangen van tongen
woordeloos en met
doorrookte stem
regen uit wolken;
zoals in film geleefd:
maskers van fatsoen
verstikken bokken
verstikken lammeren
blaffen wakende honden
bierdrinkende helden
lachen met grappen
met bittere nasmaak;
onder een zonnescherm
de leider van deze bende
maar opstaan uit schaduw
is geen noodzakelijkheid
daar personen als hij
heel snel vergeten zijn
het werkelijk van belang
wordt hier niet verhandeld
want voor elk oprecht gevoel
is er steevast iemand die lacht
en elke fantasie weg hoont;
wat blijft zijn fragmenten
die nazinderen in mijn bloed
reeds op mijn eerste schooldag
leerde ik liegen en bedriegen
*********************
sunset 26-06-2020
hoogzomer
[van vandaag op morgen is het hoogzomer
en lieft de zomer de winter met een teder gezicht
ook al heeft hij geen haar, geen zussen of broers]
de winter zoekt zelf zijn zomer
in warme en windstille hoeken
op weiden en tussen de bomen
drukt hij zijn rots-armen
achter de knieën van eenzame sparren
de zomer echter
houdt de winter in de schaduw
van ijs en sneeuw achter het water;
draait men dit beeld om
stroomt er een snel vliedende beek
*********************
sunset 26-06-2020
eerste onweerswolken
een blad dwarrelt
langzaam naar beneden
tot in gras waarop ik zit
met opgetrokken knieën
mieren trekken
een insectenvleugel dragend
voor mijn voeten in gelid voorbij
het blad ligt roerloos nu
als kromgetrokken letter
en aan de einder tonen zich
de eerste onweerswolken
*********************
sunset 27-06-2020
en niemand vraagt
bootsman, bootsman,
wakker worden
kom en speel voor mij
jouw lied van de zee
ook al versta ik
de woorden niet
die jij mij zingt
mij roept het zout
dat uit mijn mond
niet meer verdwijnt
het roept en roept
mij dichter tot bij jou
[hoe zwaar en droog
lig ik nu hier
en dat wat in mijn ogen staat
beweegt niet meer
wanneer de dood
waaraan ik sterf
zijn kansen grijpt]
smeden wij elkaar
een vlot
uit koud zweet
vlijen wij ons
teder in ijs
warm houd mij
slechts jong bloed
dat klinkt als lied
vanuit jouw borst
en …
[zij wachten op hun
broers en zusters
van wie geen mens iets weet
en niemand vraagt
waarom de raven
tijdloos blijven cirkelen
boven ons]
*********************
sunset 27-06-2020
een vroege zondagochtend
naast de vuilnisbak slaapt een hond
telkens een auto voorbij komt
opent hij zijn ogen op een spleet
verwilderde katten springen weg
van het tollend plastiek op het fietspad
langzaam wordt de hemel grijzer
de rode streep aan de horizon
wordt traag helder
wanneer het licht ontwaakt
een laatste rusteloze jeugd
in nog onderweg naar huis
wind laat vermoeidheid vergeten
*********************
sunset 28-06-2020
soms herken ik mij niet
in oude zelfportretten
op briefjes en in notitieboekjes
het enigste wat op mij lijkt:
aan de andere liefde tonen
daarover gedichten schrijven
in de hoop dat ik het ooit nog leer
*********************
sunset 28-06-2020
toch blijf ik tranen wenen
moeder is geen mama
de spleet tussen haar bosten
voert naar angst oproepende diepten
haar aanrakingen zijn betalingen
waarmee liefde gekocht is
betaald met allerlei handreikingen
wanneer het frisser wordt
geeft zij pullovers om te verwarmen
vlucht naar de foto
van haar overleden zoon
haar levend kind heeft schrik
wanneer zij terug
in de werkelijkheid treedt
[ook al is moeder al jaren dood
de pijn blijft nog steeds voelbaar]
*********************
sunset 29-06-2020
wanneer ik niet kan slapen
partituren met de ogen beluisteren
en alleen nog maar momenten vasthouden
van dansende schemerscheuren, springbewegingen
wijl de tijd stilstaat om zich te formeren
tot een kratergebergte van een zwart-wit
panorama van visioenen
ik wacht het wachten op datgene wat niet komt
omdat het er reeds eeuwig lang is
ons nooit bereikt omdat wij hopeloos er naar zoeken
zwart en wit zoals hitte en koude
waarin kobolds zich verbergen en andere figuren
net als gezichten die zich oplossen in nevels van tijd
zij tonen zich niet erkentelijk in hun anonimiteit
door mij gewaarborgd in het snelle van slow motion
gevangen, geborgen als totems
met een bezweringsformule als toegangssleutel
tot een wereld vol van geheimen en raadsels
onder de streep het resultaat van eeuwige strijd
tezelfdertijd blijft mij het bewustzijn van mijn bestaan
waarin het verloop van tijd zich steeds opnieuw schrijft
*********************
sunset 29-06-2020
flinterdun mijn huid
en toch denk ik mij
dat ik buigzaam ben in mij
waar alles zich spant
tussen tweeën die ik niet ken;
wortelt de ene ergens
is de andere wind
flinterdun is mijn huid
als in door storm
wild bewegende folie
waaronder rabarberstengels
zich schuilhouden
wijl hun brede bladeren
uitademend
de vochtigheid niet kwijt raken
als tranen hangen
miljoenen druppels
aan de binnenzijde
van het plastiek
- opgesloten en zonder glans
in gedempt melkachtig licht
*********************
sunset 30-06-2020
de wereld komt weer tot leven
misschien is het beter
op de zorgeloze wanorde
van vogelstemmen te letten,
’s ochtends bij zonsopgang,
of op het wilde kra kra
van kraaien die ’s avonds
vechten om een slaapplaats
op de takken van bomen
ook op de windstilte
dient gelet te worden
want bij het beluisteren ervan
openen zich tussenruimtes
van voorbije toekomstige allerzielen
die zich met lege lucht-zware wolken
over alles leggen
tot grenzen vervagen
dan bevrijdt stilte zich van de wind
en komt de wereld
weer langzaam tot leven
*********************
sunset 30-06-2020
woud, zegt zij,
en niet bomen
of het groene
en ook niet de buiten
weet je dat
een doodgeslagen mug
naar aarde ruikt
op je hand?
*********************
sunset 30-06-2020