het zijn de zachtste tonen
zoals licht zijn weg vindt
doorheen bomen van het woud
niet stopt tot hij in d’ aarde zinkt
voorbij aan alle hindernissen
tot in ver in late avond
waar hij de kleinste grasspriet
zacht strelend raakt
en desondanks of juist daarom
blijft onze wereld draaien
behaaglijk en niet anders kunnend
altijd verhelderend lichtend
vinden liefdeswoorden
in mij nog steeds hun weg
om zich te uiten
want het zijn de zachte tonen
die de grootste kracht ontvouwen
oceanen overwinnen stormen van geweld beroven
bergen vouwen en zelfs hopeloze harten
weer liefdevol tot kloppen brengen
daarom dat ik nu zwijgen wil
stil luisteren naar elk stervende geluid
dat mij opnieuw tot engelengestalte vormt
- het zijn de zachtste tonen
waarop wij leven bouwen
*********************
sunset 01-05-2019
niet meer dan een vermoeden
ijzig stil zwijgt nu de nacht
in schemerlicht van maan
fonkelen sterrenlichten
als heldere ornamenten
omarmd door het duister
vlucht de angst
voor luttele ogenblikken
overwint de vrede
één wimperslag slechts
is zij hier voelbaar
niet meer dan enkel
een vermoeden van
het eeuwige
*********************
sunset 01-05-2019
ikke en jij
ik kijk in de spiegel naar het beeld dat ik zie
mijn voorhoofd, mijn ogen, mijn mond en mijn neus
zo wil ‘k mij begrijpen, herkenbaar verstaan
ik splijt dus mijn ik en zeg jij tegen mij
het voeltopgelucht en ik voel ook jij
kijkt plots heel vergenoegd en knipogend blij
hoeven wij niet te spreken, want wij kennen mij
wij zijn best OK, die jij en ook ik
weet hoe je het stelt en kan je begrijpen
het is echt best fijn om jou te bekijken
en al ben jij mij, blijf ik nog steeds ik
*********************
sunset 02-05-2019
toen er nog mijnen waren [herinnering aan Genk (B)
de aarde, de zwarte bittere aarde
waar armoede de stenen kust
mannen regen en sneeuw dromen
met bloeddoorlopen ogen
’s nachts wanneer dieren slapen
ruwe gezichten, kolenzwart
als onweerswolken in zomers
waar vogels verbranden
en ik weer heimwee ken
naar zoete strelingen van echt thuis
in angstige pijnvolle eenzaamheid
‘t verlangen naar moederliefde
en roomwitte zachte huid
*********************
sunset 02-05-2019
golven brengen ons
op oevers waar vogels
vleugels in droefheid
breken in uren uit glas
samen kijken wij
naar de zon
die ondergaat
en vrede slijpt
*********************
sunset 03-05-2019
intens diep en ademloos
met schelpen schrijven in het zand
ook al weent een vloed de letters weg
schitteren harten toch wondermooi
tussen zeepaardjes en koralen
zout water vermoeit de ogen
in het purper van de avond
teken jij mij algenkleren
in de schemering van liefde
vergeeft het zand waarop wij slapen
ons, naast het sluimeren van de golven
zijn wij duikers in een zee van tranen
in ons wezen groot geschreven
lieven wij ons tussen sterren
intens diep en ademloos
*********************
sunset 03-05-2019
04 en 05 mei
niet de wind klopt op het venster, wel gisterentijd
nog net niet helemaal vergeten
waar op markten en straten er omheen
tanks kruipende soldaten doldriest vermorzelen
- raar dat het bloed van eender welke man
zich met eenzelfde rood op uniformen kleurt
in kelders schuilen vrienden en familieleden
en buiten voor het raam
loopt er een jonge vrouw, kort gerokt
maar wel met laarzen aan
een man schreeuwt luid bevelen, zwaait met zijn sten
en roept dat hier weldra gevochten wordt
ikzelf verdwijn in donkere schemersteegjes
en luister naar de echo van verjaagde voeten
die nog niet zo heel lang geleden
luid zingend door de straten hier marcheerden
- nu bedelen witte hemden overgave
en klinkt ’t Wilhelmus uit volle borst
[wij houden twee minuten stilte om te herinneren
dat wij nog steeds niet weten hoe een vrede te bewaren
en zelfs fascisme geven wij opnieuw te eten
in naam van ’t vrije woord;
de vrijheid zelf hebben wij heel snel vergeten]
*********************
sunset 04-05-2019
ik kan niet anders
jouw zelf opgeworpen dam
is jouw verstand
ook al kun je mij
moeiteloos volgen
[jouw littekens
wenen mij tranen
in mijn ogen
en jouw beven
maakt mij onzeker;
niet echter jouw tong]
in mijn hart
is er enkel slechts jij
en alleen jij
bent daar ooit geweest
en ook:
waar ik mij wegschenk
ben ik niet als ijs
omdat jij weet
wat wij samen hebben
en dat schepping
enkel mogelijk is
in openheid
en liefde eeuwig
jij bent mij
zo waardevol
dat ik niet anders kan
dan jou
uit je slaap vissen
je proeven
en steeds maar weer
jouw navel kussen
*********************
sunset 05-05-2019
is dat mijn ik?
wie is die ik
die zich verdedigt
tegen schaduw licht
alles en iedereen
zonder enig resultaat
die zich buigt
tot hij breekt
zonder houvast
noch verstand
en als een vogel
telkens weer opnieuw
met kapotte snavel
tegen hetzelfde glas vliegt
*********************
sunset 05-05-2019
stembusgang
geluidloos
boert de kiezer
zijn mening
op een
blad papier
kruisigt
zichzelf
aan het
uitzichtloze
van de
toekomst
stemloos
verlaat hij
het kieshokje
*********************
sunset 06-05-2019
woorden dichten
tot een net
waarin gevoel zich verliest
ik dicht jou
dicht je mijn hart
waarin je vallen mag
heel zacht
als op een bed
van lucht en liefde
*********************
sunset 06-05-2019
in het eind der tijden
en in mijn armen ligt ’t vermoeden
dat in de stilt’ lijkt weg te zinken
als vissen die naar d’ hemel springen
en toch in het moment van ’t vliegen
reeds met een tedere zachte dwang
aan golven worden teruggegeven
al blijft de hoop steeds leven
dat het toch ooit eens lukken zal
en in mijn ogen ligt ’t verlangen
om uit de diepste bron te drinken
van hen die sprankelend zich mij tonen
al hoor ik slechts een vrolijk klateren
van ’t water waarin druppels stromen
die ondergronds hun weg vervolgen
alleen het vage weten blijft
van een nog niet gekend bestemmen
en in mijn zwijgen ligt een spraak
die al mijn woorden zichtbaar maakt
zoals het zonlicht dat na regen
als boog zich in de hemel spant
om, wanneer ik ’t pas heb opgemerkt
heel snel weer te verdwijnen
mij nimmer meer kan vinden
dan enkel in het eind der tijden
*********************
sunset 07-05-2019
de zin van ‘t leven
een oude man schudt toornig
zijn gebalde vuist naar d’ einder
en breekt daarbij zijn pols
- de zon staat stralend aan de hemel
en maan giechelt in ’t duister
[het universum expandeert
steeds verder, verder
alles wordt egaler
en Einstein is reeds dood]
zelfs eekhoorntjes herkennen
de zin van ’t leven
om enkele seconden later
te worden overreden
*********************
sunset 07-05-2019
licht
zonlicht, als puur natuur
komt niet slechts uit een bron
maar bouwt het tevens af
elke straal behelst een stukje zon
daarom zie je nog steeds de sterren
die reeds lang gestorven zijn
ons rest de vraag waar al dat licht dan blijft
al is het ’t meest waarschijnlijke
dat ’t universum aan zijn randen
stralend oplicht in een zonneschijn
---------------------------------------------------------
licht dat in grote hoeveelheid
uitgegoten, uitgestort is
zie je meestal des zomers
in de dag en zelden ’s nachts
en dan nog hoogstens als een schemer
zijn golven zwaarder dan de lucht
edoch lichter dan water
en ‘t schijnt wanneer je erin kijkt
als drijven in al zijn reflecties
enkel wat beschenen wordt
al is het soms het wanen zelf
dat je die droom laat zien
*********************
sunset 08-05-2019
zweetdruppels komen in jouw navelputje samen
kennen geen tijd noch ruimte
en ik begeer mij in jou, omvat je
met beide handen blader ik door je heen
en liefdesdrift bestemt het gebeuren
wanneer ik je open, mij in jou verlies
*********************
sunset 08-05-2019
ochtend-blues
nog is ’t geen morgen
en hangt in het lijf
de houding van
op de bank hangend
en doorheen de dag
in poëzie plakkend
rimpels door koffie
’s ochtends gladgestreken
en opnieuw geschreven
het lied van raven
zwart op wit
de vogels in de lucht
banaal de blik
door het venster
verlangt het woord
en ook jouw zoen
*********************
sunset 09-05-2019
nu geen eindpunt zetten
’s ochtends tegen zessen
weer een opstaan
met respect voor hen
die zich urenlang
in files inrijen
de zon maant tot spoed
dus maak je voeten snel
keer niet om; de ontbijttafel
bliksemsnel opgeruimd
wit op wit nu
[alles is stiller waar sommigen
reeds huiswaarts keren
maar dan langzamer, zachter
dan in de vroege morgen
hamer ik mijn woorden
op beschreven vellen papier
in de muur die nog maagdelijk is
met zeven maal zeven nagels]
later sta ik aan het venster
de blik gericht op oneindig
een streep, een lijn
die valt en opstijgt
als de wandelende zon
nu geen eindpunt zetten
slechts ruggelings
vooruitgang wagen
het open raam
en alle gedichten
simpelweg meenemen
*********************
sunset 09-05-2019
nu reeds blauwt
en nu reeds blauwt
de hemel aan ‘t ontbijt
waar nog zo-even
condens- en andere lijnen
in open ogen vielen
kauwen zinken neer
naar ons niveau
nemen zich de tijd
en net als wij
zien zij de wolken
overtrekken
traag en langzaam
zó dat men hen
bijna met wimpers
vangen kan
vogels vliegen
in zwermen over
en ik hoor reeds
hun vleugelslag
dicht bij mijn oor
*********************
sunset 10-05-2019
rugwaarts in je ziel
de dag brandt
open plekken in de lucht
en in verwaaide nevels
vliegen nu vogels
rugwaarts over hoofden
jouw arm liggend op mijn borst
is het nooit verkeerd
en ik zie vanuit mijn ooghoek
enkel de staart
al het andere van de vogel
hangt aan de dakgoot
zijn spraak hoor ik niet
reeds brandt de dag
zijn open plekken in de lucht
loopt ons het zweet in d’ ogen
die ik blindelings volg
rugwaarts in je ziel
*********************
sunset 10-05-2019
heel simpel leven deed ik wel [uit: vroeger]
heel simpel leven deed ik wel
onopgemerkt door de volwassenen
die achter de heg zaten
babbelden, rookten en bier dronken
daar verstopte ik mij
onder karton en dekens
altijd in handbereik
maar nooit in de ogen
het erf kende ik als mijn eigen lijf
[vennen en heide, de landwegen er om heen ook]
hoe het groen verwilderde
aan de rand van de boerderij
en ook al zochten zij mij, soms
vinden deden zij mij niet
want zij keken over mij heen
zelfs wanneer ik met hen in de keuken zat
kreeg ik geen enkele aandacht
zij schepten mij mijn bord vol
ook al was ik reeds lang verdwenen
*********************
sunset 11-05-2019
de dag moet eerst nog echt beginnen
nog staat de zon
niet vast gebeiteld in de hemel
de lente treurt
en alle kleuren zijn
- voor even - weer gestopt
in vroege ochtend hoor je geen geluid
enkel misschien het ruisen van de wind
of is ’t het bloed in mij
dat vol verwachting zingt
en in de kamer roert zich wat
- ik luister -
het is het stof dat ruiselt van ’t plafond
nu dag nog eerst echt moet beginnen
wijl ik op zijn ontwaken wacht
*********************
sunset 12-05-2019
jij oefent pure aantrekkingskracht uit op mij
enkel al wanneer je naar me kijkt
klopt mij mijn bloed in d’ aderen en jij
kust lippen gloeiend heet
zodat ‘k verschroei in al jouw hitte
en in jou lijfverdwaal waarin ik mij verlies
enkel nog smekend vragen kan
mijn huid strelend te koelen met jouw handen
waarmee je mij in jou verbrandt
*********************
sunset 12-05-2019
in den beginne
staan wij steeds twijfelend
hulpeloos in een branding
terwijl de zee rondom ons golft
en sterft bij elke landing
wordt het meer tussen jou en mij
dan enkel wat wij durven zien
wanneer traag lust
verandert in een liefde
en wij herbronnen
nieuw geboren zijn
- misschien
*********************
sunset 13-05-2019
weldra ‘t ontwaken
vrij spelend met een wind
hopen zich donkere wolken op
rimpelt de stille spiegel van de avond
die scheurend openbreekt
diep ademt reeds het woud
en stoot de lucht af, zwaar als lood
waarin de donder gromt
vergloeit in vurige schichten
schemer laat enkel zwijgen
tot ‘t land van zon en licht
weldra ontwaakt
*********************
sunset 13-05-2019
ik lief de vrouw
jij bent als zand
op een bijzondere wijze
ben jij zo zacht en stil
en over nacht
heb jij het grijze
tot warm geel gemaakt
dat tot mij zingt
uit voorjaarsbomen
en vrolijk danst
doorheen mijn dromen
jij laat in ‘t diepe duister
verlangen ontwaken
maakt huid en hart gevoelig
voor jou fluisteren
tot in de vroege ochtendstond
jij bent mij zonneschijn
maar ook het helder lachen
vertrouwd edoch steeds nieuw
zal ‘k nimmer kunnen leven
een enkele seconde zonder jou
*********************
sunset 14-05-2019
als jij mij zoekt
als jij mij zoekt, vind jij mij in jouw dromen
die rusteloos door dagen, nachten dwalen
waar bonte bloemen bermen zomen
en wij nog altijd naar de sterren grijpen
jij vindt mij ook aan alle oorden
waar wij in het alledaagse leven
ons aan de ander willoos overgeven
liefdesliederen steeds laten klinken
en ook in beelden vind jij mij
waar onze fantasie het leven kleurt
en alles naar een eden geurt
in een steeds mooiere levensmelodie
jij vindt mij altijd in jouw dromen
waar nooit een zoen door mij vergeefs gegeven
en ondanks vorst de bloesem bloeit in bomen
dáár vind jij mij, en ook in heel jouw leven
*********************
sunset 14-05-2019
liever alleen dan eenzaam
koud is de wind
in lentenacht
en eindig de tijd
die door handen glijdt
wijl boven het hoofd
een totem zingt
in heldere nacht
een niet verwarmde steen
omgeven van zand
en vermalen gebeente
dat nog niet is ontwaakt
uit eeuwig geween
is het in stilte
dat mijn roep weerklinkt
wijl boven mijn hoofd
mijn totem zingt?
voor altijd in mezelf geborgen
ben ik liever alleen
dan eenzaam
*********************
sunset 15-05-2019
liefde komt en gaat en komt
bij ’t zien van een godin
sterf ik de liefdesdood
al gaat mijn rijk ten onder
met elke nieuwe god
maan schonk ons ‘t pure zilver
de zon het zuivere goud
tot rook, tot as, tot niets
verbranden jij en ik
tot rook, tot as, tot niets
verbranden jij en ik
al voel ‘k mij nu nog jong
ik ben en leef, verga
*********************
sunset 15-05-2019
ik lief het leven
ook deze lente
jubelt weer in ’t glas
wordt door mij
gulzig leeggedronken
voorbije jaren
neem ik aan de hand
leg hen diep in ’t hart
en in ‘t herinneren
nog staat het kind
net zoals toen
blootsvoets naast mij
zingt over liefde
*********************
sunset 16-05-2019
zeker niet [helemaal] onrealistisch
‘t zou best eens kunnen zijn
dat dag plots nacht wordt
zoals zomer dan misschien
begint in lente en de herfst
eerst midden in de winter
dat onze huid steeds dikker wordt
wij alles simpelweg negeren
afwachten wat door ons
de anderen te wachten staat
zij die, misschien,
ooit nog eens na ons komen
*********************
sunset 16-05-2019
verder, dieper, luider
verder en dieper
tot het einde van de liefde,
- zeg jij
maar ik denk:
veel en veel verder dan dat
tot achter de horizon
waar liefde verder en verder gaat
want zou zij eindigen
is het geen liefde
en mijn mond zwijgt,
zwijgt mij tot diep onder jouw huid
dieper en luider
tot diep in jouw kern
zwijgt mij totaal in jou in
en ik kijk, met verwonderde ogen
die luisteren
en wetend geloven
*********************
sunset 17-05-2019
in ‘t hemelblauw
over het bospad
streelt de wind
wat vaal bruin stof
en ik vlucht reeds de zon
in schemerduister
in ’t hemelblauw
staat afgetekend
de toren van een kerk
omrand door daken
en op de velden
ontspruit fris groen
*********************
sunset 17-05-2019
doorheen al het geweld
zwart is het licht
in rokende puinhopen
versmelten kaarsen in scherven
en vallen uiteen in aarde
lucht, vuur en water
in verbrande skeletten
staren verlangende ogen
star achter droge leden
en overal as
het rode altaar bedekkend
met zeven kringen licht
zeven kringen zout
en zeven kringen rook
en dehemel in het open raam
draait zich obsessief
nacht na nacht
zonder onderbreking
doorheen vlammen
in bestofte gebeden
onzegbaar de vloek
tot vergiffenis zich erbarmt
vernieuwt in ineen verstrengelde handen
na een moeizame pelgrimstocht
van een zoeken dat een begin kent
maar nimmer een einde
nu niets hier stem heeft
noch enige spraak
enkel slechts vingers
die de stilte betasten
doorheen al het geweld
*********************
sunset 18-05-2019
of ook
niets kan ik meer
zelfs weiniger dan woorden uit ‘tharte pellen
wijl zin na zin de spiegel mij
een tegenrichting toont
kom, laat ons zuidwaarts gaan
jij, ik, beiden uit een andere tijd
waarin het nog waard is
om uren achteloos te verspillen
want wie weet waar wij reeds geweest zijn
of ook,
waar wij uiteindelijk zullen aankomen
*********************
sunset 19-05-2019
aan zee (uit: vroeger)
in ’t voege zand
nog vochtig van de nacht
ontdekte ik
tussen schelpen en schuim
een traan
parelend gedragen
door vloeiende tijd
donker in ’t licht
dof door zout
en eeuwige wind
pas later
ver weg van de zee
vond ik daarin
de spraak van de vissen
*********************
sunset 19-05-2019
slape-loos-heid
stilte in kamers
op gangen, in ruimtes
hoeken die zachtjes
indringend fluisteren
geen trappen
die krakend
de rust hier verstoren
enkel het zwijgen
eeuwig te horen
nu nacht amper ademt
en zich niet beweegt
de uren traag tergend
door ’t donkere slenteren
tot maan zich dan weer
naar zijn bedstee begeeft
*********************
sunset 20-05-2019
morgen ligt hier de zee (na de opwarming)
de huid van het dorp:
uitgeleefde façades
waar wind fluistert
in wijd open muilen
huizen en graven leeg
en alles reeds rot;
in het achteloze gras
sluipt schuw een kat
door het blikveld
handenklappend
wordt hier getoond
hoe roeibootjes
over daken varen
*********************
sunset 21-05-2019
zo mooi
het zijn die dagen
eindeloos, en zonder wolken
met licht
dat adem ademloos maakt
voeten lichtvoetig licht
dagen die bang maken, zo mooi
want dicht aan het zenit
smelt lachen uit glas
en minieme druppels
flinterdun blauw
vallen geluidloos
in verstilde tijd
*********************
sunset 21-05-2019
en steeds maar jij
wanneer jij wandelt
zie ik dromen bloeien
en vind geen woorden
en waar jij lacht
regent het witte bloesems
die al mijn tranen wenen
wanneer jij zwijgt
hoor ik de sterren vallen
is hemel ons nabij
en lief jij mij
word ik omarmd door jouw hitte
waarin ik eeuwig brand
mocht jij ooit gaan
echoot jou steeds
mijn roepen achterna
*********************
sunset 22-05-2019
vanuit het beeld
ontnomen
uit diepte
van het zwart
elk wit gepeld
door zachte wind
geslepen
‘t gedicht
door adem
gemodelleerd
uit traan
en donkere klank
gestoten
jouw echo
die ver-ebt
*********************
sunset 22-05-2019
tot aan de rug-liggende maan
waar het wachten
zich eindelijk te ruste legt
in heldergroene remslaap
neem dan je sandalen
en ren voorbij elke grens
om je eigen dood te leven
zwijg verder stil
omdat het geen nut heeft
op afgeoogste velden
haat te planten
nu enkel nog een wind
door droge halmstompjes ritselt
en het voor jou
niet meer beweegt
gif ligt er in de lente
en nieuwe oogst is groei-arm
nu zij, alleen gelaten
van het sap zijn gescheiden
en de dood, hoe dan ook
altijd onverwachts komt
en zelfs laarzen
hadden je niet harder kunnen laten lopen
over dit zand
tot aan de rug-liggende maan
*********************
sunset 24-05-2019
dichterswandeling Middelburg
ons wil ik
woorden baren
trekkend, stampend
hun ontstaan
en hen stapelen, willekeurig
onder tongen
hen dan uit ademen
ergens in de ochtend
opdat zij stil worden
stil zoals jij
wanneer jij je
op mijn borst legt
met grijze schemer
in je haar
zal ik nimmer vergeten
te vergeten
*********************
sunset 25-05-2019
op het einde
van een heerlijke dag
vlecht blauwe regen
een laatste geur
in ’t haar van nacht
en dromen spannen
zijdedekens
over tijd
helder, ver
over ons allen
steeds nog de mei-zon
diep in mij
*********************
sunset 26-05-2019
zelfs onze adem delen
en naast mij, wanneer ik vroeg ontwaak
jouw dierbaar lijf, nog in een diepe slaap
zo overmoedig door mij liefgehad
doorheen ‘t serene van de sterrennacht
die transparant naar ons geglimlacht
tijdens ons tedere lent’gewemel
de hemel zelf keek heel verward
naar luchtdans die zichzelf verkent
en vraagt zich niet wat ons verbindt
waar wij totaal in ’t niets verdwijnen
de maan weerkaatst op borstenglans
en ‘t zuchten toont ons intens streven
jij, ik hunkerend naar leven
nu wij elkaar ons dromen geven
en naast ons hart, zelfs onze adem delen
*********************
sunset 26-05-2019
adem verstilt
de nieuwe zomer groeit
vanuit de hemel in mijn woorden
sterft uit diep in mijn hart
alsof ik nimmer eerder
een zomer heb gehad
het woud kleurt rood
en aan de horizon
liggen de zwarte lijnen
van vers geploegde akkers
als vluchtig dunne nevel
streelt het oog de afstand
tussen huis en deur
verstilt de adem
achter onze ruggen
*********************
sunset 27-05-2019
adem waait teder
stil kom ik
‘s nachts tot jou
wanneer het luid stormt
in heel mijn voel
en laat je traag ontwaken
uit het diepe van je slaap
nu handen en zoenen
niet meer te houden zijn
en adem teder waait
over elke porie
van je warm, begeerlijk lijf
*********************
sunset 27-05-2019
een deel van jou (uit: gisteren)
breekbaar ben jij
altijd al geweest
al heb ik eerder nooit
de moed gehad
je tot op het eind te volgen
nu, waar ik jou
eindelijk in scherven
uitgelegd heb
raap ik je op
en snij mij daarbij
in ontelbare stukjes
tot ik verder
niets meer ben
dan een deel
van jou
*********************
sunset 28-05-2019
liefde
sinds jij zegt dat liefde
al te dikwijls
mensen velt zoals ook bomen
in een weldra ontbost land
lege dozen met donkere kopjes
vuur-bezwerendnaast elkander legt
en dat liefde meer is
dan alleen maar hete dromen
wij ons enkel zonder aksen
slechts begrijpen en omvatten kunnen
wijl wij toch reeds spaanders zijn
in een wrijvingshitte
dat liefde heet zich te verlieven
wanneer wij ons met elke vezel
naderen met alles wat zij zijn
ondertussen, in open harten haarden,
ons als gloed verademen
- hoef ik minder lucht te ademen
*********************
sunset 28-05-2019
ik ben enkel gast
wat is het toch dat
wanneer zonnestralen straten ontrollen
alles kleuren aantrekt terwijl ik slaap
zinnen uit gedachtestreepjes rijden
en ik, zoals dikwijls, enkel gast ben
nog tot een bundel samengevoegd
omdat tijd zich vergist
nu de zomer komt, de lente buigt
en het zaad op het land ontkiemt
en zelfs in de dag dromen woelen
in een landschap dat mij niet volgt
enkel onder bruggen en in struiken
er veel gebeurt edoch weinig concreets
tot muziek begint te spelen
bomen zich versieren met lampions
die branden in heldere lila tinten
de angsten op voorhand wegnemen
*********************
sunset 29-05-2019