het meest mis ik steeds jou

mijn dromen wiegen mij
niet snel in slaap
wanneer ik mij bedek
met boomschors

mis ik de blues
het lachen
en lichtvoetige met jou

[maar wat ik ooit het meest missen zal
ben jij
dat zweer ik]

al droom ik soms
dat ik mezelf ontvlucht
weerhoudt mij toch
een hemel die strak blauw is

wenden mijn gedachten
zich telkens weer
naar weelderige groene zomerheuvels

zo lang
tot zij sneeuwbedekt zijn!

[zelf begin ik altijd pas na het uitroepteken]
*********************
sunset 01-09-2019



spelenderwijs licht

weetje, de hemel
spant zich over het hele leven
en is toch vol met geheimen

in hem stijgen en vallen
alle verlangens

ach, kon je simpel vermoeden
wat je allemaal
in hem dromen kunt

onder die kerselaar
zwijgt zelfs herfst en winter
want ook daarvind ik jouw lachen

ook al is het gisteren
blijft toch steeds jouw liefdeslied
spelenderwijs licht

kan ik het simpelweg
eenvoudig mee neuriën
*********************
sunset 01-09-2019


de schemer draagt
wind-bespelende liederen
over slapende weiden

weg

ik vlij mij neder
in jouw schaduw
houd droomvolle handen

vast

enkel een zacht ademen
hoorbaar
*********************
sunset 02-09-2019


en dan de namiddagen
voor dat het donker wordt
[op hun manier begraven zij
zich in mijn herinneren
wanneer ik voorbije tijd voel]

als een zon traag
achter daken verzinkt
vensterramen rood worden
en ik het dagelijkse overdenk

weet dat namiddagen
toch nooit hetzelfde zijn
en dat elke dag
zijn eigen namiddag kent
*********************
sunset 02-09-2019


regen vervlecht zich met steen

een schaduwworp
maakt de ruïne lieftalliger
al stijgt vanuit het metselwerk
een gestank op van graven
en ruwe beschimmelde stenen,
wachten de ruimtes
op verfrissende regendagen

een vlinder vangt mijn blik
laat mij de vieze treden nemen
alsof het daarop aan komt
nog niet weg te rotten
wanneer zonnestralen
de korsten vuil breken,
de resten verbranden

het likken van mijn tong
over te droge lippen
weergalmt in de stilte
nachtdieren verlaten hun legers
barsten in gejammer uit,
ik verscheur met afgebeten nagels
al mijn landkaarten

het slaan van een klok
scheidt de koude momenten
voorafgaand aan de dood
en elke hartslagvan mij
smeekt om leven
wat niet hoeft te betekenen
dat het hier eindigt

want diep tussen de rotsen
verzamelt zich de regen
en vervlecht zich met de steen
*********************
sunset 03-09-2019

 

mijn vingertopjes
strelen tederheid
in jouw wimpers

mijn handen
leggen stilte
in je gezicht

jouw haren
voelen als zijde
van mijn denken

jouw ogen
lezen zacht nu
mijn gedicht
*********************
sunset 03-09-2019


een nieuwe fase

tussen jou en mij
loopt er die nieuwe weg
die wij nu samen gaan
en aan de horizon
zien wij de toekomst wenken

de stappen trager nu
waar jaren zijn verstreken
blijft in dit nieuw bestaan
de oude liefde toch
die ons steeds weer zal lenken

wij nemen onze vreugde mee
het blije om dit leven
en ook wat gisteren was
al wat ooit werd gegeven
blijft nu voor immer toch
altijd in ons gedenken
*********************
sunset 22-09-2019


laat ons een hemelladder bouwen

reik mij jouw hand
opdat ik, slag na slag,
een hemelladder bouw

naar 't diepe blauw
van regenbogen die wij dromen
wil ik omhoog
tot ik de vrede
in al mijn poriën voel

laat mij van daar
in 's werelds diepe duister
enkel nog liefde zenden
een levenslied die elke haat
voor immer laat verdwijnen

reik mij jouw hand
opdat van nu tot in de eeuwigheid
alleen nog vredesregenbogen schijnen
*********************
sunset 23-09-2019



de onbreekbare band

op de mond gedrukt
een hand
als broederkus
de zusters
niet mijden

zing ik zinnen
naar houten koppen
op vreemde plaatsen
met namen
als oude wonden
die niets zwijgen

jij lacht
je tanden bloot
plaatst hen
in onschuldige nekken
en nergens vluchten zij
slimmer dan hier

vandaag denk ik na
over zomertijden
en de onbreekbare band
van eens
tussen hemel en aarde
*********************
sunset 24-09-2019


kristallen druppels dauw

wuivend gras in bermen
kristallen druppels dauw
dansen het eerste licht

wind moedigt hen aan
neemt hun zilveren kleed
en zweeft ermee door de lucht

kleurt hen in nieuw perspectief
om uiteindelijk traag
te verdwijnen in hemelblauw

mijn blik volgt elk van hen
zonder werkelijk te zien
gaat mijn ziel met hen mee

opdat zij in al mijn dromen
nieuwe oevers vindt
*********************
sunset 25-09-2019


elke mens telt

(zwijg hen dood die dieper graven
slaven van een geketende vrijheid
- wereldleiders maken mij ziek)

vanuit  de wortel over de stam
van tak naar twijg
tot in het absolute niets
houden spiralen de stroming vast
is er elke seconde weer nieuw leven
dat niemand kan ignoreren

(aarde is maar simpel een woord
en geen mes in jouw rug
dus leef in het goede)

gedenk hen die moorden
zij leven tussen wit en zwart
en hongeren naar liefde en licht
al ben ik bang dat ik niet genoeg doe
en slik ik elke zenuwstreng
die ik tussen mijn tanden voel

tijd is een hemels geschenk
voor ruimte en een geweten
het maakt wel uit wat je hebt gedaan
al ben ik slechts een kleine ster
is mijn zijn niet meer dan een strovuur
een onzinnig idee van grootte

toch telt elke mens mee
*********************
sunset 26-09-2019


leven doe je zo

de wereld is hoe hij is
stinkend naar bosbranden
zwemmen in de Middellandse zee
opgezwollen lijken

voor het kerkportaal
hurkt een sintimoeder met een baby
bedelt met een lege beker
wat centen voor melk

aan een lantaarnpaal
fladderen resten van oude kranten
en een oude duif
strompelt met kreupele pootjes
rond een hardhorig omaatje

beiden trekken zich niets aan
van enig voederverbod
*********************
sunset 27-09-2019


weldra vallen de blaadjes

gevallen fruit
rijpt nog traag na
in vermoeid gras

eerste reeën treuzelen
aan de rand van het woud
en een laatste jonge vos
sluipt  door het slijk

stormwaarschuwingslichten
blinken helder gele
scherpe hoekige dagen
die nog immer vriendelijk groeten

weldra leggen de buren
dode bloemen op graven
vallen de blaadjes
als eerste sneeuw
*********************
sunset 28-09-2019


in den beginne

gemeten naar het universum
dat zich nu uitdijt nog
om later weer te krimpen
zo klopt het hart in ons

niets goeds
maar ook niets kwaads

- 't zijn onbeëindigde gedachten
die ik in stille ochtend schrijf
wanneer ik in de vroegte
nog woordeloos door d' uren drijf
*********************
sunset 28-08-2019


niemand wil het werkelijk geloven

het ruikt naar brandingsschuim
en naar het luid gekrijs
van hongerende stormmeeuwen

ik zit aan het venster
wacht op het teugelloze water
dat eindigt in een klaterende val
achter nevelsluiers en fantasieloze landschapsprentjes
geelbruin en in bonte herfstkleuren

in verlengde schaduwen
ontmoeten zich kraaien voor een uitgebreid gesprek
wijl zwaluwen en ooievaars reeds lang zijn vertrokken
en niemand werkelijk gelooft in het ongeremde einde
zo een paar seconden voor twaalf
*********************
sunset 29-09-2019


mist wiegt traag
over afstervende halmen
herfstig drijft een wind
regenwolken voor zich uit

ik gedenk mezelf in de verte
mijn hoofd reeds gebed
als voor een winterslaap

wie toch zal mij wekken
deze ene keer nog?
*********************
sunset 29-09-2019



melancholie

in mij draag ik blauwe landschappen
en vertes, enkel slechts vertes
wijl ik mij terug geef aan de stad
aan de snelwegen, het licht van lantarens
en aan de loslopende katten

de grauwgrijze laaghangende hemel
ondanks alle beloftes mooi;
ik zou niet weten wat mij weerhoud
hem lief te hebben - ik houd van het melancholische
van geluidloze wolkenbergen

van stille ochtenden zonder tv
het zien van de nog schemerige straten
van een stad die niets of niemand vergeet
die ons allen samen houdt
en waar dagen hun droefheid verbergen

alsof die niet de hunne is
*********************
sunset 30-09-2019