ze storen me niet meer
in mijn hoofd wordt het bewolkt
en de regen die volgt
duwt me neer
ik probeer het uitleggen,
maar een blik van jou naar mij is voor jou genoeg
om het te begrijpen
je knielt naast me nee
opent een paraplu
opdat regen me niet meer belast
dan duw je de wolken voorbij de horizon
niet echt helemaal weg
maar storen doen ze me niet meer
*********************
sunset 01-04-2024
onvoorwaardelijk
gisteravond was ik een wolf
maankleurig en trouw
vol met zware dromen
weeg ik het gewicht van liefde
dat ik opsla in doorzichtige zakjes
wijl ik papier verscheur
dat uit pianotoetsen bestaat
zwart-witte woorden
druppelen naar beneden
wanneer ik de melodie speel
die begraven ligt in mijn ziel
zuidwaarts spreek
tegen ons op een strand
bij een zee die helderblauw is
het op en neer gaan van je borst
en het spel van je handen
de lieve glimlach vanuit je ogen
draag ik voor altijd bij mij
zij leiden mij onvoorwaardelijk
naar jou
*********************
sunset 01-04-2024
het zijn maar
duizend-en-één nachten
meen jij te weten
maar ik plant
bemeste woorden
in het open veld
voor het grote oversteken
van dromen
alsof slaap een kogel is
die iedereen naar huis leidt
*********************
sunset 02-04-2024
bijna blind
ik vloog naar een bestemming
met een vinger aan de pols
hield ik de weiden groen
met paardenbloem en anemoon
toen warmte zonk, lag de papaver
als een bed voor rode dromen
niet meer dan slechts drie vleugelslagen
tot aan het ontwaken, en ik vloog
ver voor mijn schaduw uit
dreef door het laatste licht
in schemering, bijna blind
werden de weiden opgeslokt
door waanzin van de steen en het beton
voel ‘k mij ontheemd, niet thuis
*********************
sunset 02-04-2024
de vierde lente
koolzaad groeit in de vierde lente
leeuweriken dansen in blauwe lucht
natuur ademt niets anders dan vandaag
de zekerheid brengt gele bloemen
en nesten vol hongerige snavels
alleen de stap van de wandelaar
belemmert het verleden
*********************
sunset 03-04-2024
aan de dood gewijd (over opwarming en dies meer)
ik ben een oude berk geworden
sta in witte schors te wachten
tot nieuwe blaadjes ontspruiten
nog loop ik met een strakke huid
glimlach en stort me in een wilde bestaan
jij staat in lentejurk op het strand
laat ons duinen beklimmen
want paasklokken van de kerk aan de overkant
sturen hun hoopgeluiden over dijken
die reeds aan de dood zijn gewijd
*********************
sunset 03-04-2024
hooikoorts
jij dacht dat je weer
helemaal wilde goed
aangeraakt worden door
iets als dat nodig is
blaas ik over ons
de lentewind al komt die
zwaar in de buurt van
storm overladen wolken
drijven te hoog voorbij
om te bereiken voor
gewone stervelingen net
zoals het blauw van de hemel
tussendoor nieste jij
en bleef je tranen
je zei dat het kwam
van de scherpe wind
maar dat betwijfelde ik
*********************
sunset 04-04-2024
jeugdherinnering
languit in het gras liggend
smaakt de dag nog steeds
naar die aardbeientaart
van toen
sunset 04-04-2024
wij vragen de golven
wanneer iedereen gaat
blijven alleen wij nog over
en onze wens
een veilige plek
in de andere te vinden
wij kunnen dan misschien
dicht bij de zee wonen
staan de golven toe
onze harten te overspoelen
enkel om zich daarna
onmiddellijk terug te trekken
op een plek waar plaats is
voor jou en mij en de hele wereld
kunnen wij de golven vragen
ons zoutige inkt te lenen
om over ons te vertellen
*********************
sunset 05-04-2024
voorgoed
hoor je de zon
zij zingt zich door jonge twijgen
verkondigt de lente
geeft leven weer moed
nu is het tijd
om deuren en vensters te openen
liefde te leven
voorgoed
*********************
sunset 06-04-2024
alles slaapt
door de huid
sijpelt een laatste woord
kleur trekt naar binnen
en een vergeten traan
legt zich te ruste
verlicht de smart
van mijn slapende ziel
een hand buigt
en door het oog
gaan woorden
uit voorbije gefluister
komt de slaap
het is de stille rust
van mijn tijd
kijk,
alles slaapt
*********************
sunset 06-04-2024
zij omarmen mij
klimop stut het huis
zonder haar knielt het achter ons neer
sterven rozen voor dat winter komt
die ons tot in lente gevangen houdt
toen ik mijn hart uitscheurde
om de berken te redden
was er geen hart die luisterde
verstopte met lege handen
hun wortels in mijn dromen
zij kennen mijn naam
omarmen mij
onder vreemde daken
*********************
sunset 07-04-2024
strakjes, op de terugweg
mijn tas met gedichten is leeg
wanneer ik terug roei in je luidruchtige stilte
vormt mijn ogen zich tot eenvoudige lantaarns
een steen met mos behaard
regen die uit takken druipt
en een tas, uitgeput leeg
lente bedwelmt het huis
een raam kantelt open om te zingen
- ik kan het bij benadering nu al zien
*********************
sunset 07-04-2024
jij, mijn zon
[de stad maakt te veel geluid
doof makende muziek op de straten
tonen van een andere kosmos
hese kraaien als duistere vogels
verdrijven elke hoop]
het park pulseert leven
streelt mijn verlangen, gemoed
in een vlucht van zomerse loten
versteende bladeren jugendstil
vallen stuk op de bodem
ik vang hen op
in geur van eerste lentedagen
onder gouden zonnestralen
zoek ik altijd naar jou
in deze eindeloze tuin
houd mij vast aan het weten
dat jij elk jaargetijde
voor mij simpelweg
altijd zon bent
*********************
sunset 08-04-2024
ademloos
ik klim in bomen
tot in de kronen
waar takken
mij nauwelijks vasthouden
aan de overkant roesten kranen
een nestplaats voor meeuwen
grind moet nog worden geladen;
rouwende gepensioneerden
gooien brood uit papieren zakken
wanneer de wind mij wiegt
klamp ik me vast aan de schors
vermoed de dood op de grond
tot jij me kust, ademloos
*********************
sunset 08-04-2024
zomaar een dag
vandaag is nog niet ingedaald
ik zoek nog mijn houvast
en denk: het is de dag die gek is,
achter loopt op mij
die sneller is dan zelfs de lente
zacht rillend in de wind
met jonge prille groene twijgen
voor afgebladerde gevels
ik schud met tandeloze muren
die uit de dag gevallen zijn
nu langzaam afbrokkelen
verworden tot wat stof
en zich te voegen in de tijd
vandaag is nog niet ingedaald
*********************
sunset 09-04-2024
luisteren
belangrijke begrippen, zeker,
je doet onderzoek en je wordt opgeklaard
door wat er op een parkeerplaats circuleert
ook al is je eigen mening de echte maatstaf
- ik wandel door gras
luister hoe het lach
ten lacht, en lacht
het kind
middenin de wind
met ernaast een tjilpende boom
ik zou niet weten
wat het betekent
en ga terug naar de parkeerplaats
om te luisteren
*********************
sunset 10-04-2024
mochten wij het vergeten
stil,
nauwelijks te horen,
vlak voor asfalt
van bruggen druppelt,
hangt boven daken
zwarte maskerade
sirenes huilen,
dan de kinderen
en vermoeden niet
wat het betekent
als er kerstbomen vallen
de oude,
het ene been
in de vorige oorlog verloren,
zit op een terras,
achtergebleven
hij tilt zijn hoofd op,
luistert,
kijkt naar de klok,
knikt en blijft
de nachtelijke lucht,
niet verdoofd door sneeuw
de lente voorspellend
verstart met hem
voordat zij ontplooit tot storm
stil,
alleen op afstand te horen,
honderden motoren
zoemen aan de dood toegewijden
een laatste lied
*********************
sunset 10-04-2024
vastgebonden onder mijn bed
in een glijvlucht zie ik mezelf
leer hoe ik juist lig
en zie: hopen betekent
ramen openen
opdat we elkaar kunnen voelen
wijl wij samen staren in het blauw
wolken over wolken
als witte olifanten
die door een ijswoestijn zweven
en niet vergeten
vanwaar ze komen
mijn dorre fatamorgana-thuis
waar ik weer door de vlakte loop
die donker naar beneden kijkt
en zich afvraagt waar ik woon
k heb mezelf
het midden van de wereld gemaakt
mij vastgebonden onder mijn bed
uit angst
voorgoed weg te vliegen
*********************
sunset-11-04-2024
zoute zoetheid
netten uit lengte en breedtegraden gevlochten
zwaaien vanaf de kademuur naar een schip
met een zwerm meeuwen achter zich
de maagd op de boeg duikt sierlijk in de
golven en weer op en stuurt een zoute glimlach
op reis naar iedereen die op zoek is naar avontuur
jij pakt je jurk op en waadt lachend door het
schuimende en ik waag zonder zwemvliezen
de sprong in het nat van je lokkende verleiding
*********************
sunset 11-04-2024
verlegen en schuchter
schemering; tijd voor een wandeling in het park
de luidruchtige dag wordt steeds stiller; welkome rust
eindelijk ben ik alleen; geen ontwijken meer
of onzinnige uitvluchten alleen vanwege de afstand
weg met de regenscherm en diep adem halen
in koele avondlucht met een zweem vers gemaaid gras
zo vertrouwd, zo normaal
aan de hemel in de verte, een vallende ster
en dan komt het terug; eerst verlegen en schuchter
daarna snel duidelijk, de herinnering:
smaken als witte wolken en
hoe het klinkt als vlinders lachen
tijdens hun dans in zonnestralen
de zon kijk welwillend toe
*********************
sunset 12-04-2024
door nachten bladeren
hoe vaak heb ik niet door de nacht gebladerd
ben in de war geraakt door donkerblauwe pagina's
wijl ik omhoog naar sterren ben geklommen
met anders niets dan vingers op de lijnen
woorden te vinden in oneindigheid
van taal; om daar te fluisteren:
ik wil alleen nog maar genezen
slechts maar één ademteug verwijlen
in jou, jij donkere, blauwe kloof van melodieën
ik wil met grote witte zwanen trekken
en mij verliezen in het ruisen van hun vleugelslagen
naar daar waar iemand echt op zoek is naar een blauwe bloem
slechts daarheen loont het zich te vluchten uit mijn rijkdom
van goud wil ik nu niets meer weten
niet meer uit droef vermoeide ogen lezen
waar niemand echt ooit komt, wil ik de ene blik die voelt
ook ik ben simpelweg het leven ingevallen
net zoals jij en jij zijn wij gemaakt
om dromend zacht door nachten stil te bladeren
*********************
sunset 14-04-2024
in liefde en in leven
de nacht legt stil zich over velden
wordt schemerend donker zwart
de wind dwaalt door de mond van wolken
naakt in zijn duisterjurk
glijdt zijn vergeten uitgestrektheid
[de romantiek van maan
is slechts een kleine stap naar wijn]
eerst glad en pijnlijk als een snee
en in ons spiegelzwijgen klinken zuchten
[zachte donkerbruine ogen
een borst bedekt een ander blootgelegd]
pulseert je schoot als licht in gloed
in droom van zomerwind verborgen
en toch gevuld en redeblind
[het zout wordt gretig opgelikt
wijl ik je schede kus
tussen het been en zijde]
hoor je de taal van de klokken
word als een veer op engelvleugels
en praat niet meer alleen nog zingen
geurt nu het krullend haar
verlangend naar de hemeldingen
om zich voor altijd te verenen
in liefde en in leven
*********************
sunset 15-04-2024
hartstochtelijke liefde
toen het vuurwerk neerviel
op je eeuwige diamanten wangen
en het lichtspel
dat mijn aanbidding aan je bond
overleed
was er stilte voordat mijn blik grijs werd
als laatste echo
uit het kleurenspel van explosieve energie
waardoor ik het lot vertrouwde
en mijn verlangen naar jou wegviel
reeds twijfelde ik beducht op een truc
en toen raakte de diepte van het moment me
als een kindermelodie
beroofde mij van een spiegelbeeld
van het eeuwige wereldspel in je grenzeloze ogen
en zag ik mezelf in jou zoals ik was
oplichtend, gepassioneerd, gelovend
in jou
en de gloeiende sintels
van een hartstochtelijke liefde
*********************
sunset 16-04-2024
momenten die voorbij gaan
hebben we de Melkweg nodig
in alle hemelrichtingen
gestippelde sterren onderweg
knipperen informerend
het verstrijken van de tijd,
oplichtende tekens
in schaduw van de stier
of andere vormen
we hebben meer nodig
op deze reis
om te weten
dat onze wegen
altijd naar
hetzelfde punt leiden
ik kijk naar
dit nachtelijke schouwspel
als de lucht opklaart
voel de momenten
die simpelweg voorbij gaan
tot in de eeuwigheid
*********************
sunset 17-04-2024
… en als het ware niet
de aarde heeft gesproken
haar zwijgen verbroken
openend, gloedgeboren
duisternis
begraven in de tijd
totdat er niets meer over is
als afdruk van het gisteren
enkel alleen maar rots
mens, je naam is als een steen
gebroken en verbrokkeld
verspreidt over alle tijdperken
mogelijke interpretatie
een begin zonder woord
noch werkelijk lichaam
bevrijd en als het ware niet
de aarde heeft gesproken
*********************
sunset 16-04-2024
lege handen
we leggen onze gebeden neer bij onze voorouders
die verontrust naar ons luisteren bij het vuur
en hun gevouwen handen waarschuwen:
je kunt niets, mens, tegen het lawaai
van een eindeloze stilte die altijd donker is
wat je nog bij het licht houdt, is een klein stukje wil
terwijl de nacht uit haar onoverwinnelijke vesting staart
bespot ze je gejammer met een ijzige stilte
word je als mens gebruikt als een laaiende fakkel
die een nachtwind in zwarte muilen slingert
met een melodie die in het gehuil van luchten verzinkt
totdat er niets meer klinkt dan uitstervend ruisen
en door lege handen trekt zwijgend de wind
*********************
sunset 18-04-2024
de dag brandt zich in
jij wilt dat spraak vloeiend is
[en ik hoop dat het kan]
om onscherpte op te vangen
die, nauwelijks opgemerkt,
ontsnapt aan elk denken
en voor altijd verdwijnt
dus neem je me mee
beneden naar het water
waar we naar boten luisteren
zoete mandarijnen snoepen
en nippen aan kruidenthee
het gaat om de lengte van golven,
zeg je, vertrouw me nu maar,
en we meten het nat
zwijgen in de stilte van een lentenamiddag
zinken als stenen tussen wijsheden
achter koppige woorden
je wilt ze nooit meer gebruiken,
zeg je me,
en onder een zon
die zich als honing over ons uitgiet
drogen woorden tot zandkorsten
op onze huid
onze voeten houden we stil
en we laten vissersboten
langs ons trekken als gedachten
knipogen kleurwolken onder oogleden;
de dag stroomt door onze geest
en brandt zich in, in onze lijven
*********************
sunset 19-04-2024, Volendam
nu ik de oever zie
om donkere stengels lopen,
mysterieus,
jij, geboren in een wind
en rond het weelderige van aren vloeit
- alsof hij voor het eerst geworden is -
de ochtend
je fluisteren dat me optilt
uit een grasachtige zee van gisteren
alsof je naaktheid in de graszeegolven
uit witte schelpenzijde, schuchter
[half zinkend en half hoog getrokken]
uit jurk van sterren
is geweven
het hoge voorhoofd in het licht geheven,
lach je,
waarheen heb je me toch geheven
nu ik de oever zie
*********************
sunset 20-04-2024
een zachte ballade
misschien schudt een prinses
op een verre maan
met bloeiende pruimenbomen
zijn eiken gekleed in rozerood brokaat
en spelen kraanvogels met witte konijnen
verborgen tussen de stralen.
misschien plukt in de geurende lentenachten
een mooie prinses bij het raam
geurende bloesems van een kerselaar
zweeft een zachte ballade over de bomen;
en boven mij een majestueuze pauw
tussen fonkelende sterren
trots spreidt hij zijn kleurige veren
**********************
sunset 21--04-2024
ons eigen elysium
stilte is een bed zonder woorden
ook al spreekt een mond in scherven
zijn wij doof en vergeet
een huilende God Zijn naam
buiten schreeuwen overvliegende vogels
duwen hun geluid snaterend in de lucht
hun lettergrepen zijn vers, maar de klanken
ruiken nog steeds naar oer en wild
wij maken er een eigen elysium van
- goed op temperatuur, vierhonderdveertig hertz -
opdat we elkaar steeds kunnen zien
zelfs wanneer de wereld dubbel steriel is
*********************
sunset 21-04-2024
blij dat ik er nog ben
als een kraag omhelzen duinen de zee
en ik kan het voelen, ben niet vergeten
hoe het is om je ochtend te begroeten
de wind die 's nachts wordt verweten
van het jongleren legt zich te ruste
en niets houdt ons nog ooit uit elkaar
nu ik de vroege zang van vogels wacht
en de zon traag slepend opkomt
stuur ik mijn dankbaarheid omhoog
blij dat ik er nog altijd ben
*********************
sunset 22-04-2024
een warme, zonnige morgen
op daken tokkelde de hele lente lang
regen zijn eentonige melodie
als poëzie die in bibliotheken
extra wordt geaccentueerd door poëten
oen de nesten gebouwd werden
lag er nog echte lente in de lucht
zij werd echter veel te snel uitverkocht
en nu dragen wij zwarte zijde
onder de pannen zitten reeds jongen
gereed om met gespreide vleugels
een nieuwe wereld in te gaan
wij schenken hen ons afscheidsgebed
en hopen op een veilige vlucht
naar een warme, zonnige morgen
*********************
sunset 22-04-2024
stormende winden
grijze wolken verpletteren
melancholie
*********************
sunset 22-04-2024
nachtmerrieachtige onmacht
alsof er iets in het donker omvalt
achter het borstbeen sijpelt tijdens het ademen
nu de lucht zo koel en ook de ogen van anderen
alsof er iets aan het schrobben en knopen is
de ellebogen zich buigen
door de ribben inwaarts groeien
je handen ook naar binnen gaan
alsof er een woud onder je tong is
een storende toon in je hals
en het kraken van de takken achter je ogen
de toenemende vermossing van gedachten
tot daar buiten een bos rond het bed is
en vuisten aan de binnenkant zijn
in de kluis van je borstkas
nog steeds je warm en liefdevolle hart
*********************
sunset 23-04-2024
kinderjaren op mijn huid [uit: gisteren]
er rest enkel nog maar eeuwige stilte
achter het hek het huis met de gekrompen kamers
de hiërarchie van de berken iets verschoven
tussen de gaten die destijds al bestonden
blijven de geuren schuchter behouden
een haas maakt de groeiende schaduw niets uit
wat de rozenbottel de voortgang van tijd is
tussen halmen op de lappendeken van velden
afdrukken van kinderjaren op mijn de huid
*********************
sunset 24-04-2024
ik wil alleen jou
ik duik in je ogen
wortel achter je oren
waar ik de lente
en zomer ruik
wil me met je bemossen
en door papavers rollen
met jou in wolken wonen
en al je schaduwen aaien
zingen in je donkere hoeken
alle manen voor je kopen
je inademen en uitspreken
bloed voor je aderen zijn
ik wil mij voor altijd
verliezen in jou
*********************
sunset 24-04-2024