in wat nog is en was
de klok wordt niet teruggezet
als in een schemering
de slaap zich legt
voor altijd, eeuwig
dag en nacht vereend
in willen en in kunnen
tot droom ontwaakt
zichzelf bevrijdt van boom en tijd
gevestigd in herinneren
in wat nog is en was
*********************
sunset 01-03-2019
nieuwe banen
naïef de stilte
en onberoerd door waan
dorsten sterren steeds de waarheid
al is er slechts maar één
bestrooien stralen
met de wind de wereld
en ergens kijkt de blik terug
preekt zijn waarheid in de hemel
terwijl de wereld
nieuwe banen draait
*********************
sunset 01-03-2019
en verder niets
de harde wind
maalt gras tot zand
dat vloeit in goten
aan de kant
het tiktakken
van wijzers
verslindt de tijd
trekt bloes en kousen uit
over de naakte halzen
een arm, gebogen
waarin lippen nesten
als lege schaal
met daarin zweren
van heilige eden
opgevangen
als wind in glas
onvoorbereid
in steeds weer nieuwe dagen
in oceanen drijvend
met schaduw-lege lach
een maan steeds in de rug
onder een wilde hemel
die zijn kinderen slikt
vanuit dit bed levende lijven
waarin nooit iemand ligt
die zwarte laarzen draagt
en verder niets
maar wel bij mij wil blijven
*********************
sunset 02-03-2019
mijmering
jaren als laaghangende wolken
in overeenstemming met de ouderdom
waarop men begint schenkingen te doen
of ontoerekeningsvatbaar verklaard wordt
omdat men iemand is die steeds maar meer
afzijdig aan het venster staat
met de rug naar de wereld over velden staart
tot aan de einder waar herfst
een eenzame boom tot keizer kroont
ziet hoe schemeringen omtrekken moduleert
en droevig silhouetten van meisjes nakijkt
die in te korte rokjes over straat flaneren
hoe een postbode als dakloze zwerver vermomd
op de stoeprand zit en zijn middagpauze houdt
mijn laatste brief nog in de hand
*********************
sunset 03-03-2019
storm over ‘t land
wind bestormt de wegen
brult in de ochtendschemering
en in het water in de beken
kraaien zoeken rust in bomen
glanzende verenpracht in zilver-zwart
herinnert aan krieken van de dag
het huis kreunt onder regen
en ergens blaft een hond
verscheurt de morgenstond
*********************
sunset 04-03-2019
armen
mijn armen hebben zich uitgegraven
alsof ik hen net de weg gewezen heb
zijn zij via de kruinen van bomen
tot in mijn kamer geklommen
hebben zich naast mij neer gelegd
zó, alsof zij alles over mij weten
ook al is dat niet veel volgens hen
één hand die mij schrijft
en een andere die tranen uit je ogen veegt
zij zeggen
dat ik zonder liefde niet kan leven;
en ook
dat ik hen voor eeuwig toebehoor
*********************
sunset 04-03-2019
onze liefde, samen
aangekomen in de haven van schemering
is het goed om in dromenduister
van het nachtelijk bed jou te voelen
’s ochtends is alles gelukkig nog eender
hangt de geur van onze liefde
nog tussen warme lakens
en heb ik de ontbijttafel al gedekt
*********************
sunset 05-03-2019
ook moeilijke woorden nog (uit: gisteren)
slechts een weinig van ’t herinneren (is zij)
laat lettergrepen weg
zoals voor het verbinden
altijd ononderbroken
de mond, een lek in ’t lijf
waaruit zij ’t overbodige steeds hoort
enkel wat brokstukken ben jij
en niet meer heel
in ’t hoofd
onthoudt zij toch
ook moeilijke woorden nog
die zij niet meer begrijpen kan
*********************
sunset 05-03-2019
zoals ik aan jou
het heelal, zo diep zwart
en toch vol met licht-
puntjes tot spiralen
gedraaid in nevelen
wijdte zo onvatbaar
laat het oog zweven
tot het houvast vindt
aan nabije maan
zoals ik aan jou
*********************
sunset 06-03-2019
voor Sarah, mijn jongste
niet uit de coulissen
maar uit tonen komt zij
vanuit muzikaal stromen
als gestalte voorwaarts
gedragen door de melodie
zelfverzekerd houdt zij
zich op het ritme vast
en laat de passen
diep onder haar;
voelt zich zwevend vrij
al heeft zij weet
van zwaartekracht
toont zij in dans
dat niets haar houdt
en slingert met
soepele beweging
haar lichaam hoog
in de muziek
die haar steeds veilig vangt
*********************
sunset 06-03-2019
lofzang op de liefde
liefde,
jij bitterzoete
onweerstaanbare
genadeloze
gepassioneerde
der zinnen
en ‘t hart
jij engel
duivel
zon
schaduw
hoogte
diepte
één
eenzaam
twee-saam
alleen
betoverde
behekste
ondoorgrondelijke
onbeschrijfelijke
onmisbare
in al je facetten
*********************
sunset 07-03-2019
momenten van geluk
wondermooie wereld
in ’t ochtendlicht
sta ik aan ’t open venster
van mijn balkon
hef lichtjes mijn hoofd
en geniet
sluit heel kort mijn ogen
adem de frisse lucht
en drink glimlachend
de energie van de natuur
in het razen van de storm
’t zijn momenten van geluk
waarin voor even
de tijd blijft stilstaan
wanneer het grauwe kleurenspel
van de hemel mij betovert
hoe het zich samen voegt
steeds weer
en de dag
een goede morgen wenst
*********************
sunset 07-03-2019
winter recht zijn rug
winterlijke lentetijd
straalt mij aan
lacht blij en luid
en wandelt traag
door haar te vroeg ontwaken
net als ’t gekooide dier
dat eindelijk vrijgelaten
zijn kansen ziet
een nieuwe dag
giet zich in vormen uit
breekt door de schemering
in heldere bonte kleuren
rechtvaardigt hij zijn zijn
en honger naar de zon
haalt ’t binnen al naar buiten
zo zuiver maagdelijk elk blad
bij zijn geboorte
zo smetteloos het blauw
als hemels zinnendrank
dat ‘t bloed ontvlamt
een hete golvenmacht
verjaagt in maart
winterse kou
dan legt het grauw
zijn sluier over mij
en openen zich de sluizen
in geselende wind
kraakt donder ’t wolkendek
en slingert bliksem
tegen ruiten slaat de hagel
en druppels trekken
wenend weg
winter recht zijn rug
*********************
sunset 08-03-2019
kinderogen
een eindeloze droefheid
ligt in de ogen
van kind-vluchtelingen
die als geketend, gesmeed
de lijven van vader en moeder
en hun geborgenheid, omarmend
niet meer loslaten
ook al hebben zij
de bescherming van hun thuisland
reeds lang verloren
ogen die een later vergeten
nog niet kennen
enkel de angst
voor de onbegrijpelijke onmenselijkheid
van deze tijd
en al lang geen kinderogen meer zijn
*********************
sunset 08-03-2019
heel diep, tot in mijn hart (uit: gisteren)
zij schreef met henna
onze namen op haar arm
van rechts naar links
onleesbaar op de rugkant
zó dat in ’t bad en voor de spiegel
ik heel haar lijf, nog warm
moest proeven met mijn mond
niets schuwde noch berouwde
ik leerde elk verlangen
van haar vingers kennen
schreef het in mijn geheugen
wijl zij met zachte tedere lijnen
steeds weer hetzelfde
in mijn huid masseerde
haar zoeken, vinden
maar ook mijn reageren
liet mij verwonderen
omdat het dát was wat ik zocht
wijl ik haar proefde, nam
en siroopbruine namen
als gezang mijn bloed doorstroomde
dat diep, tot in mijn hart
zich brandde
*********************
sunset 09-03-2019
zelfs jouw kleinste schaduw
mijn zon, mijn licht, zeg ik
ben jij, en dat ik hou
van elke centimeter jou
jouw ogen, mond
en het kristallen tinkelen
van je stem
zweetparels druppelen
van onze naakte huid
onze afbeelding in ‘t laken
jouw spiegelbeeld lief ik
en zelfs jouw kleinste schaduw
*********************
sunset 10-03-2019
in de koelte van lakens
wachten doe ik
en wegzinken
in diepe dromen
waarin ik je lippen
voel branden
op mijn huid
tot ik koortsig sterf
van verlangende lust
jouw passie
laat mij beven
in de koelte
van het laken
onder ons
en steeds
weet ik mij verzekerd
van jouw
verlangend wachten
en je ongeduldig
liefdevol eisend
van dát
wat het jouwe is
*********************
sunset 11-03-2019
wij zijn elkaar vertrouwd
een rode zonnestier
giet zich uit
in het blauw
van het vuur
gevangen in klauwen
van monsters
groeien tedere bloemen
hun bloedlijn tot zier
en ik pel jouw
je huid af
wil jouw diepste zijn
daaronder zien
van kop tot teen
van binnen naar buiten
kleed ik je uit
tot wij beiden
volledig naakt
en totaal schuldloos
tegenover elkaar staan
want jij bent
wat ik wil
ik, de vanger
in deze storm
der getijden
en wanneer de vloed komt
zullen wij elkaar
nimmer verraden
- want dít water
kan niemand drinken
samen gaan wij terug
naar de sterren
laten onze huid
voor altijd achter
want wij zijn
voor eeuwig
elkaar vertrouwd
*********************
sunset 11-03-2019
schreeuw mijn zinnen over het stille pad
ik schreeuw zinnen over het pad
die in nevelsluiers zich verliezen
het lijkt alsof niets wordt gezegd
- zo stil en koud -
al hoor ik toch een warme klank
dus zwijg ik, luister heel intens
laat heel mijn zijn voor stilte kiezen
de woorden breken veel te snel
- ik voel mij oud -
en ruik reeds de verrottingsstank
achter mij leeft nog de schijn van stad
ik hoor haar echo van verlangen
hunker naar een uitgestoken hand
- een vage schemer zonnegoud -
maar ik zit vast in ’t natte zand
schreeuw mijn zinnen over het stille pad
*********************
sunset 12-03-2019
winter
het klinkt
sneeuwbedekt
als kommervol hart
zegt dat het
eindelijk is
enblijft
vermoedt niet dat
wanneer de sneeuw
smelt
die tranen lente heten
*********************
sunset 12-03-2019
maar altijd meer en meer
misschien
soms
toch
maar altijd meer
voel ik jouw tederheid
zo zonder enige reden
omdat jij mij
intens gelukkig maakt
wanneer zacht uit je mond
liefdeswoordjes rollen
zo voel ik
hoe heel warm
een tover over mij zich legt
tot in mijn hart
dat opstijgt tot
diep in mijn keel
jou fluistert
‘k hou van jou
misschien
soms
toch
maar altijd meer
en meer
*********************
sunset 13-03-2019
de eerste kus
je kus
dat eerste moment
van elkaar raken
kostbaar
zonder woorden
een lippenspel
als warme liefdesverklaring
mooiheid van
het elkaar aanvoelen
als levende uitdaging
om diep te duiken
in bonte dromen
pure lust
een zinnelijk raadsel
van nabije
verterende lippen
zacht fluisterend
woorden van
een eeuwige belofte
*********************
sunset 13-03-2019
heb ik dat al gezegd?
ik hing aan omhoogstekende halfafgebroken takken
kon vanaf daar
zien hoe nietig alles was
eens was er eentje
ik had haar en zij mij
maar wij gingen van de hemel naar de hel
en uiteindelijk bracht ik
al haar foto’s uit mijn hart
naar de recycling
[misschien verwarmen zij nog
de één of andere dronkaard
in de winter van zijn leven]
alles heeft zich toen gedraaid
en in mijn kopstand
kuste mij een gewond elfje
ik verbond haar, haar vleugels
en in kruiststeek
naaide zij mij een patroonop mijn huid
ben ik nu volwassen?
ben ik nu eindelijk volwassen?
heksen zeggen ja
en ik zie er ook veel beter uit
nu, vandaag op opstijgende wolken
heb ik reeds gezegd dat ik ge-wichts-loos ben
en dat zij van mij houdt?
*********************
sunset 13-03-2019
de stad
begraven onder
massa koop-
zuchtige mensen
wens ik
dat ik
ongevoelig
kon zijn
vlucht schielijk
langs muur-
scheuren
van huizen
in mezelf
*********************
sunset 14-03-2019
de natuur
haalt zich
uiteindelijk
al het bestrate
terug
stromen
en zeeën
verzinken
onder bergen
afval
ik zit hier
aan het water
denken vloeit
stroomopwaarts
het einde
tegemoet
*********************
sunset 14-03-2019
terwijl jouw stem siddert
mij overgevend aan de nacht
tel ik mijn zegeningen
slaap in de schaduw van sterren
op het water in volledige rust
drijven zwijgend vleugel-
slagen van nachtvlinders
beven jouw lippen
in wiegende bewegingen
van liefdeswoordjes
terwijl jou stem siddert
zwemmen wij met vissen
drinken het heilig nat
en bezoeken het kerkhof
waar doden arm in arm liggen
hun voeten dicht tegen elkaar
zoals bij geliefden na hun laatste kus
legt zich onder marmeren platen
nevel tussen de lijven
*********************
sunset 15-03-2019
alles begint
met haar hand
in de mijne
nu zit ik
voor het raam
kijk verlangend
naar buiten
in mijn hoofd
tel ik
seizoenen af
winter
verdomde winter
in zijn grauwe
omarming
wanneer komt
nu eindelijk
de lente echt
*********************
sunset 15-03-2019
het grauwe uitgevaagd
rondom het perkje en aan stenen
groeit het mos uit de verbrande aarde
iets blauws, en ietwat verder nog
een marmeladeglas met vlam erin;
een heel zwak licht in ochtenddauw
en verderop de rozen nog
met bloemen die vergeten stil te staan
- zij groeien schijnbaar eeuwig -
hun geur verspreid door alle winden
daar waar ik nader met gebogen hoofd
en ’t schrale blauw aanschouw
de lucht stinkt naar verbrand
en zo smaakt ook de turf
in perken, over stenen kleine scherven
uit mijn mantelzak grijp ik het zaad
en strooi het uit metvaste hand
één na één wordt ’t grauwe uitgevaagd
wanneer al het gezaaide in de aarde kiemt
en weldra bont zich voor mijn voeten legt
*********************
sunset 16-03-2019
ik wil niet langer wachten
de zon bijvoorbeeld, daaraan moet jij je overgeven
met mijn buik bloot onder haar
eet ik voorlopig sneeuw
voor ’t frisse, koele
en ook omdat het tussen tanden knarst
sneeuw buigt de bomen
en vliegtuigen doorkruizen hemel
knallen volgen enkele seconden later
wat raar, denk ik, en luister naar
het dier dat zachtjes kraait
- een knorhoen of een aanverwante -
de beek beluister ‘k nauwgezet
daarlangs trekken de mensen banen
in een spektakel dat de wereld draaiend houdt
ik hou van hun patronen die zij kleuren
en van hun vreugde bij hun ogenschijnlijk dwalen
ik denk aan elk verlangen
en weet dat ergens daar jij bent
jouw levenspaden gebeiteld in de stammen
zodat ik hen ook later kan betrachten
want één der paden gaan wij samen
onder de zon waaraan wij ons
met graagte overgeven, met blote lijven
ik wil niet langer wachten
*********************
sunset 16-03-2019
het verleden brandt zich in
onder mijn hemd
in deze herfstelijke regen
een heffen en zinken van mijn borst
bij een volgende bui
doorbreek ik het grauw der wolken
schep mijn eigen stratosfeer
snijd mij aan de scherven van de spiegel
en flarden van zinnen hangen van mijn lijf
wijl ik probeer gedichten te schrijven
verlies ik elke vaste grond onder mijn voeten
probeer niet op mijn gezicht te gaan
- alles wat ik zie, schenkt herkenning
het verleden heeft zich ingebrand
*********************
sunset 17-03-2019
moeder; moeder?
ik schrijf
brieven
aan mezelf
bijna onleesbaar
met veel te grote
afstanden
tussen de woorden
ooit, ergens
begrijp ik hen
al deze brullende
lege plaatsen
jij,
jij bent dan
reeds lang
echt dood
niet echter
de eerder genoemde
stiltes
*********************
sunset 18-03-2019
netels
van weigering
bloeien
in mijn woorden
geen angst
ken ik
voor consequenties
ik schrijf
gedichten
op wondpleisters
*********************
sunset 18-03-2019
lente (1)
onnodig rood te worden,
schaapjeswolken
die de zon nu toont,
wollig opgebouwd
langzaam uitgerafeld
tot brede strepen
en uiteengescheurd
drijven zij
in stralend blauwe hemel
reeds welven zich
de lippen, borsten
van lieflijke vrouwen
*********************
sunset 19-03-2019
lente (2)
eigenlijk ben ik een vallend blad
dat iemand ooit geworpen heeft
en ook al dans ik lachend
door herfst en winterdagen
toch zie ‘k nu weer
Japanse kerselaren volop in bloei
hemelse regen houdt mij
net zoals een kind aan d’ hand
en ‘k zie jouw hart en ’t mijne
in witte wolkjes aan de hemel
voel het geluk, verliefdheid
van deze lente
*********************
sunset 19-03-2019
hun as strooi ik op jullie hoofden
de hemel is zwart,
diepzwart met een zweem violet
en ik sluit mijn ogen
mijn handen tasten in een leegte
hopen sterren te voelen
en hoe zij nauwelijks merkbaar
rond vingers dansen
[waarheid heeft zijn onschuld verloren
in elke tijd, maar zeker in deze
en ik zou liegen indien ik zou zeggen
dat het mij verblijdt
jij probeert mij uit mijn eenzaamheid te rukken
mij uit de nacht te plukken
vóór dat ik in mijn smart verdrink
mij met haat bedek]
in het donker, wanneer het stil is
ben ik weer bang om alleen te zijn
ondanks dat ik weet dat in het duister
er niets is om schrik voor te hebben
het ware afgrijzen
ontmoet je enkel tijdens daglicht
wanneer fanatieke haat
door de straten dwaalt
willekeurig slachtoffers maakt
medeschuldig is hij
die alles simpelweg laat gebeuren
die de tijd dwingt stilte staan
dromen met geweld openbreekt
en toekijkt hoe zij uitbloeden
elk hart doodmoe maken
hun as strooi ik op jullie hoofden
*********************
sunset 20-03-2019
het oog gericht op liefde
de stappen in het licht
zullen je vinden
de mijne
heb ik reeds gedaan
al drukt een wereldsmart
op onze schouders
drogen de tranen
door zachte lentewinden
’t kompas voor deze reis
wordt bij geboorte
ons in het hart gelegd
en achter nevels
van de nieuwe morgen
hoor je het zingen
van hemelse akkoorden
in betere toekomststonden
is het doel gemerkt
en dromend voorwaarts
het oog gericht
op enkel nog de liefde
eeuwig, oneindig
en immer toch aanwezig
*********************
sunset 21-03-2019
naakt zie ik ons
over klippen stijgend
met onder mij de zee
zoek ik jou, roepend
ben jij in droom bij mij
en staat de vluchtweg
op het lege blad papier
waar moordenaars doden
verander ik onszelf
en zijn ons eigen hemelkind
lang waaien blauwe kleren
in vroege lentewind
houd moed, lach ik
en onder ons de wereld
over de wijdte van
verschroeide aarde
zweven wij weg van hier
stoppen onze groei
alleen de harten lopen vol
en voller nog de liefde
die ik ons toon
in blank gepoetste spiegels
zie ik jou naakt
en ook mezelf
*********************
sunset 21-03-2019
Mars, Venus
ik leef in jou
jij bent mij landschap
van weiden vol rode papavers
ik kijk je diep in d’ ogen
waarin een rest van maan
’s nachts kan ik nimmer slapen
luister enkel slechts jouw adem
soms zacht en dan weer luider
net als het bonzen onzer harten
in onze naakte lijven
jij zalft mij
droogt met je haar mijn tranen
en in mijn armen
maak ik jou Maria;
een zeemeermin
jij houdt van mij, lieft mij
ik vind mij in jouw diepste blauw
als jij mijn Mars verlaat
dan wordt mijn lichaam doof
en ademloos duik ik weer op uit Venus
*********************
sunset 22-03-2019
die eeuwig in mij gloeit
tussen het tjirpen van krekels
en het schijnsel van een witte maan
wacht ik op jou
en op het licht tussen het daar en hier
[toen ik de eerste keer stierf
verzamelde ik in weiden aan gene zijde
dood gras en zoveel mogelijk vlinderlijven
en legde hen voorzichtig
in bonte potten]
terug onder de levenden
bekijk ik hen
die zweven of soms stilstaan
in ’t sappige nieuw groen
schemer jij mij in hoeken van mijn ogen
jij kent mijn diepte niet
wat mij heel treurig maakt
maar sinds ik eerst gestorven ben
heb ik pas weet van echte droefheid
zij laat mij arm aan tranen
edoch zo rijk aan liefde achter
die eeuwig in mij gloeit
*********************
sunset 22-03-2019
liefde
wij werpen kiezelsteentjes
in onze spiegelbeelden
en zuchten zacht
de wereld weg
en altijd blijft
een enkel woord
dat ons van onze lippen valt
kijk in het zand
waar het geschreven staat
het houdt de vloed
voor eeuwig stand
vlinders fladderen
door onze lijven
*********************
sunset 23-03-2019
ook in het diepste duister
ik snij gedichten
als wonden
uit het hout van bomen
en zij vergeten nooit
in al die tijd dat jij
tussen de sterren springt
en ik je opvang voor het duizelen
ik schroef een lamp
in al jouw woorden
die jij zo achteloos spreekt
zodat ik hen altijd kan zien
ook in het diepste duister
*********************
sunset 23-03-2019
in het licht
door nevel breekt
licht van de maan
wit glinsteren schaduwen
door het matte niets
valt ademloze stilte
vanuit de twijgen
bleke dromen
tuimelen door gras
en over mos
kruipt eenzaamheid
koude handen
grijpen sterren
hart snakt naar lucht
dreigt te verstikken
tot d’ engel weer ontwaakt
uit Morpheus armen
geluidloos vallen tranen
die hun voren trekken
op het bleke gelaat
laatste ademteugen
die in het licht
versplinteren in
wel duizend stukjes
diep geluk
*********************
sunset 24-03-2019
ons lust-beleven
jouw zijn neemt weer bezit van mij
herinneringen nooit verdreven
een ademteug bevrijdt hen steeds
van elk eventueel vergeten
laat alles stralen in zijn oude glans
skelet van gisteren omarmt mijn hart
en houdt het teder vast
nooit heb jij mij ooit vrijgegeven
scharnieren knarsen, volières openen
en laten wolken vlinders vliegen
vaal straalt de volle maan door ’t zwart
van de voorbije nachten
verjaagt verlangen met liefdeskracht
al hangt jouw zwoele geur nog altijd
tussen dromenweefsels en het kussen
en onze lijven drijven zacht
in ’t zweet van lust-beleven
*********************
sunset 24-03-2019
gedicht na gedicht
geschreven
daarin mijn verhalen
verteld
intiem jou getoond
heel mijn leven
blijf ik toch steeds wee
eigen held
*********************
sunset 25-03-2019
hoeveel ik je lief
ik teken luchtkastelen in wolkenhemelen
verbind sterren aan het nachtelijk firmament
wijl de zandloper van onze tijd
zich steeds weer draait en draait
in weiden, die lange tijden
ongemaaid bleven
dans ik blij
op de maat van Engelse gazons
leeg geoogste velden
laat ik opnieuw vruchten dragen
door aren één voor één
in afgesneden stompjes te steken
en ik leer alle talen
die in deze wereld bestaan
enkel om te vragen waar je bent
en of je nog altijd van me houdt
en om telkens weer
het allerbelangrijkste te kunnen zeggen:
hoeveel ik jou lief
*********************
sunset 25-03-2019
winter is nu echt voorbij
goddelijker worden deze dagen
nu ’t leven weer gewekt
ziet blij mijn ziel
het lover aan de bomen
elk blad dat zich naar hemel strekt
de warmte die zich meldt
als zon weer hoger staat
vermeert het zingen van de vogels
en meisjes trekken
luchtiger kleren aan
vanuit mijn raam
bekijk ik ‘t wandelen van de tijd
nu ’t daglicht langer blijft
de winter echt heeft afgedaan
*********************
sunset 26-03-2019
uiteindelijk wint de liefde
eens gaat ook deze storm voorbij
worden de resten weer verzameld
en in het wenen van geboortes
komt de perfectie naderbij
met elke ademteug
wordt ’t zien weer helder
het leven in detail zo warm
spiegelt zich, zelfs in scherven
waar in het gisteren was nog haat
groeien weelderig nu weer bloemen
tussen splinters van gebroken wensen
wint toch de liefde
en laat vrede gedijen
*********************
sunset 26-03-2019
de zon ontwaakt
onwerkelijk licht in schemering
een rendez-vous van dag en nacht
schuchter nog in vroege dag
kust in 't ontwaken zij ons zacht
en kruipt heel traag over het land
met onze aarde in symbiose
als in een liefelijke omarming
zij kleuren in het leven brandt
en ’s avonds wanneer nacht haar groet
koelt zij haar gloeiende gezicht
het hemelblauw verliest aan kracht
tot ’s ochtends zij weer dag verlicht
*********************
sunset 27-03-2019
ik haal jou uit jouw nacht
wil ik jou kennen
blijf jij mij vreemd
en vlucht mij uit mijn ogen
ook al vervolgt mijn blik
jou toch in heel je leven
en ‘k drijf een wig
diep in jouw hart
beroer jou zacht
met warme adem
en ’t ijs dat breekt
ik haal jou uit jouw nacht
*********************
sunset 27-03-2019
in de hectiek van deze maatschappij
als een wild stromende beek
vliegen auto’s en stadsbussen
langs mij heen
water druppelt op de grond
verloren door de wenende hemel
zoals toetsen van een piano
hun tonen en muziek verliezen
ben ik als een dwarrelend blad
probeer niet ten onder te gaan
ofschoon ik dikwijls opgeven,
loslaten, zinken wil
*********************
sunset 28-03-2019
nog voor mei
zoet de lucht en geur-bezwangerd
hoor je nu reeds onder twijgen
een tomeloos gezoem
dansend door de bonte bloesems
schenken zij ons eeuwigheden
in terugkeer van de lente
en wij vinden ons in weiden
lachend ademend en blij
denkend aan de kindertijden
hoe wij vlinderend in vrijheid
- soms reeds naakt -
door het leven dartelden
zelfs voor de mei
*********************
sunset 28-03-2019
een lied van liefde
mijn hart
een huis van woorden
gevuld met mijn herinneringsdraden
die ik weef in nachtelijke uren
tegen schaduwtijden
als witte vogels trekken zij
met de mistral
vanaf de uitgebreide zee
over alle rotsformaties
slechts daar wortelen zij vrij
gedrenkt in blauwe wateren
onder het filigrane net
van dunne nevelflarden
een lied van liefde
*********************
sunset 29-03-2019
de hemel draagt zijn avondkleed
over vermoeide ledematen
en vloeiend danst het laatste licht
tovert sterren in de mensenogen
een frisse bries liefkost flora en fauna
omarmt ons met de liefde
dees jaargetijde breidt zijn armen wijd;
een bont tapijt van einder tot aan einder
*********************
sunset 29-03-2019
gedichten zijn mijn land
in wijde ruimte is waar ‘k woon
en waar mijn zielsgedachten
ontwaken tussen dag en droom
met woorden als mijn huid
omhul mij soms met duisternis
met pijn maar ook met zon
bekleed mij met een bitternis
voel mij in eenzaamheid alleen
eindig in liefd’ waarmee ’t begon
in altijd wisselende kleuren
fluit ik mijn levenslied
het zijn de twijfels en de lust
het liefdevolle van ’t gemoed
die mij toch weer doen fleuren
het leven reik ik steeds de hand
zelfs wanneer woorden wenen
en ‘k blijf voor altijd dilettant
gedichten zijn mijn land
*********************
sunset 30-03-2019