adem streelt mijn schouder
in innige, tedere omarming
de blik in het glanzende
van jouw ogen
spiegelt zich in mij
ebt naar het oplaaiende vuur
wij dansen in tijd
en ver daar voorbij
lijf aan lijf
in golvende vloed
*********************
sunset 01-08-2019
eeuwig in tijd
des lippen dwang
brengen bergen aan ’t wankelen
het zwart laait op
ogen-knipperend in oneindigheid die
eeuwig in tijd
omwaaien momenten
de mens, zelden dansend
‘t bescheiden geluk
lucht wordt verbrand
zelfs in het heetst van tijden
blijft water glanzend duister
enkel de bodem wordt matter
kaarsen laten stenen wenen
wijl ‘t leven bladert door zijn boek
vermengt hij licht
om dood voor even te kleden
*********************
sunset 01-08-2019
de wolken die ik vang
hangen nu klam
in de wind
ik beloof jou de zee
en geen onweders
wijl witte zeilen fladderen
de zon echter
laat zich niet grijpen
onverstoorbaar gaat zij
haar eeuwige baan
*********************
sunset 02-08-2019
alle uren van de nacht
merels vliegen zwevend
door laatste stralen van de zon
vallen als zwarte letters
ik grijp hen, plooi de dag
en vouw mijn dromen
waarin ik poëzie hang
alle uren van de nacht
*********************
sunset 02-08-2019
soms kraken zelfs de planken
ik schilder blauw
tussen jouw woorden
druppel het tussen schelle tonen
en heel ruwe klanken
rust springt van woord naar woord
en in hun afdruk
kleeft nog het intieme
van afgelopen nacht
in dit herinneren lief jij mij
[nog steeds]
en liefkoost mijn gezicht
dept oude tijden
kleur op de lippen
wij wandelen over het ongezegde
[en over het groene gras]
en sturen onze plannen
over wankele houten bruggen
die kreunen onder hun gewicht
soms kraken zelfs de planken
*********************
sunset 03-08-2019
lege schelpen
op sommige dagen
reik jij mij een glas woorden
gezouten door de zee
in plooien van letters
verzamelt zich wier
fijn gemalen door wind en zand
het steeds aanwezig ruisen
trekt mij over
klippen en duinen
achter de einder echter
blijven vragen onbeantwoord
als lege schelpen
waarin niets woont
*********************
sunset 03-08-2019
witte wieven
stil hangen nu woorden
misschien dat in de herfst
zij werkelijk weer
uit nevels opstijgen
*********************
sunset 04-08-2019
dat wat blijft
nacht-slapende gedachten
zie ik achter ramen
waar jij droomt
vroeger was alles anders
vroeger is nu
definitief voorbij
de tijd dat dromen
in dagen bleven
de regen overleefden
lachend, vrij
is dat wat blijft
een droom
de droom
van jou en mij
*********************
sunset 04-08-2019
als flessenpost
ik hees de zeilen
en stevende de zon tegemoet
leefde intens en snel
en stuurde mijn schip naar de vrijheid
onder mij braken brullende de golven
maar ik liefde de storm
bedwong het woedende zilt
vandaag zweeft mijn blik
over een windstille zee
zacht kleurt de einder
in het rode avondlicht
als flessenpost draag ik
het verhaal van mijn leven
steeds in mij mee
*********************
sunset 05-08-2019
zwijnen slapen met de duivel
ik sta op de rails
en kijk omhoog
in de nachtelijke hemel
de witte maan
houdt de wacht
in dit duister
en ik sta op het spoor
wijl de trein
vlak langs mij voorbij raast
[ik heb weer een dag
of twee, drie gekregen]
de haastig in elkaar geknutselde,
rottige wereld
laat mij kotsen
[ik ben een keizer zonder rijk
nu zwijnen slapen met de duivel
en het grootste zwijn in de U.S.A]
een hoerenmadame
troont over dit alles
en over haar dames van plezier
want zij zijn haar gelijken
wanneer de zon weer opgaat
en een nieuwe dag begint
en ik ga zoals ik gekomen ben
huilend en wenend
in het felst van mijn weeën
*********************
sunset 05-08-2019
tussen het blauw en rood
ik geef mezelf op als vermist
lig niet meer languit achter ’t glas
mijn kalend hoofd draagt nu de dag
al lijkt die op een steile bergwand
die ik beklimmen moet
maar deze dinsdag dicht ik mij
in ’t groen van velden, akkers
in koren tussen ’t blauw en rood
langs kronkelpaden
draag ik mij in mijn armen
over mijn handen klotste de zee
*********************
sunset 06-08-2019
wie ik werkelijk ben
laatste nachtschaduw
op mijn bureau
- geen enkel woord
schrijft zich ongevuld
wind laat inkt drogen
waar uilen en vleermuizen
wonen in mijn denken
blijven schrijfsels niet ongelezen
want wanneer alleen ik
diep in mezelf mag kijken
komt niemand te weten
wie ik werkelijk ben
*********************
sunset 06-08-2019
misschien
ik wil de stilte
leven geven
jouw schaduw licht
de droefheidsluiers
van jouw ogen zuchten
in jouw warmte leven
jouw lachen
wil ik zacht beroeren
en met gevoel
jouw ziel verheffen
uit de nacht
en in de ochtend vliegen
met jou mijn bonte vlinder
over bloemen dromen
misschien dat ik de liefde ben,
misschien enkel dat woord
*********************
sunset 07-08-2019
daarover lieg ik niet
schrijven en leven, hier
betekent moedig zijn [of worden]
het troost mij als jij zwijgt
wijl ik bij ’t kampvuur lig
- dat is voor mij geluk
waarin de eeuwigheden zijn
die alles lezen
al maakt het mij niets uit
want ‘k blijf bij jou
omwille van het dichten
en ’t veel-gereisde in de landen
die ik, samen met jou, bezoek
in ’t alsmaar ouder worden
al zal ik nimmer
alles schrijven kunnen,
liefste
ik leef en werk nog immer
en bid soms, zelden
onder ’t wachten, hopen
en zelfs wanneer men lacht [om mij]
heb ik nog altijd thee en koffie
deel verzen met de kinderen
en ’t gaat me werkelijk goed
weet je,
onsterfelijk is mijn ziel
of iets dat haar zelfs overtreft
daarover lieg ik niet
*********************
sunset 07-08-2019
en liefde ruimt steeds meer het veld
de hemel hangt heel scheef in zijn scharnieren
zijn glimlach droef, proef ik nu reeds ons bloed
en ook de dichter praat heel luid en ongezond
zijn woorden kunnen leegte niet verbloemen
de tijd loopt af in steeds dezelfde rondjes
enkel de naakte cijfers serveren wijzers nog
al jagen zich de mensen op in ’t enerveren
uiteindelijk slaat voor iedereen de laatste stond
’t klimaat van onze aarde wordt steeds heter
en desondanks lijkt het alsof het kouder wordt
steeds vuiler worden oorlogen, geweld
het mededogen smaakt nu alsmaar bitter
en liefde ruimt steeds meer het veld
*********************
sunset 08-08-2019
een jaarboek van gedichten
werp leven naar de doden
zwem er middenin richting naar huis
nog stroomt mijn bloed
en in het pandjeshuis de tijd
niet verder voortgeschreden
op het einde van de regenboog
een pot met goud
geen enkel dag is daar nog grauw
in ’t leven dat gekruisigd is
knaagt vale vrijheid aan gevallenen
ik ben de dichter, uitgeput
herinner ik mij de gezichten
bestempel mij als wever
bouw voor eenieder toch een huis
uit pure zijde
en als ik moe ben, slaap
geef ik God wat Haar toebehoort
elke poëet
een jaarboek van gedichten
*********************
sunset 09-08-2019
helder blauwe hemel
nog overwint de zon
gaat ongebroken door de dag
waarin de verten neigen
zij liggen zacht
grensoverschrijdend
onder het duister van de nacht
en in de plasjes op het strand
de diepe mensenstappen
gevuld tot aan hun rand
met helder blauwe hemel
*********************
sunset 09-08-2019
als zelfs de vogels vluchten
zwoele hitte in centra van steden
mensen leven alsmaar dichter
op, over en ook tegen elkaar
steeds maar enger, hoger, meer
door fijnstof bevangen, uitgedroogd
je kunt de buitenlucht wel snijden
zelfs vogels gaan nu vluchten
*********************
sunset 10-08-2019
… heb ik je lief
de zon slaapt in een wand van wolken
daar waar zij schijnt, daar lieven wij
de tijd zij ijlt en rent jaren voorbij
net als de nieuwe ochtend die nog komt
waarin wij ouder zijn en zelf beslissen
wijl ’t liefdeslied ons altijd nog begeleidt
onstoffelijk haar melodie die ons laat zweven
zij gunt ons echt een heel lang leven
liefde is het geschenk dat niemand mij kan nemen
en wolken trekken steeds in ’t blauw voorbij
zó dat er altijd vreugde leeft zelfs in mijn wenen
want ik getroost word, mij voor niets nog hoef te schamen
jij bent er steeds, je hart en stem heel puur
jij streelt mijn twijfels weg door ’t grenzeloze geven
in heel mijn zijn tot aan mij stervensuur
*********************
sunset 10-08-2019
liefde is onweerstaanbaar
herinneringen groeien in schaduw
tussen brokken steen
hun top ligt in grijze nevelen
en de lucht daar is zo dun
dat hij breekt onder het gewicht
van zwevende vogels
als ik over rivieren spreek
ontdooien gletsjers
onder de warmte van mijn woorden
en jouw haren wapperen in een wind
als zeilen van een boot
mos pluk ik jou van je voorhoofd
laat het tussen de rotsen liggen
en lang voor de eerste druppels
van een milde zomerregen
drijven lettergrepen op alle wegen
en verkruimelen onder onze voeten
liefde is nu eenmaal onweerstaanbaar
*********************
sunset 11-08-2019
alles herhaalt zich, steeds weer
boeken wil ik lezen
opdat ik niet blind word
en ook spreken
om niet door treurnis te sterven
wil liedjes beluisteren
om niet doof te worden door de stilte
als ik wil dat vreugde mij omarmt
moet ik mij verlieven, vrienden ontmoeten
opdat mijn dagen zonnig blijven
ik gedichten kan schrijven
en mijn hart nimmer breekt
en werken moet ik
omdat ik mij voor mijn brood niet wil schamen
sterven om middernacht
en in de volgende ochtend
opnieuw geboren worden
om alles opnieuw te beleven
*********************
sunset 11-08-2019
mijn onbevangenheid verdampt
tussen paardenbloemen
en rode klaver
de kleuren van bloemen verbleken
en zelfs groene appels
smaken vreemd in de mond
ik spring van de schommel
tuimel door de lucht
en val in het gras
hoog boven mij
*********************
sunset 12-08-2019
van maandag tot de zondag
‘s maandags val je
in mijn ogen
en brand ik jou
diep in mijn huid
’s dinsdags ben jij mij magneet
breekt heel mijn denken af
en zuigt mijn woorden
gulzig in je op
’s woensdag ben jij mijn zicht
op alle nieuwe werelden
bouwt honderd havens
aan mijn woelige zee
’s donderdags dan ben jij
liefde vlees en lust
jouw hart schiet liefdespijlen
op mij af
’s vrijdags zijn wij thuis
en sluiten wij de deuren
want jij bent eindelijk mij
en ik ben jou
’s zaterdags is voor vrienden
die armen vol met adem delen
en oude beelden toveren
uit lang vervlogen tijden
de zondags echter
strelen wij ons liefde
op onze naakte huid
en laten niemand anders binnen
*********************
sunset 12-08-2019
dromen uit verre landen
ik ben een stukje land
dat ligt in woeste baren
en mijn gedachten zijn
het helmgras in duinen
altijd weer
schuurt wild het water
op mijn kusten
draagt mij af
werpt met het zand
door haar gevangen
op vreemde stranden
en mijn verlangens
dicht ik op kades
hoop dat vissersboten
hier ankeren
want op de golven
drijven dromen
uit verre landen
nooit duren zij meer
dan uren
in veel te korte dagen
*********************
sunset 13-08-2019
onbegrijpelijk
met elke dode meer
gaan wij dieper het land in
onze vluchten ongeremd
over een koude aarde
wild golvende zeeën
verbrande schepen
liggen als schaduw
op deinende golven
diep in het binnenland
branden hoge vuren
zij slaan de vlaggen nat
hebben nooit begrepen
wat hen overkomt
*********************
sunset 13-08-2019
wind struint zielloos
door het haar
de stad ligt traag
in glinstering van regen
lichtreclames verdoezelen
klokken en torens
alle wijzers dansen tijd
*********************
sunset 14-08-2019
dinsdagavond in augustus
over alles ligt de grijze hemel
waaruit strakjes het onweer komt
dat mij en de bomen schrik aanjaagt
nog wiegt een zachte wind het lover
er stapt niemand uit aan de bushalte
en de straat is nog mensen-leeg
enkel een oude man brengt het huisvuil
naar de ondergrondse vuilcontainer
het is dinsdagavond in augustus
en het benieuwt mij eigenlijk
waarom ik dit alledaagse beschrijf
misschien wel omdat ooit op een ochtend
er geen ochtenden meer zullen zijn
- mijn kleindochter is weer een jaartje ouder
*********************
sunset 14-08-2019
als alternatief
zou ik mij een landschap toveren
is het een kust met wandelende duinen
en een tot aan de einder lopend zandig strand
als keuze eventueel een hoge waterval
die wit schuimend een blauwe lagune voedt
met een liefdesgrot achter het natte gordijn
eventueel als alternatief
een vijver bij zonsondergang
voor zover de nacht zwoel warm
en de mousserende wijn koud is
*********************
sunset 15-08-2019
verloedering en zo veel meer
[ik schop tegen elk heilig huisje
dat mij te dicht benadert
- net zoals de dood]
uit vensters klinken helleliederen
en huidloze schedels met brandendeoogholtes
klagen ten de hemel die niet meer is;
voorbijgangers slaan brullend zwepen
over hun eigen bloedende ruggen
iedereen draait zijn hoofd rond
en sprekende vreemde tongen
scheuren zich uit kelen
maken heel rare geluiden
knoken stinken naar verrotting
zij behoorden eens aan de lijken
maar zijn nu verstrooid
een hoopje hier, een hoopje daar
met hun hoofden speelt men voetbal
*********************
sunset 15-08-2019
ach moeder, vader
zee, baar mij rugwaarts
slok mij weer in jou op
in niets dan het niets
dat mij ooit uitspuwde
en jij moeder
hou de appel
voor je schoot
het gekrioel
van slangen
die mij zogen
en zogen
zoals spiegels
zich spiegelen
in andere spiegels
zonder dat er
enige liefde
daarin is
en vader
de spiegel
waarin ik breek
in allerlei scherven
die pulserend
tegen polsaders liggen
zich afvragen
waarom wij nog spreken
wijl hel lemmet
reeds lang
zijn taak volbracht
dood zijn in het leven
is erger dan sterven
*********************
sunset 16-08-2019
soms verstar ik
om wolken stil te laten hangen
zwaluwen in hun vlucht
tot schaduwen te verstijven
om mijn blik
niet van markante gezichten
af te wenden
en om te blijven
zelfs wanneer ik daar
niets noch iemand vind
*********************
sunset 16-08-2019
toch heb ik leren lieven
het blauw van de Bodensee
draag ik met mij mee
zijn vertes en wouden
en naakte heldere hemel
mooi in zijn oneindig diep zwart
- ik hou van de melancholie
van de bijna aaibare Alpen
maar steden vergeten nooit
houden alles en iedereen samen
zelfs in die dagen die treuren
en zich verbergen
alsof zij nimmer van mij waren
- toch heb ik leren lieven
de schemer van de straten
*********************
sunset 20-08-2019
duik met mij in het rood van avondstonden
daar waar het hart een ritme van verlangen slaat
vertrouw dat met de eeuwigheid verbonden
toch elke nacht de hoop van allen draagt
bewaar wat door de liefde wordt gesponnen
geloof heel simpel wat ik zeggen wil
in al mijn dromen heb ik niets gewonnen
ben enkel in jouw armen rustig, stil
*********************
sunset 20-08-2019
zeven maal zeven seizoenen
in mijn rechter hartkamer
overwinter ik
zeven maal zeven seizoenen
al valt een zonnestraal
de laatste dagen
pardoes op mijn dakterras
jij opent de vensterluiken
lacht mij tegemoet
en kijkt of mijn glimlach
de jouwe vergezelt
voor deze namiddag
of voor ons hele leven
*********************
sunset 21-08-2019
bijna voorbij
het pure rood van de papavers
al uitgebloeid
de zomers warme kleuren
in het wachtend zwijgen
zacht mijn lachen
in het pure rood
kleurt herfst nu reeds zijn wangen
gevangen
in mijn blik
reeds het trage vallen van de bladeren
*********************
sunset 21-08-2019
roekeloos in ‘t nu
ik voel de zon
zij werpt haar schaduw op mijn bed
en korrels stof
die glinsteren in de lucht
wijl ‘k rondren met doorwoelde haren
en iemand koffie zet
in de hemel slechts een vliegtuig
en anders niets
dan simpelweg wat lucht
de zomer voelt zo ein de loos
en ‘k hoor mijn adem
waar ‘t gras getroffen wordt door fijne regendruppels
en ook gezichten
wanneer zij dromend staren in het blauw
en fluisteren van later
of wat er komen zal
als zij mij horen praten over dromen
terwijl ik drijf
op golven van de dagen
die glad zijn, rimpelloos
met slechts een blauwe luchtmatras
tussen de diepte en mijn lijf
en ik gelukkig ben
terwijl de steaks liggen te bakken op de grill
en ergens drijf ik onnadenkend
roekeloos door dit leven
in het dagelijkse nu
*********************
sunset 23-08-2019
het ouderen
het sleept zich voort, dit cerebrale
nog slechts heel moeilijk te begrijpen
eerst sterft het heldere, dan het trage
door het vergeten niet te grijpen
[en heel vooraan staat je rollator
als teken voor een niet meer kunnen
kom je jezelf steeds dommer voor]
ooit wordt ‘t weer groen, het cerebrale
niet afgeremd, beledigd noch bespot
worden de lijnen tot spiralen
die zich hier hemelwaarts nu wenden
waar tijd zich niet hoeft te verklaren
want eeuwigheid is nooit te kort
*********************
sunset 24-08-2019
ik voel me zo verdomd alleen
slechts luttele momenten flikkerende lucht
het kortstondig verschijnen van een gezicht
in ’t snelle blikken in de ogen een houvast
tot alles weer vervloeide in de schemer
droeve troosteloze tijd van een verliezen
door vast te houden, een verkorten
door het te verdringen, weg te stoppen
vervloek mijn jammerlijke traagheid
zoek in de schaduw een zwevende pas
verdrink in angst om haar zonder mij
rusteloos het zoeken, dagenlang
sleep ik mij door het leven, jaag een fantoom
werkelijk en onwerkelijk tegelijk
ik zoek mij een plaats op een bank
kijk om me heen
een jong koppel zit verliefd naast mij
en zij glimlacht hem warm toe
en ik, ik voel me zo verdomd alleen
*********************
sunset 25-08-2019
de stilte is nooit ver
heel geluidloos
klinkt het roepen
ongehoord
mijn stil geschreeuw
als een fluisteren
weggedragen
het belangrijkste
reeds gezegd
zwijgen dreunt
nu in de wereld
en vervult
mijn hele zijn
wijl een ster
vergloeit aan hemel
‘t ongeziene
nieuw geboren
in de stilte
nimmer ver
*********************
sunset 26-08-2019
laat mij
met de wind
boven de wolken
zweven
met zwaarte
in de aarde
dringen
met de sterren
het firmament
verlichten
met alle wateren
in de zeeën
vloeien
met vlammen
in een vuurzee
dansen
met rook
ten hemel
stijgen
met de vogels
naar het zuiden
trekken
met mijn woorden
jouw geest
beroeren
met mijn zoenen
jouw hart
veroveren
met mijn tederheid
jouw hartstocht
ontbranden
met mijn liefde
eeuwig
jouw zijn delen
*********************
sunset 26-08-2019
vanuit een bron
een helder hemelsblauw
valt in de zee
veel ervan,
gelijk aan het schitteren der sterren,
legt zich als gouden schemer
in het donker van jouw ogen
‘s ochtends
wanneer de rode gloed
aan de horizon opkomt
wordt het gevangen door mijn oog
alsof ik visser ben
op een lekgeslagen schuit
en diep op de zeebodem
naar parels zoek
zwemmend in het blauw
spiegelt zich mijn verlangen
word ik gevoed vanuit een bron
van tederheden voller hartstocht
een melodie van zoete woordjes
zingt betoverend hart-nabij
- als ochtenddauw parelt de liefde
*********************
sunset 27-08-2019
daarom leef nu
toen ik de dood amper ontsnapte
wist ik het leven te waarderen
waarvoor ik nooit de tijd eerst nam
ligt mij vandaag heel nauw aan ’t harte
de regen die ik soms vervloekte
een wind die stormend naar mij blies
de muis die door de kamer rende
een haan die in de vroegte kraaide
een zwerver die flessen vergaarde
en ook de vrouw die in het vuilnis zocht
het mooie park, niet onderhouden
een weduwe die een graf bezocht
het meisje dat mij bloemen plukte
een vreemde die een lachen schonk
mijn lief die mij heel innig drukte
de traan die in een oog stil blonk
waar ik nu kijk daar zie ik leven
dat bruist en borrelt of heel traag
zijn weg vervolgt tot op het einde
daarom leef nu, begin vandaag
*********************
sunset 27-08-2019
de kleine dood
op deze ochtend
ben ik al herfstkleuren-blind
voel me vreemd in mijn huid
jouw kus hamert mij
liefde in mijn hart
naakt sta ik voor je
weerloos bloot
maar jij bewaakt
mijn schaamte
in jouw schoot
vluchten kan niet meer
wanneer wij samen
de nacht doorbrengen
in een hemel vol sterren
en beiden sterven
de zalige kleine dood
*********************
sunset 28-08-2019
en wij kussen ons
toen wij sterren
in het donkere woud zochten
vonden wij hen zwijgend
vonden hen
kopje over in bomen hangend
wij gaan hand in hand, liefste
wij beiden
door het bos
jij en ik
waterblauw lachen
sluipt zacht over de veldweg die wij nemen
en bij een hut aan het meer
vraag jij nachtegalen naar hun liederen
en zij zingen
zingen jou toe
in een reeds lang uitgestorven taal
en wij kussen ons,
eindeloos
juist omwille zwoele zomernachten
*********************
sunset 28-08-2019
onweerswolken, zwart en grauw
onophoudelijk drukt de warmte
zwaar en zwoel op ’t smachtend land
hopende op regendruppels
koelende de hete brand
en geen vogel slaat zijn vleugels
hoog omhoog naar ’t eerder blauw
donderend aan de kim verschijnen
onweerswolken, zwart en grauw
waar de hoop in mij geboren
dat het eindelijk regenen gaat
zijn het slechts wat kleine spetters
niets dat de aarde vochtig maakt
*********************
sunset 29-08-2019
zonder jou, mijn liefste
jouw woord van liefde
gaat voor anderen
onbemerkt aan hen voorbij
net zoals onze uren samen
aan de rand van een diepe bron
bij het malen van graan
en het begraven van zaden
in een wereld nog zonder tempels
zonder schoven noch een maan
en ook zonder slaap
zonder jou, mijn liefste
onder bescherming van de nacht
kleed jij jouw schoot en schaamte in zijde
om engelen te misleiden
wanneer wij de hemel binnen gaan
ook al blijven wij vreemden daar
voor altijd en bijna eeuwig
tot aan een verdrinken
in onze val naar beneden
diep in onze harten
*********************
sunset 29-08-2019
in jou verzinken als inkt
die de verzen van jouw leven schrijft
of zijn het misschien
schuchtere penseelstreken
die jou vaag schetsen
een weinig drinken van jou
is mij reeds voldoende
om tussen de regels te zwijgen
en enkel te voelen
dat het altijd verder gaat
*********************
sunset 30-08-2019
toekomende verleden tijd
pijnvolle begeerte
jaagt door smachtende monden
schemert door jouw blanke huid
[verstop mij in de rimpels
van doorwoelde lakens]
enkel jij bent de laatste rest
van het bloeiende leven
het ultieme verlangen
van toekomende verleden tijd
wij genieten eindeloos onze lijven
tot het licht breekt
en wij samen verbranden ,
jij en ik
*********************
sunset 30-08-2019