fluisterend de taal
van je handen
tot op mijn huid
de kleinste haartjes
rechtop staan
zich veilig voelen
in je diepste schreeuw
*********************
sunset 02-10-2022
wij lieven intens ons
hoe teder draagt
jouw adem mij, mijn liefste
alsof ik een veertje ben
en jij de wind
als kleine bloemenpluisjes
die in hun vlucht verbonden zijn
en toch gehouden worden
als een wiegenkind
hoe warm je verlangen
dat mij omhult mijn liefste
als is jouw blik
een mantel om mijn huid
waaruit nog alle vragen
op oude wonden schouwt
en toch roept steeds
dit leven luid in mij
wij lieven intens ons
*********************
sunset 02-10-2022
jij glimlacht slechts
jij draagt rode bloemen in je haar
die luid op jouw kleed druppelen
zo luid, dat het de hartslag verstikt
[klop, klop, klop klop]
ik weet dat ik je nooit kan vangen
want je sporen vloeien uit mijn handen
zoals het zand in de zandlopers
en met verblinde ogen breek jij je zwijgen
[zo klinkt de ochtendnevel, helemaal]
je vluchten stopt wijl zuchten jou omringen
en jij alle bomen rondom je
om genegenheid laat smeken
[maar jij, jij glimlacht slechts]
*********************
sunset 03-10-2022
stil zijn
heel stil zijn
ook al is er
veel te zeggen
zoveel woorden
om zich bij
neer te leggen
dit niet begrijpen
van de dromen
heeft een reden
wij zijn slechts druppels
in de grote stromen
en toch vermoedt
reeds elke bron
zijn monding
al zwijgt het water
voor het echt begon
heel stil zijn nu,
er valt niets meer te zeggen
*********************
sunset 04-10-2022
en pas dan
drie tranen dieper
wacht ik voor jouw lippendeuren
en pas dan, wanneer ik jouw zuchten hoor
verzink ik in jouw ogen
[zo veel valt er in jou te lezen]
zeven hartslagen lang
kwelt ons tergend trage tijd
en pas dan, wanneer liefdeskreten
de stilte van de nacht verscheuren
leg jij jouw vingers op mijn mond
zo veel kussen, zo veel strelingen
en zo oneindig veel zoete woordjes
laten mij verbranden
in de hitte van jouw lijf
*********************
sunset 04-10-2022
achter de dag
achter de dag
ben jij naakt
je kunt nooit kiezen
tussen smart en geluk
zonder dat je
eerst jouw gevoel bereikt
maar wanneer jouw hart spreekt
dan weet je dat alles mogelijk is
zul je begrijpen
dat liefde nimmer weerloos maakt
achter de dag
zijn wij allen naakt
*********************
sunset 04-10-2022
jij bent mijn zee
nacht legt zich over ‘t kustenland ik kijk
varende schepen met meeuwensluiers achterna
en vraag me af waarheen de wind hen drijft
vanuit het paviljoen ruik ik een frietgeur en bestel
een portie fish and chips en word niet moe
jou tijdens het eten constant aan te kijken
ik zie je in het avondrood in duinen dansen
wijl jij de zee bent die mijn oevers kust
mij besproeit en windstrelend weer droogt
*********************
sunset 05-10-2022
wegen opnieuw gaan
geboren te midden het groen, ging ik
naar het stedelijke, om nu op het einde
terug te keren onder het wit gewolkte
wanneer wintergeluk bestaat
uit rozenblaadjes herkauwen
en van lenteromances dromen
dan wil ik kinderkopjes-
wegen opnieuw gaan
en landlucht weer vertrouwen
*********************
sunset 06-10-2022
klimaatverandering
halfweg zijn wij gestrand
rijken ons de handen die
koud hebben en branden
in dalen van een wereld
waarvan de polen smelten
staat ons het water aan de lippen
wij halen heel diep adem
omdat het lang zal duren
voor ons kieuwen groeien
*********************
sunset 06-10-2022
liefde is
na het hoofdgerecht valt een stilte
de wijnfles half leeg en half
ook de schaduw op je gelaat dat vraagt
wat het dessert is
smal is de balk waarop woorden
en ringen balanceren en ik probeer niet
met de deur in het huis te vallen
niemand heeft mij gezegd hoe moeilijk
de eerste kus voelt en hoe gemakkelijk
daarna de bank en het bed gevonden wordt
in het zitten en liggen doorbreken wij taboes
of dat wat wij ervoor gehouden hebben
*********************
sunset 07-10-2022
als zacht vermoeden
een liefelijk zuchten
leg ik in je handen
zo diep en licht
bijna als nevelwolkje
in een natte herfst
het moet heel stil zijn
en ook warm, teder
niet als een roepen
maar enkel slechts
als zacht vermoeden
dat tot je spreekt
*********************
sunset 07-10-2022
daar staan wij
waar zich Noord- en Oostzee treffen
het donkere in het melkige dringt
zich golvend in open armen
van blonde zeemeerminnen legt
daar staan wij
op de zandige zee-scheiding
en worden steeds kleiner
in de blikken van meeuwen
die tegen de wind in hun roepen volgen
die wij al lang niet meer horen
*********************
sunset 08-10-2022
een oneindig moment
trefzeker als verliefde hondjes
ontmoeten wij ons
midden in de regen
met de lijn van je vierbener
vaster en dichter omwikkelt om ons
dan onze armen het ooit durfden
het duurde even
voor wij los kwamen
uit dit snel vergankelijk
edoch oneindig moment
*********************
sunset 08-10-2022
zelfs zonder dramatiek
als de ochtend voor het venster schemert voel ik
het ademen van je ziel buig ik mij over jou
en fluister je mijn diepste geheim in je oor
met mijn vinger op jouw rug reis ik van
het ene moedervlekje naar het andere droom
dat het eilandjes zijn in jouw zee van zomersproetjes
en wanneer jij lachend je ogen opent weet ik
dat onze Romeo-en-Julia-liefde zelfs zonder
dramatiek van Shakespeare eeuwig is
*********************
sunset 08-10-2022
hoe leuk het is
daar is het weer dit steels lachen in je ooghoeken
net als toen wij blootsvoets over stoppelvelden renden
jij met waaiende zoom van je rok en ik met afhangende broek
het is leuk om op foto’s van gisteren naar kruimels van tijd
te zoeken nog eens op de tong de smaak van wilde bramen
te proeven de sporen van zweetdruppels op je huid te volgen
samen met citroenvlinders het zoete van zomer te genieten
het avondlied van leeuweriken te beluisteren tot hun
laatste noten uitsterven de dag zich in de horizon te rusten legt
*********************
sunset 09-10-2022
de zee
op lange avonden voor de open haard
vertellen wij ons verhalen over stormvloeden en zeemonsters
luisteren naar het jammeren van de wind in het helmgras
toch staan we de volgende ochtend weer aan het strand
kijken het schuim vol vertrouwen in het gezicht
en horen hoe golf na golf breekt tegen de pier
wij zoeken de nalatenschap van ebbe
tot de vloed samen met de tranende zoutige geur
van de zeebrekers ons terug naar huis dreef
*********************
sunset 10-10-2022
als een traan
ik zeg je dat
zomers niet eeuwig duren
en dat je niet
op roodgekleurde wensen wachten moet
dat het geel van bladeren
nooit meer is dan wat zelfbedrog
- en in een gouden kruik
rijk ik je zure druiven
ik zweer je dat
zomers niet echt vergaan
dat aan de kim
de witte zeilen in het blauw weer zullen waaien
- en met een kus
sluit ik je ogen gauw
wijl ik de ongeschreeuwde groet
van zee jou steel
al vraag jij mij
waar al die tere nevels blijven
en ook die druppel
aan een grote dennenappel
die op het eind’ van elke winter
de nieuwe lente
als een traan zacht kust
*********************
sunset 10-10-2002
herfstige ochtendnevel
de wereld:
een kaasstolp
uit melkwit glas;
van pleinen klinkt
geciviliseerd gemurmel
aan het einde van mijn blik
schimmige bomen
en een klamme herinnering
aan opkomend zonnerood
vanuit het oosten
*********************
sunset 11-10-2022
en jou ook; altijd
daar is iets wat mij treft
iets wat mij diep raakt
- in jouw blik wiegt de zee
die met kozende golven mij ontroert
daar is iets wat mij neemt
iets dat mij zacht ontvoert
- in jouw lachen rust de lust
gepaard met liefdevol verlangen
daar is iets wat mij rustig maakt
iets wat mijn innerlijk stilt
- in jou zijn bloeien weiden
waarvan ik niet weet waar zij eindigen
daar is iets wat mij dronken maakt
iets wat het vuur in mij ontbrandt
- in jouw talen hoor ik liefde
die mij omsluit en jou ook; altijd
*********************
sunset 11-09-2022
‘s ochtends in Toscane
een stil vermoeden
zacht roze
als schemer op je wangen
alleen nu nog wat verstopt
door schaduwlansen van pijnbomen
die als wimperzwarte wachters
jouw dromen beschermen
een lichte bries
streelt het golvende van je haren
lokt met koffiegeur
*********************
sunset 12-10-2022
gelukkig mis ik je niet
bestaat een halve zon
breuk-verdeeld
spreken ogen woorden
tranen-week
harten herbergen zuchten
aarde-zwaar
in koude stokt het leven
gevoelens-leeg
verwaaien sporen
wind-verwaaid
ijstijd met sneeuw en hagel
als ik je mis
*********************
sunset 12-10-2022
ik blijf en wil niets zien
ik blijf en wil niets zien
wil vluchten
ook al blijf ik staan
het zoeken naar eenzaamheid
die woordeloos mij door nachten drijft
ontwaakt wanneer de dag begint
en ik verstom, wil niets meer horen
zwijg en wil op niets noch iemand zweren
al branden vragen op lakens
verbrokkelen nesten als schaduwen
die dromen lijken te verstoren
*********************
sunset 12-10-2022
leg je
wangen-warm
bij mij
duw je
heup-dichtbij
tegen mij
en laat ons
geur-dronken
liefde dansen
*********************
sunset 12-10-2022
ik weet
ik weet dat de dag komt
dat alle bomen vallen
ik achter blijf
met enkel een wind
die vruchtbare grond wegdraagt
en met water
dat ons achterna rent
wijl onze kinderen
met schorpioenen spelen
waarvan het gif
hun hersens benevelen
soms valt er nog regen
uit eeuwig grijze wolken
die in mijn herinnering
alles groen kleurden
en weelderig lieten bloeien
*********************
sunset 13-10-2022
alleen maar in liefde
de dag groeit naar de avond
het nachtzwarte hunkert licht
lippen strelen teder de huid
betasten jouw gezicht
sappen stijgen naar de top
de bladeren verlangen zon
zachte handen omhelzen lijven
verbranden hen in liefde
*********************
sunset 13-10-2022
jeugdige winterliefde [uit: vroeger]
in de herfst vertellen wij ons verhalen onder fruitbomen
laten de fantasie van appel tot appel springen/soms valt
eentje naar beneden en dromen wij van zoete kussen
en wanneer de beek dichtgevroren is glijden wij van oever
naar oever/draai ik je rond tot jij mij duizelig in de armen
valt maar me enkel een zoen op mijn wang gunt
wintert het vandaag dan sluit ik de ramen hermetisch af/luister
hoe de herinneringen met hen rammelt/waarom mocht ik je
nooit echt tongzoenen /in dromen breekt het ijs
en bevriezen de tranen
*********************
sunset 14-10-2022
wolkengrauw
monsteren mij je ogen
nieuwsgierig fascinerend
zetten zij mijn stappen
op ongekende wegen
storten mij
onmiddellijk daarna
in het oceaanblauw van je iris
met een ademloosheid
de lust tegemoet
**********************
sunset 14-10--2022
herfst
de wereld wordt stiller
onder het brute geweld
van verwaande despoten
wat een gevecht
om enkele vredesklanken
ode aan de vreugde
de wereld wordt donker
blijft onvoltooid
zoals de laatste symfonie
*********************
sunset 14-10-2022
ik vermom mijn ziel
op een vlot
uit lucifers
drijf ik over water
knoop mij
een zeildoek
uit zonnestralen
hang het hoog
in de hemel
om een bries te vangen
maar verraden
door een storm
zink ik in de diepte
vermom mijn ziel
als een vis
opdat meeuwen
haar vleugels zijn
*********************
sunset 15-10-2022
daar, aan de oever
rustig ademt een zee
vlijt zich tegen het koude land
alsof zij haar wang kust
diep verzinkt mijn stap
in het vergeten van de zomer
trekt mijn blik naar het verre grijze
daar, aan de oever
waar regendruppels
in het onzekere landen
vinden zich onze lippen
*********************
sunset 15-10-2022
voor eeuwig
[ eerst spraken wij over het dagdagelijkse maar niet over liefde
continenten botsten op elkaar niemand waagde te vertalen
pas toen jouw leliewit mijn rozerood raakte bouwden wij bruggen]
weldra lig jij op mij met niets anders aan dan het schemeren van maanlicht
en lieven wij elkaar zwijgend elk woord breekt de romantische stemming
zo slapen wij tot de dag aanbreekt en de zon zichtbaar maakt
dat wij voortaan met de afdruk van de andere op onze huid leven
misschien schrijven onze lijven zich in de tijd maar wat
in het boek van het hart geschreven staat blijft voor eeuwig
*********************
sunset 15-10-2022
tussen vingertopjes tijd
ademteugen worden korter
sedert goud
tussen kastanjes hangt
voelen wij niet meer
het zo-even hete zand
tussen vingertopjes tijd
kan ik je lijf amper houden
terwijl je ziel mij ontvlucht
naar de hoogste toppen
*********************
sunset 16-10-2022
still the blues
jij leunt tegen platenrekken
laat je vingers over cover-ruggen glijden
graaft met zwart gekleurde nagels in het vinyl
vlucht in klankschaduw van je oortjes
om met gesloten ogen
over de darkside of the moon te vliegen
[Pink was de top
smolt onder jouw handen als vruchtenijs
dat je van de huid likte]
Floyds gitaarklanken halen je terug op de straat
waarop jij nu alleen loopt
- good bye yello brick road, goodbye my dear
*********************
sunset 16-10-2022
in de popcorn box
twee toegangskaartjes
logeplaatsen en tortilla
laten tranen echt lijken
in jubelende kleurenpracht
een toevallig raken
in de popcorn box
ik leg mijn arm om haar
laat mijn handen wandelen
wijl de projector zoemt
*********************
sunset 17-10-2022
op zoek naar woorden
ik heb altijd woorden gezocht
om te beschrijven
wat mij door het leven dreef
ooit stond daar een gele onderzeeboot
tweeduizend lichtjaren ver van thuis
ook al hingen er kruizen aan de wanden
nu staan alle deuren van bibliotheken open
liggen de boeken opengeslagen voor mij
terwijl mijn ogen al een andere wereld zien
*********************
sunset 17-10-2022
raak
vergeet de duizend boeien
van je voeten
wakker, ondanks een peil
in je rug,
raakt hij krachtig
het twistgesprek
van fluisterstemmen
veelvoudig in je
*********************
sunset 18-10-2022
mijn vader wenkte niet
ik ging mijn weg alleen
[mijn moeder zonder echtgenoot
begroef haar dromen, baarde mij
op winterdag in sneeuw]
en zo, in een heel andere tijd
ontving ik ook
wat eens mijn opvoed-vader vond
hou ik de schelp stil aan mijn oor
en luister naar een land
waar verre branding op de klippen slaat
mijn vader heeft nooit iets gehoord
*********************
sunset 18-10-2022
vol licht
maangodin,
open jouw mantel
opdat hartenbloed
jouw melkwit kleurt
schenk mij jouw vol licht
zó dat ik erin verdrink
*********************
sunset 18-10-2022
volop herfst
gisteren opnieuw deze onwaarschijnlijkheid
in neergeslagen nevel, traag stijgt de tijd
uit het behangsel neder
is er opnieuw, toch niet bereid
lover strooit zich op alle wegen
en tranen hangen aan spinnenweefsel
- links en rechts - en daarnaast drinkt
de wereld regen, net als vandaag
*********************
sunset 19-10-2022
opgebaard
van vensterbanken vallen zacht
geraniumbloesems; kijk, zij vliegen
en ook die, die zwaarder wegen
tot de wind hen samenvoegt
en weer zoek jij heel stil je plaats
denk jij jezelf in diepe teugen
al is toch weinig reeds voldoende
voor jou en ook je eigen aard
jij ziet de hemel hoog en hard
en in de straten, stom, verzwegen
voel jij het stof van droefheid winnen
zie jij de zomer opgebaard
*********************
sunset 20-10-2022
uitgeblust
de dagen
van dramatische
terugkerende
tragedies;
onafgewerkt
om te kotsen
afgegraasde
vertwijfelde pogingen
te redden
te harmoniseren
te lieven;
in weerklank
klinkt geen stap
gemakkelijk?
misschien;
maar wel voorbij
*********************
sunset 20-10-2022
en uit het noorden
misschien dat op een ochtend
de zon zich kersenrood verheft in het oosten
misschien wel op de middag
ruist er doorheen het lover nog een waaien
of ‘s avond in het westen: wolken die branden
en uit het noorden komt de nacht
volbracht na enkele ademteugen
een komen en verdwijnen
ik weet, de regen is voorspeld
*********************
sunset 21-10-2022
op het einde van mijn herfst
[als treuzelen alle zomers slechts
die ene herfst toch tegemoet
volg ik nog steeds hetzelfde spoor
over tig duizend wegen]
ben ik bij elke stap censuur
die snijdt door heel mijn leven
breek toon na toon de partituur
om hem weer heel te maken
ontdek ik dan de procedure
van het bestaan de zegen
is er op het einde een creatuur
die dood noemt, er toch tegen
hij telt de tijd die ooit geweest
laat in herinneringen mij dwalen
neemt mij uiteindelijk bij de hand
om mij hier weg te halen
stilte heerst nu in de dagen
wijzers zwijgen en staan stil
en zo ook mijn verhalen
*********************
sunset 21-10-2022
liefde
waar de winden zich ver-enen
ligt de dauw nog op mijn haar
die mij steeds van jou vertellen
omdat liefde nimmer zwijgt
en de zon loopt door het oosten
steeds haar ochtendlijke baan
proeft wat later van de lippen
wat de nacht aan dromen nam
wanneer zij in late avond
zich dan traag de schemer neigt
weet zij hoe dit lied begon
omdat liefde nimmer zwijgt
*********************
sunset 21-10-2022
dans dromen, dans
dans dromen, dans
het licht van maan heeft nu al lang
het stof van dag verslonden
en in de schaduw
zijn klaaglied reeds bedwongen
dans dromen, dans
Neptunus heeft zijn kinderen
van tranenvloed bevrijd
en op de zilveren boden van de zee
heel zachtjes opgerijd
dans dromen, dans
de wouden binden reeds
uit alle kleuren een geurige krans
uit druppels dauw en rosmarijn
verheft zich al een glans
dans dromen, dans
alsof ons elk moment
heel grenzeloos is gegeven
dans dus, mijn dromen, dans
en wordt het werkelijke leven
*********************
sunset 23-10-2022
wanneer ik naakt
in regen mij dan vind
blijft enkel nog wat rijp
die door mijn poriën drijft
net als een grashalm
die de stilte schrijft
ik voel de nacht
die zich heel liefdevol
zacht om mij windt
en luister stil
het zingen van de wind
*********************
sunset 23-10-2022
jou toch gevonden
te dikwijls heb ik woorden niet gesproken
heb doornen steeds weer zacht verpakt
|en ook de staf van angst gebroken
de eed van waarheid nooit verkracht
wanneer mijn lendenen je beroeren
voel ik het smelten van de lust
mijn zijn kan enkel naar jou voeren
enkel blinden zijn zich donkerheid bewust
ik drenk met honing alle oude wonden
streel ook wat balsem op verhitte huid
heb nooit gezocht, jou toch gevonden
ondanks alle golven die muren bouwen
*********************
sunset 24-10-2022
gehuld om mijn lijf
het zijn tongenspitsen milde winden
die mij jouw zacht ‘kom’ in hete vlammen fluisteren
als losse teugels geen houvast nodig hebben
wanneer ik in de spiegel van je ogen kijk
het zijn vleugelslagen zonder schreeuwen
die mij na duizend cirkels toch nog verder brengen
opdat verleden eigen onschuld voelt
wanneer de vrucht van tijd van stof dan wordt bevrijd
het is jouw blanke tere huid
die zich als zijde om mijn lijf zich hult
wanneer de droge kelk zich met ons vloeden vult
*********************
sunset 25-10-2022
dronken van licht
het is zo grijs
alsof de wereld
er voor altijd in wil zinken
[en ik ben dorstig
hunker licht]
en mocht ik tussen beiden kiezen
kies ik het blauw van heldere hemel
[verdorstend wil ik onder gaan
edoch heel dronken
van het stralend licht]
*********************
sunset 25-10-2022
nevel wit laken
uit zachte veren het dons
zomer gaat slapen
*********************
sunset 25-10-2022
kind van de bezetter
… en spreek over mijn moeder
die reeds als achttienjarige
een bad en een spiegel bezat
- ik stel mij voor hoe zij daar zat:
achttien jaar en alleen
en in een andere stad
is het de spiegel
van mijn onbekende vader
terwijl later
niemand in de rij stond
om mijn moeder het hof te maken
[het is lente
en in een kamp
bloeien geen tulpen
liepen medegevangene
onder oksels door
weer een alarm
een voltreffer
van fosforbommen
en vanuit de vlammen
werden zij en haar kinderen
gered om mij te baren
kind van de bezetter]
*********************
sunset 26-10-2022
het was en is
het was
wildekers
die wit bloesemde
het vroege blauw
bedruppelde
jouw stap
die me lichtvoetig
ontvluchtte
het is
jouw haarband
die helder rood
mij drijft
de distel
waarvan de latere honing
mijn volgen verzoet
*********************
sunset 26-10-2022
groeien in mijn zijn
in elk ontwaken ligt
het temmen van de nacht
weids en vrij dringt licht
zich van buiten naar binnen
bevloeit wat bloeit
en in het zachte fluisteren
rijpt de dag in een wakkere geest
- elke ervaring voedt de ziel -
liefdevol gedijt de rijkdom van het hart
stil luister ik naar het groeien in mijn zijn
*********************
sunset 27-10-2022
het kwetsbare in ons
één enkel straaltje licht
deelt het duister
plots worden ruimtes groter
in ons en om ons heen,
beroeren zich onze blikken
waar wij elkaar raken
jouw woorden zijn het zaad
waarvan de diepe wortels
niet te vermoeden zijn
en het ontboste land
brandt nog altijd onder mijn voeten
alsof vandaag
nog steeds het gisteren is
maar zelfs de nevel in mijn innerlijk
vangt licht als een accent
dat het moois bedekt
waaronder het leven ontkiemt
en met zachte pasteltinten
teken ik in zwijgend grijs
cirkels, paden, dromen
en zoals ochtenddauw
na uitdovende nachten
op bloemenweiden rust,
blijft het kwetsbare in ons
de intensiteit van het leven
die in de dagen stroomt
*********************
sunset 27-10-2022
verder dan ooit te voren
de hemel is niet daar
waar hij altijd ooit was
al lees ik nog verhalen in de wolken
die nu gitzwart loodzwaar
neer liggen op de bodem
in plaats van met mijn fantasie
doorheen ‘t geschrevene te vliegen
bedrieglijk lijken mij de beelden
spreken zij waarheid of doen zij liegen
- de horizon lijkt me helder en met structuur
edoch nog steeds veel verder
dan ooit te voren
*********************
sunset 27-10-2022
lenterige twintig graden
‘s ochtends om acht:
alles is nog grauw
de bomen, elk blad
zelfs ook de hemel
schakeert zich grijs
de huizen schemeren
en op de weiden
ligt een herfstig dauw
in de horizon ontspringt
een tenger streepje licht
voorzichtig breekt
een band van kleur
de uniformiteit
als schuchter nog
de zon heel zachtjes spreekt
het is verwachtingsvol nog stil
ook mijn gemoed
hoopt ‘t wonder tegemoet
van laatste dagen van oktober
die in de warmte baden
- het wordt uiteindelijk meer
dan lenterige twintig graden
*********************
sunset 28-10-2022
op het maagdelijk laken
tussen bed en venster is er amper plaats / wij staan naast elkaar
en bij het kijken door het raam wiegt zich jouw rug in een ritme
van nachtmuziek / mijn handen tekenen de vlucht van duiven na
jij draagt een diep uitgesneden rood kleed / veelzeggend
jouw blik waarmee je de roos aanneemt / een zoen op mijn
wang blaast / als een wilde mustangmerrie over de steppe
van mijn stoppelbaard galoppeert en mij wenkend fluistert
spring maar op terwijl in de achtergrond de zon ondergaat
een fles zoete witte wijn wacht om sporen hartstochtelijke lust
op het maagdelijk laken te schilderen
*********************
sunset 28-10-2022
bevend liefdesgenot
soms denk je terug en herinner jij je
niet aan de kleding die je droeg
om er in de ogen van anderen koket uit te zien,
maar wel aan het alledaagse dat jij
in die eerste vijfentwintig jaar van je leven
gedragen hebt en die jij langzaam van je afwierp
je meisjesachtige schuchterheid
hield hen nog tot een lijf tegen lijf
waarin liefde overwon
tijdens een teder gevecht
en je huid verrast werd
door mijn strelende handen
die bijna het vel van je afpelden
jeans en T-shirts:
daaraan denk je terug
wijl ik me het beven herinner
van twee lichamen
in een eerste liefdesgenot
*********************
sunset 29-10-2022
troost en liefde
ik wil jou slechts eenvoudig lieven
je voelen tot waar een wind ons drijft
wij hebben zand op zand gewreven
en enkel dorheid is gebleven
zo licht ontvlambaar wat zich altijd wrijft
ik wil het zout van tranen proeven
de bron die tijd zelfs overwint
wil het oude gekende opnieuw ontdekken
in klank der stilte zinnen wekken
tot ieder van ons eindelijk boven ligt
leven doet immers nooit beloftes
edoch waar de zonnestralen hoorbaar lijken
zal het geschrevene dammen breken
jou zowel troost als liefde zijn
*********************
sunset 29-10-2022
op zulke avonden
door koude worden vingers dunner
glijden ringen der pasgetrouwden er van af
zelfs ook die van hen
die al jarenlang samen waren
gaan verloren
dames in bordelen veranderen hun mimespel
lijven worden lichter onder het strelen
liefdeswoordjes blijven ongehoord
en kamers vullen zich met onbekenden,
de gaarkeukens met gestorven vrouwen
op zulke avonden verdichten zich de rijen
*********************
sunset 30-10-2022
wintertijd
het ochtendrood
ontwaakt traag aan de horizon
schenkt kleuren aan slapenden
- de nachtegaal zingt zijn lied
nog beweegt er geen hand
om de vensters te openen
geen enkele ziel leunt uit het raam
om een droom uit de dauw te plukken
iedereen slaapt nog, alleen ik ben wakker
*********************
sunset 30-10-2022
wat wij nog gaan doen
laat ons het verleden
in een dagboek schrijven
met enkele foto’s erbij
jij in een zonnebloemenveld
of dat strandplaatje van jou
met enkel naakte huid
wij leggen het
onder ons hoofdkussen,
lachen over hetgeen wij verzwijgen
over dat wat wij nog gaan doen
*********************
sunset 31-10-2022
wie zal zich ons herinneren
nu donkert het reeds en ik sluit de deur
doe de jaloezieën dicht
[wat doen we met onze tijd?
waarom ben jij niet mij?]
reeds lang klopt niemand meer op de deur
en ook de postbode komt al jaren niet meer
- hoeveel brieven, hoeveel gedichten
zijn door een novemberwind al verwaaid?
en mocht ik dan mijn leven al verknoeid hebben
dan voor gewone alledaagse dingen
zoals wat vriendelijke woordjes of verloren sleutels
het gisteren of ook de morgen
[nachten geuren nog steeds naar viooltjes
en naar liefde en nog steeds ligt er een tristesse
in de muziek voor hen die niet kunnen liefhebben]
want op het einde blijft er niets anders
dan het vage herinneren aan het voorbije
en steeds wanneer de lente zich opnieuw aankondigt
ween ik, want weldra zijn ook wij een verleden
en niemand zal zich ons ooit nog herinneren
*********************
sunset 31-10-2022