zoenen aaneen rijgen (uit: Bodensee)
in dalen fonkelt heldere hemel
waar zwaar ‘t gezoen van wegen weegt
openen op bergen waterkranen
over handen met verder reikende signalen
dan kletterende regen als jubelende massa
wij kijken dagelijks door beukentwijgen
in hoekige boerderijhoven als theaterpodia
tijdens voorbereidingen op ons ontbijt
wanneer wij dicht bij elkaar zitten
en elk woord te luid is voor de rust van dit leven
vieren wij elk samenzijn als feest
voor alle vervulde liefdes
die wij licht op onze schouders dragen
wanneer wij elke schaamte wegdrukken
en ons bekleden met nieuwe lijven
zoenen aaneen rijgen
tot vurige kettingen
*********************
sunset 02-06-2019
onderweg (uit: Bodensee)
vandaag weer eens
de veldweg geprobeerd
tot op de helft
waar alles blank stond
het regende aanhoudend
water dat door verleden zomer werd verzuimd
toch is het de moeite waard
want men beleeft altijd wel iets
niet alleen zwijgende bomen
maar ook:
het plotse zingen van een vogel
de zon die heel de wereld
schildert in haar goud
*********************
sunset 02-06-2019
liefdevol naast en in elkaar [uit: Bodensee]
in een handvol schuim
lees ik hoe het roept en gilt
aan de rand van verzen
waar alle letters
in elkaar glijden
en tot besluit
traag mijn hand schudden
en daar het mij omgaf
heb ik uit het volle geput
en dat meermaals
ofschoon al mijn gedachten
in de golven verzinken
en het meer
het begin en het einde is
oren lezen mijn keel
waar ik ga en sta
en ogen horen
vanaf mijn voorhoofd
slechts woord- ver weg
het zacht eeuwig kabbelen
waarlangs ik lichtvoetig wandel
water, drijfhout of zand;
ergens bouw ik gedichten
als Picasso aan het water
voel hoe zij pulseren
diep in mijn borst
waar enkel licht woont
en ik valkuilen ontwijk
liefdevol leven
naast en in elkaar
samen
*********************
sunset 03-06-2019
alleen maar liefde
eens te meer
red ik mijn leven
uit de slaap
heb me behoedzaam opgeraapt
voorzichtig bij de hand genomen
mijn hart heel zacht
tegen mijn oor gelegd
en ernaar geluisterd
niet langer dan
één enkele hartslag
één simpele ademteug
en ik hoorde slechts
alleen maar liefde
*********************
sunset 03-06-2019
Mainau in mei [uit: Bodensee)
straten zingen verdroomd
een lied van stappende voeten
de late lantaarn dooft stil
ergens ontmoeten zich oren
in velden vol bloemen en licht
blij zijn wij hier thuis gekomen
en delen ons in dit gezicht
steegjes eindigen vertakt
aan eeuwen oude gebouwen
op dorpels verbleekt door de tijd
volgen het druppelen van sporen
die eindigen in wit rode wijn
waar stilte opnieuw wordt geboren
verdwijnt zelfs de aloude pijn
*********************
sunset 04-06-2019
middag, diep tot in de nacht [uit: Bodensee]
’s ochtends rammelt het aan vensters
zingt de dag reeds op de hangen
tot de warmte van de zon
elk rumoer verstommen laat
onder zonneschermen slapen
schaduwdieren en vermoeid
denderen treinen over sporen
doezelend traag het meer voorbij
schemering eet stil de aarde
armen naakt tot ver na negen
krolse katten die zich bijten
tedere woorden bij de wijnen
in de kamers schijnt in ’t duister
zoals immer weer een maan
bedden zijn met lichte lakens
en met hete zwoele dromen
steeds te haastig opgemaakt
in zomerse lentedagen
blijft het simpelweg steeds ‘s middags
diep, tot in de warme nacht
*********************
sunset 04-06-2019
het zwijgen als taal
ik verstof
of is het slechts mijn beeld
dat eindigt als stof
spraak is een niet begrepen schreeuw
wanneer je niets zuiver zegt
is enkel stilte waarheid
want het mooiste gebrek aan woorden is
dat niemand nog leugens praat
zelfs niet spreken kan
of is taal in wezen zwijgen
wij verstoffen
al is het ons beeld misschien
dat stof wordt
*********************
sunset 05-06-2019
I had a dream
zie hoe soms tranen verbleken
als blues van een melancholie
geen woord de zinnen kan smeken
waar jij tracht smart te doorbreken
en voor deze storm wilt vluchten
in windlied van disharmonie
vraag waarom dromen ook sterven
slechts blijven als zucht van het zijn
waar ’t rijp en de meeldauw zich werven
als deken van eeuwige pijn
het slot enkel tranen kan fluisteren
van niemand tot jou en tot mij
*********************
sunset 05-06-2019
zij zegt
jij zegt:
laat ons, ons dromen
jij in jouw nacht
ik in de mijne
en ons ontmoeten
bij de derde ster
links
om nieuwe werelden te ontdekken
want dromen wij ons
wordt iets onmogelijk mogelijk
iets onwaarschijnlijk waarschijnlijk
jij zegt:
laten wij samen ’s nachts
intergalactische avonturen beleven
verstopt achter de grote wagen
zij zegt:
laten wij het erop wagen
ons te dromen;
samen
*********************
sunset 06-06-2019
Normandië, 06 juni
op de velden
tussen de graven
groeit nu lavendel
zuigen lavendelbloesems
jullie bloed
op uit de grond
en bijen schenken ons
zoete lavendelhoning
voor in de thee
*********************
sunset 06-06-2019
doorheen de eeuwen
droge lover wordt in storm
slechts zand op weg naar zee
en sterrenhagel zwelt aan
waar uit pupillen ontpopt
libellen lelies in groene vijvers strelen
op hun geboortedag tevens sterven
[geborgen verblind verborgen]
drenkt rode wol weke motten
en eten verbrande leeuwenkoppen
waar zure regendruppels
het gras op stenen kleeft
ligt het kalk-wit stof
van gekartelde eierschalen
longen afgelegd als onnuttig
ligt huid tegen huid als lege holle hulzen
gevlochten koorden
houden de knoken amper samen
en spieren verlangen de wind
net als raven het vlees
verscheurende snavels
trekken de lippen en ogen
van de rottende karkassen
wijl zachte brede vleugels
traag glijden door het blauw
in het begin schiep God
de hemel en de aarde
- nog zonder mens -
en God zag dat het goed was
*********************
sunset 07-06-2019
allemaal mensen
hij hengelt naar vrede
heeft een brief geschreven
naar de machthebbers
wenst dat hij een hond is
door iedereen geaaid
hier vallen minigranaten
samen met de regen
verbindt men de gewonden
in de straten
en zoek je lang naar huizen
in de nacht valt het zwaar
lichten te duiden
terwijl hij op wacht staat
en op antwoord wacht
steeds de vinger aan de trekker
*********************
sunset 07-06-2019
liefde (nog maar eens)
als ik je zie
valt het soms zwaar
je te herkennen
‘’k zie je gezicht
mij zo vertrouwd
jouw ogen
twee geliefde sterren
je handen
’t warme bed
van onze harten
zie ik je niet
herken ik jou
toch steeds opnieuw
jij straalt in mij
en uit mij uit
en ‘k kan jouw licht
toch nimmer houden
want als een vloed
neemt het de pijnen mee
van ’t stand van onze zielen
vervloei ik in
een zee van liefde
verzink voor altijd
in jouw wezen
jouw gezicht
jouw ogen
de sporen van
ons beider leven
*********************
sunset 08-06-2019
alles wordt egaler, eender
monden vormen woorden,
woorden;
de wereld brandt
in een aanhoudend vuur
ik distantieer me van mezelf
en uit mijn wonden groeien
bonte zomerbloemen
ik adem enkel nog slechts in en uit
[en ondertussen expandeert
het universum alsmaar verder
alles wordt egaler, eender
en Einstein is nog altijd dood]
*********************
sunset 08-06-2019
inspiratie
wervelende golven
die uit hun bekken klotsen
en met gloed-hete vingers
vuurstromen naar het zwart brengen
in het duister naar licht reiken
oeroude inspiraties
die in alle vezels wonen
graven zich een weg
naar harten van
nog niet gekende generaties
de enige opgave voor ons
is enkel kelk te zijn
zonder beperking, mateloos
beelden te verzamelen
en hen te dichten
tot de mist optrekt
en wij een stukje nader komen
tot wat werkelijk belangrijk is
- want inspiratie is dat
wat in ieder van ons woont
*********************
sunset 09-06-2019
leven, leven
aan ’t strand van mijn ik:
voor mij stralend licht
achter mij slechts ‘t gele zand
en elke korrel is gekend
wind noch water
kunnen duinen dragen
zij zijn en waren
sinds het begin der tijd
en diep in ’t water
een smalle steiger
waarvan ik spring
in banen gouden zonnestralen
eindelijk begint mijn val
vier ik mijn sprong
en vraag niet naar
de zekerheid, de zin
leven, leven
is enkel wat ik wil
leven betekent
dat ik mijn eigen
antwoord ben
*********************
sunset 09-06-2019
toch verlies ik mezelf
het leven legt mij
een bewegwijzering
in mijn mond
toch verlies mezelf
in de schaduw
van het woud
een trekkende wolf
vraag ik de weg
en samen met mij
springt hij over de stroom
later, als ik gevonden word
is niemand verwonderd
over de pluk haar onder mijn nagels
noch over flarden huid
*********************
sunset 10-06-2019
ik was dood
en zal weer dood zijn
en in de tussen-tijd
schrijf ik gedichten
over leven en liefde
*********************
sunset 10-06-2019
hoe mijn gedichten geboren worden
mijn voelen borrelt als een bron
onvermoeibaar uit mijn innerlijk
vanuit mijn pen op het papier
ik probeer woorden te vatten
om deze onstuitbare vloed
vast te houden voor dat zij
klaterend voorbij stromen
zij zijn als uit steen gehouwen
beelden in ruwe vorm
waarin je edoch reeds herkennen kunt
wat zij uiteindelijk zullen worden
en waarbij meestal
slechts een weinig fijn-slijperij ontbreekt
om hen aan de wereld te tonen
zij zijn fragmenten, eerste aanzet, notities
en belangrijker dan een fouten-vrije overbrenging
is mij het gevoel dat ik geven wil
al blijft elke suggestie welkom
en ook elke poging om de tekst te verbeteren
mij echter ontbreekt het
aan tijd en geduld
want mijn hart stroomt
onophoudelijk over
*********************
sunset 11-06-2019
onweders vullen ’t avondlijke duister
in ’t helder licht van bliksem schokt de stad
verstommen stemmen die in dag hier wonen
verweesd de omnivoren dertig-zone
een ijzeren hek telt traag de hagelstenen
de opgeruwde lucht verbleekt het peinzen
en donder wrijft de huizen in de grond
afvoerputjes gorgelen enkel blazen
en honden zoeken dekking achter bloemenbont
een late thuiskomer schuilt onder luifels
gooit zich uiteindelijk manmoedig in de wind
- de dingen zijn zoals ze zijn
al is de straat een weerwolf uit bitumen
die nooit iets doet, niet speelt enkel slechts kijkt
de donder rolt en is rumoerig, de bliksem stil
terwijl hij heimelijk vuur-sproeiend bijt
*********************
sunset 12-06-2019
in de stilte van de nacht
vertelt mijn gevoel verhalen
schildert droombeelden
en krijgen mensen vleugels
in de vroege ochtend
vervaagt alles
in stralend gouden licht
*********************
Sevilla, 14-06-2019
sunset
brandt zich de lucht
de eerste voet geheven,
vooruitgeschoven
de tweede volgt
beiden op pad
steeds d' ene schoenmaat
na de andere
fixeert het oog
't patroon van tegels
zoekt uitgedord zijn grip
in stilte van de middaghitte
brandt zich de lucht
als handen op mijn schouder
beklemt de borst
- een uit elkander drijven
is niet mogelijk
toch niet vandaag
*********************
Sevilla, 14-06-2019
sunset
de lafenis die ik mijn hele leven zoek
ik lief de warmte van dit leven
die mij langs vele gisterenpaden voert
en toch schijnt in dit welkom trage heden
nog steeds dezelfde goede oude zon
hier leven moren, joden en ook christenen
al is hun tijd nu jammerlijk voorbij
stenen verhalen zwijgend dat verleden
en dit verscheiden maakt niet werkelijk blij
toch voel ik mij een dartele vlinder
drenk mijn ziel met elke nieuwe bloem
waar alles liefde ademt voor het mooie
in beeld, op doek, en ook in het geschrevene
is het de lafenis die ik mijn hele leven zoek
*********************
Sevilla, 15-.06-2019
sunset
zoenen verboden
in dit moment
is er alleen nog maar
slechts jij en ik
- jouw linker wenkbrauw
opgetrokken richting hemel
net nu ik een gedicht schrijf
reken ik daar niet echt op
al kom jij, muze, mij
steeds als geroepen
zoenen is echter verboden,
fluister ik hees,
terwijl zich onze lippen traag
op mondhoogte reeds raken
*********************
Sevilla, 15-06-2019
sunset
fragmenten huizenrijen
slaap- en andere kamers
nog in embryonale rust
over de kerken en straten
klimmen langzaam stralen
en 't zingen van vogels
klinkt uit de bomen
alles hult zich in 's zondags zwijgen
al kent mijn oog
reeds 't verlangen naar dag
*********************
Sevilla, 16-06-2019
sunset
's anderendaags
niets dat blijft:
de kathedraal
overwoekert
de moskee
duizende stemmen
krioelen
zoals eens Moren
langs pilaren en altaren
een lachen nu
overstemt strijd
- handenvol
uitgestrooid geluk
en 's anderendaags,
het woord waarvan
*********************
Córdoba, 16-06-2019
sunset
misschien dat jij dan verdwijnt
woorden staan hier
zelfs wanneer niemand ze leest
dus sluit je ogen
misschien dat jij dan verdwijnt
en samen met jou
ook de wereld
alles wat is
duurt hoogstens een seconde
en wat niet is
net zo lang
woorden zijn te horen
ook wanneer ze niet gesproken worden
dus sluit je ogen
misschien verdwijn je dan zelf
en met jou
de hele wereld
*********************
Andújar 16-06-2019
sunset
achter gesloten vensters
argumenten liggen
als aangeschoten wild
in het stof
en woorden sijpelen
als donkerrood bloed
uit hun wonden
angstig haasten zich
meningen over de straat
en verdwijnen ijlings
in de schaduw
- wetende ogen
verstoppen zich
achter gesloten vensters
*********************
Andújar, 16-06-2019
sunset
voor jou
spraakverloren
stormgebonden
leg ik mij willig
in jouw handen
jouw leven klopt
mij in mijn borst
en jij hebt mij
in goud gegoten
tot jouw beeld
mijn hart bloeit
als een sterrenwoud
voor jou
*********************
Granada, 17-06-2019
sunset
om winden te voelen
moeten muren breken
helende tranen verdampen
en koele palmbladeren
in rook opgaan
aan de rand van paleizen
gaat elk blikveld verder
en laat de glazen vloer
in stukjes uit elkaar vallen
reeds hoor je het knarsen
onder het eeuwige ritme
van duizende voeten
*********************
Granada, 17-06-2019
sunset
de fantasie verlaat me nooit
mijn bron is 't echte leven
ik schrijf, herhaal mij, selecteer
en steeds opnieuw
wordt mij 't gedicht gegeven
*********************
Granada, 18-06-2019
sunset
de fantasie verlaat me nooit
mijn bron is 't echte leven
ik schrijf, herhaal mij, selecteer
en steeds opnieuw
wordt mij 't gedicht gegeven
*********************
Granada, 18-06-2019
sunset
Alhambra / Granada
vulkanen van stemmen
sterven heel traag uit
in een aandachtig bewonderen...
- enkel Chinezen zijn vol van zichzelf
waar vroegere werelden op oude voeten
en het herinneren van doden
de begeestering langs muren schuurt
vouwen afgebroken elementen
honderdvoudig het licht
de oude stoel in gene hoek
blijft onbezet
wacht op zijn uiteindelijk verval
en over alles zweeft
de miskraam van 't verleden
*********************
Granada, 18-06-2019
sunset
door geschreven gedachten
tem ik demonen
uit de onderwereld
doodsengelen
die zich op mij storten
begraaf hen
ontelbare malen
op het veld van poëzie
en voel liever
liefde en leven
*********************
Granada, 19-06-2019
sunset
bloed is altijd rood
doorheen de huidige werkelijkheid
vallen druppels van gisteren
- niemand wil zich echt herinneren
enkel vergoten bloed
schrijft zijn weeklagen
triomferend op de muren
zij hebben
duizend keer duizendvoudig
de liefde verbroken
op het veld van eer
is niets zwart - wit
enkel vergoten bloed
en dat is altijd rood
*********************
Andalusië, 19-06-2019
sunset
de tijd stroomt vloeiend door mijn hoofd
als golven die het strand afbreken
en in het diepst van de nacht
ontvlucht ik dat, wat anderen leven heten
voor mij is 't echter nooit genoeg
zoals 'k mezelf ook nooit genoeg ben
*********************
Granada, 19-06-2019
sunset
wij zijn niet eeuwig
wij zijn niet eeuwig
wel een steeds weerkerend afscheid
een immer traag adieu
dagelijks zijn wij minder
en ergens, ooit
zijn wij uiteindelijk minder wij
langzaam sterven wij ons afscheid in
tot wij ook op 't eind onszelf verliezen
wij zijn niet eeuwig
ook al zijn wij niet eindig
*********************
Granada, 20-06-2019
sunset
het blauw van hemel
kleedt zich uit
legt zich bij mij op bed
kom laten wij vanaf 't balkon
samen naar de wereld kijken
niet te geloven hoe mooi zij is
in 't schemerend avondlicht
silhouetten grenzend aan gas
zilverstrepen aan de horizon
liefde, haat: dansers uit glas
toon na toon in feeërieke klank
kom neem mij in je armen
je weet maar half
hoe mooi de wereld is
als droom in 't diffuus avondlicht
*********************
Mijas, 20-06-2019
sunset
soms zijn mij ogen blind
zie ik niet hoe mooi alles is
vertel het moment
niets over het uniek zijn
gebed in het rad van de tijd
schaduwen stelen het licht
hoewel het mooie
steeds weer
de afgrond van het duister
overwint
*********************
Mijas, 22-06-2019
sunset
verder is er niets
jouw gezicht teken ik
met donkere aarde en witte klei
zó dat je uitziet als een koningin
van een oude stam
ronde stenen leg ik in je handen
opdat jij hen warmt
en op mijn oogleden legt
mij van jou steeds dromen laat
rondom jouw gezicht
niets dan blauwe lucht
waarin meeuwen
en ik, zonder naam
onder een immer goudgele zon
is er verder niets te zien
dan enkel alleen maar liefde
dé voorwaarde voor menselijke geluk
*********************
sunset 24-06-2019
hoeveel hand
het luisteren naar de wereld
in het benatten onzer ogen
vertoeft jouw oor op mijn borst
schilderen regendruppels
zich op bloempotten
doordrongen van het wonder
verbazen mijn ogen zich
over hoeveel roos jij bent
en hoeveel van mijn hand
verlangend naar jou reikt
*********************
sunset 25-06-2019
opgedragen aan Trump, president of de USA
haat drijft in hemelsferen
waar wij liefde honen
en orkanen planten
omdat wij storm begeren
bouwen wij een toren
die tot ver voorbij de sterren reikt
brengen ons die wanen
eeuwig hier te zijn
glimlachend zelf ten val
*********************
sunset 25-06-2019
leef het licht
zonlicht stroomt over de dag
neemt je op en verheft je
in de glans van mijn ogen
en ik zing een lied
leef het licht
onder het groen van bomen
waar jouw stem
mijn naam laat vloeien
liefdevoller dan ooit iemand anders
hem heeft uitgesproken
*********************
sunset 26-06-2019
ochtendstemming
traag klopt mijn hart
pendelt
in het zoeken naar aankomst
mijn ogen nog gebed
in de laatste schemer van nacht
graven blind naar bloesemweiden
de tijd verloopt zacht
met jou naast mij,
antwoord op al mijn vragen
ik vind mij in jou
*********************
sunset 26-06-2019
het was hoe het was
’s avonds
hing de geur
van rozen in de lucht
jij zat aan je Singer
wijl ik wieldraaiend
woorden naaide
tot hele volzinnen
in het bloemetjespatroon
van jouw schort
verdorde de tijd
van mijn jeugd
ik mis jou liefde,
nog
*********************
sunset 27-06-2019
hoe oneindig groot liefde is
af en toe
probeer ik me voor te stellen
hoe oneindig groot liefde is
bedenk,
dat er genoeg ruimte voor moet zijn
en ook genoeg nacht,
beslist
zacht streel ik door je haar
val jou niet lastig
met mijn overpeinzingen
reeds het zien van een grashalm
die zich traag opricht
in de schemering
nadat wij voorbij gegaan zijn
is reeds te groot
en terwijl ik daarover nadenk
weet, voel ik
dat jij, samen met mij
door dit leven wandelt
en zacht mijn haar streelt
*********************
sunset 27-06-2019
al dat ben ik en is leven
alles in mij wil ik accepteren
het heldere als ook mijn duister
het hete en het slapende
en ook de stilte en mijn zwijgen
al het bonte in mij
verlangt leven
elke kleur kent zijn plaats
en elk gevoel
hunkert naar begrijpen
al het aanrakende
betekent mijn uniek zijn
elke vreugde en geluk, elk streven
maar ook mijn angsten, smarten
de gezichten van mijn droefheid
al dat ben ik, is mijn wezen
*********************
sunset 28-06-2019
de mantel van gisteren
heb ik afgelegd
en luchtig, licht
ontvangt mij het nieuwe
het nu
vreugdevol legt zich
de schemer van morgen
op mijn gezicht
en ik omarm mij
met beide handen
*********************
sunset 28-06-2019
hitte in junidagen
rozen bloeien lang
en op de stenen
ligt nog, verwelkt
overdadig de bloesem
vanuit het venster
is er het uitzicht
over het lege park
en kruipen mieren
tussen klimop en eiken
geen wind streelt
de bladeren
stil zwijgt de tuin
en wacht op leven
van achter het glas
zoek ik verkoeling
nu zelfs de vogels
zwijgen in de twijgen
reeds brandt de zon
*********************
sunset 29-06-2019
die droom van jou en van mij
wat ik zie
achter vensters
wanneer ik droom
zijn nacht-slapende
gedachten aan vroeger
waar alles anders was
gisteren was vóór hemelse tijd
waarin dromen dagen beleven
regen doorstaan, lachend en vrij
alles wat blijft
van alle geleden pijn
is die simpele droom
van jou en van mij
*********************
sunset 30-06-2019
hoe en waaruit?
hoe echter,
wanneer de nacht
dagen drinkt
tot zij zich neigen
en waaruit putten
wanneer lege woorden
wegen afbakenen
elke stap mij het stof
voor mijn voeten waait
*********************
sunset 30-06-2019