ik leg zoenen in je mond
en honger naar meer
liefdevolle lust in de boog
tussen avond en ochtend
het hunkerend verlangen
in het afzijdige van de dag
een brandend ongeduld
in pijnvolle lenden
*********************
sunset 01-04-2021
In oranje licht
sijpelt de avond
door het raam
kleurt zacht
uren van stilte
de zon buigt
knielend
vraagt de zegen
van je lippen
- net als ik
*********************
sunset 01-04-2021
zing liefste, zing
zachte tonen vloeien
vanaf je rode lippen
verzoenen steile kusten
effenen ruwe paden
zing liefste, zing
stop niet met neuriën
plant verlangens
in mijn mond
en adem jouw warmte
in mijn hart
*********************
sunset 02-04-2021
en zoveel meer
regelmatig kleurden wij blauw
schilderden pauwenogen
en gevleugelde lippen
in een transparante stilte
over de hoeveelheid dagen
gleden onze stemmen
naar de avond, nacht
vertelden het ongezegde
vingertopjes voelen jaren later
nog de polsslag van die momenten
lezen hoogtes en dieptes
in sporen van verloren tijden
en nog zoveel meer
*********************
sunset 02-04-2021
regen-zwaar
vlijt je huid
zich in het duister
tegen mij
in zwoele stilte
zoek je mijn mond
in steeds weer
nieuwe verbindingen
*********************
sunset 03-04-2021
en jij, hongerend en dorstig
en jij, hongerend en dorstig
[en reeds vallen wensen
uit rimpels van vurige lijven]
ik vouw origami geduldig
wacht op een zuchten
in het geschreeuw
van het oorverdovend afscheid
van deze winter
kijk hoe de naald op het kompas
zich draait van noord naar zuid
naar west en weer naar noord
een zomer is aan mij verkwist
speelt met de rozenknoppen
blijft hangen aan het gras
en jij, hongerend en half verdorst
proeft en drinkt mij
tot de laatste druppel vocht
********************
sunset 04-04-2021
in nachten
vind ik het
woorden
die ontluiken
In mijn hart
zij vallen
zwart op wit
onder sterren
in het licht
van de dag
*********************
sunset 05-04-2021
grijs-kille maandagen
boven balanceert een getrainde maan
onder flarden van rook
lenen satellietschotels hun koude aura
gericht op het zuiden
zoals trekvogels in een herfst
of als toeristen vroeger, voor corona
de Levant geurt naar vis en zout
en naar vluchtelingenkampen
rondom roestige theekannen
uit het door bommen vernielde Aleppo
en naar blauwe wolkjes
exploderende gasgranaten
hoeveel tenten zijn er nodig
voor zesenhalf miljoen vluchtelingen?
hier is mijn thuishaven
op dit helder verlicht huizeneiland
met hun beeldscherm-zwermen
in een grijze zee van straten
kruisen zich de buswalvissen
die fonteinen mensen uitstoten
de lucht, een gevaarlijke massa
als bedreiging voor overvolle sloepen,
slaapt vermoedelijk nog tot aan deze kant
van de Middellandse Zee
en ik rimpel mijn voorhoofd
zoals steeds wanneer ik het niet meer weet
op grijs-kille maandagen
*********************
sunset 05-04-2021
vluchtig neergelegd
klaprozenrood
van een komende zomer
onder het vroegblauw
van het moment
ons volmondig zoenen
in nachtelijke uren
en tijden van dag
en alles daar tussen
*********************
sunset 05-04-2021
gevleugelde woorden
in het struikgewas
dicht bij de velden
waar een kraanvogel ligt
als een gevleugeld woord
dat schrikt als het over water vliegt
op weidse spiegelende vlakken
zijn beeld niet vindt
zit ik in voorzomer nog
uit vakantiefolders
vergeelde bladzijdes te scheuren
die als bootjes dansen
en een libel net schitterende vleugels
zweeft kleurrijk er over
*********************
sunset 05-04-2021
jou lief ik, lief ik
jou lief ik, lief ik
zoals een man een vrouw lieft
intens diep en zonder enige logica
aanvaard jij het in overgave
en lieft mij ergens ook
nog altijd beeft het na in mij
als swingt een melodie
een schitteren en jubelen
van jou als warme werkelijkheid
in dun doorschijnend glad satijn
zo lief ik jou en lief
zoals alleen een man slechts lieven kan
heel intens diep en zonder logica
aanvaard ik jou geef mij totaal
en lief jou nog en toch steeds meer
*********************
sunset 06-04-2021
mijn mond voelt
ik spreek jouw Ave Maria
ongefilterd gebenedijd
en slik genade mijn keel af
slik schuld in het verstarde hart uit dennenhars
waarin geconserveerde zonden
ontsloten kogelgaten uit luchtblazen zijn
geen heilig woord spreek jij
want je genade spint speekseldraden
die zich opblazen aan wolfsmuilen
tot zij barsten
de Heiland is mijn verlosser, zeg jij
verlost Hij ook jou
van de lusten van scheurtanden
die hun gebed
in de voren verweesde vogelnesten ploegen
waar jouw Heer geen herder meer is
en mijn mond enkel maar voelt
*********************
sunset 06-04-2021
ik mij toch draag
als draag ik in mij
een kiem van hoop
op deze regenboog-
kleurende ochtend
doet alles toch
alsof jij het niet weet
als zwemt een traan
vermoeden van een afscheid
van het uitgeput gisteren
uit vermoeide ogen
en doet alsof
wij het niet zien
zo vind ik jou
op oevers van mijn kusten
al kan het zijn
waar jij mij vindt
ik mij toch draag
in jou
*********************
sunset 07-04-2021
weldra is 't werkelijk lente
bij het kantelen van seizoenen
ontwaakt in mij hetzelfde zwijgen
dat in de winter dag na dag
mijn wangen heeft gestreeld
bewonderend luister ik nu naar ’t zingen
onder een blauwe hemel in de twijgen
als het herkenbaar fluiten van een lijster
uit takken van de bomen valt
en zelfs de zwaluwen doen alsof
er nooit een winter is geweest
betrekken weer hun oude nesten
om daar hun broedsel in te leggen
al sneeuwde 't gisteren nog
*********************
sunset 08-04-2021
zo droom ik soms [angst]
met lucht als wol zo warm zacht
de geuren van jasmijn in twijgen, gras
en schemerblauw als is het glas
bijna het paradijs op aarde
klim ik uit ’t raam geluidloos stil
recht in een schaduwtuin
zoek ik je in een maanlandschap
en kan jou niet bereiken
slechts vertes niets dan vertes
versperren mij de blik
naar treden voerend naar het licht
mijn roepen angst-bezweet
blokkeren mij het zicht
ik mis jou slechts om een haarbreedte
*********************
sunset 08-04-2021
ik vlecht je haar
met handen verzonken
in een andere eeuwigheid
tast ik mij door stof en vergeten
volg een koud spoor in de hoop
terug naar een hartslag te vinden
duik mijn blozende lippen in zwijgen
en zoen jouw meisjes-ik wakker
verwijder naden van mat blauwe schaduw-
kleding tot op roomblanke huid
lees van je borsten het onstilbare af
en vlecht je haar in het oneindige
*********************
sunset 09-04-2021
het schimmige wordt helder
lentegloed en akkerstof
en rondom mij slechts nevel
mijn armen laten
stammen weerstrevend los
ik weet mij in de zorg
van liefdevolle ogen
trek en leun mij omhoog
steek met een riek
in mist die mij blind maakt
tot vrede angsten vervangt
het schimmige weer helder wordt
*********************
sunset 09-04-2021
waar ‘t hart van liefde huilt
dagdagelijksheden, vermoeide uren
zich tekenend op gesloten ogen
van nog niet echte lentetijd
hunkerend verwacht na laatste vorst
[nog liggen de seizoenen tussen ons]
als warm jouw hand mijn wangen streelt
wordt stil mijn adem sluimer-zacht
en elke pijn verdreven
tot mij het meilied traag besluipt
waar ‘t hart van liefde huilt
*********************
sunset 10-04-2021
jouw ontwaken
het zwijgen
van jouw huid
nestelt slapend
op mijn borst
eerste beweging
van ochtendlicht
tekent vage contouren
in de kamer
jouw ogen
omarmen traag
de ontwakende dag
*********************
sunset 10-04-2021
heel eenvoudig
heel eenvoudig laat jij steentjes
over ’t water stuiteren
hun zwaarte eerst bewust
wanneer zij zinken
laat zoete woordjes
over spiegelende vlakken
tot aan andere oevers dansen
moeiteloos, zonder gewicht
je lippen laat je een moment
te lang op mijne
opdat je zoen
meerwaarde heeft voor mij
*********************
sunset 11-04-2021
wat was dat was
soms ga ik terug
naar mijn gisteren velden
waar slapende honden
begraven liggen
ik verwonder mij
hoe het ermee gesteld is
zie overal wild onkruid
gele tanden die in
gescheurde grond bijten
wanneer ik voldoende
moed heb verzameld
spit ik met mijn spade heel diep
haal de herinneringen op
meestal strooi ik er
dan zand over
en sluit mijn ogen
- wat was dat was
*********************
sunset 11-04-2021
wanneer de laatste sluier valt
een dans van licht kleedt jou
in schaduw van een donkere maan
lijk jij in spiegelglans heel bleek
draag jij niet meer dan bloemenlast
die tot een twijfel wordt onder jouw huid
en uit de schaduw breekt en sterft
wijl jij de dans van zeven sluiers danst,
danst tot je naakt en weerloos bent
wanneer de laatste sluier valt
het onbekende mij de adem steelt
en lustverlangen nacht omvat
ik liefdevol bewonderend naar je staar
*********************
sunset 12-04-2021
en wat zoal nog meer
nachtlantarens
zijn goede begeleiders
- achter nevelflarden
dansen motten in het licht
in hun stemmen
hoor je het trillen van twijgen
en cocktail-rijpe gesprekken
gericht op het decolleté
van je tegenover
twee kersen
een mond om te zoenen
op een oververhit lijf
en wat de avond
zoal verder nog biedt
*********************
sunset 12-04-2021
ik lees het van jouw lippen
jij dauwt de sneeuw
vanuit je borst
wordt als een vis
aalglad
peilloze in diepten
[de zwarte grond
wordt wit geschilderd]
rood lonkt je mond
en opgerold
net als een blad
voor dat de lente komt
lees ‘k van jouw lippen liefde
*********************
sunset 13-04-2021
een laatste schreeuw
een rituele afloop
en slechte slaap
verbinden uren
met het leven
bewegen om middelpunten
met een aangeboren talent
elke stemming te bederven
een laatste machteloze schreeuw
weerklinkt vanuit de duisternis
waarin zelfs de maan
niet meer zijn glimlach toont
*********************
sunset 13-04-2021
jij sterft
vanaf dat je
geboren bent
en nog vandaag
hoort men
je huilen
jij en
jouw stille stem
in storm
van dit leven
*********************
sunset 14-02-2021
in het begin
graven je ogen
naar land
diep verzonken
in het onderhout
tussen wortels
en steen
[en een gevoel van aantrekkings-
kracht van een opengeslagen bed]
*********************
sunset 14-04-2021
de vrijheid
dood gezwegen
werd zij
zwaar beschadigd
een woestijnbloem
ligt in de goot
van de straat
schampt haar oude
glans uit licht
tussen de duinen
droomt zij van liefde
*********************
sunset 14-04-2021
wat ons dagelijks wekt
als sluiers zijn de filters
over dagen waar ik verte hunker
en het nabije verre houd
alsof het mij te dichtbij is
alsof het om de verte gaat
waar wij ons dromen
ik fluks naar daar ga
waar ik ontdek
wat ons toch elke dag weer wekt
*********************
sunset 15-04-2021
epische lyriek
ik zend het laatste nieuws van de dag
en de nacht, in droom verstopt:
steeds opnieuw glanst een werkelijkheid
uniek en onnavolgbaar, werpt het moment
je zijn vragen toe; wat betekent dan nog verleden
of een plan voor vreemde werelden
waar de dag op zijn einde loopt
en zijn laatste antwoord jou verzadigt in slaap
in daguren zijn het een glinsterdruppels
in gedachten van bevlogen dichters
als een afspiegeling van puberaal egoïsme
dat ‘s avonds eindigt in een kleine dood
een oude spiegel met slingergewas
in een slangenhuid als regenboog
oogt in het zwart van de nacht
glans en dof zijdelings verborgen
in fiere blik die mij doorboort
waar tijgerogen-teer om mijn ziel
hun baan van dromen en verbazing trekken
met een ring uit alle vergeten dagen
en sterren als iris
een paarlemoerkrans bloeit in schemering
doorheen mijn diepe slaap en gelukkige liefde
*********************
sunset 15-04-2021
het ochtendzonlicht laat de levenslust weer zingen
brengt om mij heen kleuren opnieuw tot leven
ik voel je warme lijf, mag mij weer aan jou geven
met jou wil ik voor eeuwig liefde’ bedrijven
en aan het raam klinkt lenterig vroege vogelzang
een melodie die mij haar poëzie laat schrijven
*********************
sunset 16-04-2021
Toots Thielemans
met elke toon
een ademteug
diep onder huid
ze zeggen, Toots
jouw blues klinkt
als het zuchten
van een vrouw
zwaarder dan
vochtige lucht
*********************
sunset 16-04-2021
loklied van de lente
met de middagzon
start slenterend ons wandelen
tot onder bomen die vertellen
van al hun vertakkingen
en waar wij verder lopen
deel jij met mij
het meest spraakzame zwijgen
bij ’t tiktak van je hakken
ik, ik vraag je
laars je naar mij
tot aan de watermolen
in ’t loklied van de lente
het leven heel nabij
daar groeit het gras
struiken groenen
en rondom ons
voorjaarsbloemen
en in de verte ploegt een tractor
*********************
sunset 17-04-2021
voor dat zij daagt
bedachtzaam streelt de nacht
vergrijsde dromen in een nevel terug
kust me afwezig op mijn voorhoofd
voor dat zij daagt,
glipt blootsvoets een wervelwind
rond niet uitgeslapen huizen
gooit frisheid voor zich uit
en schopt de wereld vensters in
ik rangschik uren van de dag
*********************
sunset 17-04-2021
in het gemiezer van regen
op kruinen van bomen
welft zich traag de ochtend
met licht langs schaduwmuur
zich spreidend aan toegangsdeur
in de dag ligt het onverwachtse
zoals altijd stiekem op de loer
*********************
sunset 18-04-2021
de dag raspt zijn keel, zwijgt
voortdurend raspt de dag zijn keel
houdt echter geen toespraak
- glazen zijn gevuld met lucht
waarvan ik gretig een slok neem
een vis zwemt in de krant
van het ene artikel naar het andere
het lijkt bijna op censuur
en deels ook op tovenarij
om oplossing te zijn
maar ook deel van het probleem
- het weer morgen zal hetzelfde zijn
dan dat van vandaag
de dag raspt zijn keel, zwijgt
en laat de nacht zijn zegje doen
*********************
sunset 19-04-2021
de horde Leven nemen
je schudt met je benen
drie keer na elkaar aan elke kant
dan doe je een stap voorwaarts
in handgemaakte schoenen
en dan nog een in sandalen
je buigt je knieën strekt afwisselend je armen
telt tot zeven en ledigt je longen
telt tot zeventien en staat weer op
- de lucht in deze hoogte
heb je nodig voor je volgende stap
tijdens het liggen bal je voortdurend je vuisten
*********************
sunset 19-04-2021
en de korte rok
valscherm uit lenteblauw
geland in het gras
*********************
sunset 19-04-2021
uiteindelijk voldaan
wanneer jouw vingers
zacht mijn dromen strelen
telkens weer en ’s avonds laat
mijn zinnen binden
en dat geleidelijk dan
jouw adem mijn gedachten vindt
waar ik mij in jouw plooien leg
wij elkaar daar voldoende zijn
tot lust, uiteindelijk voldaan
meanderend door de uren stroomt
*********************
sunset 20-04-2021
onder bomen
aangespoeld door fluistergolven
zon jij jouw wit-mensen huid
op nog bleke winterlippen
leven dromen, fantasieën
lenterig en uitgebreid
kiezel in hun nachtgewicht
draag jij zwijgend onder armen
spoelt hen in het ochtendlicht
hen verwarmend in jouw handen
vragen spreiden vleugels uit
dalen neer aan rand van schaduw
onder bomen vindt men ons
waar wij in de liefde slapen
*********************
sunset 20-04-2021
gewoon de hemel
in roetzwarte nacht
die ontbladert
als rijp geschilde vrucht
in donkerheid
vallen druppels op huid
rollen tergend traag
tot in je schaamstreek
waar zij verzamelen
op ’t schemerend rood
dat ik wereld noem
in muze-uren
waarin ik nestel
mij één woord
voor de voeten valt
dat is dan simpel liefde
of heel gewoon:
de hemel
*********************
sunset 21-04-2021
lente zet door
ook al was deze winter
niet een echte winter
toch voelt het goed
de sjaal tegen de koude
niet meer om te hoeven
plots is het niet nodig
dingen met handschoenen
aan te raken: de brug-
reling b.v. of de greep
van het fietsstuur
het zwarte bandenrubber
zuigt zonnewarmte aan
en de symbiose van rits-
sluitingen openen zich
knopen springen uit gaten
hier en daar reeds een rok
die tot ver boven de knie
opgekropen is, bleke slanke
benen over het asfalt
enkel in koude hoeken
knarst nog het grind
onder de schoenen
*********************
sunset 21-04-2021
gekleurde papieren vliegers
en het knisteren van stilte
met daartussen jouw lippen
trekken aan ochtenduren
met elk woord dat ik schrijf
op de warmte van jouw huid
in het blauwe van de hemel
*********************
sunset 22-04-2021
het lied van regenbogen
een vage maan bloeit in de hemel
en kruimelt lichte wolken naar benee
waar tovermond reeds schemer drinkt
buigt bomen zacht in haar betover
zij kleurt zich zilver voor de slaap
van bloesems die hun nectar geuren
als roes in ’t diepste van mijn hart
zoemt lucht het lied van regenbogen
op twijgen koeren stil wat duiven
en kraaien slapen dicht bijeen
tot sterren aan de kim verdwijnen
de zon kraaiend in dag verschijnt
*********************
sunset 22-04-2021
woorden tussen zinnen
in het onuitgesproken
schemeren van nacht
zij wij
stemmen die vallen
als lover in herfst
in zomerse avond
*********************
sunset 22-04-2021
tussen Pasen en Pinksteren
nauwelijks als dunne stroom ontsproten
kraken opgedroogde takken
die de spanning van mijn huid vergroenen
rond gedachten gevlekt rood bloed
fris en helder als de Paasochtend
toen het zoete lam werd gegeten
door ons wolven en desondanks opsteeg
als nieuw over alle melodieën
om een eeuwig leven te beginnen
onze feesten ontbrandden de nacht
verdronken sterren in de maan
en onze ogen smolten in het vuur
het ornament werd gebroken
door fijn geweven gevoel
waar alles leidde naar het offer
de weggerolde steen voor het graf
en ons gezamenlijk ontwaken in de dag
in mijn zuchten van geluk
schemerde een kleine traan
langs het tijdsprofiel groeide de bron
tot een glanzende stroom
waarin zich mijn blik verloor
in een zee van goddelijke schittering
het genot van hemelse tongen
en uitgegoten vreugde
door jou, enkel door jou
in steeds weer een opnieuw beginnen
ontwaakt mijn ik-hou-van-jou
zelfs in de zoetste dood
*********************
sunset 23-04-2021
de stilte
en de boom
zij schudden
licht uit
het zwijgen
*********************
sunset 23-04-2021
wanneer
de magnolia op het verkeerseiland
haar bloemen opent als nesten voor de dag
wanneer lichten voorjaarskleuren blinken
en toch niemand de straat oversteekt
de jam op het ontbijtbord in het restaurant
rood openbloeit en de zon de rails
zo glad en blank laat schitteren
dat de trein niet kan vertrekken
de conducteur een zwaluw in de mond heeft
zwarte haren van de oude Roma-muzikant
tot klarinettonen verdruppelen en de sambaballen
springen als te vroeg ontpopte sprinkhanen
de poëet vergeet dat euforie en ideeën alleen
niet altijd een goed gedicht geven
*********************
sunset 24-04-2021
sprakeloos door dat wat is
een vroege ochtend in de lente
wandelaar in het licht, de zon
de tijdloep die alles vertraagt
de blik laat golven over weiden
de eeuwigheid en de oneindige
schoonheid van de wereld
wijl ik nacht uit je haren streel
groeit gestaag helder licht
dat jouw huid laat sprankelen
in de ogen van mijn taal
sprakeloos door dat wat is
*********************
sunset 24-04-2021
in overgave aan elkaar
hoe ongedwongen zij zich helemaal ontbloot
als droeg de bodem onder haar niet haar gewicht
en was zij helemaal alleen in onze kamer
als was er niet altijd nog toch mijn blik
hoe zij haar BH openhaakte
en achteloos dan vallen laat; de glimlach om haar mond
als zij mij aankijkt en ik intens naar haar verlang
waar zij mij blijken laat dat dit moment de onze is
haar naaktheid zelf alleen nog niet de hartstocht blust
en dan, wanneer zij liefdevol zich naar mij neigt
de zachtheid ’t zwoele van haar stem
alsof zij zelf verschrikt door wellust die haar kust
zich overgeeft aan onze liefde, hartstocht, onze lust
*********************
sunset 25-04-2021
mijn hart overstroomt
nog is de dag ver
al scheurt de hemel
dit doek met geschilderde
zon en wolken in twee
[hoe zou het zijn
om door de lucht te vliegen
niet met elke stap
stof op te wervelen]
eindelijk komt de regen
ik open wijd mijn mond
laat woorden drinken
zo dat zij zinnen vormen
op mijn hoofd dansen druppels
tot diep in mijn voel
die mijn hart overstromen laten
als een oceaan waarin alles oplost
kijk, ik spoel met de regen weg
heel ver weg naar een veilige plaats
*********************
sunset 25-04-2021
in de nacht
de hemel
leunt losjes
aan seconden
van wolken
tegen middagtijd
hier blijven wijzer
stilstaan
voor het slapen gaan
in de schemer
verliezen wij ons
in gevoelswerelden
tijdens nachtelijke
blauwe uren
*********************
sunset 26-04-2021
in het rumoerige van de ochtend
moe van slaap hangt een droom
in de wendingen van mijn hart
het palaver van de wereld ontwaakt
en omhult ons als warme lucht
in het rumoerige van de ochtend
zoek ik het woord, dat ene
dat gloeit door haar betekenis
ik zoek jou, het wij in ons
zeg jij het woord, speel de melodie
volbreng de daad, zó dat het moment bestaat
de melodie te horen is
wanneer het woord gesproken wordt
engelen zingen zacht ‘ik hou van jou’
*********************
sunset 26-04-2021
glimlachend
leven wij
hand in hand
raken speels
het gisteren
in ’t heden
openen
een kier
van morgen
*********************
sunset 26-04-2021
en lente snel laat komen
jouw kus ligt winterwarm op huid
dekt slapend zacht oogleden toe
waar ochtend treed in lege kamer
en buiten ras de nevel breekt
die traag over het dekbed kruipt
zich vochtig op de naakte lijven legt
tot ‘t vroege licht ontwaakt
en jij je warme lippen aan mij prest
jij bent mij tussenhuid, een naakte mij
zo vederlicht en in jouw ademzucht
als zoete warmte, een handvol sneeuw
dat smelt en lente snel laat komen
*********************
sunset 27-04-2021
mijn engel draagt lichtstrooisel
in het begin van de avond
een net van verleiding
op haar blanke huid
herkende beelden in schemerduister
en zoetrode lippen die overgave eisen
*********************
sunset 27-04-2021
lekkende taal van je huid
breekt wit op mijn lippen
de ochtend oevert
in het bodemloze
tussen fijne sluiers uit niets
ben ik wrakhout in nevels lucht
*********************
sunset 28-04-2021
een lauwwarme lenteregen
mijn hart, het slaat in ruimte en tezelfdertijd
als ’t jouwe met ongeveer de lichtsnelheid
cirkelt rond het diepste zwart, duikt onder
en weer op in deze werkelijkheid:
er was ooit op een weidse zee
een oppervlak met ijs bedekt en sneeuw
maar toen onlangs de lente kwam, bleven slechts
schollen waarover men dagdagelijks gaat
een wereld in vrolijke kleuren keert zich weerom
en ’t lijkt alsof de aanvang het begin is
van nieuw leven, in het grote klein
zijn wij een ongedeelde mening
en alles nog veranderlijk wanneer ’t begint
zich zelf te helen en op ons valt
als een lauwwarme lenteregen
*********************
sunset 28-04-2021
een slaap wel verhaal
het leven is een uitvalpas
met heel veel lucht
aan beide kanten
de zomer neemt me mee
en schrijft mij midden in je hart
dat zich in ’t wandelen van de dag
traag op en neer beweegt
drie vierde maat waarin jij stil
met de gedachte speelt
het ruisen van
de bladeren te stoppen
jij strijkt je haar uit je gezicht
schrijft ons een goede nacht verhaal
– het is de tango in ons bed
de blues van onze huid
waar sterren, maan naar kijken
*********************
sunset 29-04-2021
pas op de plaats
waarheen met mij
wanneer ik bloesems zwijg
en achter lampjes op nachtkastjes
stofdraden trek
woordgevlecht schrijf ik
uit het fluisteren van bomen
en in hun twijgen
winterafdrijving
*********************
sunset 29-04-2021
terwijl de nacht
traag in je ogen sluipt
zweeft de maan
door de kamer
draait rond
onder het zuchten
der muren
de wolken in lakens
balanceren op onze huid
openen vensters
en zoenen de sterren
*********************
sunset 30-04-2021
dit is de nacht
en ik beslis niet tegen
de betekenis van woorden
die ik de wereld wil geven
al is niets bijzonders
te verwachten van mij
blijf ik wakker
zolang ik klanken lief
en het geluid van regen
die nog niet valt
*********************
sunset 30-04-2021