een groot zwijgen

een kille wind
veegt bladeren op een hoop
in hoeken van het kerkhof
waar zij voor dood liggen
ik niet meer over hen praat
en hun gezichten vergeet

grijs en grauw is de dag
die niet stopt met wenen
en een groot zwijgen
over hun graven legt
*********************
sunset 01-11-2021


ik, individueel eiland [over tijd en zo]

wanneer tijd zich de vrijheid neemt
mij te laten blijven
laat spraak mij verstommen
terwijl een kerktorenklok
de uren slaat
en ik eerste passen zet op het pad
van stilte

stel mij aan de muggen voor
in hun moedertaal bloed
en kampeer imaginair
in de voortuin van de maan
val met liefde in een regenbui
en drink de melk
van de straat

monteer wijzers van de klok
aan het firmament
als aan een blauwe schijf
en ontdek ’s nachts de zusters
bekijk het trillen
van secondewijzers
op hun weg van chronisch mislukken
naar twaalf

ik, individueel eiland
in zeeën van tijd
*********************
sunset 01-11-2021


gelukkige verjaardag Christel [voor mijn oudste]

wanneer van bomen vrije dagen vallen
zoals het lover in herfst
vind jij het woud van zijn duister beroofd

en luister je niet naar een verre klagende wind
hebt geen oog voor wilde dieren
die tussen de sporen gebrul laten horen

jij draagt de zwaarte van vreemde lichamen
doorheen labyrinten licht
en mijn stem zegt dat jij het waard bent

misschien luister je naar vogelgezang
die jou, aan het open raam,
hierheen gedragen heeft

of je kijkt misschien in de diepte van wolken
en zoekt de hemel die jouw ontroert
aan de andere kant van jouw bestaan

dat vijfenvijftig jaar geleden begon
*********************
sunset 01-11-2021


huid nabij

een mens ben ik
kristal, een glittersteen
in het heelal
dat op de schouders plakt
als ruwe zee
’t gevulde blauw in zonneschijn
het zout en ook de bittere smaak
van bloed en oorlog
op jouw huid mijn hand

ik ben een geest
die door de wanden gaat
alsof zij licht zijn en ik gas
dat elke molecuul verschuiven kan
do dat de oppervlakten
golfdronken
uitbreiden als een droom in slaap
alle momenten voelen, huid nabij

tot in de eeuwigheid daarna
*********************
sunset 02-11-2021


nachtduister
valt als zwijgen
tussen jouw lippen

mijn tong likt je
het maanlicht
van jouw huid

leest in je ogen
licht van de ochtend
*********************
sunset 02-11-2021


vanuit ons hart

wat blijft is dat wat nog verlaten
op witte nevelvelden lijkt
en waar ik zonder woorden
[stil luister naar je harteslag]
wijl ‘k kijk naar de weerspiegeling
in ruiten van de twee gezichten

nog niet vergrijsd in jonge jaren
woorden vloeien licht over de lippen
en op het raam twee harten
die als vurige rozen zijn
heel breekbaar teer getekend
met onze warme adem
waar licht het stof laat wervelen
de ene ogenblik in d’ andere glijd

liefde breidt zich uit vanuit ons hart
laat onze huid nog altijd blozen
*********************
sunset 03-11-2021


stilte zwijgt

wanneer ik ’s nachts
uit het raam kijk
zie ik twijgen van bomen
in hun naaktheid bewegen
nu, waar stilt
in het maanlicht zwijgt

ergens slaapwandelt een ster
en valt ui de hemel
vanaf de vergeten rand
van deze aarde
*********************
sunset 04-11-2021


traag sterft de herfst

afgeleefd lover
op de grond
de rest in mist
en regen

stralen van
een waterzon
die amper nog
kan ademen
*********************
sunset 04-11-2021


jij bent die ene

door wind bewogen draden van een spin
zweven in een hoek van de kamer
jij zucht zacht in mijn oor
en fluistert stil over mijn huid

als stofworp in vouwen van lakens
zo lig jij daar en houdt mij in je armen
totdat jouw bloem is uitgebloeid
en uitgeblust voldaan achter gelaten

jij bent die ene, de vrouw waar ik van hou
met streepjes ochtendlicht van zon
die door de schemer breekt, in haren,
nat van zweet, die op het kussen liggen
*********************
sunset 04-11-2021


tussen vingers
witte rijm

bleke kleuren
op donkere grond

koude streelt
nachtelijke uren

de winter komt
*********************
sunset 05-11-2021


dauwdruppels gelijk

verblindend wit, te fel
de kleur zó dat de berken-
bladeren licht verstrooien
dat jij dan opvangt
met je open armen

als vlammende gestalten
op het weidegroen
voorzichtig nacht afstropen

om dan, in zweefvlucht
volhardend in het ochtendlicht
te glinsteren, dauwdruppels gelijk

die in een oplichtende flits
plots onzichtbaar worden
en verdwijnen
*********************
sunset 05-11-2021


de dichter en zijn publiek

als een aflopende filmrol
rijen zich woordbeelden
zinnen breken en brengen
verbindingen aan het licht
die achter leestekens
verborgen blijven

als een schilder
tekent de dichter
met woorden
dromerige landschappen
penseelt wolkenmetaforen
waarin de zon schijnt

net als bioscoopbezoekers
laten wij alle taferelen
door het spiegelkabinet
van onze verwachtingen flaneren
en grijpen  ondertussen
naar popcorn of zoute drop
*********************
sunset 05-11-2021


vredig leven

dit land onder het getwijg
daarachter oplichtend wit:
een vogel in het riet

een zwaan
heeft zijn veren
gladgestreken
en zinkt weg
in een ademritme
van vredig leven

het keert weer terug
dat aloude beeld:
broedplaatsen
van nestwandelaars
en hun gevleugelde stappen
in de wind
*********************
sunset 06-11-2021



jouw licht dat in het duister
zich op mijn netvlies plant
ligt buiten elke werkelijkheid

zwart-wit vóór dat het kleuren ziet
diep in het blauw een nieuw geluid

en liefde schreeuwt het uit
*********************
sunset 06-11-2021


kleurontvouwend bont

daar dromen wij
bloemvochtig op mos
het deken in het woud
in een wonderland
achter spiegels

als opstijgende luchtschip
ontwaakt de vroege ochtend
in een nevel
maankijkend deelt
licht en zon het groen

kleurontvouwend bont
al het geschrevene
*********************
sunset 07-11-2021


jij bent mij zo nabij

jij spreidt stro
langs uitgaande randen
in schemerrood
en ik geloof
dat het oogsttijd is

over de dansvloer
van het leven
zweeft de herfst
in een late zomer
werpt ons
naar de verte
van beginnende
winteruren

wij laten bladeren los
uit hoge nesten
in schaduw van
verdoken bomen
waar wij ons dromen
heel dichtbij
en jij mij zo nabij bent
als de vuurrode klaprozen
voor een veld van koren
*********************
sunset 08-11-2021


zij nemen de winter niet waar

nog hangen bladeren
en worden valer
zij wiegen zich in de wind
alsof zij niet loslaten willen
zijn zij toch al koud; dronken

van het wervelen van de wind
nemen zij de winter nog niet waar
tot uiteindelijk het laatste blad valt
in een natte plas op de straat
*********************
sunset 08-11-2021


gevallen
als een
druppel

gestopt
met slechts
iets meer
dan niets
te zijn
*********************
sunset 08-11-2021


’s nachts licht regen op

fenomenale situatieverandering
zij bestaat nog, de heldere pracht
in bronzen en zilveren gouden oktober
waar appels door gras rollen
dat hen ervan weerhoudt
verder te vallen, tot in de kern van de aarde

ik ga in bergingen en kelders
eendagsvliegen redden
omdat net alles hoeft te sterven
in het licht van een verscholen zon
zijn vensters sluitbare openingen
in de dagen en de dood

’s nachts licht regen op
geurt reeds naar  lente
- het gras is groen omdat ik dat wil -
en ik verdwaal in vogelnesten
schud het onwerkelijke van mij af
met een zwaluw als mijn beste vriend
*********************
sunset 09-11-2021


wortels ontkiemen reeds

jij leest de maan
uit mijn ogen
oogst poëzie
die verwaait in wind

om uit mijn zinnen
uit te breken
pel jij de kleuren af
van het herfstschilderij

legt het zaad
in de wachtende aarde

reeds ontkiemen wortels
*********************
sunset 09-11-2021


eenvoudig zo
voorbij

de herfst
in enkele ogenblikken

en koning winter
is nabij
*********************
sunset 10-11-2021



jouw taille een lelie

in mijn buikruziën vlammen
en wacht ik tevergeefs
op je gesproken woord
lucht omsluit mij: onsterflijkheid
kent jouw schaduwvlekken niet

mijn hart wil geen bevroren honing
die een mond giet in taaie draden
waar ik lijd met gescheurde aderen
alsof ik tijger ben en jij de duif
en jouw taille een lelie
in dit duel van bijten en smeken

tot waanzinnig verlangen
zich met jouw liefde vult
*********************
sunset 11-11-2021


waar sterren niet stralen

jij veegt het rood van je lippen
het woord steekt je tong
als struik voller doornen

eet het verloren geluk
[jouw smart je klacht]
met scherpe tanden
eet het, stuk na stuk

veeg het blauw uit de hemel
wijl jij ademt in loodzware nacht
verdrink hem in diepzwarte inkt
en adem [flarden van wolken]
stijgt hemelhoog naar daar
waar sterren niet stralen
*********************
sunset 11-11-2021


jij ligt in ’t licht

jij leest je
met elke zin
in mijn huid
die jij teder
om je taille legt

woorden
als in de herfst
losjes gestrooid
op het blad

rondom
is het donker
maar jij
ligt in het licht

zinkt met elk blad
dieper weg
in tussen-duisternis
en beeft
verwachtingsvol
onder je vel
*********************
sunset 11-11-2021


jij, ik en onze liefdesdromen

een landschap geschilderd
als uit een prentenboek
daarin een zonneschip
dat gele zeilen draagt

ook wat gedruppeld wit
als schapen die daar doezelen
net zoals ik de hele dag
onder lommerrijke bomen

dit beeld vloeit over in het volgende
omkadert door wat bloemen:
jij, ik en onze liefdesdromen
*********************
sunset 12-11-2021


inspiratie

bekleed met slechts een pen
in die momenten
tussen nacht en dag
waar ik diep in mezelf luister
en het hoefgetrappel
van schemerende paarden hoor
dat zacht in mijn borst klopt
en liefdeswoorden nalaat
op een vel wit papier
zó dat ik me afvraag:
is daar iemand?
en als antwoord
‘hier, hier’ krijg
*********************
sunset 12-11-2021


laat ons de daad bij het woord voegen

getemd in het moment
dat zij ’s zomers
liefdespaartjes vormen

om met de vogels
wedstrijd-zingen houden
en het leven te eren

gaat het weldra stormen
zorgen rivieren voor overstromingen
zoals wintersneeuw die alle velden bedekt

de stilte zwijgt zich wereld-
bewegend in smekende gebeden
- dammen breken

enkel liefde, samen red
*********************
sunset 13-11-2021


laat ons bloemen plukken

het ongeschreven fluisteren
van regen: drup, drup, drup
zonder woorden de oogopslag
naar de winter opdat het snel
lente wordt achter de horizon

deze ene bloem en mijn pen
midden tussen de vrolijkheid
van door het leven dansenden
verscheurd door hun verlangen

laat ons aan de achterkant
van de maan bloemen plukken
die ik vanuit vredige stilte lees
*********************
sunset 13-11-2021


de koffie is heet

de ochtend bukt zich reeds
het eerste licht sluipt op ’t balkon
vecht met opstijgende nevel

- de koffie is heet
en op de straat
ontwaken auto's -

ik schrijf mijn gedichten
die zich diep in mij roeren
en zwart op 't wit papier
als liefdeswoorden gloeien
*********************
sunset 13-11-2021