de zon gezien
met handen vol aarde
graaf ik dieper in de maan
die vandaag zwak schijnt
de nacht geeft mij haar zegen
maar geen echte rust
dus graaf ik verder in het onmeetbare
tot de gisterenochtend
heb jij de zon gezien
vraag ik jou
maar jij hoort alleen
het struikelend kloppen
van onze harten
*********************
sunset 01-12-2022
koopwoede in december
ik galoppeer op een taxi door straten
kijk in neonharten en pluchegeesten
haat de papier-maché-stad
leeggekeken etalages
staren ontzet terug
naar de menselijke poppengezichten
die van en naar hun dagen-
vullende werkzaamheden ijlen
het beleven van duizendvoudige
gekopieerde hoffelijkheid
en gepersonifieerde anonimiteit
geef mijn taxi de sporen wijl ik probeer
mijn nacht in slaap te verdrinken
opdat dromen
niet in een droogdok bevriezen
*********************
sunset 01-12-2022
papavervelden in nachten
mandarijnenbloesem
en er eentje uitgedacht
alsof het een naam heeft
die ik kan dragen
ergens in de aarde
wil ik het, wil ik altijd groen
en heb slechts per vergissing
een weinig kleur gebruikt
tussen de tenen
waar gras ontspruit
en bomen niet geboren worden
- armtierig mijn schoen
bloemen in het haar
en verder naakt
raken mijn voeten
tuinen
en in de aarde geduwd
ken jij mijn thuis
nu ligt onze stad
te midden stenen
verdrinken vissen in regen
wijl ik wenste dat zij huilden
wij hebben niets anders dan goud
en van onszelf een droom gemaakt
ons totaal geïgnoreerd
zoals papavervelden in nachten
*********************
sunset 02-12-2022
ik had dit eerder moeten schrijven
en eigenlijk had ik dit
al zoveel jaren eerder
moeten schrijven: over jou
over mij en hoe ik jou
altijd op alle plaatsen kussen wil
en dat jij voor mij er uitziet als een diva
met je liefelijk neusje
je warme lippen en hart
en ook over hoe jij
elke ochtend in bed ligt
ik je wakker zoen
en hoe er dan als je glimlacht
zich rimpeltjes vormen
om je ogen
en hoe dan al mijn zorgen
plots verschrompelen
wanneer je mij in je armen sluit
en dat je het verdraagt
wanneer ik mij ’s nachts
op jouw kant draai
maar bovenal had ik
veel vroeger moeten schrijven
hoe mijn hart telkens weer
sneller klopt bij elke kus
en hoe het voelt wanneer je me appt
zegt dat je me mist
en altijd eindigt
met een liefdevolle smiley
of ook over hoelang ik je gezocht heb
en hoe blij ik ben
dat jij het was die mij vond
*********************
sunset 02-12-2022
sneeuw onder voeten
donker hangt
in jouw haar
de nacht
en in de verte
hoor ik reeds
winterdagen
zij praten sneeuw
onder mijn voeten
- oude geesten
dwalen nog altijd
laten gedachten fladderen
doorheen wolken
dragen ons nu
liefdeswoorden
*********************
sunset 03-11-2022
wanneer uren bloeien
jouw huid nog steeds
mijn landkaart
uit gisteren dagen
wij nemen het pad
langs het water
wandelen samen
met vissen en lelies
een kind zit in het gras
vlecht van riet korven
waarin het de uren
naar huis draagt
wanneer zij bloeien
*********************
sunset 03-11-2012
schaduwen verliezen vorm
jij leest mijn gedachten
als de wind hen omdraait /
veelhandig het spel op daken
tegen het ritme
van mijn schreden
ik gooi je een vraag toe
en in het gelige zand
op het verder lege strand
oefent nu december
helder kerstlicht
vandaag sterven
spoken onder mijn bed /
dor het treuren om hun falen
blijven kelen van meeuwen
dicht bij elk lied
jij praat zo stil
dat ik er dwars doorheen kijk /
plots verliezen
schaduwen hun vorm
*********************
sunset 04-12-2022
stilte vergeet geur
op de grens van machteloosheid
mijn avondgebed, elk vol uur
in wind leg ik mijn hoofd en hand
- op het toppunt van droefenis
staat nog steeds geen kruis
mooi schilder ik woorden op het ijs
streel met mijn vingertopjes
zachtjes er overheen
- stilte vergeet niet haar geur
sneeuw werpt zijn schaduw
over al mijn hoop op vrede
*********************
sunset 04-12-2022
nog steeds te klein
[rood kleuren lippen tijd
en terwijl zij mij teder liefkoost
valt zij samen met de winter]
eens droeg zij scheppende vleugels
maar zij verwaaiden in voorbije jaren
veer na veer zinkt mijn blik
in slapende diepten
waar overmoed in holen huist
er nieuwe schaduwen slikt
gedachten in spinnenwebben hangt
oog in oog met het eigen graf
zaad groeit enkel in de lente
wanneer herinneringen
op volle heuvels vrucht dragen
maar pas in februari smelt de sneeuw
grijpt grommend het kind
dat ik eens was
sinds mijn geboorte
probeer ik jaar in jaar uit
mij uit de hemel te plukken
en toch, ondanks mijn groei
ben ik nog steeds te klein
*********************
sunset 05-12-2022
daar wacht de dood
chrysanten en oleanders
viooltjes, irissen en dahlia’s:
samen bloeien zij negentien dagen
maanden en jaren
zij zijn het verloren geweten
van de hemel
een schande voor sterren en maan
wanneer engelen vallen
brandt de aarde
geen zielen meer;
hun heldere sterren
lichten niet meer op
- ‘s nacht graaft zich
weemoed in het hart
nog niet geboren levens
stralen feller, zeg jij
maar met bloedende lippen
verzamelde woede
is nog altijd geen gebed
- bezijden de wereld
hangt vrede aan een galg
weet je,
enkel in bloeiend graan
waar ridderspoor groeit
wacht de dood
*********************
sunset 06-12-2022
wind fluistert jouw naam
strooit hem over de velden
in de mij ontbrekende woorden
stenen ademen sneeuw
praten over de vorst
ik tel de dagen niet meer
*********************
sunset 06-12-2012
hemel vol sneeuw
winter pelt kleuren
uit het landschap
ik kijk in een hemel
vol sneeuwwolken
vlieg hoog en hoger
steek mijn tong uit
mijn jeugd smelt in mijn mond
drijft mij door de lucht
sneller dan snel
vlokjes op mijn wenkbrauwen
en gedempte stilte
in mijn hoofd
*********************
sunset 07-12-2022
liefde verwarmt
eenzaam voel ik
wakkere smart
bonzend slaan
in mijn hart
om droom verlangend
sterren-helder
een bloeiende tuin
leven te zaaien
mystiek beroerd
door zilveren maan
uitstijgend uit slaap
vol geheimen
verwarmt liefde
het soms eenzaam
droevig bestaan
tranen bedekken
zware oogleden
knipogen blij
in magisch licht
een glimlach siert
verborgen wouden
verlichten zacht
mijn gezicht
*********************
sunset 08-12-2022
op meerdere momenten
een druppel maan drinken
in het donker van de nacht
daar, waar dennen ademen
zijn schaduw versnijden
granaatappelpitjes en woordgolven
schuiven alles heen en weer
zo, dat ik de liefde omarm
opdat mijn hart niet ziek wordt
op meerdere momenten
kruist last mijn innerlijk
wonden in eeuwig ijs
wijl vuur de hemel tongt
en sneeuw vrolijk neer danst
*********************
sunset 09-12-2022
verhalen uit mijn pen
winterbuien volgen ijsschaduwen
die over witte watteplekjes wandelen
zacht kraakt wervelende sneeuw
huid proeft wind en ijs
breekt dennentwijgjes
en grijsgroen mos
ogen dwalen door weidse hemel
en jij vertelt in vreemde talen
verhalen uit mijn pen
leven volgt tussen witregels
een thuis tussen alle vertes
*********************
sunset 10-12-2022
misschien
misschien ook dat
een hongerige vogel
gevoerd wordt aan het hart
zich niet verwarmt
enkel maar gedachtekorrels strooit
tot hij zijn vleugel spreidt
misschien, ja heel misschien
breekt dan ook ijs
*********************
sunset 11-12-2022
winter in Erzgebirge
hoge schuurdeuren klapperen niet meer
in de wind, hun scharnieren zijn bevroren
hier in dit land van weinig huizen
is de sneeuw groot geworden
Het is wit tot aan de horizon
verstrooide bruine resten van het woud
met op de voorgrond en scheefgezakte schutting
en verder weg sporen van reeën
net waren wij nog hier
*********************
sunset 12-12-2022
eventuele kilometers
tussen ons
vouw ik klein samen
in een wereld
waarin afstand het hoogste goed is,
is mijn nabijheid tot jou
het enige wat telt
*********************
sunset 12-12-2022
meer en meer
begerig zie ik je wulps en uitdagend nader komen
mannenblikken volgen je als een hongerige meute
jouw oogopslag dwingt alle lichten op groen
dan sta je voor mij en je geuren vallen
als vleugels van een engel wanner hij op de aarde landt
ik adem in en mijn gevoelsbarometer slaat tilt
een snel omarmen van je taille en mijn vingers
beginnen open te knopen wat bevrijd wil worden
ik lief je nabijheid steeds meer en meer
*********************
sunset 13-12-2022
ster noch sneeuwkristal
in het venster
van mijn kinderdagen
de afwezigheid
van vredige stilte
luide maanstralen
kietelen oogleden
uit hun slaap
druppelsgewijs
valt de hemel
in de nacht
een dominantie
van wind
aan het glas
geen ster
noch sneeuwkristal
vinden hun weg
naar mij
*********************
sunset 13-12-2022
slechts enkele tellen lang
het blauwe veld van hemel
met in de verte
snel wegtrekkende
sneeuwwitte wolken
weerspiegelt zich
in het glas van ramen
hun middagrustige vlucht
zo rond de klok van twee
laat op blinde ruiten
noch op vensterbanken
en ook niet ergens elders
weinig grijze velden achter
als in een verhaaste transit
‘s avonds en ook ’s nachts
zie ik niet meer dan wat veertjes
wanneer ik, tussen alle illusies,
kijk in verlichte ruimtes
slechts enkele tellen lang
*********************
sunset 14-12-2022
laat mij
laat mij het murmelen
van de beek zijn
waarin jij je voeten
spelend dompelt;
het liefkozen van de wind
die jouw weiden streelt
de weerschijn
van de bliksem zijn
die je gelaat verheldert;
de vlam
die jou tot de ochtend warmt
*********************
sunset 15-12-2022
duivelse muziek, zo mooi
gescheurde mantel
hoge hoed
voor een dakloze
speelt hij te goed
grijnzend
honend
strijkt hij de snaren van zijn viool
wijl schaduwen
nooit van zijn zijde wijken
staat er een bedelnap
die hier niet mag ontbreken
uitnodigend voor hem
op de grond
ook al verzamelt hij geen centen
slechts zwakke zielen
en lijkt de nap leeg
is hij onzichtbaar
tot aan de rand gevuld
- ga snel verder
kom niet dichterbij
jij hebt dat wat
zijn diep verlangen stilt
kijk naar de waanzin
die uit zijn ogen quilt
met in zijn blik die hellegloed
o god,
wat speelt hij toch verduiveld goed
*********************
sunset 15-12-2022
eeuwige liefde
jouw kreunen is de verleiding
in het ritme van draaiende bewegingen
van mijn bekken dat op het jouwe ligt
jouw hoofd ver achterover geleund
straalt warme kleur van je wangen
en is je mond lichtjes geopend
blijven je ogen stijf gesloten
wanneer jij je laat vallen
lees ik in jouw gezicht
hoe jij reageert op mij
wanneer met trage stoten
ik je leid waarheen jij wilt
het beven van je lijf
verandert het ritme
waarin wij ons bewegen
tot een schreeuwen in lustvolle pijn
zuchten in je keel laat ontspringen
mij dat deel van je vrouw-zijn zien
ik mij aan je overlever
verlies wat ik eerder heb gecontroleerd
als mijn kracht golvend in jou vloeit
in eeuwige liefde
*********************
sunset 16-12-2022
van oud naar nieuw
bijna is het zo ver
dat tijd verhuist naar ‘t nieuwe jaar
en waanzin met hem mee
champagne-tulpen bloeien ruikers
in open hemel
beloven mij een warm welkom
vuurwerk beschildert horizonten
verspilling weent
kastanjeharten in de zakken van mijn jas
in mij ligt een gebed:
geen land nog meer in oorlog
laat eindelijk vrede heersen
proost!
*********************
sunset 17-12-2022
de hemel laat hopen
tussen hartslag en persberichten
hurkt angst
drijft als gloeiend lood
rimpels in het gezicht
mijn dag vermaant zich
waar vertes waarheid zoekt
zit stilte
naast het acht uur journaal
krijgt de avond het koud
als het licht uit de wolken valt
al laat de hemel mij hopen
*********************
sunset 17-12-2022
genoeg is genoeg
ik vlieg hier weg
met een grote boog
naar daar waar ik
tijdens mijn leven
nooit eerder was
op weg naar
nachtblauwe verten
met melkwitte sterren
planeten en manen
en goddelijk haar
waar geen stormen woeden
in koelte en stilte
gevoelens branden
zonder echte reden
een zonnedans wagen
daar ben ik beter
dan ik hier ooit was
*********************
sunset 18-12-2022
over oorlogen, milieu en leven [1]
gekochte veranderingen
in stilte gestorven
hoor ik hoe engelen
roofdierenmuilen groeien
niet bij de filosofen
die met open ogen
wankelen tussen
de bloeduitstorting
van geboorten
en niets scheppen
hoop heeft zich omgekeerd
sneller rugwaarts
stroomt zij naar de oorsprong
- mij groeit nu mijn huid
onder mijn huid
en alles in mij
trekt mijn men-zijn
in mij terug
leven doe ik slechts
in een enkele druppel
diepgaande tijd
zelfs wat dichtbij is
wendt zich af
en schaart zich
onder een koude ster
de wereld is verwilderd
en niet alleen
door smerige ongewassen woorden
*********************
sunset 18-12-2022
in de mensen een welbehagen
de tijd is gierig nu met zonnelicht
toont urenlang haar nachtgezicht
de hemel wil zich niet meer blauwen
al hoeft er niemand zich te schuwen
waar nacht het licht in duister doopt
eerbiedig maan en sterren luisteren
en er slechts ruimte is voor zwijgen
sluipt er verwondering door de twijgen
in blij verwachten van het feest
voel ik mij met de aard’ verbonden
waar ‘t hier en nu ons laten hopen
in elk moment zo vol is van leven
lijkt stilte toch de nacht te loven
ook al klinkt haast doorheen de glitter
is liefde bijna aan ’t verdrinken
maar nooit in vrede van mijn hart
dankend vouw ik handen zacht
voor ‘t kind dat ons eens werd geboren
- ere zij God in de hoge
vrede op aarde
in de mensen een welbehagen -
*********************
sunset 19-12-2022
vrede, leven, liefde
hoe vredig klinkt de avondrust
ik luister stil de klank der stonden
de afdruk van mijn schoen schrijft zacht
mijn sporen in de sneeuw vannacht
de door de vorst gerijpte takken
dansen hun schaduw op mijn arm
in mijn moment van inner-denken
lief ik toch weer de wintercharme
rijm bedekt de straatlantaren
waarop de maan heel glanzend straalt
in winter hou ik van december
die op het eind alles achter laat
al schrijft hij ons eerst nog Advent
tot alle vier de kaarsen branden
wij de geboorte mogen vieren
van Hem die vrede, leven schenkt
*********************
sunset 20-12-2023
fantasie van een dichter
het strand van Alexandrië is overal
schrijft de dichter,
de kosmopoliet van de verdrevenen
waarvan de vingers, net als wortels
zich diep ingraven in het blanco papier
waar met een schrijversploeg
diepe vers-voren getrokken worden
op zijn eindeloze wandeling
door het land van fantasie
waterverzamelingen in de Alpen
denken dat zij gletsjers zijn
uit bevroren herinneringswater
zuurstofarm houdt ijle hoogtelucht
de loop van het leven tegen
uit trots tegen de overvloed
van kersenbloesems in de lente
de dichter stuurt de natuur wandelen
gletsjers worden sompig
als een zeepbel danst het berglandschap
kleurrijk voor zijn ogen
vloeit over in het strand van Alexandrië
als een pentekening in Oost-Indische inkt
op onverschillig papier
*********************
sunset 21-12-2022
ik ben een vriend
van treurende wilgen
waarmee ik mij verwortel
vervlecht
wanneer ik groei
door stam en tak en twijg
om in elk blad
weer lucht te worden
die ik dan adem
*********************
sunset 23-12-2022
zeldzaam alleen nabij
in de nevel tast de weide
naar het restant van het jaar
dat ongebruikt nog ligt te slapen
terwijl uren lusteloos dringen
vanuit het grijze naar het donker
wachten zij op betere dagen
vogels die weer liefde spelen
tussen twijgen tijdens zonnetijden
en aan het raam in de beste kamer
de familie in mijn rug
kijk ik naar het schemeren van kerstmis;
de wereld lijkt zo zeldzaam heel alleen
ook al voel ik mij haar nabij
*********************
sunset 25-12-2022
nu al vuurwerk
het zijn stille dagen
de laatsten van het jaar
al knalt reeds vuurwerk hier en daar
afgebrand steken resten
in verwachtingsvol vlees
verstard in frisse adem
van het komende
dat mij nu nog vreemd
in mijn gezicht blaast
*********************
sunset 26-12-2022
ongrijpbare liefde
op grijze dagen
herinneringsdraden trekken
uit het warme gevlecht
achter de ogen
een blinde vlek
en een paar losse eindjes
als spinnenpootjes fijn
lopen door de inkt
ongeschreven hoofdstukken
gekrabbelde voetnoten
van vergeten liedjes
lopen door het onderhout
hen te volgen is
jou vinden en dat
wat er altijd al was
ongrijpbare liefde
*********************
sunset 26-12-2022
gevoelskledij ritselt
de lyrische vogel
is elders
daar waar stilte
deuren dicht slaat
en een alfabet uitvindt
waar klankrondingen
in vlaktes
schotvelden zijn
en het vocabulaire
tot in het onderhout volgt
ja, de lyrische vogel
is elders
al ritselt gevoelskledij
reeds door zijn gezang
*********************
sunset 27-12-2022
smiley: nooit echt
in het begin reeds een eindpunt
- een vliegenstrontje verovert zijn ruimte -
eenogige punt, gespleten in tweeën
optimaal:
een knipoog
die de punt uitveegt
semi cool
punt, komma, streep
als bril
een acht:
oneindige blindheid
mondhoeken omhoog (afschuw tussen haakjes)
mondhoeken omlaag )afschuw tussen haakjes(
*********************
sunset 27-12-2022
over oorlogen, milieu en leven [2]
de nacht zelf is zich niet genoeg
wanneer wij wegzinken
in haar krochten
draait mijn vinger
angstig om elk woord
de vorst van de winter
loopt zich achterna
verdort elke stroom
elke veilige sprong
in deze onzalige oorlog
en deze of gene
valse stem komt tot ons
en hun klank wisselt
zoals wij onze lakens
met honderd valse religies
die jonger blijven dan de tijd
in de stroming van het moment
ben jij mijn verlangen
maar ook mijn nijd
die de agressie ontvlucht
in een spiegelloze slaap
laat ik mij vallen
en sluit mijn ziel
vertel mezelf, dat ik mens ben
en geen idee
waarom het leven ons bedekt
enkel in de echo
van bedrukkende seconden
voel ik de doodstromen
terwijl het leven mij beschaduwt
en ik verwonderd ben
over elke veel te luide knal
als laatste wat ik hoor
*********************
sunset 28-12-2022
harteloze steden
depressief neonlicht
glijdt als een spooktrein
over trapleuningen
gifgroene graffiti
vervangt hier het woud
dennenspray huichelt geur
autostrades slikken bossen
mobiliteit vreet bomen
en het fijnstof de longen
plakkende belknoppen
overvolle brievenbussen
tig woningen en toch geen thuis
hier is, naast liefde,
het ware leven al lang verdwenen
en ook de onschuld van reine harten
*********************
sunset 29-12-2022
treurnis van kerkhoven
wind suist
over afgebroken marmer
moedig en verwegen
bloeien wilde bloemen
eerder liefdevol
door steen gevatte aarden heuvels
*********************
sunset 29-12-2022
omhuld door duister
ijzig zwijgt de nacht
in schemerlicht van maan
fonkelen wat sterren
omhuld door duister
vlucht angst voor een moment
is er stille vrede
slechts één seconde maar
kun je het voelen
niet meer dan slechts
een licht vermoeden van de eeuwigheid
*********************
sunset 29-11-2022
van de hak op de tak
lachende ogen
ok, ok,
het linkse weent
en het rechtse is blind
maar vanaf andere verdiepingen
hahaha
eerlijk, geloof me
de zon schijnt ook
al blijft dat altijd moeilijk te zeggen
je moet eerst dichterbij gaan
om het te kunnen zien
en wie zou denken
dat boter zo koud is
als blauwe tenen
ook al zie je ’s avonds
zwermen raven
niet meer aan de hemel
*********************
sunset 30-12-2022
sterren staan te stralen
fluisteren ons hun adem toe
kijk hen zilver staan
*********************
sunset 31-12-2022