Allerheiligen, Allerzielen
vanavond leer ik over het leven
door een kaars die niet uitdooft
terwijl ik zuchtend blaas, neigt zij zich
buigt zich heel simpel;
ik neem haar tussen duim en wijsvinger
en zij rust zich uit
vanavond wordt mij de dood uitgelegd
door een kaars die niet wil branden
mijn vingers verschroeien
maar zij weigert zich te ontvlammen;
ik leg haar naast het vuur
maar zij neemt geen vlam
vanavond wordt mij onsterfelijkheid geopenbaard
door een kaars die smelt
die zo wonderschoon smelt
*********************
sunset 01-10-2022
een simpel leven
avondlijke slaperigheid
een bosgeurend verend tapijt
kalende takken, harige wortels
dennenappels en naalden
kleine koboldkopjes
steken lange smalle halzen
boven het mos uit
midden herfstig spinnenweefsel
pionieren uit een oertijd
- een simpel leven
tussen hemel en aarde
*********************
sunset 01-11-2022
niet leven noch sterven
wacht, zei je mij, wacht
de wereld verandert
en na mij
komen weer andere kinderen
‘s middags springen wij over de haag
al parelen jouw tranen
nog steeds aan het kruis in de kapel
en dan begint de strijd
tot de omgeving verdrinkt in bloed
- wacht, zal ik naar je roepen, wacht
de wereld kan zich veranderen
en er komen andere kinderen
die ‘s middags, samen met ons,
over een haag springen
en dan begint de strijd weer opnieuw
*********************
sunset 01-11-2022
ik ben wie ik ben
vingers graaf ik in licht zware grond
sla ogen open zie wit helder zand
gedachten en huid met nat volgezogen
in stromende rust eenzaam op het strand
verzamel wat woorden en open mijn lippen
verlies snel mijn taal in het gedruis van de zee
de innerlijke chaos drijft weg in de stroming
van een oceaan tussen borstholte en ribben
alles maakt plaats voor de druk van het water
rusteloze golven tussen het ruisen te voelen
gelukkig ontkomen aan tragiek van een leegte
ben ik wie ik ben in mezelf aangekomen
*********************
sunset 02-11-2022
jij schenkt mij
vuur
in lichterlaaie
vlecht ik
liefde
brandend
in het water
en zwem
diep inademend
naar jou
kussen uitademend
in jou
*********************
sunset 02-11-2022
in blije verwachting
behaaglijke warmte van thuis
omhult ons en het flakkeren van kaarsen
tekent gekke schaduwen op muren
in de kamer geurt het naar vers gebak
[ik slurp aan mijn hete glühwein]
uit de radio zachte melodieën
van Paul McCartney tot John Lennon
die de komende december aankondigen
en ik geniet van ons beider intimiteit
luister naar je adem, je hartslag
en geef me over aan mijn zacht zuchten;
het leven is mooi, zeker wanneer je in hart
luid klopt in blije verwachting
*********************
sunset 03-11-2022
mijn lied
[jij bent mijn lied
mijn symfonie en woordgespeel
jij bent telkens weer een dag
één die niet als een andere is]
koele schoonheid, winterpracht
een warm hart, lente droom
blij gemoed, mijn zonnegroet
bonte regen, herfstgekleurd
ik hoor je in mijn binnenste
zie je in mijn spiegelbeeld
waar ik je lachen voel, altijd
waar ik ook ben, in elke tijd
ben jij een lied
een symfonie en woordgespeel
mijn gisteren en mijn heden
dat nimmer ooit verbleekt
*********************
sunset 03-11-2022
avond gaat over in nacht
vandaag aan de wegsplitsing
zag ik de bosrand wat kleine
nevelwolken uitspuwen over
het veld mij tegemoet en daar-
achter over de laatste zonne-
bloemen en het groen van de
weide een witte sluier van rijm
wijl de eerder zachte wind
aanwakkerde tot een stevige
bries koos ik mijn weg huis-
waarst in het uitstervend
licht de roep van een fazant
doorsneed als een scherpe
kling de avond en toen ik
mijn blik terug wierp waren
de nevelwolken verwaaid
in het trage naderbij kruipend
duister van de vroege nacht
*********************
sunset 04-11-2022
onverslaanbaar
en weer net als een knuppel
uit het niets de geur
van struiken en warm gesteente
en met hen dit trekken
van een weinig smart
en ik herinner me dagen
vol narcissen aan een donker meer
als sneeuw op het verkeerde moment
van het jaar ligt het tapijt
wit geurend over de wereld
en wij volgen onze zinnen
zweven met de bijen
en net als hommels vibreren wij
door liefde gevuld in die dagen
zij zijn nooit genoeg
en wij zingen luide gezangen
roven bessen in de bossen
dompelen onze tenen
in het meer
waarin wij geheimen verzinken
als paar zijn wij onverslaanbaar
met altijd jouw hand in de mijne
*********************
sunset 04-11-2022
vrij naar het boek Genesis
terwijl ik verder trek naar het licht
verbleken de kleuren, worden dikker
en wervelen rond zoals een discus
zij worden kleur die geen kleur meer is
- diep in de aarde vertakken zich paden
openen volledige nieuwe mogelijkheden
en ik zeg: duisternis en kijk, het donkert
- de aarde met al haar planten en dieren
onzichtbaar, kleurrijk en zacht
ook zij is mij gelijk
*********************
sunset 05-11-2022
zachter
wurg ik regenbogen
verbranden mijn woorden
in spectrale kleuren
eenhoorns dienen
als delicatesse geconserveerd
in het tijdvenster van gisteren
sterrenhagelt het mij
terug naar beneden
land ik altijd
zachter in eigen
gefantaseerde kraters
dan in harde werkelijkheid
*********************
sunset 05-11-2022
de melodie
jouw stem
achter mij
duwt mij
in richting
schaduw
ik volg
de vlucht
van kraaien
tot in winter
*********************
sunset 07-11-2022
wij in de Harz
jij ziet me
zonder je ogen af te wenden
en het weidse van de Harz
in je ogen
slokt mij op
een kleine duizend meter
boven de zeespiegel
leef ik van de adem
die jij mij schenkt
*********************
sunset 08-11-2022
liefde, onze enige hoop
zo vol met verhalen
onze luchthavens
stations en bruggen
verhalen over scheiden
opnieuw verenigen
en ergens daar tussen
simpele menselijkheid
in een taal die iedereen kent
en toch te weinigen spreken
met als enige hoop, de liefde
*********************
sunset 08-11-2022
een zonnige namiddag
in late namiddag
op een parkbank
in de zon
geniet ik het uitzicht
vanonder mijn pet
de pen tussen mijn vingers
verdraagt met mij
de rustgevende stilte
van de natuur
samen lachen wij
de naderende winter
uit in zijn gezicht
*********************
sunset 09-11-2022
samen
enkeldiep in
water met grote
verwachtingen
staan wij
en werpen munten
in een fontein
wij zijn slechts
twee mensen
zonder tovenarij
samen in een
vreemde stad
*********************
sunset 09-11-2022
een geelbruine
bladerenvloed
trekt mij met zich mee
toegang vrij
edoch
onvrijwillig
in een ruk
naar december
*********************
sunset 10-11-2022
wacht enkel tot ik word
ik weef uit gedachten
een liefdevolle droom
die enkel wij twee zien
met grote lichtarmen
in zachte contouren
en zo bont als de kleuren
van een caleidoscoop
dan vlecht ik een koord
tot aan de sterren
want ik ben niets meer
dan één van je dromen
en wacht enkel tot ik word
*********************
sunset 11-11-2022
niet zijn noch worden
op geen enkele avond is licht meer verscheurd
dan ik, boven bleek en onder opgeklopt
altijd sterft de moeder terwijl haar schaduw-
kinderen groeien, wie faalt
om ruwe nachten glad te strijken, zijn wij
de horizon zo ver, ontwijken alle geboorten
om een zelf willen, niets riskeren
niet zijn noch worden
wij breken onder onze handen ballonnen
die nog nooit vlogen, raken vluchtig
elkaars voorhoofd, ergens dan, tussen alle
uiteen gevallen zinnen, niet zijn noch worden
noemen wij onze demonen bij naam
*********************
sunset 11-11-2022
het vage oevert uit
overleef ik dat
of spreek ik van kleuren
ook al hebben wij nooit
iets anders gezien
op het einde
dan slechts een kwantum groen
de rest is weg
en de nacht vermoeiend weids
zo dat niemand er over horen wil
glazen paren zich met dagen
en het vage oevert uit
[compleet echt zijn;
niemand weet wat dat betekent
wij kunnen evengoed
enkel bestaan in fantasie]
*********************
sunset 11-11-2022
onafgemaakte
hele halve hartslag
ben ik
die uit je gezicht glijdt
tot in mijn onbekend
spiegelbeeld
*********************
sunset 11-11-2022
wees stil en zwijg
mildzoetgouden, zoals jij bent
leg jij mij het rood op mijn wangen
spreekt en zingt en fluistert mij
met je zachte mond, onbeschroomd
blijf bij mij, totaal ongeremd
en lief me, neem me, wees mijn land
ik wil de vloed zijn in jouw aderen
mij nemen wat er te halen valt
jou je verstand laten verliezen
wees stil en zwijg
wat valt er verder nog zeggen
*********************
sunset 12-11-2022
ons vredig-zijn
nu, waar de glans van sikkel
zijn stralen zoekt
tem ik het beven van mijn longen
en adem traag het donkere licht
ik denk je, voel je
met tedere omlipte vingertopjes
zink ik, verinnerlijk
de liefde in ons vredig-zijn
vergeef en waag je
zwijgt mijn mond
en kust verhit je zachte lijf
wijl maan zijn oude hoofd al neigt
de zomer schijnt nog altijd over ons
*********************
sunset 12-11-2022
steeds wanneer ik
de warmte van je huid voel
het vuur in je ogen zie
weet ik dat ik
nooit meer in kilte leven wil
of ooit nog het licht
van de zon missen
*********************
sunset 13-11-2022
mijn droom
wat voor een mooie droom
zou ik een oeroude boom
die al duizend jaar staat
door de tijden gaat
mogen zijn
welk genot steeds te verwijlen
in een ochtendzon
immer weer genieten
wanneer vogels
naar me toe komen vliegen
ik hen bescherming, thuis mag zijn
duizend jaar, dag na dag,
altijd op dezelfde plaats
zonder ooit enige haast
elke verandering te bekijken:
hoe de morgen
naar de avond groeit
en de nevel
over weiden vloeit
lentebont het oog bekoort
rupsen bonte vlinders worden
hoe de mens
natuur verstoort
enkel alleen maar staan
en nooit nog iets moeten
terwijl regendruppels
zacht mijn lover kussen
ik elke dag de hemel
een stukje nader mag zijn
*********************
sunset 13-11-2022
van harte, lief, en nog vele jaren
een venster, half geopend
het regent klanken
van een piano
en ik voel elke druppel
elke toon
sluit mijn ogen
en open al mijn zinnen
wieg mij in het ritme
en in de wind
hoe krachtig deze tonen zijn
hoe machtig ook de melodie
die mij herinneren aan elk woord
aan elke blik
mij roepen naar
de tijd terug
bij het uitsterven van
de laatste klank
doorheen het half geopend venster
sta ik hier
novemberregen op mijn huid
bijna bevroren
en weer een vierentwintig uur voorbij
maar nimmer ooit verloren
*********************
sunset 14-11-2022
een tijdje nog
jouw adem fluistert
onder mijn leden
de ochtendschemer
kust je haar
een laatste droom
streelt onze huid
en milde schemer
dekt ons toe
nog een korte wijle
in warm gebogen knuffelen
een tijdje nog
de dag voor ons uitschuiven
*********************
sunset 15-11-2022
onder wortels
nog voor het ochtend wordt
wil ik slaperig verzinken
in jouw bast, zoals dauw na vorst
ben jou onweer-aarde
helder fluisteren in het lover
leef in regen, breng bloesem
onder wortels kloppen harten
en mijn verlangen loopt uit
*********************
sunset 15-11-2022
wat ik zie
nog zijn sporen van zomer
niet weggewaaid
lippen nog steeds kusbereid
hun geur verward in de haren
in tuinen verdorren laatste bloemen
bedekt door sluiers van de novemberochtend
het knarsen van kiezelstenen onder mijn voeten
verstoort de stilte tussen de perken
vleugelslagen van mussen
ik zie de wereld achter hekken
voelbaar vuurdronken
net als een rest van zonnewarmte op mijn gezicht
nevels zijn melkig wit
*********************
sunset 16-11-2022
Trump stelt zich herkiesbaar
ik zal een appelboom planten
of misschien wel een hemelbed kopen
- een hond sleurt blaffend aan een ketting
nu zelfs gestoorden een tweede kans krijgen
de aarde heeft twee polen:
noord en zuid
heet een koud
helder en donker
de liefde daarentegen heeft er drie:
openheid
warmte
en geborgenheid
stenen zijn de zee
flikkerend inferno
tussen jaren van vermoeidheid
bewoon ik verzen
alsof zij mij kunnen beschermen
bewoon ik stemmen
waarvan de jouwe mij troost
over het verlies van leven
wijl wij naar buiten kijken
ver over de rotsenzee
de lans van lyriek
werd reeds lang geleden gebroken
*********************
sunset 16-11-2022
over het milieu, de Russische beer en dies meer
deze winter wordt er niet gestorven
misschien wel in de volgende
ook verhongeren doen we nu nog niet
maar beslist wel in de volgende jaren
mijn vader kon ik mij niet uitzoeken
wel mijn politieke leiders
[ook al wordt niet elk kiezen juist beloond
en overleeft de huidige president de vorige niet]
de Russische beer heeft nog geen vrede aangeboden
al willen wij vrienden worden
- tijdens het vliegtuigalarm
verduistert zelfs de maan
verzinken zwijgende stemmen
in de weke huid van doden
- in gedichten sterven geen mensen
wel in de Oekraïne, elke dag opnieuw
de reïncarnatie van de dood
heeft een naam: oorlog
- zijn gastenlijst is niet te overschouwen
*********************
sunset 17-11-2022
binnen leven dromen
november ijzelt door het land
wij leggen ons in dons
roodgouden dampt thee in het glas
en verwachtingsvol fluisteren
laat kinderogen blozen:
zwart-witte foto’s weggezakt
- hoe het oude album ritselt
bij het bladeren zonder scrollen
de geur van gepofte kastanjes
ligt in de lucht en eerste koekjes
bruinen – buiten woedt
een wrede oorlog – maar binnen
leven dromen
*********************
sunset 18-11-2022
de kleuren van Oekraïne verbleken nooit
[alle rivieren monden uit in de zwarte zee
en met hen de vruchtbare aarde]
woorden waren betaalmiddel
en betaald werd in verzen
tuinen bloeiden en droegen veel vruchten
op zwarte aarde groeide zoiets als vertrouwen
de woorden en verzen verdwenen voor geld
niemand die nog liederen zong op vlaktes
waar wilde paarden aan oevers van rivieren graasden
licht op heuvels in de wind zwaaide
maar op een dag zullen de tanks weg zijn
alle raketten stilvallen
het puin in de steden opgeruimd
en nieuwe levens herbouwd worden
tot die tijd vullen zij de lege kamers met tranen
*********************
sunset 18-11-2022
elke lente opnieuw [meikevers]
ik herinner me het luide zoemen van vleugels
wanneer zij aan touwtjes vastgebonden
om ons heen cirkelden
aan hun krabbelen in kartonnen dozen
luister, zij vliegen niet meer
en ik weet niet of jullie hen nog herinneren
of hun namen nog roepen
nu, na al die jaren
soms vallen woorden uit de tijd
sneeuwt het op gedichten
en toch, elke lente opnieuw
vraag ik mij hoe vergeten leven ruikt
*********************
sunset 18-11-2022
de smaak van honing
een zucht van verlangen
streelt mijn wangen
vloeit langs wangen naar benee
van je wimpers
vallen tederheden
op innerlijke schaduwen
het is alsof jij
een smaak van honing
in mijn voelen legt
*********************
sunset 18-11-2022
steeds op een roze wolk
voorbij gedachten
waar het leven ons brengt
gooi ik het woord hemels op
en liefde komt veelvoudig terug
er is ons gevoel
dwalend door de nachten
waarin onze harten luid kloppen
zo zijn onze zomers
dromerig en blauw
en steeds op een roze wolk
*********************
sunset 20-11-2022
weerspiegelend in onze glimlach
nog wat bleke sterren
maar reeds op ramen
nieuwe delicate bloemen
[eerstelingen,
nauwelijks gered
uit een winterslaap]
in de lucht ontspruiten
beelden uit een vlammende gloed
van mijn hart
het kronkelen van lijven
trillend beven van diep genot
vrij van enige ruis
ligt deze dans in het licht
weerspiegelt zich
in onze glimlach
*********************
sunset 21-11-2022
enkel jouentwegen
wanneer ik crepeer
zal ik het je zeggen
en ook al die gezalfden
mooi woorden pratende
met hun kruisbeelden
die mij verstikten
laat ik mijlen ver
van mij afdruppelen
net zoals rotte vis
daarvoor heb ik geen
suïcide neigingen nodig
waarin sprake is
van ziels-verwondingen
want de oorzaak
ben enkel jij, vader
die mij in hulpeloosheid
van tijd gevangen houdt
enkel jouentwegen
*********************
sunset 22-11-2022
met jou
achter witte wolken
voel ik de tijd
van duizenden nachten
die wij samen zijn
dood hoef ik niet onder ogen zien
want het geluk van wilde dromen
danst op snaren van een viool
maar op een dag veranderen wij in leeuwen
zullen we vechten omdat we moeten
en dragen fakkels van vrede
over de hele wereld
zij brengen stilte
waar uiteindelijk het leven stopt
en enkel maar liefde blijft
samen gaan wij deze weg
rennen met hongerige wolven
en volgen alle winden
tot wij helemaal buiten adem zijn
*********************
sunset 23-11-2022
en zonder enige liefde
zij beelden zich in
iets in twee zinnen te kunnen zeggen
terwijl zij reeds lang verloren zijn
in datgene wat taal maakt:
toeneiging, ritme, uitspraak
en hoe het spreken werkelijk is
in liefde voor elke letter
ook door blinden en afgestompten
die in hun eigen smart verzinken
en hopen dat de wereld
zo is als zij zich denken
als zij schrijven en zingen
terwijl hun ogen donker zijn
door haat en zonder liefde
genieten getoond lijden
als een compliment
*********************
sunset 23-11-2022
velden in november
de late herfstwind
zuigt laatste warmte van kluiten
tot in de horizon liggen velden leeg
willen rust in hun stil verdriet
gerimpeld in schemer
kunnen akkers niets anders doen
dan treuren in eenzaamheid
zon loopt laag doorheen de dag
wat langwerpige smalle stroken
verhelderen amper het grijs van de ochtend
waar gisteren de uren nog straalden
word ik vandaag door het grijze geleefd
*********************
sunset 24-11-2022
ik ben bij je
krankzinnig begint
elke dag in de nacht
blaast grenzen op
wijl ik door mistige weiden
naar je toe kom [waar je ook bent,
word ik gedreven door verlangen]
mijn fantasie, één grote droom
want wat was gaat voorbij
welke gisterenpijn er ook blijft
er is altijd een nieuwe start
en elke reis begint steeds weer
opnieuw met kleine pasjes
bang hoef je nooit te zijn
want ik ben bij je,
altijd
*********************
sunset 24-11-2022
veel verder dan ooit
de hemel is niet daar
waar hij ooit is geweest
ik kon de wolken lezen
die nu vandaag heel grijs en zwart
rondom mij op de bodem liggen
de beelden, heel bedrieglijk
spreken zij waarheid of lieg ik?
de horizon lijkt helder met structuur
maar is veel verder weg
dan hij ooit was tevoren
*********************
sunset 25-11-2022
gedompeld in blauw
weerspiegelt verlangen
voedt me uit een roze bron
teder en vol passie
zingt een melodie
dicht bij mijn hart
betovert mijn diepste wezen
met dauwparelende liefde
*********************
sunset 25-11-2022
mijn eeuwig verlangen
in sleeptouw
van je ontwapenend
lachen
waarmee jij
mijn donkerheid
streelt
vergeet ik
voor een moment
de nader komende
nacht
en wacht
op de tegenover
liggende oever
van de zee
ben jij
mijn eeuwig
verlangen
*********************
sunset 26-11-2022
nergens een eendere
jouw liefde in mij
mijn liefde in jou
onze liefde
vervuld, voortdurend
en toch vernieuwend
gegroeid in verlangen
gevoed door overgave
gewarmd door zonlicht
dronken door bloemengeur
tuimelend door het universum
is er nergens een eendere
*********************
sunset 26-11-2022
de schaduwkant van de zon
ademen valt zwaar
In de coulissen
wordt lucht dunner
en het beslissend gebeuren
in de gang
waar in een hoek
een mot verdwaalt
laat je bewustzijn
voor een kort moment
opflakkeren
hier, tussen droom
en verstikkende lucht
breekt het arm diertje
stervend zijn vleugels
‘s nachts ziet alles
er anders uit
*********************
sunset 26-11-2022
olifantenhuid
altijd weer de zon zien
‘s ochtends slaap uit het lijf dansen
in het ritme van de dag
de voeten afzetten
alsof het ergens naar toe gaat
scherven zoeken
de zolen bloedend lopen
de huid tegemoet
groei ik nog steeds
laag na laag
vervellen doen ik niet
*********************
sunset 27-11-2022
hunkeren naar vrede
[iets gaat onder de huid
verbergt zich in rimpels
tussen hartkamers]
‘s nachts scharen zij
zich rond jou
- jij noemt hen kinderen
die nooit genoeg krijgen
van je ogen, zwarte huizen
betonskeletten, houten kruisen
en gezichten die niet bedelen
op akkers groeit koren
- mensenlevens verliezen
gewicht wijl het graan
in silo’s beschimmelt
*********************
sunset 27-11-2022
slechts vage contouren
mijn woorden zoeken stilte
daar waar herinnering begint
is er nu rust
ik heb te veel gezien
te veel gezegd
nu wil ik niet meer praten
mijn ogen keren zich naar binnen
en als een blinde vlek
duikt het beeld van mezelf op
in het heden
zijn wij slechts vage contouren
in het nu
*********************
sunset 28-11-2022
een halve maan
slaapdronken verbleek jij in mijn adem
nu groenblauw jouw zee achter ons ligt
dansers over rook van je ziel circuleren
- wij zijn in as stervend
en staren naar het plafond
pulseren door een gestreepte hemel
van dicht tegen elkaar staande muren
- brandende handen en roterende harten,
polair wit en zwart murmelend,
malen zachte stoffige aders in ijs
jij lacht een halve maan
*********************
sunset 28-11-2022
stil
zijn de woorden
nu in mij
misschien dat zij
met de zon
weer zullen stijgen
*********************
sunset 28-11-2022
twee twijfels
drie twijgjes
voor dwergen
acht zeepjes
vijf strepen
te slijpen
zes kaarsen
negen harten
bespotten
*********************
sunset 28-11-2022
vrede gesloten met dit leven
alles heb ik uit mijn bewustzijn verwijderd:
gedichten die ik nog niet geschreven heb
de geur van tijm en lavendel, het denken aan zelfmoord
en ook het TBC-hoesten van doorgerookte mijnwerkers
ik wil eindelijk in het reine komen met mijn gedachten
- het hert wordt van onder mijn huid verjaagd
en schaduwen vol van haat blaas ik weg
zonder een tweede ik wil ik zijn; voor altijd
moet mijn graf klein en vrij zijn
slechts voor een handvol as en een poëziebundel
ik heb vrede gesloten met dit leven
*********************
sunset 29-11-2022
eeuwig
in je gezicht vouwt zich
de taal van jaren
en uit ogen
verliezen wij langzaam
de blikken
ik adem nog steeds
jouw huid in mijn hart
ook al praat je zo zacht
dat ik je nauwelijks hoor
pas gisteren nog
zei ik je dat liefde een rots is
stevig, vast en eeuwig
*********************
sunset 29-11-2022
steeds wanneer ik
de warmte van je huid voel
het vuur in je ogen zie
weet ik dat ik
nooit meer in kilte wil leven
of ooit nog het licht
van jouw zon wil missen
*********************
sunset 29-12-2022
hemel vol sneeuw
winter pelt kleuren
uit het landschap
ik kijk in een hemel
vol sneeuwwolken
vlieg hoog en hoger
steek mijn tong uit
mijn jeugd smelt in mijn mond
drijft mij door de lucht
sneller dan snel
vlokjes op mijn wenkbrauwen
en gedempte stilte
in mijn hoofd
*********************
sunset 30-11-2022
verloren in liefde
het hart loopt bloots
-voets door de sneeuw
sporendiep bibbert
koude op de huid
en onze spraak
kleeft op onze lippen
woorden hopen zich op
op onze thuisweg
en wij praten, praten
alsof wij verloren zijn
in elkaar en in de liefde
*********************
sunset 30-11-2022
hier en nu
niet eeuwig maar wel elk uur
denk ik aan de verte met jou, ongezien
teder doorvloeit mij de gedachte
en breekt mij bijna mijn ruggengraat
ridderlijk omgeven mij gevoelens
in het hier en nu, ongewild
en niet wijs, edoch verweesd, sta ik
op de rand van de afgrond van ons ontmoeten
ik sta, en geen val kan mij tegenhouden
in mijn liefde voor jou
*********************
sunset 30-11-2022