alles valt uiteen
afstrepen van vergeten
wazige momenten
terwijl ik in kleermakerszit zit
en elke vijftien seconden
mijn ademhaling stopt
half afgewerkte gedichten
voorlezen vanaf het blad
verschillende noten zingen
- want muziek werkt altijd
eindelijk tot de taal komen
al hak in hem in stukjes
op een vroege poëzieavond
wanneer alles uiteenvalt
*********************
sunset 01-04-2023
met zicht in blauw, op het groen
in een open lentehemel
met zicht in blauw, op het groen
de wijsheid in mijn hart
- red de bomen, de mens -
[wanhopige gedachten
zijn als een smekend gebed]
daar boven bereikt mijn zicht
totale helderheid
van een lucht
opvallend fluweelachtig rood
in de avond
beneden een eenzame reiger
die met wijd gespreide vleugels
wegvliegt in de stervende zon
*********************
sunset 01-04-2023
leugenaar
alle kisten waren geopend
als gondels die de Moskva afvoeren
honderden moeders staan op de boten
ze roeien en tonen hun dode zonen
wijl zij zwijgend kijken naar
de duizende vensters van het verdedigingsministerie
als spiegels waarin zij de zon zagen ondergaan
zij kijken naar de kathedraal van de Verlosser
de koepel glanst als een vergulde stalen hem
in het vallen van de avond
terwijl de zon in het oosten wegzonk
vanuit het Kremlin zie je hen voorbij komen
duizenden doodskisten die onder de bruggen door drijven
en het lijkt alsof de Moskva zich bedekt met ijs
door de bleke gezichten van de moeders
die maar één enkel woord fluisteren:
leugenaar!
en al hun dode zonen zwijgen
*********************
sunset 02-04-2023
niemand die er last van heeft
wij dragen stormen
in onze jaszakken
en gaan naakt
tot aan hun grenzen
reeds is het te laat
om met opgeven
te beginnen
een lijn te trekken
als de dag
geen rust meer kent
moeten wij
onze spullen pakken
hardop schreeuwen
wat alleen gezegd kan worden
en verhongeren in de tijd
die iedereen heeft
ik leg mij in haar adem
glimlach haar toe
wijl zij haar schoenen
in volgorde in de kast zet
*********************
sunset 02-04-2023
eindelijk zon
zwanen bekijken
in het park
het spel van licht
op het wateroppervlak
langs de beweging
van zonnestralen
ontdek ik vogelstemmen
zij luisteren in het hier en nu
wijl wij ons, eindelijk
ongebonden voelen
een jij en ik
koesterend in de zon
*********************
sunset 03-04-2023
bijna ongelofelijk
zo lang ik reeds leef
in de mij gegeven tijd
beschrijven orchideeën
jasmijn voor mij
word ik ‘s nachts
door oleander gekleed
geroepen door de akelei
in eeuwige loyaliteit
met warme zomers
spreek ik onder je huid
ver van elk geluid
maar jij, stralend dichtbij
jij, zingend hart
en eeuwig vuur ,voor mij
draag ik mezelf naar buiten
over de randen van tijd
en het lijkt bijna ongelofelijk
dat ik zoveel van je hou
*********************
sunset 03-04-2023
een vorm van razernij
dit is niet het verleden
dat was gisteren
het is nog te vroeg
om dingen te laten gebeuren
zij vervagen slechts aan de rand
wij remmen voor niets of niemand
als het aan de achterkant staat
van het aanwezige
duwt het zich eindeloos
door het beeld
op de achtergrond
de leegte van ruimte
in combinatie
met traagheid en nervositeit
leidt tot onbepaaldheid
wat overblijft is
een vorm van razernij
*********************
sunset 04-04-2023
alleen jouw warme lach
ik droom dat je duiven kweekt in de kelder
maanvissen houdt in de goot
en met een mol aan de lijn loopt}
jij speelt harp op een brandtrap voor mij
zo prachtig liefelijk mooi
dat melkwegspel van jou
mij branden vonken ornamenten
maangoud in de sluier van de ochtend
en ik vermoed de dag betrokken
alleen de warmte van je lach
laat hem subtiel stralen
in schemerend licht van de zon
*********************
sunset 04-04-2023
vreugde in mij
wij lieven elkaar arm
uitgehongerd in overvloed
van onze nabijheid
waar water
tot aan onze lippen staat
weten wij nog
hoe gelukkig wij zijn
omdat jij
vreugde bent in mij
wijl je huid lacht
en monden overlopen
*********************
sunset 05-04-2023
het ons
op mijn huid
en in alle kamers
voel ik je dichtbij
diep genoeg
voor lange zomers
en herfstige avonden
na winterdagen
strekken zij zich uit naar ons
tussen tijd en ruimte
jouw ogen stralen
de hartslag
van elke lach
huid op huid
omarmen wij het ons
elke nieuwe dag
*********************
sunset 05-04-2023
gedachten die van hot naar her gaan
dit gedicht verlaat het stadium van de pen
op het moment dat een boom in blauwe golven drijft
geen bergbeklimmer kent de toppen., maar ik
zweef als een oude meeuw ’s nachts in de buurt van de mistral
zodra daar een boom drijft in de blauwe golven
knipogen sterrenbeelden tot ik mij beweeg
als een oude meeuw ’s nachts in een mistral
over stapels kiezel en stinkende sigarettenpeuken
knipogen sterrenbeelden totdat ik beweeg
en laten schaduwen krimpen
van stapels kiezel en stinkende sigarettenpeuken
vreugde vinden blijft de zin van een voorbijgaan
want dan krimpen zelfs de schaduwen
van de verdwenen bossen van gisteren
en blijft vreugde vinden de zin van het voorbijgaan
zolang tot golven alles achteloos stuk slaan
ook al zijn het de verdwenen bossen van gisteren
geen bergbeklimmer kent de toppen, maar ik
zie hoe golven alles achteloos kapot slaan
en mijn gedicht het stadium van de pen verlaat
*********************
sunset 06-04-2023
jouw liefdeslied
jij droomt van eeuwigheid
en ik kam minuten uit je haar;
mijn wijsvinger legt zich
strelend op je warme lippen
hoe teder vluchten nu seconden
- drie etages dieper
draag ik nog steeds mijn pet
overspoeld door golven liefde
echoot warm je liefdeslied
in mijn oor en op mijn huid
*********************
sunset 06-04-2023
de zondag op mijn gelaat
jij bent de lente
in de herfst van mijn leven
loop jij blootvoets
en toon jij je gelaat
ook al klimmen wij niet meer
in toppen van bomen
toch zijn kastanjes ons
woning en houvast
ik lach
meer dan een zomer uren heeft
schrijf zachte woorden
in grote letters liefde voor jou
ons lieven heeft zich
naar binnen vermenigvuldigd
en vruchten, die nu in je handen vallen
rijpten in mij
in het licht
van een stralende lenteochtend
de zondag op mijn gelaat
*********************
sunset 07-04-2023
goede vrijdag
onderweg naar jou
gekruisigd
doodgegaan
en begraven
een morgen zonder gisteren
aanraking van licht
maakt vrij
onthult het fluwelen oog van je diepte
de vlucht in je stem, de tweede vleugel
leg je mij nauw aan het hart
*********************
sunset 07-04-2023
er is iets
er is iets dat me oppikt
iets wat me diep raakt
in je blik wiegt een zee
die met strelende golfjes
mij beweegt
er is iets dat me meeneemt
iets dat me stilletjes ontvoert
in jouw lachen rust de lust
gepaard met liefdevolle aanvaarding
er is iets dat me ontspant
iets wat me innerlijk stil maakt
in jouw zijn bloeien weiden
waarvan ik niet weet
of ze ooit zullen eindigen
er is iets dat me opwindt
iets dat mijn vuur laat ontwaken
liefde regeert in al jouw woorden
die mij bedoelen en ook jou omvatten
*********************
sunset 08-04-2023
waarom?
van de schoolbanken
rechtstreeks naar de loopgraven
waar zij het donker ademen
zich doorheen het duister fluisteren
waarin zij slechts het wit
in de ogen van de anderen zien
hun wijd opengesperde angst
ze klampen zich vast aan kalasjnikovs,
aan spaden en al het andere
waarmee zij wild in het donker stoten
en proberen voorwaarts te komen
met achterlating van bergen lijken
doen zij willoos de hun opgelegde plicht
van de koude god uit het Kremlin
en wanneer de overlevenden na weken
uit de nachtmerrie tevoorschijn komen
zien zij vrachten lijken
door het pokdalig landschap rollen
midden onder het stralende zonlicht
en rest er nog altijd die ene vraag:
waarom?
*********************
sunset 08-04-2023
misschien
misschien ben ik
niet geworden die ik werkelijk ben
vertrouwde de geurende roos niet
die tegen mijn oor bloeide
of de wijn
gerijpt in mijn glas
misschien wantrouwde ik wel de lentes
met hun jaarlijkse beloftes
omdat er reeds te veel
niet nagekomen zijn
alhoewel mijn gedichten
van late zomers en kleurende herfsten
toch de lente prijzen
alsmede het zaad in de grond
dat op een dag
uitgroeit tot een sterke eik
*********************
sunset 09-04-2023
ook ons
onze liefkozing is
de taal van de stilte
die tederheid is
en mij zo dierbaar
in haar uitdrukken van ons
en in onze saamhorigheid
het aanraken en aangeraakt worden
waarin ik mezelf als essentieel ervaar
ook voor jou
want ook al zijn wij unieke wezens
wij bedoelen toch ons
mijn tederheid wordt getemd
door jouw liefkozingen
tot we uit de tijd waaien
in onze heilige uren
wij ons leven verlengen
wanneer we ons lieven
en toch steeds onszelf vinden
telkens en telkens weer
*********************
sunset 09-04-2023
zijdezacht
liefde legt zich oogverblindend
als een muur van wolken
beschermend rond ons huis
het woord parelt zijdezacht
alsof het de sleutel is
tot de kern van ons beiden
jaren bloeien
wanneer ik lavendel
uit je ogen pluk
*********************
sunset 10-04-2023
eeuwige tijdeloosheid
in stormachtige tijden
klopt mijn hart sneller
door grenzeloze angst
tot jij, alleen al met je blik
mijn innerlijk tot rust brengt
mijn huid ontwaakt
door jouw tederheid
en, nooit ver weg,
mijn levenswil
in oorspronkelijke oervorm
liefdevol verankeren wij ons
in eeuwige tijdeloosheid
*********************
sunset 11-04-2023
het is
het is, alsof we voor elkaar
de poort naar het verborgene
door ons lachen open stoten
het is, alsof je huid het lied draagt
dat ik al aan het neuriën was
voordat ik je kende
het is, alsof je blik wegzinkt
in elke vezel van mijn lijf
gevuld met verrukking
*********************
sunset 11-04-2023
het is (2)
het is, alsof alles makkelijker is:
vleugels die mij dragen
het waarderend jij
het is, alsof we bij elkaar
onder de huid kruipen bij elke kus
in een grenzeloos vertrouwen
het is, als een wedergeboorte
wanneer jij jezelf aan me geeft
wijd als de zee bent voor mij
*********************
sunset 12-04-2023
de tijd van de laatste dagen
een windecho slentert de laatste uren in
de zon heeft de mens uitgeschakeld
en wacht tot ook jij in slaap valt
wolken hebben al snel overwonnen
zweven door een troosteloze hemel
waar ik zal wonen na dit leven
geesten dwalen door verwarde zielen
ik ben gelukkig nog niet zoals zij
ook al groeien tulpen uit mijn knoken
een dode hand is vastgebonden aan een verkeerd hart
en leugens groeien als onkruid in mijn maag
- het leven dat jullie beloofden bleek uiteindelijk fictie
*********************
sunset 13-04-2023
gewoon versteld staan
iemand zachtjes aanraken
de jij van zijn buitenste huid
tot in diep verborgen lagen
teder voelend verleiden
en wil het vertrouwde me verlammen
omdat ik me te eigen voel
hul ik mij in aangenaam vergeten
van wat we behoedzaam leerden
en gewoon versteld staan
door het constant veranderen van ons bestaan
waar elk moment ons toe fluistert
ja te zeggen tegen het leven
*********************
sunset 13-04-2023
altijd weer
in de vijver
van het ongebruikte
duiken
in het tedere
want jij bent
eeuwig
voor mij spiegel
en ik voor jou
*********************
sunset 14-04-2023
van winter naar lente
winter is de tijd
waarin elk wezen, verstillend
zich naar binnen keert
waar schijn
in een ongerepte sneeuwvlakte
het oog zelden verblindt
adem bevriest bij elke stap
en sommige druppels
zijn tijdelijk als steen zo hard
toch schijnt de zon
ongebruikelijk helder
in simpele vreugd’
want ook de nachten
onthullen hun zijn
begeleidend, fluisterend, verdwijnend
als waren zij nooit geweest
*********************
sunset 14-04-2023
plassen springend, modder badend
- zelfs de bril krijgt er van langs -
giechelen kinderen door de straten
in hun bonte rubberlaarsjes
alles voelt zich aan als leven
lachen zelfs de hoge bomen
en het mos bemost de kanten
ook het gras en zelfs de stenen
*********************
sunset 14-04-2023