in de zee van mijn lichaam

als een leugen, niet gevolgd door een schaduw
waarvan stappen niet gepaard gaan met ziekte,
zegt ze, appels hebben geen vorm, tenzij in mijn woorden
mijn vloek is het dat niemand anders de betekenis begrijpt

wanneer ik op haar borst naar mijn hand zoek
verbergt ze tussen twee liedjes Gods gezicht
verwart ze het kind van mijn hart

ik pak mijn eigen schaduw bij de handen
leg de viool weer op mijn buik;
heb een papieren boot die ik in de rivier van die tijd schuif
gooi mijn gedicht tussen haar borsten

details zeg ik, zijn niet klein noch onbelangrijk:
neem nu de kleur van je handen|
of de rondingen van je billen

hun schuld is het dat vogels zich op mijn lippen nestelen,
zegt ze, en alsof geen schaduw hen volgt
verwijder ik de knopen van mijn jurk
en laat je in de zee van mijn lichaam leven
*********************
sunset 01-07-2024


daarna zien we wel verder

stel dat ik deze zomer mis
zijn oogverblindende licht niet zie
noch zon over mijn lichaam voel

frisse en rotte geuren niet ruik
zoet, zuur en pittig niet proef
en ook niet meer tot diep in de nacht
naar het tjirpen van krekels luister

geen vrienden meer ontmoet
noch andere levens in de mijne toelaat
of nooit meer drijf in warme zeeën …

maar nu ik deze zomer niets zal missen
mijn liefde onthoud en ook al mijn dromen
leef ik toe naar de komende kerst
en ook naar het nieuwe jaar

daarna zien we wel verder
*********************
sunset 02-07-2024


nog steeds

als een dierbare herinnering
de diep vergeten
brandende, scherpe kern

van een noot
de verborgen winterbelofte
die kleuren en geuren bewaart
eentonige, smalle vormen
in donker en stille
verzonken gevoelige wortels

van ver weg
komende van achter nachten
dringt het in dagen
nog steeds tot mij door:
het zingend geluid van bloed
en het kloppen van mijn hart
*********************
sunset 02-07-2024


ik kus je, eindeloos

donker sijpelt door een gat in de lucht
trekt vanaf de zijkant in mijn mouwen
woorden slikken vermoeidheid in

in een lauwe zomernacht schuilen we
als liefdespaar ‘s nachts achter muren
door bomen fluistert een zachte wind

langzame koplampen, stille lichaamsloze stappen
- tussen zinnen van ons eeuwig verhaal
leg ik mijn hand in je warme schoot

en kus je, eindeloos
*********************
sunset 03-07-2024


scherven water

zwartblauwe zwaluwen op een hek
onbeweegbaar het oog
en kleine handen, angstloos
verlicht door de zonsondergang
aan het Lago Maggiore

als een storm
een zwerm voorbijvliegende vogels
zacht weerkaatst de stil geworden stilte
scherven water
op een donker wordend vlak
*********************
sunset 04-07-2024



vragen behoeven geen antwoorden meer

regen schept zijn eigen zee
en de zee zijn golven,
gezwollen met koppen wit schuim
en hoger nog, heldere tinten

hoe tijd alles met elkaar vermengt:
stemmen fluisteren nog uit gisteren
de reeds dode gesprekken

waar de wind ook naartoe gaat
of hij nu zacht ruist, lauw iets optilt,
alles grauw tot asgrijs demp,|
is het als een handbeweging

na een lange slopende ziekte
wanneer alles gelijktijdig eindigt
windvlagen zich draaien
vragen geen antwoord meer behoeven
*********************
sunset 04-07-2024


misschien

ingangen, diepzwart licht,
signalen van een stad
opaliserend, gezichten,
luide oneindigheid

wanneer alles wegvalt, misschien
dat het een laatste keer huivert
zonder enige uitgangen
noch diepzwart licht

ogenopaal, gezichten
wanneer alles naar een oneindigheid wegvalt
dan, misschien, toch oog in oog …
*********************
sunset 05-07-2024


buiten liefde, niets

vluchtig opgeslagen op ons dakterras
waar de avond nog niet uit mijn oog wil
hoe fijn daar te kunnen zeggen, mooi
en zien hoe de hemel zich kromt
de liefde alleen maar toeneemt
om na alle moeilijkheden, dwalingen
in een verlangend hart te kloppen
als een messteek in een borst:

vreugde!

om leven dat niet werkelijk verandert
en mijn mond terstond laat zingen
- vertrouwelijk steek ik mijn hand op -
want zolang ik nog adem
verdriet mij nog beweegt
en ik geluk nog kan voelen
wil ik, wat de aura laat gloeien
met onvermoeide tong prijzen

onbaatzuchtige genade, jij
waar de nacht haar donker doek gooit
over telkens weer maagdelijk vlees
het omdraait naar elkaar toe
en ook al heeft alles een eindige kant
stroomt rijkelijk in het donker warme liefde
aan deze en andere kant van ons voorhoofd;

niets, behalve slechts de liefde
die ons vasthoudt, telkens weer
*********************
sunset 06-07-2024


ook en nog steeds liefde

daken worden blauw
de nacht stopt zichzelf
onder een velours laken
antwoorden op vragen
zijn gemorst in donkere inkt

ik rust met mijn hoofd
op een steen van het land
bomen groeien
wazig en onbetrouwbaar
met groen blijvende bladeren

weldra ontwaak ik
glinsteren mijn ogen
in schemer van de keuken
roept een koude tong
vanop afstand je liefde
vanuit de kamer

maar tot dan slaap ik
genees mijn wonden
met de haperende adem
van zwoegende longen
te ver gegaan in het duister

ik draai mij om en om
wijl ik mag liggen
op de open palmen
van je warme handen
*********************
sunset 07-07-2024


telkens opnieuw

ik organiseer zelf mijn geheimen
wil soms in een ander land wonen
knoflook afpellen en koffie koken
in de keuken van iemand anders
naar een klooster lopen
om daar een kaars aan te steken

op ons dakterras praten
bloemen met stille tongen
splitst mijn gezicht zich
in waterplassen als in een spiegel
dat mij rond en verdrietig
omsluit met gouden gezang

wanneer ik ‘s nachts
mijn lichaam verlaat
mijn lijf door de koude
en wind wordt gewiegd
word ik in de ochtend
als boom uit jonge loot

telkens opnieuw geboren
*********************
sunset 08-07-2024


een armvol rozen

wanneer een roos
je lichaam leent
kan zij ook zomaar
een nachtegaal worden

kijk, de schaduw van de vogel
is al een bloemblad
zijn vlucht wordt de wortel,
en zijn lied de geur

maar als je denkt
dat de cirkel gesloten is
dan is er een armvol rozen
als een zwerm vogels

die opvliegt
en zich in diepe lucht
in de slapende verliest
*********************
sunset 08-07-2024


een sprookje? of toch niet

ik ben als een vreemde vroeg ontwaakt
een vrouw, kleiner dan een paard
reikt me een appel, zegt in het Engels:
- apple, she said -
wil je niet bijten

van wie zijn de rode schoenen|
de rode schoenen aan zijn zure kant
die bloederig de appel afklimmen?

ach, ik moet sterven
en heb nog niet eens ontbeten
*********************
sunset 09-07-2024


de wereld anno nu

ogen zien bomen stromen
dode vogels in handen van lachende kinderen
een boswachter snijdt boomschors
het is een goede dag

ogen zien giftige rook
uit schoorstenen druppelen
vermorzelde lijven op slagvelden
het asfalt brandt

bossen kreunen onder al het gif
slagvelden dampen
zwarte mist hangt over de hele wereld
zien radioactieve wolken boven steden

wachtend kijken ogen naar de horizon
waar de zon brandt
stinkende lijven onder het puin liggen
zwarte afgebrande bossen stomen
*********************
sunset 10-07-2024


jaren achterna jagen

naar broedplaatsen van reigers
het begin in het riet
waar we elkaar vergeten en vinden
in aanrakingen
wanneer tijd zinloos is

onthoud het zoete water
als we naar huis terugkeren
op zoek naar voedsel
dennenzaden van de grond rapen
leven in nesten in toppen van bomen

jaren achterna jagen
*********************
sunset 10-07-2024


stille stilte

hoor je het?
voel je het?

wees stil
en voel de stilte

zuig het zoemen van de aarde op
het lopen van minuten
het knarsen van tijd

stille stilte
*********************
sunset 11-07-2024


stil is het

op een stengel vol doornen
zweeft een druppel bloed langs het hart
kleeft een gedachtekus aan herinneringen
en breekt de illusie uit duizend spiegels
schuimend als een waterval

stil is het op deze plaats
als een geschenk voor onschuldigen
een heiligdom in het pratende bos

een vis verdwijnt
een mens verdrinkt
in een zuchtje wind
verkruimelt het paradijs
*********************
sunset 11-07-2024


vallen van de avond

ramen beginnen op te lichten
in de huizen aan de overkant
wijl mijn woonkamer zich
langzaam vult met schemer
die geleidelijk blijft liggen
in de schaduw van meubels
donkerder dan de duisternis
*********************
sunset 12-07-2024


nachtvlinder

door het raam
stroomt de zon
over de slaap
van een nachtvlinder
aan de muur

donkergrijze vleugels
als een lange
strakgeknoopte jas
verbergen het geheim
van een lichaam
*********************
sunset 12-07-2024


straks bloeit de nacht

mist overvalt de velden als in een vlucht
en sluipt rond spitse bomen
de ochtend, opgegeten door de dauw,
likt aan vele verkeersborden

je bent wakker en luistert
naar het geluid in bladeren van de bomen
elektriciteitsmasten zijn zwaar beladen
door kraaien, een zwarte vracht
met kwetterend geluid in vochtige lucht

je ligt uitgestrekt met open mond
laat je adem tanden strelen
nu ook de hemel rein gewassen is
en ook al ben je moe en wilt niet meer
blijven bomen zacht vertellen

en straks bloeit weer de nacht
*********************
sunset 13-07-2024


herfstelijke zomer

ik blijf wakker tot bladeren naar beneden vallen
ga een windjack aantrekken en de kraag omhoog slaan
handen met een crème insmeren
en alleen naar buiten gaan wanneer de regen
weelderig en knuffelig is als een jonge geisha

slakken zonder behuizing strekken hun voelsprieten uit
regenwormen meten de lengte van hun lichaam
ik ga pas slapen als de zon donker wordt
en vogels in boomtoppen samen hokken
met opgestoken veren en gedachten over het zuiden

ik loop door boulevards die zo lang zijn als de nachtwacht
stekende pijnen in mijn botten vind ik niet erg
want ik weet dat de nabijheid van aarde en hemel
bliksem met vuurwerk beloont

ik ontwaak pas weer als bladeren naar beneden vallen
en het berkenbos leeg blijft als een woestijn
ik mijn paraplu dichtklap en er een wandelstok van maak;
laat herfstdruppels me nu maar bekronen
*********************
sunset 14-07-2024


eerste zomerdag

alles is onderweg van toen tot nu
een lichtgevende tijd streelt de lippen
en ademhalen verzamelt zich in een ketting
van schaduwen die de deur dicht doen

in de kamer hoor ik je hartslag
zie het donkere van je haar
in het geel van een laatste zonnestraal,
het is de eerste dag van de zomer|

stilte vervult ons voorhoofd
alles is hier uniek en, niet verloren,
schittert hetgeen ver en weg is
om terug te keren naar zijn naam
*********************
sunset 15-07-2024


onvoltooide dagen

soms verwijl ik
aan de rand van de nacht
sterf ik niet, blijf in één adem
voor een langere tijd
in een dag
die nooit helemaal af is

ik stoot de deur wijd open
door een schreeuw
raakt mijn hand gewond
van een nauwkeurigheid
die dicht bij zoetheid ligt

zo passeer ik het eerste bloed
zonder momenten te herkennen
die alles kunnen begrijpen
en zoek boodschappen
van je lichaam

roep hen op als getuigen
*********************
sunset 15-07-2024


genieten

als een zomerwolk buig ik mijn hand
laat mijn voorhoofd naar beneden
op een dunne draad zonder te praten.

ik ga naar oost en west om te bewegen
laat muren in elkaar glijden
adem uit en de stad ligt op de vensterbank

het licht is nu anders geworden, verder weg
en niet aangetast door een wirwar van daken;
als ik sneller wandel, ga ik beslist achteruit

de zon ging net op in de horizon
en ik open de deuren naar het dakterras
trek de lamellen helemaal open

de dag wandelt traag over mijn tong
*********************
sunset 16-07-2024


het is niet het mooie
van het leven
dat mij laat schrijven

het is juist de vergankelijkheid ervan
die ik tracht te vangen
door de geest van mijn woorden
*********************
sunset 16-07-2024


dit is geen gedicht

dit is geen gedicht!
als het een gedicht zou zijn
zou het duidelijk moeten worden
ik heb gewacht
maar het wordt en wordt niet duidelijk
en dat is alles wat ik kan

het is geen gedicht!
in een gedicht
zoekt de lezer
naar het onderdrempelige
de bijbedoelingen, symbolen;
die zijn er hier niet,
het is geen gedicht

het is een hark
met tanden van vuur
die de heide tot houtskool harken
knagen aan de bijenkorfvoeten
de honingraten smelten
[honing blust geen vuur
honing vangt het vuur
en het is dat bijen steken
in een gloeiende lucht
waar ze omkomen
in zwevende as]

plots komt er van ver
een verkenner terug
danst het nieuws voor de anderen
dat hij ergens
ongekende bloemen heeft gevonden
- ik weet niet
hoe ik voor hem moet dansen
wat ik hem antwoorden kan
als hij vraagt
waarom het is wat het is
*********************
sunset 17-07-2024


zomers zonnig

van ver klinkt gezoem als echo van de avond
de dag strekt zijn vermoeide ledematen uit
stuurt in de eerste koele adem, een stilte
en laat het podium over aan de nacht

nu is het tijd om uren te benutten
planten verzamelen dauw, de mensen dromen
zij hangen aan plassen aan de rand van ’t bos
cicaden kleden weiden als met schuim

nachtschades kruipen traag terug in hoeken
vleermuizen hangen al te slapen onder daken
vogelzang klinkt luid uit dichte hagen
weldra is het weer zomers zonnig
*********************
sunset 18-07-2024


wij zijn onderweg

wij zijn nog altijd onderweg
kussen ons
ik in jouw arm
met wijd opengesperde ogen
kijken wij ver vooruit
vergeten alles wat ons belast
voelen ons jong en onbezwaard

onze weg loopt verder
en wij zweren liefde
onder hemel en lantarens
blijven de lichten, de straten
waait er alleen
een lichte zomerwind

wij zijn onderweg
*********************
sunset 19-07-2024


[voor Hilde]

en toch alles

en altijd weer een liefdeslied
vanaf de rand van elk moment
[of het een sterven is,
een overstroming
een honger of gewoon
de aanhouder wint]

we leerden anders
hadden andere beloftes
in vorige levens
zeilden verlangens
doorheen eerdere tijden

wat blijft
is een liefdeslied
een klein, volhardend liedje,
bijna niets

en toch alles
*********************
sunset 20-07-2024, Fürstenwalde (D)


kijken naar horizonten

dit is een rustgevend gebied
rode huizen volgen na rode huizen
wijl ik plannen maak, luiden klokken
trek ik mijn broek uit, deels gescheurd,
en leg lippen op je hart

er vinden ontmoetingen plaats
en ik kijk naar horizonten
mijn voeten bewegen over kiezel
aan de rand van de straat
boven mij trekt alles door de hemel
*********************
sunset 21-07-2024, Fürstenwalde (D)


dicht bij je hartslag

niet zo luid
de honden slapen
cicaden ademen gelijkmatig

leg je huid op mijn lijf
en vermoei ons

honden dromen
met trillende dijen
cicaden neigen
langzaam naar stilte

honden zuchten
in hun dromen

het kloppen in mijn aderen
vervangt mij de cicaden graag
wanneer ik dicht bij je hartslag ben
*********************
sunset 22-07-2024, Fürstenwalde (D)


stilleven van liefde

verander de positie van fruit en voorwerpen niet
noch het stoffige van de schaduwrijke muur
tijd zal haar werk wel doen

wat vroeger een teken van nalatigheid was
Is nu onderdeel van het geheel
wat maakt het uit dat het hout kraakt
het tafeltje, de doeken, de bloemenvaas:
in de schemering is alles in orde

zorg ervoor dat de appels niet rotten
de geur zich vermengt met de drukte;
alles ruikt naar jou

hou van me
en let op dat dát niet breekt
want het is kwetsbaar
het stilleven van liefde
*********************
sunset 23-07-2024, Oberzent (D)


leven

ik leefde ook toen ik een hart van steen had
dat zich met de tijd herstelde
door alle passie die het overweldigde
onzichtbaar voor andermans ogen

het was niet de macht van vrouwen
maar die van het verstand en die van het hart
die mij in één adem kennis en liefde teruggaven
verbonden met het bloed dat mij voedt

nu leef ik met mijn hart geworteld in het zijn
in schaduwen van valleien, aan de rand van wouden
dicht de buurt van wateren
waar het wacht op wie weet wat:

een vlindervleugelfladderen, een stralende zonsondergang
wakker worden in een bed van viooltjes …
naast jou
*********************
sunset 24-07-2024, Oberzent (D)


zoveel dromen, nog

een tijdje voordat de dag begint
sta ik op met een oude kalmte
om naar mezelf in de spiegel te kijken
en me opnieuw samen te stellen
naar het beeld van wie ze geloven dat ik ben
omdat ze niet weten dat ik alleen besta
in wat ik schrijf

wat ik schrijf
vult notitieboekjes van steden
die me toevallig verwelkomen;
vreemd ver van mij verwijderd
ben ik een vreemdeling die leeft
door te nippen aan de wijn van inkt
van wat ik schrijf

een uitwisseling
met het lettertype
van zoveel dromen
*********************
sunset 24-07-2024, Oberzent(D)


liefde, de liefde

gebaren, enkel gebaren
die kleine tederheden
in je armen leggen
de nacht trotseren
kaarsen aansteken

en stilte, de stilte,
die muziek is
waarin we ons verliezen
zelfs je voel kan zoveel stilte
in deze wereld niet bevatten

wanneer het nacht wordt
en wij, in hevige weemoed
of in een diep herinneren,
niet meer samen leven
zal enkel dit ons redden:

liefde, de liefde
die harten nimmer verlaat
*********************
sunset 25-07-2024, Oberzent


meer dan wat er bestaat

teder verlangen dat je verguldt
blijft op je huid als het donker wordt
weeft leven en woont in verzen

liefde die we hebben, die ons heeft
roept ons en wordt woorden in het heden
verlichten je lichaam dat ik teder beroer

waar het gezang van een lijf brandt
dat jij geeft en mij neemt
is sterven meer dan een simpel verraad

liefde kan een hart nooit bedriegen
bevat meer dan wat er bestaat
*********************
sunset 26-07-2024


’s nachts

waarheen, zo niet in je hart
waar de macht van het moment
heel intens houdt van je lippen
jij naar mij kijkt tussen tijdklippen
en de hele wereld laat verbleken
als ik je boezem ademloos knevel
je smeed in rijm en vers, je vernevel
en nimmer ophoud met stamelen

maar ‘s nachts,
‘s nachts haalt de wereld adem
*********************
sunset 27-07-2024


en jij?

voor geen goud
je shirt
als liefdesverbrander
- meisjes …

stranden zijn al lang
in hete zomers
leeggemaakt
de hemel is een zee

slaapt zonder kust
belooft passage
als stappen stil worden
geen schaduw meer valt

hier ben ik
stap uit een droom
- en jij?
*********************
sunset 27-07-2024


je glimlacht met je ogen

we zitten in de tuin
van het huis uit mijn jeugd
onder de kersenboom
die ikzelf nog plantte

je draagt een zachtgele jurk
en je schoot ligt vol fruit
- raap de pitten op, zeg ik
als je ze plet
kun je er zwart van branden

maar je spuugt ze uit
glimlacht met je ogen
naar het einde van zomer
*********************
sunset 28-07-2024


met jou, mijn lief

ik wandel naar een berg
waar wij elkaar herkennen
ook al moet ik nog dromen

zal hij al groen zijn
branden in een zomerhitte
of ligt zijn top nog in sneeuw

wanneer ik wandel met jou;
mijn lief
*********************
sunset 28-07-2024


en van de grond, ook

staand op het korenveld
dat naar voren helt
tot de waters van de vennen
tast ik de gezichten op de aren af
die in het koren zich openen
laat mijn handen hun braille aanraken

vanavond laaien vuren op
die het kaf van het graan verbranden
wachten schapen bij een drinkbak
zij kennen de aard van haver
de nederigheid van het graan
zelfs de poëzie van graan

en van de grond, ook
*********************
sunset 29-07-2024



uiteindelijk

[onthoudt, deze wereld wordt ‘s ochtends al ontsloten door woede
het overloopt je koud
ons huis de aarde vervloekt ons niet
maar overspoeld ons met bijna alle voorzieningen om te leven]

niets meer in petto, zullen wij van anderen afhankelijk zijn: uiteindelijk en zal alleen de gemeenschappelijke band
van onze aarzelende handen in elkaars handen blijven

kijk, we zouden elke dag kunnen verstikken
te neer geslagen liggen |
onder pijnlijke, verdrietige nood

door simpelweg vanaf de kant toe te blijven kijken
*********************
sunset 29-07-2024


kaarsen lichten op

net als de ontlading
tussen storm en mast
spanning in vuur opslokt,
zo prijst mijn mond
de lijnen van je lichaam
en kijkt naar de overgang
tussen onze huid
als een verbinding
van onze corpora santos,
bezegeld door een kus

zoals waterstof en waterstof
de hand van de zuurstof grijpt
en met die bereidheid
een zachte machinerie
van wolken vormt,
de bliksem van zomerregen,
zo moeten ook wij iets subliems doen
in deze onopvallende wereld:
kaarsen zijn aangestoken\
lichten op zoals speren

op nachtelijke muren
*********************
sunset 30-07-2024



de horizon ontwaakt

nu ontwaakt de horizon
ik hoor al zijn licht
die zich op alles legt

je huid smaakt naar gember
wordt een vuist
in de afdaling naar jou

een mantel
die mij geleidelijk mist
*********************
sunset 31-07-2024


een hemels gezang

ik hou nog steeds
van die onzichtbare hand
die elke ochtend
een merel uit takken plukt
en daarna nog een, en nog een, en nog een

en van jou
die altijd de deur naar de badkamer open laat
als jij doucht
en het voor mij gemakkelijk is
om tegen het schuifglas te hangen

op de grond liggen onze kleren
met daarna de heiligverklaring
van ons wederzijds genot
en het hemels gezang
uit tig-duizend keeltjes
*********************
sunset 31-07-2024