ooit waren er vrolijke stemmen
leeg zijn nu de straten en vliegbanen in de lucht
gevuld met sporen van vogels en insecten
die uit hun graven naar beneden kijken
naar uitgestorven steden
zacht waait er een zuchtje wind van vleugels
legt zich over het laatste schemer van de dag
ooit waren er vrolijke blije stemmen
die zongen en lachten met het licht
*********************
sunset 01-11-2023
Allerheiligen
ik wandel achter gedichten
op zoek naar nieuwe weidegronden
[ik ken niets anders, geen ander, beter
leven dan het lyrische]
gras op de lippen
wil ik mezelf verspillen aan mijn wereld
haar uit haar kleren pellen
totdat ze naakt voor me staat
aan haar wil ik me laven
wentelen in haar lust
wil haar donkere diepten ingaan
tot aan steen
wil ik vergaan tot as
en eeuwig zwerven,
tussen ruisende bomen
*********************
sunset 01-11-2023
terugblikkend naar gisteren
met vlinders gestrooid in ogen
dwalen mijn blikken ver terug
naar stemmen in een woning
stil en soms ook luidruchtig
zit ik in korte broek
buiten in het mulle zand
ben een indiaan
mijn vijanden liggen
achter struiken op de loer
moeder roept om te eten
maar ik begraaf wenend
een dode duif in een doos
boven heide en gras
zweven vliegtuigen
zij begeleiden haar
op weg naar de hemel
*********************
sunset 02-11-2023
Allerzielen
verdwalen in pogingen om een pad te vinden
wijl ooievaars cirkelen in de hemel
en ik mij leg in de schaduw van bomen
mij een weg zoek uit dit mistgebied
mengen stemmen zich met woorden
roepen je naam, het onuitgesprokene uitsprekend
blijf ik voortdurend op zoek naar het verlorene
en spiegel de as op mijn hoofd in het water
ik zing zacht wiegeliederen voor jou
ook al weet ik niet waar je slaapt
weef tranen doorheen mijn leven
hopende ons ooit weer te kunnen omarmen
*********************
sunset 02-11-2023
bang voor het onvermijdelijke
de laatste heide is verbloeid
eenzaamheid kleedt nu de lege velden
spinnenwebben vangen ochtenddauw in zilver
wilde ganzen trekken door de lucht
met sporen zo stil dat je hen hoort zuchten
de natuur laat haar hartslag verstillen
tijd die komen moet is veel te vroeg
wordt veel te snel nu meegenomen
door tijd die gaat waarin wij hand in hand
wandelen in sereniteit die onze liefde betaamt
toch bang zijn voor het onvermijdelijke
- de laatste heide is verbloeid
*********************
sunset 03-11-2023
gelukkig nooit alleen
ik blijf je verlangen
om stilte te delen
dichtbij mij telt enkel
jouw huid op mijn huid
luisteren wij beiden
alleen naar het zingen
van stormende wind
zijn wij ons genoeg
voor nog een heel leven
ademen wij zomer
waarin ik mag leunen
op jou en met liefde
ben ik nooit alleen
*********************
sunset 03-11-2023
een stukje hemel
ik haal nu in
wat ik al jaren miste
omdat elke uur
van waarde is
echt telt
geniet van tijd
die van de liefde
blijft
neem alles op
van wat mijn leven
schrijft
adem geluk
mijn ziel is rustig
een stukje hemel
heb ik mij hier en nu
reeds uitgeleend
*********************
sunset 04-11-2023
het wij
is een verbindingsdeur
tussen het ik
en het jij
de school van het leven
geeft ons dagelijks
hetzelfde huiswerk:
maak van elke dag het beste
*********************
sunset 04-11-2023
gisteren nog
in het afscheid van zomer
ligt de echo van voorbije dagen
als never over her land
in parken spelen kinderen
hun vrolijk roepen en lachen
nog gisteren was ik
één van hen, overtuigd
dat leven eindeloos is
*********************
sunset 05-11-2023
tijd van het stille sterven
er gaat een zuchten door het bos
in deze tijd van het stille sterven
verliest de zonnewijzer scherven
stil nu de zomermelodie
enkel wat zachte akkoorden
zoemen een laatste toon in ons
de wind spreekt harde woorden
*********************
sunset 05-11-2023
en de nacht aarzelt
bomen vergeten hun verleden
ze doen make-up op en dansen
in wilde witte pakjes
stemmen van kinderen en vogels
versplinteren in de lucht
sluiswachters wachten op het sluiten
niemand ziet hen, de man, de vrouw
zoals zij over kronkelende paden wandelen
omdat ze woordeloos heengaan
hun handen verdonkeren in schemer van tijd
maar uit hun vingertoppen
bloeien hele werelden op
en de nacht aarzelt om te vallen
*********************
sunset 06-11-2023
in liefde van nu
gisteren, het uur van de waarheid
geschreeuwd en ik, naakt geboren
uit de zee, in zweet en tranen,
de dagen van de dieren geteld
huppelen de kraaien in het blauw
en zoenen en zoenen wij ons eindeloos
gisteren, in tijden van het groen
en zilveren vissen in stromend water
zoenen en zoenen wij ons, eindeloos
wil ik je alles geven , nog in dit leven,
en al zou ik dood moeten zijn, blijf ik echo
van jouw liefde en hou ik van jou
tot in het diepste van ons zijn
zoenen en zoenen wij ons, gisteren
en alle andere keren
in liefde van nu
*********************
sunset 06-11-2023
de dichter, ik
ogen weerspiegelen nog de woorden
die ik al vroeg doorlopen heb
nu voelt verstild de wereld kouder
is ’t maanlicht ’s nachts al geel besneeuwd
breek ik wat bloemen van de twijgen
werp hen stil lachend in een wind
laat schepen dromen aan de einder
van landen die als mooie meisjes zijn
soms drink ik nog uit alle bronnen
al ligt er afscheid reeds in mijn geschrijf
verzinken traag de laatste bloemen
in eindeloze verre bossen
legt schemer zich over mijn verzen
*********************
sunset 07-11-2023
liefde en leven
jaren als gesloten bloemen
verliezen hun eigen spoor
in de volgende ouderdom
is rijkdom ondoorgrondelijk
van niet-bewandelde paden
die weer niet aankomen
verlost geen speurtocht
wijsheid uit zijn oude cocon
al blijft nog steeds stilte
net zoals de glans
van nog na te komen beloftes
die al overvloedig
liefde en leven stromen
in hun eigen maat
*********************
sunset 08-11-2023
getelde dagen [uit: gisteren]
voetstappen van een schaduw
op de drempel voor de deur
de boerderij:
lege ramen staren
wie wil, gaat binnen
woekerende gouden regen
papaver bloeit tegen het grijs
van eerdere witte muren
stemmen zijn verdwenen
tussen distels, grassen
en meters hoge brandnetels
word ik geparfumeerd
door wilde rozenstruiken
onder een veelheid van bloemen
tijd heeft niet stilgestaan
en enkel de regen van de middag
weet van alle geweende tranen
*********************
sunset 09-11-2023
gewoon beginnen
[bergen roepen naar mij
de sneeuw, het eindeloze
het laatste
het geheel
wanneer alles
aan mijn voeten ligt]
handen geborgen
in elkaar
als bondgenootschap
in liefde en leven
zelfs huidige omstandigheden
kan hen niet breken
het kan zijn
dat men ooit vraagt
naar mensen zoals wij
die al iets wisten
waar velen niet keken
niets wilden weten
gaat de aarde
naar de verdommenis
en dat het gebeurt
als er niets aan gedaan wordt
is een zeker gegeven
dus laten we gewoon beginnen
hopen dat het genoeg zal zijn
voor meer dan alleen maar nu
*********************
sunset 09-11-2023
Israël, hun bloed kome over jullie kinderen
brandend zout
versombert rode rook
mijn ogen in je druppels
is het oor een kind
dat schreeuwt en schreeuwt
ik kan het bijna horen
tussen het gedonder door
ruikt adem naar ammoniak
en zijn hoofd een rots
een enorme paddenstoel
zo stijgt het in de lucht
vliegt op een tapijt
uit scherven en puin
en ik houd je hand
net zoals een liefhebbende vader
bij het slaan van vleugels
van zwermen bommenwerpers
waardoor alle leven
eenvoudig verdwijnt
als waren zij nooit mens
*********************
sunset 10-11-2023
misschien
in een verte
vervagen gedachten
gedragen door
wat gisteren was
in een leegte
verbleken woorden
spoelen weg
uit dat wat is
in een diepte
wortelt hoop
in dat wat
heden er nog rest
in een stilte
groeit de heling
misschien dat zwijgen
het beste is
*********************
sunset 10-11-2023
en als ik droom
soms reis ik door
mij onbekende oorden
maar meestal slechts
door dieptes van mijn ziel
ik wissel mij
bekende wegen
maar al te dikwijls
enkel vooroordelen
en als ik droom
van vreemde oevers
legt zich een wind
fluisterend in ’t gras
hoor ik heel zacht
nog vlinders vliegen
en weet ik dat
wij altijd samen zijn
*********************
sunset 11-11-2023
droefheid verstop ik
herinneringen aan wiegend gras
velden vol rode klaprozen
door een wind gestreeld
hunkering naar kinderdagen
blauwgrijs schemert de ochtend
vertrouwen in mijn basaltnachten
droefheid verstop ik in het donkere
van de westelijke hemel
*********************
sunset 11-11-2023
en in die tijd
tussen winters heb ik mij gesetteld
zie zilveren manen wankelen
herken blind het onbetrouwbare
waar huivering op mijn ziel valt
bescherm mezelf met een laatste gloed
om warmte te behouden voor zonnige tijden
voel me verloren in het rijk van vergeten
en kan het land van het heden niet bereiken
omdat het te pijnlijk is om na te denken
maar op een dag draait de wind
keert het volle leven met kracht terug
ontbrandt er een nieuw vuur
en een grote blauwe hemel vertelt me
welke zin het gisteren heeft
waarin het nooit goed wonen is
dus verlaat ik deze stilte
maak van de werkelijkheid mijn verhaal
zing met liefdevolle woorden verborgen liederen
en tot die tijd leef ik
*********************
sunset 12-11-2023
heb acht vingers
niet aan één hand
en mijn tong
telt achteruit
mijn grijze cellen
houden van zweren
letters kleurrijk
in mijn hoofd
cirkelen met vogels
en vleermuizen
geluiden vallen
als kermen
denk ik alleen maar
en meestal in verzen:
ik ben een boom
*********************
sunset 13-11-2023
lente
de grond smijt jong gras
bloemen schreeuwen naar de zon
bermen worden afgereden
warmte geurt dieren uit holen
en kevers hebben plezier:
zij vliegen in neus en oren
ik hoor bladjes groeien
wil mij overleveren aan het leven
en vraag wat ik daarvoor moet doen
in de weinige tijd die mij nog is gegeven
*********************
sunset 13-11-2023
zoals uiteindelijk een ieder
het riviertje droeg in het water gestrooide
lover van bomen weg
- het deed me denken aan oude mensen
die ons verlaten zonder klagen
bladeren drijven en troebelen
draaien door winden en wervelingen
volgzaam, en zinken dan stil
- zoals een ieder
na een mooi en gevuld leven
uiteindelijk uitrusten wil
*********************
sunset 13-11-2023
de harde kleuren zijn dood
het palet van
gebundeld verlangen
werpt me in een zee
van bleke tijd
waar jij bent
je warme woorden
die mij ontrukken
aan wat aan mij trekt
sinds jij bent
zijn harde kleuren dood
al lopen wij trager nu
over asfalt en weiden
die zachtblauw en geel bloeien
en zien wij nog steeds het pad
achter het licht
waar gedichten wonen
echt en wild
*********************
sunset 14-11-2023
klinken oude woorden
in stenen, in muziek
hun verhalen
een diffuse nacht
en een toon
omhoog klimmend in mij
- of naar beneden -
uit de aarde of uit de hemel
wie zal zeggen
wat nog leeft in mij
de vlaktes, een zee
van altoos liefde
in uitgestelde tijd
*********************
sunset 14-11-2023
van harte, lief
je reis komt van ver
en lange minuten
geven me de hand;
jij vindt een land
vol bomen en zee
je zegt dat ik je
verte en nabijheid
laat voelen
al kenden wij altijd al
de mooiste tonen
van leven en liefde
*********************
sunset 14-11-2023
elke winter gaat voorbij
het gezang van de zwaluw is verstomd
al klinkt zijn melodie nog tot na de zomer
in een klein simpel verhaal
van twee mensen die vereend zijn
gek op elkaar
in een zwerm vissen terecht komen
en rusten aan de oever van een andere tijd
leid me tot achter het licht
en laat me leven zien
wanneer mijn gezicht vervaagt
ik niets meer hoor in de wind
dan stille melancholie
dichtbij en ver weg
elke winter gaat ooit weer voorbij
*********************
sunset 15-11-2023
niets verdwijnt echt
middels het kijken
het ruiken, horen en aanraken
komt het voelen
dat zich verinnerlijkt
herinnering wordt
en zich legt
in het moment
het nu
want er is niets
dat echt verdwijnt
*********************
sunset 15-11-2023
ik word boom
de poëzie van mijn teksten
ligt stil onder de wortels
voor mensen met herinneringen
- ik word boom
kleur bladeren in zachte tinten
en niet meer met woorden
speel het spel van komen en gaan
blijf daar
waar wortels zich diep
in zware grond ingraven
hunkerend naar zwarte aarde
strooi ik met kleurrijke bladeren
alleen die ik het leukst vind
houd ik bij mij, ook in de winter
ze zijn zo bijzondere
dat ik hen in mijn hart draag
- onder het lover werpt het leven
geen vragen meer op
over het stille tapijt
gaan jaren tot het einde
hangen antwoorden
aan kale takken
- morgen krijg ik
een maagdelijk blad
*********************
sunset 16-11-2023
tot niemand me meer ziet
de hand is niet van steen
het voorhoofd is warm
en zon beweegt het stof
schoonheid kwelt mijn ziel
ze neemt geen bloemen
gaat ook niet weg
vertrouwelijkheid, bescherming, liefde
alles is nu aards
haar lach en ook haar tranen
blijven als een roep
en ik blijf onbeweeglijk
sta simpelweg doodstil
tot niemand me meer ziet
*********************
sunset 17-11-2023