zacht vlinderen
in schemerend
ochtendlicht
lijken je zuchten
ademloos
hoe jij je hart
tegen mijn lippen drukt
aan de overzijde
van je dromen
vlinder jij zacht
onder mijn huid
*********************
sunset 01-08-2021
geschiedenis van de mensheid (in een notendop)
ik ben het niet
al heb ik gezien
hoe steden brandden
onder betegeling
diep achter stenen
leefden zij
mannen, kinderen, ik
waren zo luid
hoorden de vlaggen
in onvaste slaap
zag ik hun trommels
en steeds die stem
die schreeuwde
ik leef en ben stevig
verankerd in mezelf
wijl vlaggen branden
onder mijn huid
mijn ogen het puin
van ruïnes zien
blijven beelden mij bij
van bommen en knallen
die mij niet liggen
en ik hoor hun gezangen
en steeds maar die stem
die schreeuwt
ik ben het niet
aan wie mijn blik zich vastklampt
terwijl mensen branden
en ik onder mijn deken lig
veilig, ongrijpbaar
maar steeds met foto’s en beelden
diep in mij in
worden teerlingen geworpen
en blijf ik rusteloos
wordt mijn keel dichtgeknepen
door het onbegrijpelijke
het onzegbare
van die ene stem
die altijd nog schreeuwt
*********************
sunset 01-08-2021
het eiland Reichenau (in de Bodensee)
zoiets als fijne nevel
en hals over kop
in de stilte duiken
waar er geen
woorden meer zijn
de zon komt op
en zoent het blauw
onze blikken zweven
over het water
in de schemer
het verloop van getijden
*********************
sunset 01-08-2021
algemeen beschaafd
op open podia
vergeten zich naakte leugenaars
terwijl struikrovers
tranentrekkers zingen
en maagden doen moeite
feestelijk te dansen
hert publiek zit afstandelijk
bijval te applaudisseren
en verloochent
dwergen reuzen dieven heksen
in dit ABN
van een wirwar van klanken
enkel raven zoeken hun zusters
en prinsen vinden hun bruiden
*********************
sunset 02-08-2021
bord voor hun kop
ensceneer dagdromen
achter ongepoetste brillenglazen
ontspiegeld en breukzeker
verstop ravenzwarte
in vochtige witte was
en verwacht geen nieuwigheden
vloedgolven overspoelen de dorpen
waar stromen zich, onhoudbaar
nieuwe wegen zoeken
zelfs over te hoge bewustzijn-dorpels
in onbeschermd grensland
klinkt vergeefs geroep om hulp
miljonairs spelen ruimtevaarders
*********************
sunset 02-08-2021
tussen sterren beven
in heel de ruimte nachtgekleurde leegte
als schaduwspel met wisselende figuren
op een wit zwart gelakt podium [zeg jij]
en op het einde resten enkel lege muren
ik ben als druppels bloed op blanke huid
met slechts wat kleine wondjes op mijn rug
opengescheurd door stormen van emoties
- ik lief jou wijl wij tussen sterren beven
*********************
sunset 03-08-2021
tussen twee vingertopjes
zoek ik jou
voorzichtig strelend
aan het begin
en daarna,
licht
sunset 03-08-2021
jij antwoord blauw
libellen dansen
op mijn lippen
vormen zinnen
als bonte bloemen
vind als parelzoeker
mijn rust in jou
wijzers lopen rugwaarts
in lustmomenten
jij antwoordt blauw
schenkt mij de hemel
*********************
sunset 04-08-2021
ik baad in vroege zonnestralen
en drink het gulzig op
elke slok is een druppel
hemelsblauwe dag
ik proef de ontwakende dag
als een zoetrijpe vrucht
de ochtend ademt leeft in mij
en heel mijn zijn is licht
*********************
sunset 04-08-2021
in de nacht
een maan verzweet
zilverig wit
twijgjes op je huid
op blauw gekleurd water
deinen zwanen op het blauw
op oevers wuift riet
en in de nacht
ongekend windstil
het spiegelend vlak
*********************
sunset 04-08-2021
teder bedek ik je
liefdesgedichten schrijf ik jou
kaligrafie op papier van elpenbeen wit
woord na woord in blauwe inkt
en weet nooit
of jij mijn immer aanwezig verlagen wel leest
ook al schrijf ik al mijn delen van mijn zijn
in een nachtelijke regen
waarin jouw spiegelbeeld bruist
als een parallel universum
met een mond die droomt
van mijn lippen op je borst
en waarin jij je verbergt achter een glimlach
ik je teder bedek
zoals de vleugelslag van een kolibrie
die hunkert naar de hemel
*********************
sunset 05-08-2021
warmer en warmer
‘s ochtends adem jij
op mijn buik
onder het laken
dat ons beiden bedekt
wordt het warmer en warmer
wijl de geur van je lijf
mij bedwelmt
en ik mij volledig
aan jou over geef
*********************
sunset 06-08-2021
achter de donderlucht
donkere stormkopwolken
dreigen in zonneschijn
bedekken deels de regenboog
achter de donderlucht
een wind drukt ’t gras te neer
als zijn het zachte wimpers
in ongeschminkte gezichten
spiegelende waterplassen
schemeren vermoeid
kleuren sterven uit
in snelheid van het licht
stopt dra de tijd
in ’t duister draaien wijzers niet
*********************
sunset 07-08-2021
de nacht begint
verlaten lijkt de wereld in zijn grijs
legt zich de regen op de aarde en contouren
vervloeien als zand uit de herinneringsuren
stromen niet meer in spanne tijd
er staan wat mensen aan de kant
en ik ga door een tunnel waar jij mij volgt
in ’t diffuus maanlicht en verder naar het woud
waar in zijn diepte reeds de nacht begint
*********************
sunset 07-08-2021
met voor ons nog
daghelder plukken wij
druiven uit oud fotogeel
monteren nieuw beelden
in het golvend landschap
ontmantelen aarde van hun teer
geen vogelvlucht in ’t stof
van deze late zomer
waar wij reeds bibberen door een kilte
en achter onze rug valt reeds wat lover
de straten wandelen traag
met voor ons nog
een maandenlange leegte
*********************
sunset 08-08-2021
jij opent mijn ogen
kijkt er heel diep in
[eerst sliep ik nog]
en brengt mij tot zwijgen
wanneer jij mij
mondnabij bent
*********************
sunset 09-08-2021
intieme momenten
's nachts, in die intieme momenten
waarin wij zonder nadenken
in de oneindigheid springen
en met wijd opengesperde ogen
de maan tussen duim en wijsvinger houden
en daar, in ons nat bezweet bed
zacht over ons geliefd Italië praten
lijkt het wel of wij ontheemden zijn
die 's ochtends door golven
weer op het land gespoeld worden
*********************
sunset 09-08-2021
voor morgen, de zomer
bij sompige wortels van weiden
naast verwelkt lover van verleden jaar
en aanhoudende regen
wacht in de opstijgende nevel
een aquarel van bruin en grijs
tussen weelderig wuivend riet
is een streepje water
meer dan een zeldzame troost
zelfs meer dan alle vragen
die ik vergeet te stellen
de wind brengt berichten mee
van angst en smart, bedrog en last
ruist in het lover van bomen
niet slechts het trommelen van druppels
maar ook felle verre branden
en belooft ons voor morgen de zomer
*********************
sunset 09-08-2021
een godsgeschenk
en ‘s ochtends, wanneer hemel mij laat beven
– nog grijs het eindeloze dat mij rest
op straten midden in mijn nergens –
de wolken inhoud lossen naar beneden
waar zij als dikke druppels op de aarde vallen
wil ik heel doelgericht mijn schreden richten
zie enkel wat mij uit de verte wenkt
en aan de einder stralen helder sterrenlichten
de hele wereld is een godsgeschenk
*********************
sunset 10-08-2021
gemakshalve vergeten wij
in Jouw heiligdom, de wereld,
wil ik niet spreken van de machteloosheid
die zich reeds, dood, in hoeken uitbreidt
bikkelhard zijn de straten die ik in mij meeneem
wanneer ik in huizen kijk
overal kijkkasten zie flikkeren
waar het stof van eeuwen over gebeente dwarrelt
roepen wij God en smeken om hulp
en vergeten, gemakshalve, dat wijzelf de kanker zijn
*********************
sunset 10-08-20221
een vlinder danst
twijgen van bomen
en licht weerkaatsen in mijn ogen
weerspiegelen intens het gevoel
geen adem die zich luid laat horen
- te veel gedroomd -
en op de weide danst een vlinder
zijn ochtendlied
tot diep in al mijn aderen
*********************
sunset 11-08-2021
zonder enige reden
doelloos drijven, wandelen
de hele stad, onderweg
als mieren over grijs beton
[de zon schijnt buiten
waar passanten vertellen
over die en die
die niemand echt kent]
en dan een glas wijn
op een vrije plaats op het terras
muziek, muziek
en mijn blik die vogels nakijkt
op hun vlucht naar het verre
*********************
sunset 11-08-2021
de smart vloeit weg
ik volg mijn tranen
en vind jou
mijn eerstgeborene
zo ver van mij vandaan
ben jij
en ergens zo nabij
en uit de wolkenpracht
breekt helder licht
dat ik wil volgen
keer mij af van dat wat was
wend mij naar dat wat is
jij bent bij mij
traag vloeit de smart weg
*********************
sunset 12-08-2021
wolken groeien over daken
lucht geurt naar klavertjesvier
de einder kleurt diep rood
en overspoelt de aarde
stroomt vredig naar de nacht
waar jij mij vinden kunt
in alle sterrenbeelden
*********************
sunset 12-08-2021
ik heb geen naam voor je adem
wanneer die mijn blikken raakt
met daarachter voegen licht
in het heldere sterrenstralen
van jouw stem
tussen het avondschemeren
en het ontwaken van de zon
*********************
sunset 13-08-2021
mijn schaduw is als een schaduw
die na elke dood als een feniks
de as van het leven ontstijgt
liederen van haar waanzin speelt
- na elke toon springen de snaren
mijn schaduw is als een zee:
na elke ebbe
verdonkert de bodem opnieuw
*********************
sunset 13-08-2021
meer dan slechts bloesemstof
je kleed dat tegen zomer leunt
vervaagt in zonneschijn tot heel fijn stof
dat bloesem draagt en ook een regenvlaag
van afgelopen nacht; in tuinbedden
groeien zijdezacht schaduwen
in aangeraakt licht en kleurt pastel
met zuiver bijenwas op water
olie die zich op de kleuren legt
en tijd vertraagt met elk stonde
van de dag die bomen raakt
gekoesterd door een warme zon
tot je herinnering bent en meer
dan slechts wat bloesemstof
die door een wind gedragen wordt
*********************
sunset 14-08-2021
ik draag steeds een foto met me mee
bij mijn dood
ledig ik mijn zakken
van ongestilde verlangens
bekijk nogmaals de foto’s
van oude echtparen
op bruggen van zuchten
waar zij dromen, dromen
uit oude liefdesfilms
en toch staan zij
naast elkaar
en elkaar zo vreemd
hij met zijn arm
om haar schouder geslagen
als hebben zij het
als het ware
een leven met elkaar uitgehouden
[en ik draag plots
een ander gezicht
en ween
wanneer ik de woorden weervind
waarop heel mijn jeugd wachtte
en dat ik nog steeds
een jou voor je ben]
op mijn wandelingen
draag ik steeds een foto met me mee
die ik soms oude vrouwen toon
wanneer ik hun tranen streel
*********************
sunset 14-08-2021
het onbegrijpelijke, onzegbare
ik ben het niet
al heb ik gezien
hoe steden brandden
onder betegeling
diep achter stenen
leefden zij
mannen, kinderen, ik
waren zo luid
hoorden de vlaggen
in onvaste slaap
zie ik hun trommels
en steeds die stem
die schreeuwde
ik leef en ben stevig
verankerd in mezelf
wijl vlaggen branden
onder mijn huid
mijn ogen het puin
van ruïnes zien
blijven beelden mij bij
van bommen en knallen
die mij niet liggen
en ik hoor hun gezangen
en steeds maar die stem
die schreeuwt
ik ben het niet
aan wie mijn blik zich vastklampt
terwijl mensen brandden
en ik onder mijn deken lig
veilig, ongrijpbaar
maar steeds met foto’s en beelden
diep in mij in
worden de teerlingen geworpen
en blijf ik rusteloos
wordt mijn keel dichtgeknepen
door het onbegrijpelijke
het onzegbare
van die ene stem
die altijd nog schreeuwt
en hoog in de hemel
in die[ droevig zwijgen
Allah, Jawe, God
*********************
sunset 14-08-2021
jij legt mij
jouw stem in mijn oor
danst met mijn fantasie
en schaamteloos
tast jouw hand
zich langs mijn lijf
naar benee
zoekt naar sporen
die jouw lippen
achter lieten
tot hij daar verwijlt
waar hij mij opwindt
en ik hulpeloos
en zonder gêne
mij in jou verlies
*********************
sunset 15-08-2021
jouw blik houdt mij vast
net als je handen
je adem op mijn borst
brengt je dicht bij mij
waar lippen wandelen
over landschappen van ons lijf
zijn wij hen uitgeleverd
omhuld door lust
naar leven en sterven
tot wij ons vallen laten
uit ons ik en jij
en hemel en hel vergeten
*********************
sunset 15-08-2021
nog ligt de zomer op de velden
de zomer ligt nog open op de velden
en bladert stil bladzijden om
weldra wordt herfst doorheen dit beeld gedragen
de dagen zwaarder dan wat eerst nog vrijelijk kon
waar longen vochtigheid nu ademen
kijken de ramen uit op mistig grijs
horen het murmelen van stemmen
die mij doorheen de uren leiden
druppels vallen op de bovenzijde
van lege bladeren, spatten hard uiteen
tot kleine vonkjes die tot kleurpalet zich vormen
tot zij als regensluier vallen in mijn ziel
en zij daar lichter worden dan het stuifzand
dat ik, bevrijd van duin, in alle winden strooi
*********************
sunset 15-09-2021
wij lieven ons
in schemerduister
tussen slaap
en schaduw
in oevergras
van de voorbije dag
tot laatste uren
langzaam uitdoven
net als de hitte
van onze lijven
*********************
sunset 16-08-2021
een lied zing ik jou
ik zing jou het lied
van de zwaluw
die op een dakrand
de avond groet
van het frisse groen
van de bloeiende lavendel
en kussen die bedwelmen
door de geur van seringen
voor jou zing ik mijn lied
van de zon op onze huid
en hunkerende lust in de ogen
in het lied van de nacht
*********************
sunset 16-08-2021
meer ben ik niet
ik beschrijf appelhuid, droom van wendingen
van algen, een gekapseisd paard met zwaarden
waar anderen vleugels hebben; noest verricht
ik mijn werk
tot de zon in de tuinen ondergaat, ben ik een nudist
met een gaffel uit zand en zilver, een duiker
in een woelige zee en de oorsprong van stilte
er is sprake
van dozenopeners aan mijn slapen
- een struik valt en roest slaapt nooit
en ook de grammatica slaapt niet
ik zet baksteen
uit spraak op baksteen uit zilver en zand
waar het geld bevriest in de broekzaken
ban de eremiet die barnsteen op barnsteen
legt
en luide levensleraren, toon mij de kern
in het tafelblad van appels, waar ik
niet meer ben dan tot bloedens gebeten
door liefde
*********************
sunset [gemaakt 19-04-2021 voor Poëzie Verbeeld 2]
aan de achterkant
van de maan
vallen mijn zinnen
in het zwijgen
begeleid door een zee
waarin de golven ruisen
op de achtergrond
ontvouwt zich stilte
waarvan met beweert
dat zij woorden aantrekt
*********************
sunset 19-08-2021
ik stik in hun schijnheiligheid
dit zomersterven
houdt mijn adem wakker
in regennat dat longen kietelt
stromen vogels in het schemeren
trekken zich ’s avonds
reeds het noorden voor hun gezicht
de droogte hier is voor de branden daar
al is dat vast geen compensatie
en zij die vastkleven
op het pluche van de macht
lachen meewarig bij elk verleiden
en proosten met een Remi Martin
ik stik in hun schijnheiligheid
*********************
sunset 19-08-2021
nog is het niet herfst
in het grijs wolkendek
ontwaakt traag
de zon in vandaag
vult in brokstukken
eerst huizenrijen
voor hij, uiteindelijk,
voorover valt
op het nat asfalt
zijdelings leun ik
tegen het venster
trek met dit beeld
in een zomer-verte
nog is het niet herfst
*********************
sunset 20-08-2021
één mens, één enkele mens
ik wil zo graag een steen het water reiken
zoals een roos die in een ogenblik
haar rozenbladeren schuw ontplooit
en toch in groen bestemming zoekt
of als het lezen van de zin vanaf het eerste blad
tot aan het laatste waar uiteindelijk einde staat
en ook het horen zeggen wat ik meeneem
op weg naar mijn verstilling
waar vrede zelfs niet meer voldoende is
om deze wereld van al zijn lijden nog te helen
en aan onszelf en naakte waarheid te ontkomen
- één mens, één enkele mens is mij meer dan genoeg
*********************
sunset 20-08-2021
reeds schijnt de zon
onder zware wolken
slaapt de stad in grijs
elk streepje blauw
beneemt mij reeds de adem
en ’t monotoon verbleekt
de straten slapen
en natuur heeft longen
wagenwijd open
ik vind mij snel terug
in opdrogende plassen
adem frisse lucht
nu alles is ontdaan
van eerdere stof
zelfs in dode hoeken
van betonkolossen
schijnt reeds de zon
*********************
sunset 21-08-2021
warme verzen
de huid, uitgedaagd
door warme zon
schrijft warme verzen
zij branden op jou
elk woord dat mij
van tussen mijn lippen valt
is als een gloeiende lavastroom
in oplichtend helder oranje
met je diep rode mond
grijp je naar lucht
naar alles
wat je maar vatten kunt
jij kreunt luid
als een gekenterd schip
waarvan de zeilen
in een stormwind breken
in zeegras explodeert
de zoutbloem en …
*********************
sunset 21-08-2021
landtongen kleven op je huid
in een hitte waar jij
opvlammende lust vermoedt
uren vloeien uit
tot stroperige tijd
in je verlangen
naar intieme momenten
*********************
sunset 22-08-2021
tot op het einde
het regent leven in alle lege vlakken
van beelden die zich een aanvang zoeken
eerst waren jij en ik in alle dieren
en alle dieren waren in jou en mij
en in de bloem die door een wind bestoven
in ochtend waar jij niets anders dan je schijn
vanuit het niets in deze dagen stil begeleidt
als ben jij blues in fleurige rozenperken
zo wil ik dat het altijd regent
zonnestralen of voor mijn part de zee
als zachte bries in onze zeilen
waarmee jij met mij rond de wereld vaart
en wij vol leven al het andere leven laten
tot wij op het einde enkel stof in nevel zijn
*********************
sunset 22-08-2021
zomereinde
jij draagt bloesemgeheim
tussen je lippen
die liefdevol glimlachen
reeds beginnen
bladeren te vallen
in een zomereinde
en zoek ik woorden
in stof onder voetpaden
die de hemel raken
en ook ons verlangen
*********************
sunset 23-08-2021
nat mat grijs
vertrouwen van vogels
zit reeds in heggen
aan de rand van de nacht
vliegt de ochtend
hen niet tegemoet
als er geen zon komt
die hen begroet
in nevelen zijn oudjes
onderweg waar eens
droogweiden lagen
dragen de jongen
de was in het huis terug
onder keukenkastjes
trippelen zacht veldmuizen
op zoek naar kruimels
en uren verenen zich
in nat mat grijs
*********************
sunset 23-08-2021
buiten in de nacht
het licht grijpt
naar slapende uren
waarin ik ontwaak
en de werkelijkheid
slechts amper raak
voor al het andere
voel ik mij te moe
één enkele stap
vanuit het ene duister
naar buiten in de nacht
die kil de hitte
van de zomerzon verdrijft
*********************
sunset 24-08-2021
I.M. mijn eerstgeboren zoon
in helder licht wil ik je eens ontvangen
met witte rozen in mijn hand
jou welkom heten, kind
en tot zolang wil ‘k op je wachten
leef dromend jou al tegemoet
ontmoet ik jou, wil ik beloven
dat ik je nooit meer zal verlaten
met bleke lippen zonder woorden
grijp ik, mijn kind, jouw koude handen
reeds veel te lang verlang ik jou
in al mijn nachten in mijn droevig zwijgen
ach kom mij eindelijk halen, kind
om dan voor eeuwig saâm te leven
*********************
sunset 24-08-2021
mijn laatste wil
in passende tijd
sta ik aan de rand
van dit leven
met blinkende ogen
nog slechts één stap
en niets in mijn rugzak
dan deze laatste wil:
de pen die mijn woorden kende
als allerlaatste weggeven
*********************
sunset 24-08-2021
wij zijn niet meer
dan woorden tussen zinnen
onuitgesproken in de lucht
zijn als stemmen
die uit het lover vallen
wanneer het ’s avonds laat
nog altijd zomers is
*********************
sunset 25-08-2021
veel meer dan gedacht
dit beven op het einde
wanneer het woord verdwijnt
door het open venster
naar buiten in de avond
en jij stil op het laken
slaapt in je dromen
waar ik het kan horen
jouw zacht warm ademen
in trage laatste uren
van de dag die
nog navoelend
geniet van een intense nacht
en het licht van de maan
laat je lijf helder stralen
wijl ik van je hou
veel meer dan gedacht
*********************
sunset 25-08-2021
wilde bloemen
verdeeld over de weiden
het witte blad
een kleine vlinder
de boom schudt
stilte uit zijn twijgen
het regent zon
in elke druppel
stralend helder licht
*********************
sunset 26-08-2021
van oude bladeren en planten
wat uit het kader valt, dat ene
van waaruit beelden zich mij tonen
in spiegels als een springen in het ongewisse
van donkere kamers en met verfpatronen
dekt zich het rood gevangen aan de randen
een groene oorsprong van oude bladeren en planten
die uit de achtergrond naar voren stormen
en licht en schaduw worden op de grond
zacht door de wind bewogen trekken wolken
zij laten bonte regenvlagen achter
die in het vallen droge plekken zoeken
misschien verbergt de wereld zich wel dáár
in mijn vermoeden van ongekende ruimtes
die om de kleuren van mijn woorden draaien
*********************
sunset 26-08-2021