geleend uit een van Gogh
in stille ogenblikken
pluk jij tulpen
die tussen rimpels
van de bank liggen
uitgestrekt zoals zonlicht
vandaag frisjes
en morgen geleend
uit een van Gogh
die het geel laat verbleken
*********************
sunset 01-05-2021
de zee golft zout
de zee golft zout
in bossen sprankelt zonlicht
over moerassige geheimen
jij hebt je handen
geverfd met henna
blote schouders kleuren lichtrood
kom, laten wij ons op onze rug leggen
lichtvoetig door water huppelen
in avondlijke uren
wie weet of de lente
zich zo rustig dragend
nog eenmaal onder ons uitstrekt
*********************
sunset 01-05-2021
tot in de nieuwe dag
melodieën zingen
het rolgordijn open
golvend werpt licht
zich tegen de muren
jij gooit uren naar mij
verdubbelt de nacht
terwijl je mij zoent
valt je haar over mijn ogen
lieven wij ons
tot in de nieuwe dag
*********************
sunset 02-05-2021
klein krijgen doen zij mij niet
wanneer zij mij ontvellen
en tegen de muur nagelen
dan als een Chinese demon
of een papieren tijger
als afschrikkend voorbeeld
mogen zij mij tonen
ook al wordt ervaring overschat
enkel een fier herinneren is wat telt
in deze wereld krijgen zij mij
beslist niet klein
*********************
sunset 02-05-2021
jouw lippen
in de kleuren
rimpels
en het knisteren
van stilte
jouw lippen
openen de dag
met elk woord
dat ik verder schrijf
in elk zwak streepje
hemelblauw
*********************
sunset 03-04-2021
mei
mei zegt de kalender
en wolken schuiven
traag door de hemel
de zon trekt uit
ontbottende twijgen
reeds open bloesjes
knopjes lonken
door zijden stoffen
en krullend haar
valt ondeugend
over de schouders
*********************
sunset 03-05-2021
met uitgespreide vleugels
valt licht
door omarmende leegte
van twijgen
*********************
sunset 03-05-2021
de volgende duizend jaar
eten kinderen vogels
waait een koude wind
zoenen dieren de doden
weent de zon zich blind
drinken kinderen dauw
vallen hemelen in de zee
zingen vissen als engelen
slapen kinderen in rouw
in eenzaamheid en smart
smelten de ijzers wolken
woont dood nog in het hart
*********************
sunset 04-05-2021
verloren voetstappen
afzijdig van de massa
gaan voetstappen verloren
in gelaatstrekken
van een nachtelijke stad
haar lichtjes verliezen zich
als een voortkabbelende stroom
van hoekige reuzen
en breuken in het zwart
*********************
sunset 04-05-2021
grasgroen
weegt stilte
die zich
in gedachten
verliest
‘s ochtends
in het nevelige
en ’s namiddags
in kleurschakeringen
van het park
*********************
sunset 05-05-2021
de avond
ontplooit
schaduwen
en mij
groeien
vleugels
*********************
sunset 05-05-2021
een verhaal in drie bedrijven
eerste bedrijf
daar komen ze in boten over de zee
geef hen onderkomen en bescherming
want zij dragen de kleur van aarde
hebben andere hemelen gezien
dus ontvang hen als gasten
ook in jullie harten waarin vele passen
laat hen jullie tonen hoe men lacht
er bestaan nog zoveel warme dromen
naast tranen voor hen die aankomen
na bezwaarlijke moeilijke reizen
of reeds sterven in woestijnen
en op zandstranden doodbloeden
in prikkeldraad aan grenzen
laat hen komen al die vrouwen
kinderen en mannen met enkel hoop
op een beter leven en wat vrijheid
in boten over de zee hun kleren vol gaten
dragen zij de kleur van de aarde
als sieraad voor de dag van morgen
zo komen zij over de zee zonder ketens
en zonder littekens van zweepslagen
hebben meer hoop dan angst
omdat zij weet hebben van grote nood
zijn de sterren van hen alleen van hen
*********************
sunset 05-05-2021
********************************************
********************************************
tweede bedrijf
hoe kan het zijn dat wij ons niet schamen
wanneer zij sterven dáár waar wij ooit waren
sterven zij dag en nacht en dat al sinds jaren
wijl wij steeds weer nieuwe afspraken maken
die hen geen troost bieden, geen veiligheid
omdat wij terug schrikken van de schoonheid
van hun wensen alsof wij angst hebben
voor de pure kleur van de aarde
verraden en verkopen wij hun aan een lot
dat hen niets bespaart als zij over zee komen
met hun wonden en dromen geven wij hen
geen enkele waardigheid zelfs geen lach
kan er van af alleen maar een neen
niets van dat alles wat hen is afgenomen
wanneer zij in boten komen over de zee en de bijbel
in hun hoofd voor een leven ver van armoede dood
is een eiland hoe stenig ook het beloofde
ook al begroeten wij hen niet heten wij hen niet welkom
varen de boten over de zee met zowel geredde
als verloren gegane geesten en schaduwen van mensen
van deze aarde in de bittere glans van vertwijfeling
en Jezus vaart mee in hun boot laat hun
stomme gebeden megafoons overstemmen
als ook het dreunen van motoren wanneer wolken
hun spiegels zijn en sterren hun licht
om hen aan land te helpen op oevers van onze harten
en wij hen geen onderdak geven noch bescherming
zelfs niet wat menselijke woorden zelfs niet voor hen
die niet komen en op de bodem liggen van de zee
in kleuren van de aarde
*********************
sunset 06-05-2021
********************************************
********************************************
derde bedrijf
ooit maakte God de mens uit aarde
dus laat hen aan land komen
onze harten havens zijn
voor alle zwervers in het licht
neem hen op in de bloei van hun jaren
en in hun grote nood
vrouwen, kinderen en mannen
met maskers uit zand en zout
en daaronder de diepte van hun zijn:
de kleuren van deze aarde
*********************
sunset 07-05-2021
vonkjes rood
jij vouwt ons
om onze kern
concentrische lijven
die de hemel
dagelijks bereizen
vonkjes rood
in vuur van de zon
die de nacht
met jouw hitte
raakt
*********************
sunset 06-05-2021
sappen stuwen
het bloed
van lenden
onze blik richt zich
in het getwijg
van het heden
waar wij ruggelings
liggen in de zon
*********************
sunset 06-05-2021
07 mei, het sneeuwt
middagstilte staat op een ladder
die tegen de kersenboom leunt
en ik voel plots een verlangen
om naar zijn top te klimmen
de ruwe gladheid van zijn bast
onder mijn naakte voeten
en dan daarboven in het getwijg
de pitten ver weg te spuwen
mij telkens weer gevaarlijk
naar het blauwe uit te strekken
twee, drie seconden maar
ik weet wat de uren wegen
wanneer ik naar beneden klim
waar uit laaghangende wolken
dikke sneeuwwitte vlokken vallen
*********************
sunset 07-05-2021
het draait om jou
het draait allemaal om jouw japon die opgevouwen
in de hoek daar ligt – jij draagt nu kort met enkele stroken
aan je been en ook een ongewis groen iets dat amper nog
jouw borst bedekt: jouw houding tussen droefheid, spel
en heel hoog opgetrokken knieën
wat ik bedoel: ik teken jou nu met een lach traan
die jou verraad, waarvan de loop zich in de grond verzand
en naar mij blikt en waar het knipperen van jouw ogen
in tedere liefde met een hou mij vast
zich diep in die van mij zich graven
*********************
sunset 08-05-2021
een ode: Charles Bukowski
slechts een paar woorden hier
maar je hebt ze verdiend
net als Jane C. Baker en die vele
andere grote en kleine namen
al weet ik zelf niet meer
hoeveel jaren geleden het is
of wat er toen gebeurde
jouw gedichten hebben
mijn leven verrijkt; en niet
alleen maar mijn leven
al is er niet veel meer over
van jou misschien een paar
knoken onder de aarde
of wat as ergens in een urne
maar je verhalen en gedichten
zij blijven ook al ben jij op het einde
ook één van hen: leeuw en olifant
en een weinig als Jane C. Baker
heb jij ons ook iets gegeven
en zo zit ik hier en denk na
over ditjes en datjes en hef mijn glas
een volle minuut lang en glimlach
*********************
sunset 08-05-2021
sluipende dromen
gevoelens roeren
trekken traag
in sluimerslaap
langzame splinters
uit de stroom
voelbare gespreide
sluipende dromen
van bevende momenten
in een ontwakende nabijheid
meanderen de wateren
heet uit hun oevers
*********************
sunset 09-05-2021
moederdag 2021
nieuwe raadsels duiken op
en er is weer een eenvoudige begrafenis
op het stille kerkhof
in tuinen laaien lentevuren hoog op
beroken de velden en huizen
die deze ochtend al schaduwen werpen
een stralende zon strooit zijn licht en warmte
en ik klim in de pedalen
op mijn fietsdrager wilde veldbloemen
blijf gezond, fluister ik
tegen nog gesloten ramen
*********************
sunset 09-05-2021
de dag smelt weg
in het lover
fladdert licht
in niet gezegde
momenten
de dag zegt goedenacht
smelt weg
in donkere kleuren
voor je gaat slapen
in jouw ogen
glanst goud
*********************
sunset 10-05-2021
nog niet echt lente
zoals eerder herfst
lag over het land
groeit reeds gras
en bladeren bomen
in de lucht waait
het grijze en het nat
de rook van vuren
die ons verwarmen
zelfs in deze mei
is het nog niet lente
na één dag zomer
*********************
sunset-10-05-2021
achter mijn borstbeen
pulseert zes liter
zes keer meer
wanneer ik je lief
jij
mij
lieft
********************
sunset 10-05-2021
dromen
jij strooit jouw liefde
vlammend vurig rood
door onze oogsttijd
en lente danst
door ‘t leven
van een late herfst
verstrooit zich over het land
in eerste uren van de ochtend
wij rollen ons op
als jonge blaadjes
aan takken van bomen
dromen over warmte
en bloeiende klaprozen
aan de rand van korenvelden
*********************
sunset 11-05-2021
in mijn hart
de wereld raast mij voorbij
stopt enkel twee maal
- in avond en in ochtend
wordt elke nieuwe dag als gisteren
en niets maakt hier een tussenstop
mijn blikken volgen alle uren
en ik voel ongestild verlangen
naar vertes diep in mij
en als ik eindelijk ga
groeit gras al lang hoger dan mij
waar ik ook ben, de tijden nastaar
eenzaamheid blijft
verborgen in mijn hart
*********************
sunset 11-05-2021
achter zon gerijpte vensters
jaloezieën uit nevels
die over velden zweven
lente telt de bladeren niet
droomt stil zich dichterbij
*********************
sunset 12-05-2021
al de rest is geconstrueerd
de nacht grijp de dag
laat hem verbleken
daar waar jij hoop vermoedt
in het donkere kwadraat van tijd
en zijn gescheurd oppervlak
is al de rest geconstrueerd
jij duikt in de wereld
van jouw eigen psyche
met de zege over de zon
die zich verliest in het zwart
*********************
sunset 17-05-2021
ondanks alles
waar komen stormen vandaan
die oceanen opzwepen
golven voor zich uit drijven
als op hol geslagen wilde paarden
duinen, dalen en bergen
uitgestrekte woestijnen
kilometers water
dan pas veilig land
zand onder de zolen
rechten en weren zij zich
en wenen met droge ogen
voel en kijk hoe het leven
doorheen hun aderen stroomt
*********************
sunset 17-05-2021
een blauwe druppel
een blauwe druppel
zout als van de zee
en jouw druipnatte haar
dat plots glanst in de zon
daarin verbergt zich
heel mijn wereld:
’s nachts stralend
en in regen nat
*********************
sunset 18-05-2021
je huid is zo teer
dat ik mij er achter verlies
om in halfslaap
in de spiegel te kijken
waarvan de klankbeelden
wanden laten vibreren
*********************
sunset 18-05-2021
fantasie [naar Mozarts toverfluit]
leegte spuwt kersenpitten
en ik, ik vlucht naar jou
in dit huis uit duisternis
en zwart sterrenlicht
daar is iets zoals:
het doek dat opgaat
in deze woestenij
die lijkt op
een transparant toneelstuk
jij komt op
speelt, of je leven ervan afhangt
waar weiden wit geel bloeien
naast kerselaren in een roze droom
en vlindervleugels die ons
tot in de hemel dragen
*********************
sunset 19-05-2021
niet te stuiten
in de bomen nestelen vogels
tegenover resten van de maan
gevierendeelde bladeren
als materiaal voor hun huis
catalogeer ik de verliezen
bij het ontbreken van voedsel
blijf ik onbekwaam in de lucht
niet wetend waar te schuilen
ooit vind ik een klok uit stro
waaruit tergend traag een ei rolt
niet te stuiten, sneeuwwit
zo ziet het er binnen in mijn mond uit
vooraleer ik hem open
*********************
sunset 19-05-2021
met elke ademteug
vloeit deze wereld
verder van ons weg
in tranen die wij wenen
aan oevers
vergeten door de nacht
vindt zij zich telkens weer
*********************
sunset 20-05-2021
een stukje blues
al voelt het soms
als herfst onder de huid
is het een stukje blues
vanuit de hemel
het frisse groen
van nog jong lover
waait in de wind
en fluit een lied
uren die in de dag
heel traag verlopen
leunen aan oevers
schemeren in ‘t woud
als zachte lenteregen
met duister tussen twijgen
neigt zich de avond
onder sterrenhemel
*********************
sunset 21-05-2021
ontbladert naakt
de maan zwijgt kleuren die aan hun rand verbleken
aan oevers waar je dromen vinden kunt
raakt ’t licht van haar nalatenschappen
de duisternissen van een stille goede nacht
in spiegels waarin wij zilveren sterren vatten
als hemelbeeld dat ligt te rusten in jouw hand
in uren die wij in de liefde doorgebracht
toen wij haar warm in onze harten zagen
als straalde zij op onze huid, een dubbel spoor
van vreugdetranen die ons begeleiden
waarin jouw wezen ligt als is ’t mijn tegenhanger
ontbladert naakt zoals gevormd door nacht
*********************
sunset 22-05-2021
de oude dove hoefsmid (thuis heb ik nog een oude ansichtkaart)
helder geel ontwaakt de ochtendzon
gelukslot voor de dag die komt
en op een afgestorven kersenboom
daar triomfeert een fiere haan
de kettinghond verblaft de katten
van ’t erf van een vergeten boerderij
windstoten zwiepen elektriciteitsdraden
die nieuwe psalmen zingen
alleen de oude dove hoefsmid
hoort enkel nog wat zwakke echo’s
van hamerslagen van voorheen
*********************
sunset 22-05-2021
gezegend
de zwaluw waar het zachtgroen struikt
is als een ingevulde blik
met doelgerichte spitse snavel
zij is de angst die in haar groeit
wanneer bewegingstoon der aarde
van buiten haar verstoort
ach zwaluw wist ik jou maar juist
keek ik, wanneer mijn hart mij hoort
door wie jij van de regen weet
- onder de klok
die op elk litteken slaat
doezelt de dag in het portaal
kijk hoe zij struint, jou toebedeeld
en hoe zij jou omcirkelt
zonder tijd de volgende stap
en ik voel mij gezegend
*********************
sunset 23-05-2021
tonen en klanken
ik leun achterover - schilderen kan ik niet -
schommel heen en weer, ben een mompelende boot
ietwat verder staat een blauwe toon, omhult door klank
misschien van hoop, of van de dorst, van brood
ik leef op mijn terras een lenterige tuin waarvan ik hou
al zijn er middagen dat regen mij behoorlijk stoort
dan troost ik mij en schommel heen en weer
vorm woorden die ik oneindig lief
weeg ze als zijn ’t mijn kinderen en weet toch dat
het al te dikwijls sprookjes zijn; lief de linde onder mij
als ware hoogheid met in zijn kruin zingende vogels
de toon eerst stilgestaan opent zich zwijgzaam
wanneer ik opsta en naar binnen ga; in ’t huis mis ik de twijgen
voel ik een leegte die bevestigend
instemt met mijn diepst verlangen
*********************
sunset 25-05-2021
koud en nat
het ademt in
verdwijnt van ’t land
alsof ’s nachts schapen
schapen tellen
zo moe wordt het
en zo eenvoudig
tijden waarin wij
aan oevers leunen
verder trekken
schijnen schemerend
in het woud hoor ik
de bladeren regenen
die zich als donker lover
naar druppels neigen
zich tussen twijgen vleien
tot alle donkere vlakken
lichter worden in de uren
de dag nog welgezind
*********************
sunset 25-05-2021
niets is perfect
ik kijk mij leeg, de grashalm groeit
over de rand en achterlaat op het papier
een kleine streep zonder beweging
– meer weet ik niet
als was het ook een levend wezen
dat licht opvangt en frisse regendauw
en ik die stil op d’ oever zit
ervaar het als verandering
zie zelfs niets van een maan
enkel de donkere kever daar
die ’t mos draagt dat de dode tak bedekt
voordat hij breekt kraakt tussen koud en nat
de nevel zwevend door het bladerenwerk
– niets blijft noch is voor immer afgesloten
en niets is helemaal perfect
*********************
sunset 26-05-2021
het duister
ademt
niet stil
zij luistert
steels
naar het licht
schrijft
in volzinnen
nachtelijke zwart
*********************
sunset 26-05-2021
als licht duiken
warme woorden
in een zwart gat
duisternis
vallen tussen
sterrenregens
onbeschermd
in elk hart
*********************
sunset 26-05-2021
een wonderlijk moment
naast het nest
ligt een handvol dons
als bescherming der soorten
trouw aan elk van hen
en hun zingende odes
zijn zij een zucht van lente
in tijden van koude en regen
een boerenzwaluw trekt
in lage vlucht
zijn rondjes over dit landschap
grijpt in de lucht
bijna niets anders
dan in de verte
bliksem en donder
verstopt flakkert
rood van een specht
pijlen tegen de zon
die zich uitgiet over het woud
een warme groet
van een wonderlijk moment
*********************
sunset 27-05-2021
ik wandel in de nacht
tussen het wiegen der twijgen
stoot mij aan hun schaduw
tot hun fluisteren mij bereikt
*********************
sunset 28-05-2021
verstrengelde lijven
in een ander lichaam
wanneer de nacht plots valt
ons omhult als een laken
donker omarmd in geslepen licht
om in elkaar te sterven
tot wij beiden verdwijnen
verstrengelde lijven
onder dezelfde stormen
die de hunkering voelen
van een duizendenéén maan
in teder liefdevol zwoegen
kreunend zuchten als troost
*********************
sunset 28-05-2021
zelfs wanneer wij lijden
[in mijn buik
woeden hete vlammen
wachtend op je liefde]
onsterfelijk jouw schaduw
al willen harten geen bevroren honing
die een mond traag laat vloeien
zelfs wanneer wij lijden
scheuren aderen
waar ik tijger ben en jij duif
jouw taille mijn lelie
in dit duel van bijten en smeken
tot jij mijn hunkerend verlangen
niet enkel slechts met worden vult
*********************
sunset 29-05-2021
jij smaakt naar licht
waarvan de kleuren
op de rand loslaten
zij leggen zich
op vleugels
van een vlinder
*********************
sunset 29-05-2021
nog jong en angstig
en als verloren dreef ik in het donker
het avondlijke duistert tegemoet
keek het naar helder fonkelen van sterren
ik sliep niet maar lag uren wakker
tijdens onweders wanneer het hout kraakte
de wind huilend langs huizen joeg
en nacht al fluitend tegen zolderramen knalde
wolken zich torenden tot bergen
de hemel onweer heel luid liet ontbranden
ik in mijn angst snel onder ’t dekbed kroop
voor felle bliksemschichten oog en oren dicht
en dan heel zacht begon te neuriën
het buiten simpel buiten sloot
*********************
sunset 29-05-2021
met elke pas meer
kom jij mij nader
elke adem lang
tussen stralen licht
en dansend stof
als feeën
jouw wimpers
*********************
sunset 29-05-2021
tuin der lusten
jij draagt
naakt
bloesems
als bruidskleed
en over alles
zweeft de geest
hangt reeds de pels
aan flarden
boven grote vleugels
zitten ijsvogels
smeltend in zon
en ook een specht
die klopt: klop klop
kom snel naar binnen
in mij in, zeg jij
en aan staarten
van vogels, stemmen
in zachter blauw
dan dat van hemel
*********************
sunset 30-05-2021
een ongerijmdheid
alsof gekruisigd
draagt aan de hemel
vleugels
achter het licht
in het weidse zwart
de nacht
*********************
sunset 30-05-2021
dans der lusten
ik veeg je het rood van je lippen
mijn zoenen verbranden jouw mond
tussen de scherpte van tanden
drink je mij stukje na stukje
voor jou haal ik blauw van de hemel
glans in diep donkere nacht|
ons zuchten verdrinkt in haar zwarte
en in onze dans der lusten
stijgen wij hemelwaarts op
tot daar waar sterren steeds fonkelen
op het einde lossen wij op
*********************
sunset 31-05-2021
achter borstbeen en ribben
vanaf het begin
zich verliezen in liefde
toevallig, alsof nevel
een bestendige begeleider is
en jij zijn adem
in de vroegte van de ochtend
achter borstbeen en ribben
het licht dat ’s morgens omarmt
een moment voor de eeuwigheid
*********************
sunset 31-05-2021