opnieuw onderweg naar 01 november
bloeiende chrysanten
kondigen reeds
november aan
ogen treuren de nacht
overleven of
als een vogel
door hemelen vliegen
en nergens een spoor vinden
aankomen
in eenzaamheid
*********************
sunset 10-10-2013
terwijl het hart
alsmaar kleiner wordt
in het lezen van gisteren
[hoe zou vandaag er uitzien?]
drukken bange ogen
zich tegen
vensterruiten
tranen druppelen uit ogen
de jonge vrucht
vlucht de boom
en vliegt, vliegt
en vingers van je hand
reiken zoals steeds
naar het vervaagde leven
*********************
sunset 10-10-2013
hoe snood het hopend denken
dat aardemond zich opent om te zoenen
als in dit park zelfs bomen vluchten
enkel de geest die dwaalt nog fluistert
en wij, die snel bergafwaarts lopen
blind door de tranen die steeds stromen
reiken in 't smeken handen naar omhoog
waar sterren schitteren in 't verblinden
en ‘t donderen tijdens bliksemschichten
is als de stem van de Almachtige
die in Haar liefde zich laat horen
al kan dit nooit de pijn verzachten
wij zijn al stervende geboren
*********************
sunset 11-10-2013
hoor mijn klagen hemel
en weet dat ik niet ben
als in dat ander jaargetijde
waar jij je adem blies
nu 't hout be-engt
en op chrysanten nooit
eens witte vlinders rusten
verscheuren dagen tussen tijden
enkel dit hart en liefde
voelt nooit droever
dan eeuwige zielenpijn
*********************
sunset 11-10-2013
jaren die mij belagen:
jouw wenkbrauwen
die bloemen worden
het gras groeiend
uit jouw darmen
een golvende lijn
van bevende lippen
omzoomt mijn mond
en zwijgt het amen
*********************
sunset 12-10-2013
tenslotte wil je het weten
zelfs wanneer je niets vraagt
- of juist wel, door je zwijgen -
na jaren afzijdig staan
branden ogen in mijne
die zich met tranen vullen
voel ik diep in mijn hart
het vergevend aanvaarden
leg met ietwat angst mijn hand
in de jouwe – hoe kan ik reiken
naar engelen? – al blijft verdriet
om het nooit vergeten gisteren
*********************
sunset 13-10-2013
waar is de tijd dat ik, dicht bij mijn kind
geoogste stenen in de aarde laat verzinken
waar vogelzang klinkt als begrafenismuziek
[nú is toch altijd weer het verst]
jouw sterven is als 't stilstaan van een leven
alsof een waanzin 't harte eenzaam vult
met koude marmerwitte huid
[sneeuwwit is ook een gif]
zo leef ik nachtmerries lang mijn dagen
en zonlicht stilt mij niet waar ogen, dichtgevallen
een werkelijkheid nog altijd duister zien
*********************
sunset 13-10-2013
nu rolt de mist zich uit
en ben ik een vergeten ding
dat leven in de weg staat
- tussen naakte voeten ligt altijd wat:
een kruimel uitgevallen wimpers
opgerolde sokken op natte tegels
ik hoor het bonzen van mijn hart
vlij mij in wijd geopende handen
en ween mij in de dag
niets gebeurt wijl 'k drijf in tranen
draagt mij een gordel zwemvliezen
die jij bekijkt wanneer je zoekt
naar ogen, mond, in hagelbuien
alles weer inpakt en onder het laken
marcheren wij naar liefde, altijd
wanneer ‘t gevaarlijk wordt
hoor ik een nevelhoorn
al voel ‘k mij bij jou wel veilig
*********************
sunset 15-10-2013
[emmers vol tranen en een zee
gevouwen uit geruit papier]
de dood ligt als een vuist
rond jouw hart en ik zoek God
leef liefde tegen pijn zoals
mijn medemensen ademen
vanuit de hemel zijn dodenakkers vlak
de verse aardeheuvels tafels van satan
waarvan raven rijkelijk voedsel stelen
in de voorbije meer dan veertig jaren
ooit komt de laatste dag
*********************
sunset 16-10-2013
‘s avonds wandel ik naar de rivier
en daal de treden af van d’ oever
tot aan het stromend water
dat klotsend gorgelend vertelt
in monologen over ingeloste schuld
in ‘t nachtelijk schemerlicht
vloeien nog steeds mijn tranen
vertroebelen het zicht
al klinkt vanop de andere oever
zacht engelengezang
regenbogen hernieuwen het beloofde
en stromen ruisen onder stromen
vrede ligt achter de stilte
*********************
sunset 17-10-2013
ik ween je naam
al wil ik ‘t liefst niet weten
hoe golven smart je kennen
het leven slechts
je kort in d’ armen droeg
[hoe simpel is het zwemmen
in 't zoute water
waarin je snel verdrinkt
ik smeekte hemel
om adem jou te zenden]
als messen die
eeuwige wonden snijden
vergaat de tijd
en blijven tranen droog
en toch …
zó dikwijls voel ik nog ons beiden
*********************
sunset 18-10-2013
loslaten
de ogen
hemelwaarts
nooit ver
in tijd
jouw einde
jij, ik
het boek
niet gelezen
en toch,
nimmer
weggelegd
*********************
sunset 19-10-2013
as strooi ik op mijn hoofd
en de guillotine doet haar best
lucht, geur en smart te scheiden
ik verstop mij in mijn lijf
wacht tot poëzie van 't leven
ogen weer laat glanzen
rood vloeit het bloed
bij geboorte en dood eindigen
de stromen tranen niet
*********************
sunset 21-10-2013
dat kleine hart staat stil en roerloos
verzamel ik je lijf en ook de vloeistof
van mijn tranen weeg ik in al die jaren af
in alles wat ik wou bewaren: jij
adembeslagen en hartbewegend
maar ook een weten van jouw graf
- al is het nooit meer, meer geworden
dan drie-dagen-leven en de stank
van dood in stille eeuwige smart
en wat grotesk getekende contouren
*********************
sunset 22-10-2013
mijn zoon,
in sluimerslaap
daar in jouw kist,
ontwaak en kom
[zwart is nog steeds
de eindeloze nacht]
zoem verder kind
vertel wat niemand weet
spreid en toon mij
je engelenvleugels
en laat mij eindelijk
horen hoe jij zingt
*********************
sunset 23-10-2013
)
als warme zachte net afgelegde huid
glij je in zonnig oktoberdagen over mij
neemt me op en met mij heel de wereld
lichamen vervagen, verdwijnen uit het licht
nog draag ik jou voor altijd met me mee
al ben je mij zonder je lijf niet zichtbaar
toch breng jij mij heel veilig thuis
*********************
sunset 24-10-2013
laat ons samen
dagen tellen
jij de jouwe
bij d' engelen
die jij elk
als glinsterende ster
een naam geeft
en ik de dagen
die ik ken
fluisterend schrijf
liggend in 't gras
hen dicht
in woorden
die wij beiden wenen
*********************
sunset 25-10-2013
sta midden in de nacht op
en volg de avondster
ga mijn weg in nevelig
vaal licht van een maan
onder laatste fluisterende
bladeren van bomen
met rechts doden en
links de levenden
wandel ik, eindeloos
tot mijn hele lijf smart
*********************
sunset 27-10-2013
- slechts weinig woorden
neem je mee naar stilte -
waar schelpen knarsen
aan het strand hoor je
aan de rand van de weg
zelfs bladeren vallen
sluit maar je ogen
dromend verdwijnt pijn
ook al zegt hij nooit
mama of papa
- ssst, stil, wees toch stil
voor ’t kind dat slapen wil -
*********************
sunset 28-10-2013
in uren van uitdijende stilte
vliegen trekvogels door de lucht
glijdt tijd wachtend door handen
licht brengt mij naar het duister
en nergens hoor ik nog muziek
om op te dansen; het weten kwelt
sluipt door de dag op loden benen
en luistert, hoort het innerlijk
vergeten vuur dat zich niet loont
en ook voor tranen in de ogen
geen echte reden, slechts angst
in nachten die zich slapeloos woelen
en toch, hoe zacht en zijig was je huid
die ik mij nu nog steeds herinner
*********************
een dag, een jaar
ver in het gisteren
waar licht zo vreemd,
stof dat bevroren was
uit diepten van een zee
springen de vissen
op de straten
schuimen ‘t asfalt
tranen drogen niet
in wind die zingt
over sterrenzielen
zout brengt leven
toch nooit terug
*********************
sunset 30-10-2013
ik kom niet weg uit dit gevoel
en met een slagboom voor mijn hart
kan ik mij niet echt buigen
al lief 'k de doden, ben hun mond
en spreek voor hen net als de lucht
met bomen praat, in tweemaal tijden
- tussen de eerste januari
en ook de laatste van december -
dagen die na al die jaren droef zijn
en mij nog steeds doen lijden
*********************
sunset 31-10-2013
01 november
november -
dat is natkoud huiveren
vochtige grafstenen
geur van verrot lover
‘s morgens donkere straten
Allerheiligen, Allerzielen
neveldagen, zon zonder hoop
glibberige zwarte bomen
en zwaarmoedige lege weiden
dat zijn laatste asters
eerste rijm en
openhaardvuur, lange avonden
tijd van levend dood
*********************
sunset 01-11-2013
**********