het wonder leven
tot in tomeloze verte
uitgezet maar niet rusteloos
in horizon der schepping
alles bekledend
een gaan in het ritme
van tijdloze onrust
wandelend in licht
dat zielen voedt
beschermen en zorgen
voor het nieuwgeborene
het helen en redden
in beslissende eenvoud
een simpel zijn
dromen in het oog
voor tranen van treurnis
een warm hart
bewaar en geniet
het wonder leven
*********************
sunset 01-02-2021
onbewaakt
vandaag wordt het niet helder
de maan heb ik maar kort gezien
voor dat de hemel zich sloot
de kleur van onweders aannam
de lampen zijn nog steeds aan
en de echo van nachten is kouder
je ziet sneeuw komen
al weet je dat hij je niet zal raken
ver achter velden woeden stormen
de angst op mijn gelaat
kent reeds lang zijn plaats
en slaapt rustig verder
onbewaakt grijp ik
naar mijn pijnvol hart
neem droefheid de maat
*********************
sunset 01-02-2021
waar wij in hemel aarden
onder onze adem
een constant trekken
wij zelf hechten ons
met beekjes in ’t moeras
waar wij aarden
onder de bomen
liggen benen
als wortels in een storm
traag hef jij je knieën
en snijdt de lucht
ter hoogte van mijn gelaat
liggen jouw dijen
*********************
sunset 02-02-2021
ochtendwandeling
traag wijkt de nacht voor de dag
schuchter sijpelt licht op mijn gezicht
en een warme wind streelt mijn wangen
mijn dromen zie ik duidelijk en helder
waar mussengekwetter zich laat horen
vertellen regendruppels hun verhaal
ik voel mij een met de wind
met de pracht van de natuur
in balans met het leven
[mijn ziel geniet dit murmelend zwijgen
geestelijke stilte is een zeldzaam moment]
jouw kus verwelkomt mij terug
hij smaakt naar leven, rode lippen
en het streven naar vergeven
en is als de zon, stralend
en warm liefdevol glanzend
*********************
sunset 02-02-2021
als vlokjes sneeuw
onze ogen kussen zich
voor dat een nevel
onze blikken vertroebelt
het ruisen van vleugels
van de adelaar in zijn vlucht
hoor je al van ver
zelfs voor je de majestatische vogel ziet
onze dromen die nog niet geleefd
maar nog steeds geheim zijn
neemt hij mee
zij vallen als vlokjes sneeuw uit de hemel
symboliseren de tijd van gisteren
de regenbooghuid van onze irissen
herinnert aan onze zoenen
*********************
sunset 02-02-2021
I.M. Gilbert G.
zwaarmoedigheid
ligt in verscheurde harten
sneeuw dwarrelt uit wolken
legt zich over tranen
en vult de gaten
tussen het praten
wij graven stilte
uit zinnen die in handen
branden in vuur
rook verwaait in wind
wijl as ononderbroken
druppelt op steen
schlafe in Frieden
bis wir gemeinsam erwachen
*********************
sunset 03-02-2021
druppelsgewijs stilte
in het avondlicht
dieper als anders
nieuwsgierig op
een weerzien
een evenwicht
tussen herhaling
en verandering
*********************
sunset 03-02-2021
ik schrijf haar dromen op
mijn pen zwijgt
eigenlijk ligt zij behoedzaam te rusten
doorheen de dag
vangt zonnestralen
in een net uit huid en ogen
ademt de koelte van nachten
de muziek van woorden
de klank van beroeren
en ik wacht rustig af
tot zij mij weer roept
ik haar ter hand neem
en al haar dromen opschrijf
*********************
sunset 03-02-2021
misschien wel weg
jij donkerheid kent mij niet echt
ofschoon ik ooit uit jou geboren
een heel klein zaadje in het nergens-licht
kort uitgeademd en verloren
mosselschelp in het weidse van jou zee
partikel in elkaar gedraaid
gespleten oester, meestal leeg
gestrand en met het zand bewaaid
jij oceaan, jij duisternis
verzink mij in je modder, drek
kom, vloed mij tot ik schoon
en zelf een parel ben, of toch
misschien, voor immer weg
********************
sunset 04-02-2021
het regent. nou en?
wij gaan heel simpel blootsvoets
tot op het einde van onze straat
dat eigenlijk het begin is
zelfs wanneer wij de oriëntering verliezen
en door de huizen niets meer zien
vinden wij toch altijd de weg terug
wij weten wat het betekent
blootsvoets door het leven te gaan
laat ons door de plassen dansen
zó dat onze voeten in eenzelfde ritme
het natte asfalt raken
wij van elkaar houden
het leven zonder zolen voelen
richtingaanwijzers staan kris kras
in het verwarrend killige van de dag
met veel te veel stopborden
en zelfs afzettingen die wij moeten passeren
onze paden zijn bezaaid met stenen
maar onze kracht is te weten wat het betekent
blootsvoets door het leven te gaan
het regent. nou en?
*********************
sunset 04-02-2021
ik kan er zo boos om worden
eerdere vraagtekens aan de hemel
zijn uitroeptekens geworden
gestapeld tot ver boven de daken
halfnaakt aan haken
schreeuwend en bloedbesmeurd
hangt de zogenaamde vooruitgang
van onze westerse civilisatie
zelfs zacht winterweer
kan de vrieskou niet weren
waar reeds kamertemperatuur
mijn bloed tot koken brengt
*********************
sunset 05-02-2021
laten wij het leven
niet beschrijven
zoals wij het geleefd hebben
beter is het, het leven
zo te leven
als wij beschreven willen worden:
medelijdend
droef
en verontwaardigd
maar boven al:
liefdevol
*********************
sunset 05-02-2021
een hele geruststelling
steen na steen
sla ik uit de façade
van mijn waarnemingen
maak mijzelf een monument
dat met een simpele druk op een knop
al mijn denken reciteert
toenemend vierkantig
zijn de kringen die ik trek
en net als confetti
dwarrel ik op mij neer
terwijl ik met een dirigentenstokje
de maat aangeef
uit vensters wenken mij
handen zonder lijven
geruststellend stel ik vast
dat het slechts die van mij zijn
*********************
sunset 05-02-2021
maar op zekere dag
op mijn rug draag ik woorden
zij groeien in mijn mond als getwijg
droefheid bedrukt mijn hart
doorheen wintermaanden kuieren vragen
zij neigen zich dicht naar elkaar
beschermen herinneringen die als eerste sterven
maar op zekere dag
was ik mij beslist
alle treurnis uit mijn gelaat
*********************
sunset 06-02-2021
voor altijd diep in mij
[voor Michael A.]
dromen heb ik verzameld
hen in stenen gehamerd
zij beschermen mijn huis
en de vlinders in mijn hart
kleuren zijn vandaag zwart
engelenvleugels gevouwen
tegen het koud-starre lijf
terwijl wolken sneeuwen
buig ik voor hun puurheid
jouw kus voel ik nog steeds
op mijn wenende ogen
en voor altijd diep in mij
*********************
sunset 06-02-2021
vrij naar Genesis
toen Adam Eden aarde noemde
pasten sommige woorden niet meer in het boek
boven scheen de maan als een eind-constante
en in midden van de ruimte dreef een sterrentapijt
al zijn woorden bleven in een verte
bomen zuchtten en ontstonden stil
bootjes voeren verticaal door blauwe nachten
en papegaaien plantten zilveren pitten
tonen klonken helder als van een wijnglazen-orgel
in de lucht vloeiden tijden in elkaar
chaos was een stevige vuursalamander
harmonisch en dan plots weer wanordelijk door elkaar
gedoemd gaat Adam over deze wereld en weent
droevig bekijkt hij de horizonten
regennatte verzen die het hart weigert
de maan glijdt dauwend voorbij
en nog lang zit hij daar in de leegte
choreografieën dansen zachte liederen
zoekend vliegt hun klank door het schaduwveld
koud branden de sterren in de immense hemel
eindeloos ruist het heelal, waait er een eeuwige bries
Adam is nooit meer alleen
*********************
sunset 07-02-2021
weinigen hebben langer nodig
en velen zijn genoeg
om de tijd eindeloos
te laten draaien
’s nachts denk ik
aan allen die
traag verduisteren
eeuwig nemen de meesten zich tijd
en allemaal samen
zijn wij de eeuwigheid
*********************
sunset 07-02-2021
wij zien elkaar beslist weer
onder een zee van sterren deel ik mijn woorden
met de wind en schreeuw hen uit in de wereld
aan zee wachten golven op een antwoord
lichten van voorbijvarende schepen
schommelen in de duinen als verliefd dansende
gloeiwormpjes in lauwwarme lentenachten
uit een radio klinkt zachte muziek
winden waaien, schepen gaan en keren terug
zwaar beladen met te veel onnodige vracht
‘Junge komm bald wieder’ is een evergreen
*********************
sunset 07-02-2021
ik leef reeds winter
ik vlucht
in spaties
van woorden
verstop mij
in het wit gekleed
al blijft de herinnering
aan hoekige letters
februari sneeuwt
natte vlokjes
In mij in
streelt het voorhoofd
schrijft golven
op stil water
- ik leef reeds winter
*********************
sunset 07-02-2021
van de hak op de tak
aan bushaltes wachten
gezichten zonder enige uitdrukking
kijken ongeduldig naar de tijd
al is het al vijf voor twaalf
en hoe dan ook
voor heel veel reeds te laat
[dit is het jaar van de rat]
in hermetisch afgesloten
zich verplicht goed-voelen parken
ontspannen herpesdragers
in blubberende whirlpools
baren vrouwen kinderen
met gebruiksaanwijzingen
[verdomme,
hier sterven voortdurend mensen
voor nog geen vijf euro
ben je live erbij]
handen vervallen tot stof
muren woekeren als onkruid
uit de display van mijn IPhone
ontspruiten lelies
mijn hart slaat vibratie-alarm
hamsters in kooien
analyseren alles opmerkzaam
volgen de cataloog der mogelijkheden
de vlucht voorwaarts is een terugtocht
- Elvis is al eeuwig lang
niet meer onder ons
*********************
sunset 08-02-2021
maandagochtend gedachten
een handvol stappen van elkaar verwijderd
praten over de voordelen van verluchten
kijkend door de open rolgordijnen
naar ochtend-middag-avondmaan
het wit door wit in verder wit
van vers gevallen sneeuw
lente herfst en winter
rollen zich door het verwachten
- vaccins beloven bescherming -
terwijl een sneeuwruimer
zich grommend een weg baant
zout op zout strooit
de zwaarte van de bevroren massa
laat takken knappen als lucifershoutjes
buigt kronen in nederigheid
- het wordt tijd voor de zon
in een traag ontwakend nieuw leven
*********************
sunset 08-02-2021
gebroken woorden
gebroken woorden
glijden langs wangen
het niet gesprokene
valt als sneeuw
uit zwangere wolken
kom uit je cocon
borst vooruit
ook al blijf je stil
toch ligt zaad
reeds in voren
liefde tellend
in huid van as
*********************
sunset 08-02-2021
in onze handen
ik deel de tijd
tot wind mij de uren
van mijn lippen waait
traag rollen zij
door mijn dagen
nog laait het vuur
van voorbije jaren
volgen wij de sintels
die ons leiden
in onze handen
dragen wij de zee
*********************
sunset 09-02-2021
hunkerend verlangen
een hunkeren woont
in mijn stem
wanneer zij ’s nachts
over zomer spreekt
nog hangen ijspegels
aan de ramen
jij ontkleedt je
in schaduw van dromen
legt mij de liefde
op mijn kussen
en toch staat
in het maanlicht
steeds dat verlangen
dat ons ‘s winters
hartwarm toezingt
*********************
sunset 09-02-2021
tijdloos mijn uren
op jouw mond
waar jij ogenblikken rijgt
als kaarsenpitten
in stilte van de avond
luister ik naar jouw hart
soms grijp jij een penseel
schildert jouw liefdeszuchten
mij in mijn ogen
*********************
sunset 10-02-2021
wit op blauw
woorden poëzie
waar ik ook wandel
brandt vuur
in mijn adem
dagen leggen zich
met hongerende tong
op gevoelens, gedachten
laten mij liefde
vandaag slaan golven
tegen mijn oogleden
sterven schuimend
kleuren wit op blauw
en ik vlecht wolkjes
door je glanzend haar
*********************
sunset 10-02-2021
veilig warm geborgen
ochtenden in liefde
op het kruisen van ogen
kleuren de dagen
stilte overstemt stemmen
in woorden nesten vogels
zingen hun gezangen
vandaag glijdt sneeuw van daken
door gaten van gescheurde wolken
strooit winter nog steeds vorst
– in jouw schoot voel ik mij
veilig warm geborgen
*********************
sunset 11-02-2021
als vluchtig wolkenbeeld
toen wij sliepen
sloegen golven
over ons heen
breidde zich het wad
ver over ons uit
zocht waterwegen
door het zand
trokken wildganzen
met luid schreeuwen
noordwaarts
en wij zweefden
over de zoutweiden
bouwden ons daar
een huis uit schuim
de laatste eilanden
verdwenen onder water
en toen de wind zweeg
hingen wij ons in
een paarlemoeren hemel
als vluchtig wolkenbeeld
over een zee
*********************
sunset 11-02-2021
waar bleef de tijd
in schaduw van appelbomen
hangt nog steeds onze schommel
in een andere tijd, ademen wij
luchtbruggen tussen ons
in onze hoofden gaan wij
terug naar toen de gladiolen
mooier bloeiden dan de sterren
in alle vroegte goot zomer
kleuren over de aarde, wachtte op ons
uit de kronen van bomen
barste de hitte, liet takken kreunen
en geluiden vallen in het gras
soms zoenden bloesems onze huid
in de derde strofe, waar wij beginnen
te zwijgen en uit het gedicht stappen,
leeft liefde nog steeds in ons hart
*********************
sunset 11-02-2021
het ruimen van het dakterras
handen in sneeuw
koude gezichten
op het dakterras
stoelen achteruit gezet
schrijven wij gedichten
met bevroren vingers
en vergeten
hoe zinnen vallen
of hoe woorden
verzinken in sneeuw
- overal letters
mijne, jouwe
in sterrenstof
van gisteren
*********************
sunset 12-02-2021
on-logisch-heden
eenzaamheid is schadelijker
dan vetzucht, ongezonder dan
een pakje sigaretten per dag
ik draai nog steeds rondjes
sluit weddenschappen af met vadertje tijd
en de sneeuw op mijn dakterras
[wind blaast vorst in mijn gelaat]
eenzaamheid verhoogt de risico’s
zeggen zij, en volgen mijn wegen
door dit leven van dagen en nachten
ik val over stralend helder licht
mijn voeten trappelen ter plaatse
op steeds eenzelfde punt die er geen is
zelfs niet op het einde van deze zin
*********************
sunset 12-02-2021
dag-helder zwijgen dagen
achter ramen
de kloof tussen woorden
aan muren hangen
blauwe gezichten
hun ogen zijn leeg
soms klinkt een lachen
verstikt in de sneeuw
*********************
sunset 12-02-2021
ik grijp de nacht
dwaal door haar sterren
die zwijgend mij betrachten
‘s ochtends hangen
sneeuwresten aan twijgen
zo koud adem ik het land
toch draag ik
een zweem lente
in mijn handen
haar warmte verwarmt
mijn verlangend hart
*********************
sunset 13-02-2021
altijd blauw
ik ken het hunkeren
van elke spatie
tussen woorden
soms leg ik mij
in gras van toen
alsof ik mij
daarin vinden kan
of zelfs maar een zweem
van mijn lachen
kiezelsteentjes glijden
uit mijn zakken
en uit mijn wensen
valt een leven
mijn verlangen
ademt altijd blauw
*********************
sunset 14-02-2021
winterse Malpie
wanneer van bomen
de weekenden vallen
vind ik het woud
beroofd van duisternis
mijn oren luisteren
naar klagende winden
en wilde dieren
die sluipend naderen
ik draag de zwaarte
van mijn lichaam
door labyrinten licht
hoor vogels spotten
kijken doe ik naar diepte
van wolken en zoek
een bewegende hemel
op het einde van mijn pad
*********************
sunset 14-02-2021
nog altijd één
leg je gezicht
koesterend in dit licht
waar sneeuw van daken druppelt
in het heldere van de dag
schemert onwetendheid
al blijf ik steeds aan je zij
wanneer de spiegel
van jouw ogen spreekt
en jij schaduw werpt
zijn wij nog altijd één
*********************
sunset 14-02-2021
in jouw handen
aan de zonnezijde
loop jij blootsvoets
klatert het lachen
doorheen je stem
woorden weerkaatsen
in een streepje blauw
dat zich lenterijp
in jouw handen buigt
verlangend grijp ik er naar
voor dat de nog-winter
hen door vrieskou blaast
*********************
sunset 15-02-2021
liefdesdammen als bescherming
wij zwijgen vloeiend in alle talen
koesteren schuchter zonlicht
op onze schouders
wandelen in plooien van een zee
gooien vragen naar vissen
willen hen ruilen tegen mosselen en zout
hoge golven laten alles liggen
en hun schuim lost alles op
ondanks liefdesdammen als bescherming
*********************
sunset 15-02-2021
uit woorden bouwen wij ladders
spreken ons op de daken
toch is ons thuis
het gras onder onze voeten
bloemen sen struiken
hoog in een boom een vogel
in zijn gezang klinkt reeds lente
*********************
sunset 16-02-2021
midden februari
de dagen
huid op huid
en uren
flinterdun
zoals papier
achter mij ligt
gesloten
het weidse
witte land
dat mij roept
deel te nemen
samen met
de kraaien
midden februari
zoemt in het grijs
verdrinkt sneeuw
in regenwater
onvermoeibaar
naait mijn schaduw
zich aan de wereld
en groeit
*********************
sunset 16-02-2021
tijd zonder grenzen
leg nu de wolken
in mijn handen
tot op het einde
werpen wij schaduwen
over nieuw gras
praten wij
over tijd zonder grenzen
vouwen haar tussen dagen
traag valt de nacht
uit de bomen
en wind oefent
tussen twijgen
lijdt zwaar
onder de dood
van deze dag
*********************
sunset 17-02-2012
denkend aan de Bodensee
deze stadjes
in kleuren van nachten
en geuren
uit alle openstaande deuren
stemmen murmelen
op warm asfalt
tussen wijn en koffie
muziek overal
en mijn dansende voeten
over hobbelige stenen
laten mij struikelen
jij vangt mij op
*********************
sunset 17-02-2021
volrijpe vruchten
hangen goudglanzend
in een vuurrode levensboom
in het zand
sporen van God
die 's avonds langs loopt
*********************
sunset 17-02-2021
18-02-1947
sommige dagen
reikten mij een glas
woorden, gezouten
door een tranenzee
anderen kerfden lettergrepen
verzamelden schuim
opgewaaid door wind
in een zeurende klank
onophoudelijk trekt leven mij
naar mijn einde
*********************
sunset 18-02-2021
soms zonder pretentie
kunst leert ons
opstandigheid
protest
zelfs het verstillen
zij schudt door elkaar
maakt bezorgd
raakt
en verzoent
zij voelt aangenaam
of droevig
verstopt boodschappen
of maakt bekend
in vormen en kleuren
in woorden en melodieën
maar soms, zo weet ik
is alles slechts een spel
dat de kunstenaar uitdaagt
zonder pretentie
iets buitengewoons
te presteren
*********************
sunset 18-02-2021
de nacht vouw jij mij
over mijn gezicht
in het opkomend licht
van deze dag
die in zijn handen houdt
wat hij belooft
de droom die in jouw ogen speelt
hang ik over mijn schouders
en draag hem mee
doorheen de tijd
voed hem met onze liefde
*********************
sunset 19-02-2021
over velden
nevelt mijn spraak
die als in herfst
langzaam verwaait
van mijn lippen
vallen woorden
gegrepen en geworpen
in de tijd
*********************
sunset 19-02-2021
nu kust een zonnestraal
nu kust een warme zonnestraal
de laatste winterdagen
de bevende februaridag
op zijn nog eerdere koude mond
hij kust de kale bomen
waar in nevel
grijs-grauwe geesten dwalen
en waar in lente onder eerste maan
romantische liederen klinken
teder helder harpenklank
ons als vogels in mei al zingen
staat het geschreven in de sterrenhemel
en in de diepte van jouw ogen
liefde is wat in ons leven telt
*********************
sunset 19-02-2021
in mij delen zich nachten
donkere uren die beven
in het zuchten van leven
lees lente op jouw huid
gevangen in zoenen
en strelende handen
eeuwig en steeds weer
altijd maar wij
*********************
sunset 20-02-2021
op warme dagen
jouw adem brandt mij
op mijn lippen
aan de rand van uren
wij werpen stenen
maar de stroom uit onze jeugd
is opgedroogd
herinneringen begraven
onder het mulle zand
laat ons naar de zee gaan
zeg jij
zo staan wij op warme dagen
aan de ruisende branding
het patroon van ons leven
versmelt met de hemel
die zich spiegelt
*********************
sunset 20-02-2021
toch klinkt nog steeds
toen ik in het leven viel
kiemde aan de stam van mijn naam
reeds de hoop
later vertakte zij zich
weefde zich
door schaduw en zon
vandaag beschermt het lover
de boom voor alle blikken
omkleed door schors
groeien ringen van tijd
toch klinkt nog steeds
een heel zachte echo
vanuit gindse verten
*********************
sunset 21-02-2021
spiegelschrift
vragen vallen
in geluidloze nachten
zwart stroomt door ruimtes
tussen de vocalen
met mijn pen
vorm ik woorden
in spiegelschrift
nooit lees ik mij anders
dan van achteren
naar voren
*********************
sunset 21-02-2021
mijn lievelingskleur
is het wit van de stilte
wanneer ’s ochtends
de nacht verbleekt
zwijg ik met de stenen
versta de krokussen
en zie mezelf ontstaan
in bloemen liggen woorden
*********************
sunset 21-02-2021
en vraag ik mij
’s avonds doop ik
telkens weer
mijn glas in uren die ik dronk
wanneer het breekt
zinken scherven
naar de diepste grond
en vraag ik mij
of leven mij zal slijpen
vóór dat de leeuwerik
zijn zang zal laten klinken
*********************
sunset 22-02-2021
nog af en toe
in oude wonden
dompelt zich een ochtendzon
rood staat zij in de horizon
kruipt zwijgend over ruiten
toen jij sprak
werden woorden steen
die 's middags gloeiden
in de zon weenden
nu liggen zij al jaren koud
in mijn geheugen
afdrukken van geschonden dromen
in mijn hart
voel ik nog af en toe
littekens van toen
*********************
sunset 22-02-2021
niet te scheiden
ik noem mij jij
omdat dan de afstand
verdwijnt tussen ons
zoals huid op huid
wij zijn niet te onderscheiden
de één van de ander
waar elke grens is als kwetsen
scheiding een open wonde
jij noemt mij ik
en wie van ons beiden
zou willen afstand nemen
van dit onafscheidelijke
*********************
sunset 23-02-2021
ik wil nog sterren zien
stel mij opnieuw samen
enkel en alleen uit eenzaamheden
want ik voel elk woord van mij
tot in de bodem zinken
net als monolieten in voortuinen staan
golf-gedragen
met smeltende handen
mis de gouden wouden
bevolkt met geesten
schaafwonden-vrijheid
en sleutelbeenogen, half in profiel
trek conclusies als lijken uit een rivier
alles van de muren
dat geen magie belooft
want nog steeds zit ik hier en ween
om de zeeën, tongscherpe lichten
een mond vol koude as
en antwoorden als zwetende handen
één seconde te lang op mijn schouder
- dus keten mij op het spoor naar oneindigheid
want ik wil nog de sterren zien
*********************
sunset 23-02-2021
ik streel lente
tijd glijdt door handen
in elk moment
slaapt een zweem van zomer
ik streel lente op jonge blaadjes
opdat hij sneller komt
zich nog sneller omdraait
daar hoog boven
en nog zo ver
van deze aarde
*********************
sunset 23-02-2021
bij rood stoppen
bij rood stil blijven staan
in passen verdwijnen
weerspiegelen in ruiten
naast afvalbakken bevriezen
in sluimerende schoonheid
terloops langs gratie lopen
langs huisdeuren dwalen
bij rood stil staan
trekvogel zijn
in het oorverdovende
mooi blijven
het verstopte
druppend uitwringen
dingen hun naam laten
om hen te verwijderen
bij rood
net zoals draden
van spinnenwebben
*********************
sunset 24-02-2021
nog niet echt lente, niet echt winter meer
nog verzwijg ik
jubelgezangen op mijn lippen
verberg mij in adem van bossen
die het zuiden al voelen
reeds groenen akkers
voedsel voor de winter
en waar gedachten de dag afsluiten
liggen wij samen onder dons
*********************
sunset 24-02-2021
steeds dieper in mij in
en elke avond draait de dag
zijn zware last op mijn verlangen
hij ademt naalden, kleurt zich rood
en hoe ‘k mij wend of keer
hij leeft zich telkens weer
steeds dieper in mij in
eerst in de ochtendzon
kan ‘k mij onttrekken aan zijn macht
al draag ik op mijn wangen
nog steeds de afdruk
van zijn vreemde stonden
*********************
sunset 24-02-2021
zingend, midden in je hart
jou stem klinkt als honing
[of zoals het visioen van een perfecte illusie]
als zonnestralen die door een vuil zijraam
van de auto naar binnen glijden
en in hun vorm en kleur
mijn oren verdoven [of luisteren en horen]
zoemen, ruisen en woorden verslinden
[ik hou van bewegende lippen]
dromen leven [in hun echo’s]
en net dat beetje vrijheid voelen
of de smart van diepe ademteugen
die als rook steeds hoger stijgen
zwaarmoedig bewegen in nachtzwarte klanken
ik wacht op het gezang van trompetten
die eindelijk mijn pad effenen
al wil ik eigenlijk alleen maar
applaudisseren voor de oceaan
en met de sterren spelen
[ik was nog geen twee toen er geen muziek meer bestond
omdat de dood, verstopt in andere kleding,
alle tonen en lijven uitgewist had - en nog altijd
- wat mijn lievelingslied is, wil jij weten
en ik zeg ‘I did it my way’]
maar als ik eerlijk ben, is het jouw stem
die als honing en als een visioen klinkt
de melodie van je mond in beweging
en ik, steeds zingend, midden in jouw hart
*********************
sunset 25-02-2021
de tijd van toen
boerenbrood bekruist
[ploegspoor van het gezegend mes]
met het heilig teken
en uit het oogpunt van de Heer
spreekt het inzamelen van de aren
met dank aan het maal was de bakdag
steeds aanwezig en in gebed
het werk dat voorraad aanvult
door de noeste ijver van landarbeiders
zij buigen hun hoofd voor het brood
wijl voor het eten
er altijd eentje meer werd uitgenodigd
*********************
sunset 26-02-2021
struikelen en vallen
uren van lente
smaken geel op de tong
wanneer zij stil staan
als licht tussen zon en regengordijnen
hangen blijven
soms dansen wij daar
springen op kleuren
van een stralende verte
landen op een regenboog
die voor een wijle
onze uren draagt
onze schaduwen vormen
stralende kathedralen
tot zij zich verwijderen
als licht of waterdruppels
en de regenboog uit elkaar valt
onder onze voeten
en wij struikelen, vallen
in opnieuw een winterse kou
*********************
sunset 26-02-2021
eindelijk wrijft de dag
het slaapzand uit haar ogen
warme gevoelens
vallen uit dromen
in het getekend raster
van eerste zonnestralen
blijf ik liggen
geketend in liefde
voor jou
*********************
sunset 26-02-2021
altijd jij
jij geeft me een woord
één
daarin ben ik
het ik ben jij, zeg je
in jij ben jij, jij
dus ik
want wanneer jij, jij zegt
meen je mij
dus ik
en ik ben in mij
en in jou ben ik, ik
wanneer jij aan mij denkt
en ook jij
bent in mijn gedachten
jij bent nooit mij
jij bent enkel jij
en bent en blijft
in mijn hart
altijd jij
*********************
sunset 27-02-2021
geluk
ik zie het zo voor mij
wij, zittend in het park
op een bankje
tussen wild groeiende struiken
met ergens ook een berk
en een bloemenweide
vol met korenbloemen en madeliefjes
en daar middenin
jij
luisterend naar vogelgezang
met gesloten ogen
een zomeravond genietend
in de verte kijkend
denkend aan geluk
wanneer een lieveheersbeestje
zich op jouw hand zet
vlinders voorbij zweven
en ik jou liefdevol kus
*********************
sunset 27-02-2021
wij blijven onwetend
elk deel van mij
dat van je houdt
breekt de takken
op de andere oever
legt hen als brug
over de stroom
zij buigen zich
naar de diepte
op kiezelgrond
liggen mijn woorden
als verbinding tussen ons
en hout tast voorzichtig
naar de plaats waar het hoort
wijl wij over het water
gezamenlijk ademen
het ritme van harten
en het gezang van vogels
laat de oevers zwijgen
al blijven wij onwetend
over de nieuwe ochtend
nog in nevelen gehuld
*********************
sunset 28-02-2021