een oude droom
de bank van afgelopen nacht
is leeg en leest in pauzes
enkel nog maar stof
tussen vouwen van verhalen}
in het ritme van uren
van de lege kamer
flakkert een kaars
en in de hoek schemert
vaag nog een figuur
die traag uiteen valt
in een oude droom
*********************
sunset 01-09-2021
angst
had ik voor twee reuzegrote sandalen
en een lange witte baard
voor de donderdagavond
en al die mensen die voor onze woning stonden
waar de vlammen laaiend uit het dak sloegen
maar ook voor tientallen meters hoge kranen
die hun tralieschaduwen
op lager gelegen speeltuinen wierpen
de tantes van het kindertehuis
omhuld door een geur van borsten, mond en knieën
en soms, soms heb ik angst voor ons
naakt in ons bed
en de adempauzes tussen onze liefdesnachten
of voor mezelf
verdronken in niet te bevatten geluksgevoel
*********************
sunset 01-09-2021
nooit vallen schaduw schever
dan wanneer licht uitbreekt
tussen voegen resterende nacht
vergaan woorden
… voortdurend
*********************
sunset 02-09-2021
mijn adem tegen jouw lippen
tot nu toe heeft zich alles weg bewogen
van de natuur die schijnbaar ruw lijkt
waar de zee gladde scherpe rotsen vormt
en het blauw van blad naar blad springt
van altijd groene bomen, zijn kracht zoekt
aan de overkant en stom terug kijkt
naar de rest van de nacht die traag wegsluipt
en haar duister afschudt in vroege uren
diepe ademteugen smaken naar het zout
van een lichte bries in de twijgen
waar mijn adem stil tegen jouw lippen leunt
waar jij tak bent en ik wind
en omgekeerd het groene plantenblad
dat in het vormloze van de ziel dringt
********************
sunset 02-09-2021
overal hurken gedichten
doorheen de dag zijn zij wat schuchter
maar ’s nachts rennen zij
door mijn voel
wild op en neer
gisteren is er mij eentje ontsnapt
op zich niet zo erg
want anderen roeren zich en masse
al vertrouwen sommigen het nog niet
om heel nabij te komen
misschien moet ik mij scheren voor het dichten
*********************
sunset 02-08-2021
jou kan ik niet schilderen
in spiegels liggen decennia
waarin het achterliggende
van jeugd rimpelend etaleert
kleuren nog steeds existeren
langzaam breken zij uit jou uit
het eerdere en het paradijs
in een korenbloemblauwe
penseelstreek op velden
van bewegen en lachen
en uit ogen vol innige liefde
*********************
sunset 03-09-2021
het leven dobbelt niet
lichtgrijs naar blauw
trekt door laatste zomerdagen
waar ik letters teken in stoffig zand
een zacht briesje
over het mulle stof
verwaait alles ras
wat blijft is niets anders
dan een kleurloze leegte
en een diffuse structuur
leven is geen dobbelspel
*********************
sunset 03-09-2021
nog voor het licht
nog voor het eerste licht
ontwaken vogels:
zwaluwen, mussen, een specht
die de dag zijn ritme geeft
vanaf de weg vloeit de weide
naar het woud zijn oevers af
in een ven dat door het bos
bewaard wordt als zijn geheim
een schrijverke trekt lijnen
in het water, schrijft:
wanneer je maar wilt
is alles een boodschap
en kun je, met elk kledingstuk
dat je over de struiken hangt
iets opgeven, weglaten, stoppen
iemand te zijn, kwetsbaar
in de huid tussen mij en het ven
spreidt de vogel, die mijn geest is,
zijn vleugels als hij naderbij vliegt
en ik eindelijk mijn thuis vind
*********************
sunset 04-09-2021
peu à peu
groen overwoekerde stenen
breken in het zonlicht
grashalmen en spinnensluiers
wiegen in een lichte bries
voor ons staan
nog steeds gekroond met fier gebladerte
bomen als piramiden
oprijzend in de stralende zon
zij kleurt de huid bruin
en een ouderdomsvlek
toont mij de waarheid van de tijd
die peu à peu ruïnebeelden vormt
*********************
sunset 04-09-2021
hemelsblauw geluk
’s middags zoemt mijn blik
doorheen de weiden
hommelt om paardenbloemen
hoog gegroeid gras
buigt zich vriendelijk naar me toe
waar grasmaaiers zwijgen
hemelsblauw geluk
dat armenvol aan mij kleeft
in honinggeel licht
*********************
sunset 05-09-2021
het allerlaatste lijk
diep in de oceaan
een inktvis
verdreven uit zijn tuin
van helder modder
die Antwerpen en Rotterdam
en andere havens
onder zich verbergen
en een walvis roept
dat vervuiling schandalig is
ter elfder uur
weent de inktvis
sterft
een man vindt het karkas
wikkelt het in een laken
als is hij het allerlaatste lijk
*********************
sunset 05-09-2021
storm van emoties
je pelt de zomer uit mijn borst
wordt valk met aangeboren hoogte
met onder je de vaste grond
nog wit gekleurd en bont
als foetushouding opgerold
en bleek, het zachte weefsel
net als een blad dat ik in herfst
vanaf je rode lippen lees
ik hoor het fluisteren nog
je zachte windstem
in onze storm van emoties
*********************
sunset 06-09-2021
het ritselt aan je voet
donkerbruin breekt
een tak af
en bladeren
ritselen reeds aan je voet
littekens en zweet
beslaan
als ademwolkjes
je gelaat
een perzik ligt
rijp te worden
op de keukentafel
zelfs nog in oktober
na een zomerse september
*********************
sunset 06-09-2021
daar waar vleugels zingen
libellen dansen
tussen zonnestralen
ben jij mijn lijf
en ik op het jouwe gesneden
bloeit ons het lied
van liefde en leven
*********************
sunset 06-09-2021
vandaag noem ik je venus
niet omdat ik iemand ken
die zo heet maar simpelweg
omdat ik vandaag venus voel
mijn vingers op je lenden
strelend op je naakte huid
mijn vingertopjes op je adem
voel ik, vandaag, venus
*********************
sunset 06-09-2021
jij, mijn windekind
de wind schramt onbemerkt
over gladgeschoren benen
pollengeurend, zaaddoorweekt
sleep jij lavendel mee en ook wat tijm
handenvol kort jij hen handzaam in
jij bent mijn liefste woud en weidemeisje
aardend van zool tot aan je kruin
vlieg jij over de paden en voegt wat liefde toe
- dat is wat jij het beste kunt, zeg jij -
door druivenranken vast omwonden
het hete asfalt brandt je blote voeten
waar het gegeseld wordt door zuiderwind
volg ik je tot in onze diepste dromen
en lief jou eeuwig, jij, mijn windekind
*********************
sunset 07-09-2021
achter je ogen, je voorhoofd
wandel ik door je geest
strek al mijn ledematen
hemelrichtingen blijven
wanneer ik mij als embryo neervlij
teder je navel kus
achter mijn voorhoofd, mijn ogen
ga jij
en jij voedt mijn navel
*********************
sunset 07-09-2021
jouw tasten voelt
als jazz op een piano
en als de bliksem
die stukjes zwart
uit hemel scheurt
*********************
sunset 08-09-2021
herinnering wateroverlast in Schuld / Ahrweiler (D)
tussen kinderkopjes zwemt stil mos
spiegels zijn gebarsten
en vertroebelen elk beeld
tussen roestige wenteltrappen
zijn venster gescheurd
probeer ik leven in gezichten te ademen
nog schijnt de zon daar niet
vallen tranen op mijn gelaat
- meer is er niet
*********************
sunset 08-09-2021
een duistere tijd
[in het duister dragen wij
beelden die levenloos
voor ons liggen
egoïsme wordt weer sterker]
ik schrijf over bosbessen
en meen het kreupelhout
in het kastanjewoud
waarin wat kleinwild
verloren loopt
een wezen uit de oertijd
half mens, half dier
draagt gevleugelde woorden
naar mijn graf in zijn huid
van pels en veren;
droef en nagenoeg blind
*********************
sunset 09-02-2021
toch totaal anders
regen druppelt de tekst van de bladeren van bomen
schreeuwen uit het binnenste van het bos
die woorden kunnen zijn, echoën
wijl ik mijn mond wagenwijd open
hout schuift zich samen voor voorzichtige ogen
en wortels, die skeletten tevoorschijn toveren, laten zich zien
twijgen vallen op bundels oud gras
hun geluiden slaan blikken neer voor ik hen opraap
de spiegel van een plas is beschreven
en als ik er in kijk, blijft mijn gezicht liggen
onder woorden van een schrift
die slechts op mij gelijkt in de stem
en toch totaal anders klinkt
*********************
sunset 09-09-2021
jouw warme glimlach
de dag breekt
sprakeloos
uit grenzen
van lampenlicht
aan het plafond
liefdeswoorden
hechten zich
aan de geur
van onze
bezwete lijven
in witte ramen
weerspiegelen ruiten
de warme glimlach
van je gelaat
*********************
sunset 10-08-2021
jouw ogen zoeken
houvast op de grond
die diep in kreupelhout
begraven ligt
tussen wortels en steen
een gevoel van aantrekkingskracht
ook van het
door mos bedekt bed
*********************
sunset 10-09-2021
een raam in een droom
waar landing van ochtendrood
prikkelt onder de huid
en het naakte blote ogenlicht
zich in jouw vorm verliest
*********************
sunset 11-09-2021
ik hunker de vreemde
iemand kijkt sceptisch in zijn glas bier
en wankelt naar het toilet
gele gedaantes stromen in de gelagkamer
en de hoog opgeschoten ober
kan amper vasthouden wat jeans bestellen
[vanaf de muur straalt egoïsme in blauw, breed
en dronken zoekt iemand nog een stoel
terwijl het buiten mateloos pijpenstelen regent]
een hand grijpt vol in het drinkgeld potje
en rent er dan spoorslags vandoor
- nat druipt het uit je haar
en in pauzes van het rusteloos geklater
wordt de sfeer melancholisch zacht
een koppeltje houdt zich innig omarmd
en in de spiegel het knalrode hoofd
van de zoon van de waard
hij maakt rechtstaande de rekening
overal is het even warm, mooi
behalve hier; hier is het altijd hetzelfde
*********************
sunset 11-09-2021
nine eleven
op mijn zij liggend roep ik
het mij in herinnering toen
mijn wereldbeeld wankelde
met beide torens viel
ik in mij te samen: mijn
ogen wrijf ik rood
en bijt op stof in duister
dat zich om mij legt
door het knarsen van tanden
ontwaak ik geweende droge
tranen die vergoten werden
niets was hoe het is
en niets zal ooit nog zijn
hoe het was
in plaats van torens is leegte
en in plaats van hoop
woont droefheid daar
in stokkende adem
*********************
sunset 12-09-2021
en elke cyclus weer opnieuw
de volgende winter wast de aarde schoon
met brood dat jij in armen houdt
door wind gedroogd en aan de rand krokant
groen in de kern, in het midden vorst
zoals de rijm op velden, naakt als de huid
in zonlicht dat nu schuin op schaduw valt
en dan dit hier, het vlees met licht bezaaid
dat in de diepte dringt als stof
heel fijn gemalen, elke lettergreep, elk woord
als zuurdesem dat tussen tanden knarst
dromend van weidse horizon
waar zaad ligt dat nieuw opgaat
in geloof van gulle oogst
van rijpend koren tot het brood dat zich dan deelt
*********************
sunset 12-09-2021
als ben jij een klaproos
ik stook de stoppels op
langs vuurrode randen
- het is oogsttijd geloof ik
en ook de herfst
danst op een podium
van een warme nazomer
strooit verliefden
in begonnen avonduren
wij laten ons noot los
net zoals takjes in nesten
- in de schaduw van bomen
droom jij mij heel nabij
ben jij als klaproos
voor het korenveld
*********************
sunset 13-09-2921
wij gaan naar zee
vermomd als toeristen
lieven ons, onbemerkt
opdat niemand
onze diepte ontdekt
die in ribbels
van hard zand
dreigt te overstromen
*********************
sunset 13-09-2021
’s ochtends ontwaken
toegedekt door zonlicht
de dag omarmen
die in het blauwe
van hemel valt
om de natuur
voorzichtig te raken
*********************
sunset 14-09-2021, Helvoirt
blauw het venster
in de kilte van september
de zee achter het strand
en altijd evenwijdig langs de kust
het knarsen tussen
twee zich oever-
verwijderende voeten
en zuivere frisse licht
door zout verdoofd
*********************
sunset 14-09-2021
de desinteresse van vandaag
zoenen lijken
op vlindervleugels
op het asfalt
wij drinken
het zout van deze aarde
en gaan, gedachteloos
aan elkaar voorbij
om iedereen
snel weer te vergeten}
*********************
sunset 14-09-2021
ik leef ook aan de overkant
en mensen bouwen huizen
worden geheim in hun tehuis
zijn daar als licht in slechte droom
waar echter ver van huis en haard
als beken hout, nog fris en hard
eiken stromen naar de hemel
dragen zij, altijd proberend
gezichten naar de witte wolken
baden zich in zonnestralen
en ergens opent zich een kamer
wijl zich een andere dan eerst sluit
mag het van dag naar dag toch heten
tegenspaak in smart en lust
droom ik hen beiden oprecht waar
en dat ik leef aan elke kant
nu hier, en later ook weer daar
*********************
sunset 15-09-2021
en ik verlies mij
ik verlies mij in kleuren
van tere contouren
uit vleugels en licht
en ben met de zomer
nu ver weg gevlogen
naar daar waar het leven
paradijselijk klinkt
daar lig ik in gras
en kijk stil naar boven
zie groen nog de bladeren,
zeldzaam vervagend
in het ritme van dag
door een zon daar benadrukt
wanneer het goudgeel
opleeft na de nacht
in terugkeer van tinten
waar veren verlaten
verstrooid op de aarde
zwevend in ’t park
heel stil nu de droefheid
ook mee moeten dragen
wijl uit de zolders
van heel hoge huizen
eerst gras en wat lover
ontspruiten in ’t midden
recht naar mijn hart
waar liefde begint
het leven mooi zingt
*********************
sunset 15-09-2021
dwalen
’s nachts hoor je
het kraken en plooien
van vleugels van vogels
van takken in de wind
waarin zich een slaapliedje
verstopt als struikelstenen
in een onherbergzaam landschap
verdonkerd en omgewoeld
zó dat er zelfs
geen sprankeltje licht in valt
*********************
sunset 16-09-2021
liefde uit onze harten
zoals wij naar de hemel kijken
het blauw en achter dat blauw
een zee alsof nog iets daarachter is
zoiets als wij, maar groter dan
tel jij de sterrenbeelden eeuwig
en ik bloemblaadjes in nacht
met sterrenlicht dat in mij groeit
en zie in droom slechts één
een heldere ster die daar de zee
van donkerheid doorkruist
waarin wij allen ooit eens gaan
en ik ontwaak in vroege ochtend
in stralend zonlicht, de dag en ik
op dorpel van een kamerdeur
van d’ ene naar de andere
tot slechts een wij die daar
liefde uit onze harten draagt
*********************
sunset 16-09-2021
reeds wachten op
het blauw van hemel
is een helder blauw
met witte wolken als getwijg
van bomen
in de seizoengetijden, ruw
tussen een zee van zand
en duinen net als op een blad
met woorden
de herfst is ondertussen
bomen aan het ontbladeren
die nog zo-even
kleurrijk in het landschap stonden
ik zie al enkele skeletten
wijl ik het licht uit armen schud
tussen het stof
van ‘t reeds gevallen lover
kijk naar het wateroppervlak
van het ven
waar al wat vissen
reeds wachten op
de volgende zomer
*********************
sunset 17-09-2021
de naderende herfst
en voor een lied
vaar ik over het water
en pluk de rest
van ochtenddauw
in stilte hoor ik slechts
eendengesnater
omringd van riet
en struikgewas
zie ik door vage nevel
de nacht verglijden
en wat onwillig nog
de zon verschijnen
lichtflarden uit
hun schuilplaats breken
en op de oevers
afgevallen bladeren
tussen wat bloemen
*********************
sunset 18-09-2021, Giethoorn
ik adem nacht
in rood
en het lantarenlicht
valt op je lippen
en jij bevochtigt hen
praat in een stilte
ons altijd over liefde
*********************
sunset 19-09-2021, Giethoorn
vanuit ons liefdesnest
het doorzichtige, lichaamsloze en zo
is niet meer met de hand te grijpen
net zoals een vage schets het oog treft
om daarna het lijf na te tekenen
dat zich in juiste ochtendblikken verliest
getroffen door het licht van droomvisioenen
waar druppels regen als een dauw neerslaat
die naar kleuren neigt, net als de ochtend
sla jij je ogen open en fladdert in dit leven
dat uit de schemer in de lucht opstijgt
ontvouwt je vleugels vanuit ons liefdesnest
tot jij de slaap totaal hebt afgelegd
en elke klank diep in jouw poriën dringt
zich overgeeft aan onze liefdeslust
*********************
sunset 20-09-2021
melancholie
het huis staat leeg, heel lang verlaten
de boedel uitgeruimd uit alle kamers
en aan de muren, verblekend
omtrekken van foto's die daar eens gehangen
door kieren en scheuren liefkozend
streelt stil zacht de wind
aan bosrand hard waaiend
wiegend de heide waar het nieuwe begint
*********************
sunset 21-09-2021
liever hoor ik
hoor jij nog
gras groeien
vlooien hoesten
en kijk je
regelmatig
verder dan
je horizon
of plan jij steeds
de volgende stap
in deze wereld
van duizend
eventualiteiten
en zorg jij voor
alles wat kan gebeuren
smeed vervangingen
van A tot Z
mij zou zoiets
waanzinnig maken
mocht ik er slechts
van dromen
- liever hoor ik
gras groeien
vlooien hoesten
en kijk ik
altijd verder
dan de horizon
*********************
sunset 21-09-2021
nog nooit zo goed
ik schilder landschappen
in jouw ogen
herfst na een val
van zomerbladeren
die beslaan
om op hen
al ons voelen
neer te schrijven
zuivere lucht
heeft nooit zo goed
gesmaakt
*********************
sunset 21-09-2021
Giethoorn, september 2021
op straten zwemmen
uren en dagen weg
[23 graden en aluminium
dat niet roest in de zon]
mijn huid is subversief
bruint veel te snel rood
gisteren zong de radio
ontpit van titelsongs
sta ik in narrenpak
een groot glas wijn
in de ene hand
en in de andere
dobbelstenen
een luchtstroom
koelte in dit waterland
*********************
sunset 23-09-2021
het is niet het klavertjevier
maar wel het geluk
dat deze dagen streelt
drie vier stappen verder gaat
en kleuren nog niet spaart
*********************
sunset 23-09-2021
ontmaskerd
als wereldnavel
trager, volgevreten
door wijsheid gebroken
het ego, blind
staat voor de spiegels
als bomen in het woud
dwalen lichten
zoeken naar
stervende hoop
en op het einde
de mens ontmaskerd
in zijn schijn
van schaduw
*********************
sunset 23-09-2021
stil-zachte vleugelslag
van rustige golfjes
zwijgzaam in de tijd
achter in de boot
op banken van de vrijheid
wemelen gedachten
de hemel schrijft
nog steeds in blauw
*********************
sunset 24-09-2021
een antwoord op mijn vragen
de ochtend is ontwaakt
en altijd nog draagt dag
haar mooiste blauw
aarzelend vluchten uren in de jaren
en achter hen, herinnerend
het grijze van de tijd
lezend in je ogen
volstaat het om geluk te schrijven
vind ik een antwoord op mijn vragen
wanneer ik enkel in je dromen kijk
*********************
sunset 24-09-2021
ons immer verlangen
het geheim van je bloem
draag jij tussen lippen
onder het dunne stof
in de herfst vallen bladeren
voor je voeten, zoek ik woorden
in het stof tussen de stenen
waar zonlicht mij streelt
net als ons immer verlangen
*********************
sunset 25-09-2021
Valkenswaard, s’ namiddag
de toren van de kerk
wijst naar de blauwe hemel
terwijl de wind speels onderstreept
hoe herfst de zomer overwint
wat opgewekte duiven
dansen over het arduin
nog overstroomt het zonlicht
het plein met zijn terrassen
de lichten staan op groen
traag slenteren de passanten
over brede wandelpaden
- de klok slaat zes
en ik vervolg mijn weg
*********************
sunset 25-09-2021
wegdromend
het knisperen
van bladeren
in zomerse nadagen
met elke stap
wacht een vonk
nieuw leven
in pauzeruimtes
van bomen
die jou raken
je wegdromend
verder dragen
*********************
sunset 26-09-2021
en in het daartussen
iets van blauw
uit de hemel geplukt
en ook een handvol veren
die licht de dag begeleiden
ik laat me bodemloos
in weidegroen vallen
om je in het daartussen
van het fluisteren van gras
innig lief te hebben
*********************
sunset 27-09-2021
een stille aanklacht
wij zijn de afgrond nabij
de extase, het smeken, het bangen
onder een rotte hemel
waar kogels fluiten en bommen vallen
in een voortdurende hagel
een dans van lijven
is elke oorlog
een verliezen wanneer je roept
kom terug naar huis
iedereen naar zijn graf van dromen
die in rook verwaaien
tussen staal en eer
enkel nog as op de velden
wijl ik witte lelies strooi
in genade van biddende handen
en wenende ogen
*********************
sunset 27-09-2021
en terwijl de aarde verder draait
neem ik mijn wandelstok en ga
met enkele gevoelens en mezelf
schrijf ik een brief aan de hemel
die eigenlijk niet bestaat
alleen om te vragen hoe het God
en de engelen gaat
dit alles, terwijl de aarde draait
*********************
sunset 28-09-2021
wie durft het tegendeel beweren
herdenk de sterren
aan de perenboom
hangt nu de rijpste vrucht
wijl witte zwanen
lustwandelen op de oever
kijk hoe zij
gelijk zijn aan de mens
hun voorhoofd deppen
in nuchtere heilig water
en het mooiste gedicht schrijven
*********************
sunset 28-09-2021
helder goud
in het getwijg
fladdert in lover
ongetemd licht
in stille momenten
de dag sterft uit
in donkere kleuren
smelt het licht
voor het slapen gaan
jouw ogen stralen
als helder goud
*********************
sunset 28-09-2021
onbeweeglijk en trots
van kleine steen
tot grote berg
iets dat in zijn wintertijd
waarin sneeuw waait
lawines baart
soms hoor je hem
zelfgesprekken houden
met zomer-donders
terwijl hij spoorzoekers
niet wil zien
wanneer zij in zijn uitlopers
helemaal ergens anders
naar het verleden speuren,
laat zich geen ijzer
in zijn wanden slaan
bijna onbeweeglijk en trots
blijft hij eenvoudig staan
*********************
sunset 28-09-2021
in diepe slaap
gedachtesprongen
die langzaam splinters scheuren
uit de stroom
spreiden, bekrabben
strelende dromen
uit witte zakdoeken
het meanderend water
brult
en vult de vlakte
- ontnuchterend ontwaken
*********************
sunset 29-09-2021
herfst
in de herfst
loop ik,
verloren,
tussen afvallende bladeren
op mensenlege paden
met niets ziende ogen
en doffe klanken
in verstopte oren
‘s nachts echter
slaap ik,
veilig,
in de warmte
van jouw lijf
sunset 30-09-2021
achter façades licht
wervelt het stof
enkel de wind
waait het weg
in nissen verzamelen
ongekende dromen
’s avond, in elk huis
*********************
sunset 30-09-2021
alleen met twee
achter gordijnen
uit herfstgevoelens
vult de nacht
zich met de geur
van regen
in liefdevolle stilte
die tussen zoenen zweeft
zijn wij alleen met ons twee
*********************
sunset 30-09–2021