moeilijker is het niet

[op de dag van het eerste licht
verklaarde het leven zich als onmisbaar]

voorbijgangers, helemaal vol van zichzelf
én dwaas
wandelen naar het geklater van een bron
fris als heerlijke meisjesgeuren
uit duizend en een nacht

de aarde, zegt men
beweegt zich om een enorme grote ster
die alles hier in evenwicht houdt:
voorbijgangers, de bron
én de vrouwen

zo eenvoudig is het allemaal
*********************
sunset 01-07-2018


telkens opnieuw vermoord

zij slepen hun leven
van grens naar grens
zijn zelfs geen nieuws meer
op beeldbuizen thuis

enkel de angst blijft
met of zonder asiel
is er nergens meer
een veilige plaats voor hen

enkele seconden verder
verscheuren hyena’s
doorheen prikkeldraad
dát wat er van hen rest
*********************
sunset 01-07-2018

wie klaagt er over zwaarmoedigheid

[een schrale wind waait door de kamer
uit de richting van de oude wonden
en angst bijt zich vast in de hersens;
als een schipbreukeling in een storm
duizelig struikelend
over blik en omhoogstekende wortels]

jaren liggen opgesloten in glazen opslagruimte
en meisjes dragen gordijnen als bruidskleden
kleine feeën zijn ziek en hoesten onophoudelijk
en vooraleer ik een woord kan zeggen
woekert er een vreemde vertrouwdheid in dit duister

braaf heb ik geboet om alles wat mij in leegte is ontvallen
al ben ik nog steeds verrast over het aantal zwemvesten
en daalt binnenkort de waterspiegel
- wie klaagt er over zwaarmoedigheid
*********************
sunset 02-07-2018


iets hijgt er in mijn nek

geluiden die in het traphuis hangen blijven
vrolijk kindergesnater
en de lievelingswoorden van jongeren
die negen, tien keer hetzelfde zeggen

tot ik aan de bushalte ben
en bijna ingestapt
- is regen echt zo gevaarlijk
zoals de meeste autobestuurders beweren?

snel op mijn bestemming komen
voor dat het echt donker wordt
met steeds dat hijgen in mijn nek
dat op een rare manier pijn doet
*********************
sunset 02-07-2018

stel je eens voor

het beste deel van mij,
verzonken in zoete wijn

wat is jeugd, wie vriend
wie vijand, waar oever
waar kern van dit zijn

en kijk, bewaterde ruimtes
hoe zij groeien
zich vermeerderen
moeizaam ontschepen uit getijden

waar goudregen
de één na de ander naam
uit het zwarte boek streept

onverwachts predikt het verstand
spreekt rustig verder
op zachte toon

maar niet het verwachten,
want elke mens is een naam

vergeefs hopend
niet op één van deze bladzijden te staan;
want stel je voor
dat ik gedachten ontblader
*********************
sunset 03-07-2018

onschuld van onze pornografie

hese kreetjes in mijn oren
zandkorrels gevangen in vloed
wolken over groene bodem
een naakte voet in rode gloed

[twee seconden uit ons leven
en diepe slaap na ’t felle beven]

smart geboren uit de lust
bloeiende bomen in de herfst
een vuist die op jouw borsten rust
brekende muren die ik verf

[bevlekt met onze levenssappen
drie eeuwigheden onder ‘t laken]

over puntige stenen stappen
een hand die zich op ’t kussen legt
mijn hunkerend hoofd tussen jouw benen
een raaf die roerloos naar ons kijkt

[vier ogenblikken autofobie
onschuld van onze pornografie]
*********************
sunset 03-07-2018

zo maar wat overpeinzingen

dat ik en jij uit het water komen
water zijn en weer worden
of erover uitgestrooid
als as in een speltbrood

dat ik stof ben, sterrenstof
en van daar kom en weer naar toe ga
verbrand en verspreid door een hete luchtballon
dat ik het stof veeg en het ook zelf ben

als deel van het geheel
luister ik naar het lied van de koekoek
hou er rekening mee
omdat hij weet dat wij allen broeders zijn

in dit oneindige heelal
*********************
sunset 04-07-2018

net als wij, vroeger (uit: gisteren)

wat zeg je als je thuis komt
en niets anders meer vindt
dan een stoel, een bed en wat papier

- een schoongeveegd huis
zonder vensters noch een deur
waardoor je kunt in en uit treden -

in welke hoek heeft hij gezeten
met welk water heeft hij zich gewassen
en dronk hij mijn wijn (als ik er niet was)

wat zeg je als je thuis komt
muziek enkel nog in je hoofd weerklinkt
van een melodie uit het verleden

je gaat uiteindelijk zingend verder
zó luid dat berken wankelen
laat je huis over aan anderen
die deuren en vensters plaatsen
en erin wonen

net als wij, vroeger
*********************
sunset 04-07-2018

over vandaag en gisteren, maar ook morgen

‘t was gisteren pas
dat nacht haar licht gekregen heeft
eerst gisteren dat
de zon de dag zijn frisheid nam
en dat de hemel
droge aarde zegende

vandaag nog brandt de zon
haar licht tot diep in avonduren
en warmt zij nog, zelfs in de nacht
vloeit breed de stroom
gespijsd door milde regen

wie weet hoe morgen is de nacht
en of dan nog
dezelfde zon aan hemel wacht
of er dan steeds
nog rijkelijk water stroomt in de rivieren
en of jouw liefde nog altijd naar mij lacht
*********************
sunset 05-07-2018

nu pas leer ik hun taal

in dagen, nachten en in fluisterende stemmen
blijf ik standvastig, ben steeds liefde;
verlaten vrouwen heel ontroerd mijn bedstee
wanneer zij liefde hebben ondervonden
die brandt en smart, soms ook ontiegelijk pijn doet

mij laat ‘t nooit los
en in mij schreeuwt het, krijst;
zwaar dragend als uit brons of marmer
zing ik mij diep in alle vrouwen
als heimelijke minnaar

en leer nu pas hun taal
*********************
sunset 05-07-2018

in de begrenzing van mijn armen

na zoveel jaren opent deze avond
nog een schacht neerwaarts en terug
vloeit er warmte dáár
waar wij soms geen meer vermoeden

bomen bewegen zich traag in een wind
uit tijden die restanten wegdragen
van verweerde haat, verwarring
en flarden van woorden

met opengesperde ogen, blind luisteren
naar het geluid van deuren die dichtslaan
en achter blijven contouren van liefdevolle
intimiteiten in een ontwakende ochtend

met ruggen naar het duister gekeerd
blijft er de wens om alles te begrijpen
al klaart het heel langzaam op
en drijven wolken traag weg

in de begrenzing van mijn armen
omhels ik jou zacht en teder
*********************
sunset 06-07-2018

ik spoed mij naar jouw bron

schakel alles uit: het licht, het leven
zelfs wat jij zo-even zei;
wij willen niet meer spreken

maar slechts blootsvoets over water gaan
en wel zo lang
tot onze zolen bloederig zijn

verstaan doen wij niets
en onderweg wordt de zon valer en valer
al straalt jouw glimmend voorhoofd

helderder dan ooit tevoren
en ook de tepels van jouw borsten
lichten als sterren fel op

tekenen zich af op jouw bruingebrand lijf;
ik spoed mij naar de bron
kom eindelijk tot stilstand en stroom
*********************
sunset 06-07-2018

begin van zomer komt reeds geel

begin van de zomer komt reeds het geel
van kersenboombladeren, daarna augurken en tomaten;
wij willen nog eenmaal slapen, samen
in onze oude caravan

in een leegte zeilen regenwolken tussen glasfaçades
en altijd weer die nieuwe jonge gezichten;
hooi is een zeldzaamheid in deze warme dagen

spreek toch met iedereen
zoals een koekoek die je ’s nachts niet hoort;
nooit weet je waar noch hoe, wanneer
een donder rolt over de daken

cimbalen, harpen, wind in bomen
brengen jou toch ergens verder met de reigers
onderweg over waterstraten
*********************
sunset 07-07-2018

en leef simpel wij

jij slaapt, ademt
het donker omzoomt jouw lijf
en mijn begeerte
die mij altijd nabij is

maar zulke woorden zwijg ik
nu het al laat is en jij afwezig;
zoals mijn poëzie
die jou nimmer vergeet,

adem ik in de duisternis
woorden als stofvonkjes
in het hart van jouw droom
slaap jij en zwijgt
legt woorden op de as van de dag

zou er enkel nacht zijn
schenk ik jou alle liefdeswoorden
overgebleven op het einde van de schemer
het grote beven door tederheid
de zoetste muziek

tegen liefde zijn wij machteloos
dus leg je bij mij
vergeet en vergeef
jezelf en elke andere

en leef simpel wij
*********************
sunset 07-07-2018


en ik jou adem en jij mij

ik rust in vrede aan jouw borsten
waar ik verwijl
- geprezen sappen van dees hete stonden -

beroert jouw kin mijn elleboog
die zich verandert in een porselein
beschildert met wat blauwe orchideeën

en wachtend tot jij alles laat ontwaken
leg ik mijn hoofd zacht op jouw buik
hoor hoe het bloed reeds zingt en ruist

dans onder vingertopjes
en jij kust heel intens en warm
de binnenzijde van mijn hand

die zweeft over door zweet geparelde huid
tot waar de koorts traag zakt
diep in jouw schoot

en ik jou adem en jij mij
*********************
sunset 08-07-2018

overstromingen in Japan (juli 2018)

in tijden van opstuwende gedichten
suizelt in wind
het lichte struikgewas

geketend aan een verlaten bank
een hond
huilend blaffend naar een zilveren maan

de slaap van een vrouw
druppelt door alle lagen
van het mannelijk lijf

de zee zingt
uit een houten mond
van een boot

en door water verwoeste dorpen
rijgen, woord na woord,
vernietiging aan elkaar
*********************
sunset 09-07-2018