de stad op een zaterdag

vol met mensen hier
auto’s, huizen
en overvolle stoepen

wij kopen blindelings
bekijken etalages
maar nooit naar elkaar

rondom ons een glans
van goudgele stralen
wij zijn een menigte

edoch steeds alleen
*********************
sunset 01-05-2023


bloesemdragend

vreugde omkranst
mijn zijn
bloesemdragend
schemerzacht
goedlachs

ruisen omwervelt
mijn zintuigen
zingend
verzenwevend
geluidslinnen

vrij ademend
omwaaiert
liefdesbron
toenemend licht
in zachte glans
*********************
sunset 01-05-2023


temmend binden

klopt het bloed
onder je ronde mond
droogt mijn keel

fladdert adem
een koortsachtig ritme
in schemerlicht

natte huid
verteert vuur
van eerdere littekens

wijl vingers elkaar
temmend binden
in een liefdesspel
*********************
sunset 02-05-2023


aan ons

jij omhult mij
met het zachte
van je mond

deelt met mij
de vijver van
je bedachtzaamheid

jouw liefde
en genegenheid
schenk je mij

en in de diepte
van ons zijn
geef jij je over

aan ons
*********************
sunset 02-05-2023


liefdevol

langs levenslijnen
reis ik met je mee
met onderzoekende ogen

onverwachts glimlacht
jouw gelaat
en laat je stralen

vanuit diepe rust
zend je mij
liefdesimpulsen

om te zoeken
te verstaan
dichtbij te zijn

en opnieuw reikt
schaamteloze lust
liefdevol naar jou
*********************
sunset 03-05-2023


het bloedrood van horizon

in warme kloppende pols
een hevige vloed naar jou
vanuit mijn liefdesbron
waarin alle twijfels verzanden

kristalhelder de rollende branding
waarin ons levenslied klinkt
laat onze harten zwellen van vreugde
en elk intens verlangen ontspannen

in het bloedrood van horizon
*********************
sunset 03-05-2023


bloemenpracht van lente

de buurman heeft zijn roos weggedaan
naast de versleten nagels
en de kinderen

naast de deur; de lach die je vermoedt
op slechte dagen
al lacht op dit moment niemand over

de schutting
de duisternis van huizen
schildert de rij, de paden en het geblaf

en alles wat er te horen is:
dit is de plaats die alleen door deze dag wordt verlicht
en wij verplaatsen de stoelen weg

van de magnolia
zijn prachtige bloesems  liggen
roze en droef,  net te vroeg

als leden van een oude religie
buigen we voor het aantal
schudden we  onze interpretaties

van ons af en nogmaals beschrijf je
de bloemenpracht van lente voor mij
met de verkeerde vraag
*********************
sunset 04-05-2023



bij elk ontwaken

het venster van je ziel
waarin je alle schatten
eindeloos behoedt
als spiegelende nabijheid
in een zo diep vereend zijn
dat dwingt mij in jou
te verzinken

en je borst
ook je borst
is als een moeten
een thuis
is als in mij
en in jou zijn

een eindeloos jezelf geven
en niet wakker worden
anders dan
in een steeds willend ontmoeten
van je liefdevolle hart
bij elk ontwaken
*********************
sunset 04-05-2023


zomaar een impressie

afgedankt licht
nacht in de haven
schepen liggen stil

zwevende schaduwen,
zwarte gaten
in het nachtlakens

warmte van de zon
straalt van het asfalt
de vastgelegde dag komt vrij

en het grind barst
onder mijn schreden

de zoute wind
draagt geluiden
die stilletjes vervagen
tussen de palen
van de kranen

de dag ruikt
naar natte aarde
en leeuwerik stijgt op
zijn lied scheurt de
wolken uit elkaar

ergens, ver weg
begint het te onweren
*********************
sunset 05-05-2023


warrige poëzie

geen van hen
was half aangenaam
voor iemand als krantenfoto
uitgescheurd en slecht opgeslagen

nooit waardevoller
dan een hak van een vers
al denk je vaak niet meer
dat zou beter moeten zijn

ik herinner mij de toekomst
ook al is er geen x uit y verspreid
keert het nog steeds terug
naar de knie

nooit meer het lachen
tussen huid en huid
blijft de angst
voor de hand

angst als grote peperzoete dobber
stikt in nonchalante dwang
en dat met verve
want wie ontbreekt dit niet
en blijft het tegenovergestelde
van een cocon

bij de uiteindelijke lancering
zitten knoppen met een vinger erop
die je niet toelaten
- zij laat je niet toe
in deze ene stenen honingraat -

zelfs een godslasterlijke ondeugd
helpt niet meer van binnenuit
en ook niet van buitenaf
*********************
sunset 06-05-2023


begeerlijke overgave

in vloeiende seringengeur
voelt het laken fris aan
op zonverhitte huid

de avond trekt provocerend
aan de schemering
lokt het paar ogen dat kijkt

en verzinkt in toestemming
van natte donkerrode lippen
die de andere wil plezieren

als droom die voorbij gaat
zich wild zoet inbedt
in begeerlijke overgave

aan en in elkaar
veilig in het halfduister
van omarmende lijven
*********************
sunset 07-05-2023


er liggen dagen
onder mijn voetzolen

sommige schuren en branden
andere zijn zacht als mos

nieuwe mogen komen
*********************
sunset 08-05-2023


vroege ochtend

in blauwe regen
verweesde uren
die zacht wiegen
tussen blaadjes

drie vogeltjes
sluimeren noch
droomwarm
in de bomen

lieveheersbeestjes
fluisteren
op hun eigen wijze
‘de dag kan beginnen’.
*********************
sunset 08-05-2023


diep in onze huid

paden die je me toont
lokken met verleidelijke geuren
ontvoeren mij uit eentonigheid
beslaan volledig ons leven
van voorbije en nog niet gewezen
dagen en nachten

sporen die jij in mij graaft
met genegen ingetogen woestheid
kiemen als hunkerend zaad
van verlangen naar lustvolle zwelling

klanken waarin je in mij woont
verdichten zich tot ongekende melodieën
waar pauzes stilte zijn tussen orkanen
en het hoge woeden van je golven
bekroont stromend vocht na verdorring
het telkens herhalen van onze passie

brandt onze liefde diep in onze huid
*********************
sunset 08-05-2023


de winter heb ik verjaagd

schaduwspel op je oogleden
waarin lente zich vastlegt
op roomwitte huid
- laat mij zee zijn
die op je stranden golft

zon die niet uitgaat
en verder:
laat mij jouw water zijn
je schaduwen verjagen
wanneer ik je ogen zoen
en alles in een droom eindigt

- Ik heb de winter verjaagd
nu de zon eindelijk warmte belooft
en stil fluistert in de golven,
de horizon ‘s ochtends laat glinsteren
tot diep in de herfst
om zich pas terug te trekken
als badhanddoeken worden opgerold

en zomer vraag ik
mij zonnestralen te sturen
ons bed op te maken
in duinen van heet zand
*********************
sunset 09-05-2023


telkens weer nieuw

in innige omhelzing
heel dicht bij je lichaam zijn
de golven van je kussen voelen
mezelf onderdompelen in je ogen
waarin zich het licht van liefde spiegelt

strelend met mijn vingers
je gevoelige plekjes aanraken
als een aantrekkingskracht
die sterk in ons vibreert

elkaar teder benaderen
aangetrokken door verleiding
gewichtsloos in verrukking
die ons zo vertrouwd is
en toch telkens weer nieuw
*********************
sunset 09-05-2023



wat wij toen niet wisten

als kinderen zagen we
doorgangen, begraafplaatsen
grijze flatgebouwen
dode vogels en
vermoeide ogen van mensen
al liet ons dat allemaal
toen nog koud
wij waren onsterfelijk

we zagen ook
een eenarmige man
hij kon niet stoppen
met zijn ogen te knipperen
maar wat we toen nog niet wisten:
ooit zouden wij zelf
met de rug tegen de muur staan
niets meer te verliezen hebben

behalve waardeloze illusies
en onze dromen
*********************
sunset 10-05-2023


het voelen van balans

soms zijn ogen blind,
zie ik de dingen niet
hoe mooi ze ook zijn
vertel de ogenblikken
niets van het unieke
dat het rad van de tijd
vormt met vaardigheid

schaduwen gewichtigheid
belemmeren elk zicht op licht
toch geeft het mooie
en elke blik erop
steeds het gevoel
niet in leegte te bevriezen
maar om balans te voelen
*********************
sunset 10-05-2023


jouw zonnestralen

wolken stijgen op in mijn hoofd
en de regen die volgt
duwt me naar beneden

ik probeer je uit te leggen
als is een blik van jou naar mij
voldoende opdat jij het begrijpt

en naast me knielt, me optilt
en een paraplu opent over onze hoofden
zodat de regen me niet meer bezwaart

dan duw je de wolken tot achter de horizon
niet weg, maar zó
zodat ze me niet meer lastig vallen

en me overlaadt
met jouw zonnestralen
*********************
sunset 11-05-2023


deze verdomde wereld

langzaam is de dag moe
wordt hij donkerder
- onze ogen zijn gewoon
niet gemaakt voor zo oud licht

men zegt, het verdriet
om in deze maar al te mooie wereld te zijn
is een schaduwplant
die in ons hoofd wortelt
onze stemmen saai maakt
tot een holle echo op de muren
die we hebben opgebouwd

- kom vriend
met je schavuitenlach
giet de zwarte wijn uit
die sterker is dan
de kortstondige zorgen

vertel me over je veroveringen
uit de dromen van een kleine jongen
hoe je het schaamteloos doet
met het mooiste goddelijk schepsel
ook al was het maar in gedachten

ja ik weet het:
het onbereikbare heeft je laten staan
ook al wenste het je veel geluk
opdat je vanaf nu
ook met jezelf kunt opschieten

en met ons gejuich
zullen we de buren bewijzen
dat we nog niet helemaal verdoofd zijn
en de alcohol een zoete nederlaag bezorgen
onszelf verhalen vertellen
die al lang niet meer waar zijn

en lachen over God
en deze hele verdomde wereld
*********************
sunset 11-05-2023


overlevingsdrang

aan taalverloren storm
geef jij je over,
aan die aardbevingen
en toch
draagt je spoor
verleden,
vermoedt terugkeer
in het leven

maar nooit hetzelfde,
nooit echt verloren,
ligt in jou
de verandering,
de drang om te zijn
in het ruwe, fijne
steeds opnieuw
geboren
*********************
sunset 12-05-2023



wij hebben gemakkelijk praten

[nu jullie wereld wankelt
woon je in het puin
van wat vroeger eens was
en tussen de ruïnes
ben je op zoek naar een toekomst
die in een paar seconden verdween]

heb eenvoudig lak
aan dichters zoals ik
met hun lyrische verzen
hun gevecht om passende woorden
soms heldhaftig, soms vermanend
druipend van tranen en moraal
- geen woord doet recht
aan wat er met je gebeurt

vergeef alsjeblieft dichters zoals ik
die zich wentelen in je lijden
en hun consternatie lyrisch verkondigen
in een stroom van passiviteit
zo ver verwijdert van wat er gebeurt

maar wees ervan verzekerd
dat we zullen doorgaan
met standvastig schrijven
over al het onuitsprekelijke
het aanklagend verpakken
in onze verzen
nu jouw wereld
een nachtmerrie is
**********************
sunset 13--05-2023


weelderige bloesems

hoe trekt dees ochtend mij in ’t licht
ritselend met haar bladerdak
klinkt ‘t fluisteren als een dichter
lokt mij met lenteproza

hoe graag wil ik in haar vertoeven
mij overgevend aan haar bloesems
in ‘t ritme van leven en sterven
de tijden van bloeiende lijnen
*********************
sunset 13-05-2023


in liefdevolle ogen

en in dt lied met te veel valse tonen
een diep geluid van heel intense hoop
wie zou de zang daar ooit dan durven storen
of weg te kijken waar het toch bekoort

mijn dans soms zwaar en ook onhandig
is toch voor jou steeds een geschenk
waarin ik mij voor eeuwig wieg
mij keer en wend en zelfs mij buig
wanneer ik stil de instrumentenklank ontstijg

voel ik mij in dit lied zo mooi, galant
zelf in het ongeslepen ritme
kan ik mij sierlijk als een elf dan zien
in liefdevolle spiegelende ogen - van jou
*********************
sunset 14-05-2023


teder en liefdevol

met vingertoppen over een wang glijden
zacht een bloemblad strelen
de bast van een berk aanraken

water verzamelen in de palm van je hand
het langzaam door je vingers laten stromen
neuzen tegen neuzen wrijven

blootsvoets over zijden tapijten lopen
de vacht van een hond krabben
tere porseleinen kopjes zoenen

de rug masseren van je lief
met tenen in haar knieholte friemelen
haar nekharen kroelen

en haar lieven, teder en liefdevol lieven
*********************
sunset 16-05-2023


wie slaapt, vergeet

een kort genot
en nog is de nacht lang
dicht en steriel

je lijf nestelt zich
voor een moment
tegen het mijne
en begraaft zich dan
in het laken, sluit zich op

de omhelzing lost op
en duisternis dringt
tussen de armen

en onder de huid
*********************
sunset 17-05-2023


mijn zwakke plek

hier is mijn zachte plek
zelfs wanneer mijn hart,
midden in de stad,
in zijn stilte verslonden wordt
is dit hier mijn zachte plek

ik hou mijn hand in de wereld
zie hoe een moeder, vol haat
met haar kinderen praat
hen door woorden vernietigt

zie hoe gebouwen tot stof vervallen
verdieping na verdieping
hoezeer ik ook medeleven ken
en hoeveel ik ook wil verzachten

[waar de nacht
ongekuste lippen omvat
is dat niet te herstellen
want voor elk verstikken
bestaat er slechts
een enkel medicijn]

kijk, heel simpel,
dat is mijn zwakke plek
*********************
sunset 18-05-2023


vierentwintig uur

de dag wordt door scherven naar de avond gedragen
en de droge aarde tussen tanden doet denken aan het losraken
van kalksteen van ruïnes; omvat door het verleden
de handen van doden, naamloos in de archieven

zoals druppels zuur, nutteloos op steen, wordt zwevend de avond
naar de nacht gedragen ook al zijn de doden ’s nachts
nooit zichzelf, slapen zij en denken in hun slaap
aan de nerven in de bladeren van de esdoorn waarin zonder haast

het leven wijkt in kleine deeltjes, en ook aan het plotse verdwijnen
van lichamen in de stromingen van de getijden
die rivieren veranderen in zeeën en stank zich vormt
- de nacht zoals zij is, wordt naar de ochtend gedragen
*********************
sunset 19-05-2023


de hemel boven ons

wij kijken naar elkaar, keren de rampen
van deze wereld de rug toe
- achter ogen en dichte gordijnen
gebeurt het allemaal tegelijk:
hitte, epidemieën en oorlog

hitte kalmeert eerst in een zachte wind
al brengt hij de gedode jongens niet terug
en koelt hij niet de toorn van de levenden
het vuur, ondanks zijn aarzelen, komt toch
en het zijn niet onze tranen die het zullen doven

zelfs de lengte van onze handen
is enkel voldoende voor onze eigen lijven
wij zijn onbeduidend, aangespoord om ons
wenend in onze bedden, te wentelen in verdriet
terwijl de hemel boven ons

zijn minachtende lach verspreidt
*********************
sunset 19-05-2023


stille stenen

onterfd, vergeten
tuimelend dood
tussen de gevels van het huis
jammerlijk afbrokkelend
verraderlijke mortel
trillende vergaat

een tempel der lusten
In de afgelegen wijk
sluit de verborgen deuren
verweesde bekleding
en dwaze lachen
sterft in vergetelheid

een oud raam
gebroken blik
op donkere steegjes
onstuitbare schemering

de stad valt uiteen
in een vloeiend
stervend beeld
aan het einde
van de wereld
*********************
sunset 20-05-2023


geëtst in geest en ziel

strelend je innig omarmen
om van je haar naar je navel te komen
en op de weg terug op wellustig wegen
al je bedenkingen weg te wimpelen

een traan op je wimper zijn
je huid versieren, fluweel zacht en teder
je omringen met delicate stapjes
van gedachten en intense gevoelens

je dromerige glimlach
mijn lijf laten ontbranden
geëtst in mijn geest en ziel
als sieraad dat nimmer breekt

geschilderd met vurige lust
met liefdesornamenten van mijn keus
bezing ik jou met liefdesklanken
alsof een engel in mij weerklinkt
*********************
sunset 20-05-2023


voor altijd de jouwe

je rug wil ik kroelen
en ook je haar tooien
met liefdeswoorden
van in het diepste
van mijn hart
eindeloos naar je luisteren
en nauwelijks genoeg
van je krijgen

je altijd opnieuw
verleidend omcirkelen
bedden in het licht
je tatoeëren
met vurige lust
en je tegelijkertijd
teder aanbidden
je pijnen stillen

jou, en uitsluitend jou
wil ik mij steeds
wellustig geven
omdat ik
voor altijd
de jouwe ben
*********************
sunset 21-05-2023


al komt de nacht steeds dichterbij

het is nu tijd
voor bijna de laatste glimlach
die zich op mijn wangen legt
probeert de rimpels te bedekken

woorden worden opgetild
door de zachte lentewind
laten mij denken aan geluk
dat mij altijd ten dele viel

soms blijf ik stiller nu, versuft
en komt de nacht steeds dichterbij
ik ga nog lang niet met pensioen
*********************
sunset 22-05-2023


liefelijke liefdesverzen

in middernachtelijke uren
lig ik, gewekt door licht in mijn ogen
wakker in gelukzaligheid die je achterlaat;
welk zien is goed voor jou
die altijd mijn zon is
en ik, verlicht door jou,
kom uit het duister

kijk, op het donkere hout van de tafel
leggen zich eerste zonnestralen neer
en bijna is mij het licht niet genoeg
na duistere, zwarte nachten
ook al leidt je mij er doorheen
- die ene witte veer
in een blauw-zwart verenkleed

nu, aan de binnenzijde van mijn oogleden
ontplooit bij het eerste zonlicht
jouw gelaat waarmee ik de dag doorbreng
en niet meer wakker hoef te liggen

want je hart klopt zo liefelijk voor mij
als het geluid van vellen-vol
geschreven liefdesverzen
*********************
sunset 23-05-2023


bijna onhoorbaar

[blader me in mijn val
naar de met mos
bedekte bodem]

zacht mijn impact
de naam niet waard
ik breek niet
noch deel ik mij
maar geniet
van de humusgeur
in verzadigde rust

daarvoor nog een laatste foto:
een visoog in vrije val
- in de macroscoop
van het moment
lijkt alles veel te groot
groeien anders rechte stammen
scheef en verkeerd
in de wereld die ik ken
lijkt alles bijna niet te stoppen

en klinkt het
als valt een veer
dichtbij, heel dichtbij
op mosbedekte steen
*********************
sunset 24-05-2023


kinderlijk naïef

uit bronnen ontsproten
klagen riviertjes nooit
vrolijk, met heldere klanken
en kinderlijk naïef
springen zij puberend
over stenen en kletsen vrolijk
met onbekende oevers

bonte namen slingeren zich
waar scheepspropellers
vloten door het water duwen
symfonische lijnen breken
toch steeds gedwongen in hun korset
geïnfecteerd door zijrivieren
bevorderen zij uitgestorven leven

om uiteindelijk,
alsof zij gewond zijn,
in open armen
van een troostende zee
te vallen.
*********************
sunset 24-05-2023


schemering van de nacht

onervaren jonge kalfjes
dwalen doelloos rond
moeders, tantes, zussen
door stropers vermoord
vanwege hun ivoor

televisienieuws
is steeds minder
te verdragen

ik lief mijn uitzicht
vanaf mijn dakterras
al het groen stroomt mild
over in de schemering
van een lentenacht
*********************
sunset 25-05-2023


ik luister

ik luister naar de laatste dag
die nooit ouder kan zijn dan vandaag
eeuwig zichzelf baart

ik luister naar het golven van de zee
die uit de diepste diepten ontspringen
op het strand van onze ziel verloren lopen

ik luister naar gebeden van oude vrouwen
die al sinds mensenheugenis bidden
hun lippen fluisteren zachtjes

ik luister naar het gebrul van de stad
dat nooit lijkt op te drogen
alleen 's nachts wordt het stiller

ik luister naar de diepten van de nachten
zij, het huis en het podium van geesten
die spiegels van de dag zijn

ik luister en  luister,
luister …

naar jou
*********************
sunset 27-05-2023


ingebed in stille rust

een schaduw haast zich
over groene velden
cirkelt geluidloos
om de zon

het dromen moe
vormt zich het beeld
van breed gespreide vleugels
in vlammend verenkleed

het zicht van ogen
volgt zijn ongestoorde vlucht
doorheen de dag
ingebed in stille rust

de adem van veren
duikt naar beneden
gloeit na in de verte
verbrandt in nabijheid

en ik, ik ben gebleven
*********************
sunset 27-05-2023


in liefde en leven

in duizeligheid
van een uitbundig bloeiende lente
verlies ik mezelf
verdwijnt
wat ooit werd aangeraakt
nu dromerig zwaar
in het donker van nacht
en erf ik de angst
of alles nog is
wat het zo-even was
of ik mezelf nog ben
als ik in de spiegel
in maanlicht
mij uitgiet
bij het water geven

maar in de schemer
van de ochtend
worden geheimen
al geopenbaard
door elk bloemblad
elke muzikale toon
van de fluitende vogels

en in de roes
van zintuigen
zweef ik weg
verdwijn

in liefde
en leven
*********************
sunset 28-05-2023


het leven dromen

de wind streelt het hoofd
zand kietelt blote voeten
het duinengras plaagt benen

branding bedwelmt het oor
het zilte verleidt zintuigen
waarmee ik de zee

in me op neem
haar ervaar en leef
- ik hou van de zee

en droom het  leven
*********************
sunset 29-05-2023


afnemend getij

het ritme van getijden
neemt je steeds mee
en brengt je weer terug

het natte zand weegt zwaar
al wordt het altijd lichter
de korrels ritselen zacht

versteend liggen schelpen
niet vergeten door de zee
haalt afnemend getij hen terug

en in de dorst van hitte
waar alle lijven smelten
verzink je in de diepte

word je omarmd door
verkoelend zilt water
*********************
sunset 29-05-2023


ik schreeuw mijn wanhoop uit

ik schreeuw mijn zinnen over het wad
zij vangen zich in nevelsluiers
het is alsof het nooit gesproken wordt
- zo eenzaam stil en koud -
al hoor ik toch een warm geluid

dus zwijg ik, luister
om uit de stilte weg te komen
maar woorden worden snel gebroken
- waar maar oud -
en voor mij staat een muur van mist

met achter mij de schijn van stad
blijft in mij toch de angst
slaat toe als wordt ‘k erdoor gestoken
- en nooit een stop -
ik zit klem in ‘t klamme zand

en schreeuw mijn wanhoop uit over het wad
*********************
sunset 30-05-2023


koud branden kaarsen

in een bloeiende woestijn
rode aarde
zo ver als de wolken reiken

glanzen druppels zwart
in schaduw van het maanlicht
worden lichtstralen opgeslokt
door duisternis en zwartheid

bedreigend rood
verbrandt
mijn huilend oog
*********************
sunset 31-05-2023


de angsten weggenomen

schemerig omhult de nevel
dat wat ooit was en ook soms bang gemaakt
nu toch door druppels troostend ingebed;
het donkere kruis van eenzaamheid
verstilt het ritselen van de bladeren
het natte neem de angsten weg
ook al blijft gisteren steeds een deel van mij

manestralen dringen dapper door
zien glinsterend druppels dauw aan ’t kruis
en nevelige trouwe tranenwand
heeft zich voor altijd ingebrand
al laat het zilveren licht ook vreugde door
en heldere nacht verdriet vergeten
want wat eens was is nu voorbij
*********************
sunset 31-05-2023