de stad op een zaterdag
vol met mensen hier
auto’s, huizen
en overvolle stoepen
wij kopen blindelings
bekijken etalages
maar nooit naar elkaar
rondom ons een glans
van goudgele stralen
wij zijn een menigte
edoch steeds alleen
*********************
sunset 01-05-2023
bloesemdragend
vreugde omkranst
mijn zijn
bloesemdragend
schemerzacht
goedlachs
ruisen omwervelt
mijn zintuigen
zingend
verzenwevend
geluidslinnen
vrij ademend
omwaaiert
liefdesbron
toenemend licht
in zachte glans
*********************
sunset 01-05-2023
temmend binden
klopt het bloed
onder je ronde mond
droogt mijn keel
fladdert adem
een koortsachtig ritme
in schemerlicht
natte huid
verteert vuur
van eerdere littekens
wijl vingers elkaar
temmend binden
in een liefdesspel
*********************
sunset 02-05-2023
aan ons
jij omhult mij
met het zachte
van je mond
deelt met mij
de vijver van
je bedachtzaamheid
jouw liefde
en genegenheid
schenk je mij
en in de diepte
van ons zijn
geef jij je over
aan ons
*********************
sunset 02-05-2023
liefdevol
langs levenslijnen
reis ik met je mee
met onderzoekende ogen
onverwachts glimlacht
jouw gelaat
en laat je stralen
vanuit diepe rust
zend je mij
liefdesimpulsen
om te zoeken
te verstaan
dichtbij te zijn
en opnieuw reikt
schaamteloze lust
liefdevol naar jou
*********************
sunset 03-05-2023
het bloedrood van horizon
in warme kloppende pols
een hevige vloed naar jou
vanuit mijn liefdesbron
waarin alle twijfels verzanden
kristalhelder de rollende branding
waarin ons levenslied klinkt
laat onze harten zwellen van vreugde
en elk intens verlangen ontspannen
in het bloedrood van horizon
*********************
sunset 03-05-2023
bloemenpracht van lente
de buurman heeft zijn roos weggedaan
naast de versleten nagels
en de kinderen
naast de deur; de lach die je vermoedt
op slechte dagen
al lacht op dit moment niemand over
de schutting
de duisternis van huizen
schildert de rij, de paden en het geblaf
en alles wat er te horen is:
dit is de plaats die alleen door deze dag wordt verlicht
en wij verplaatsen de stoelen weg
van de magnolia
zijn prachtige bloesems liggen
roze en droef, net te vroeg
als leden van een oude religie
buigen we voor het aantal
schudden we onze interpretaties
van ons af en nogmaals beschrijf je
de bloemenpracht van lente voor mij
met de verkeerde vraag
*********************
sunset 04-05-2023
bij elk ontwaken
het venster van je ziel
waarin je alle schatten
eindeloos behoedt
als spiegelende nabijheid
in een zo diep vereend zijn
dat dwingt mij in jou
te verzinken
en je borst
ook je borst
is als een moeten
een thuis
is als in mij
en in jou zijn
een eindeloos jezelf geven
en niet wakker worden
anders dan
in een steeds willend ontmoeten
van je liefdevolle hart
bij elk ontwaken
*********************
sunset 04-05-2023
zomaar een impressie
afgedankt licht
nacht in de haven
schepen liggen stil
zwevende schaduwen,
zwarte gaten
in het nachtlakens
warmte van de zon
straalt van het asfalt
de vastgelegde dag komt vrij
en het grind barst
onder mijn schreden
de zoute wind
draagt geluiden
die stilletjes vervagen
tussen de palen
van de kranen
de dag ruikt
naar natte aarde
en leeuwerik stijgt op
zijn lied scheurt de
wolken uit elkaar
ergens, ver weg
begint het te onweren
*********************
sunset 05-05-2023
warrige poëzie
geen van hen
was half aangenaam
voor iemand als krantenfoto
uitgescheurd en slecht opgeslagen
nooit waardevoller
dan een hak van een vers
al denk je vaak niet meer
dat zou beter moeten zijn
ik herinner mij de toekomst
ook al is er geen x uit y verspreid
keert het nog steeds terug
naar de knie
nooit meer het lachen
tussen huid en huid
blijft de angst
voor de hand
angst als grote peperzoete dobber
stikt in nonchalante dwang
en dat met verve
want wie ontbreekt dit niet
en blijft het tegenovergestelde
van een cocon
bij de uiteindelijke lancering
zitten knoppen met een vinger erop
die je niet toelaten
- zij laat je niet toe
in deze ene stenen honingraat -
zelfs een godslasterlijke ondeugd
helpt niet meer van binnenuit
en ook niet van buitenaf
*********************
sunset 06-05-2023
begeerlijke overgave
in vloeiende seringengeur
voelt het laken fris aan
op zonverhitte huid
de avond trekt provocerend
aan de schemering
lokt het paar ogen dat kijkt
en verzinkt in toestemming
van natte donkerrode lippen
die de andere wil plezieren
als droom die voorbij gaat
zich wild zoet inbedt
in begeerlijke overgave
aan en in elkaar
veilig in het halfduister
van omarmende lijven
*********************
sunset 07-05-2023
er liggen dagen
onder mijn voetzolen
sommige schuren en branden
andere zijn zacht als mos
nieuwe mogen komen
*********************
sunset 08-05-2023
vroege ochtend
in blauwe regen
verweesde uren
die zacht wiegen
tussen blaadjes
drie vogeltjes
sluimeren noch
droomwarm
in de bomen
lieveheersbeestjes
fluisteren
op hun eigen wijze
‘de dag kan beginnen’.
*********************
sunset 08-05-2023
diep in onze huid
paden die je me toont
lokken met verleidelijke geuren
ontvoeren mij uit eentonigheid
beslaan volledig ons leven
van voorbije en nog niet gewezen
dagen en nachten
sporen die jij in mij graaft
met genegen ingetogen woestheid
kiemen als hunkerend zaad
van verlangen naar lustvolle zwelling
klanken waarin je in mij woont
verdichten zich tot ongekende melodieën
waar pauzes stilte zijn tussen orkanen
en het hoge woeden van je golven
bekroont stromend vocht na verdorring
het telkens herhalen van onze passie
brandt onze liefde diep in onze huid
*********************
sunset 08-05-2023
de winter heb ik verjaagd
schaduwspel op je oogleden
waarin lente zich vastlegt
op roomwitte huid
- laat mij zee zijn
die op je stranden golft
zon die niet uitgaat
en verder:
laat mij jouw water zijn
je schaduwen verjagen
wanneer ik je ogen zoen
en alles in een droom eindigt
- Ik heb de winter verjaagd
nu de zon eindelijk warmte belooft
en stil fluistert in de golven,
de horizon ‘s ochtends laat glinsteren
tot diep in de herfst
om zich pas terug te trekken
als badhanddoeken worden opgerold
en zomer vraag ik
mij zonnestralen te sturen
ons bed op te maken
in duinen van heet zand
*********************
sunset 09-05-2023
telkens weer nieuw
in innige omhelzing
heel dicht bij je lichaam zijn
de golven van je kussen voelen
mezelf onderdompelen in je ogen
waarin zich het licht van liefde spiegelt
strelend met mijn vingers
je gevoelige plekjes aanraken
als een aantrekkingskracht
die sterk in ons vibreert
elkaar teder benaderen
aangetrokken door verleiding
gewichtsloos in verrukking
die ons zo vertrouwd is
en toch telkens weer nieuw
*********************
sunset 09-05-2023
wat wij toen niet wisten
als kinderen zagen we
doorgangen, begraafplaatsen
grijze flatgebouwen
dode vogels en
vermoeide ogen van mensen
al liet ons dat allemaal
toen nog koud
wij waren onsterfelijk
we zagen ook
een eenarmige man
hij kon niet stoppen
met zijn ogen te knipperen
maar wat we toen nog niet wisten:
ooit zouden wij zelf
met de rug tegen de muur staan
niets meer te verliezen hebben
behalve waardeloze illusies
en onze dromen
*********************
sunset 10-05-2023
het voelen van balans
soms zijn ogen blind,
zie ik de dingen niet
hoe mooi ze ook zijn
vertel de ogenblikken
niets van het unieke
dat het rad van de tijd
vormt met vaardigheid
schaduwen gewichtigheid
belemmeren elk zicht op licht
toch geeft het mooie
en elke blik erop
steeds het gevoel
niet in leegte te bevriezen
maar om balans te voelen
*********************
sunset 10-05-2023
jouw zonnestralen
wolken stijgen op in mijn hoofd
en de regen die volgt
duwt me naar beneden
ik probeer je uit te leggen
als is een blik van jou naar mij
voldoende opdat jij het begrijpt
en naast me knielt, me optilt
en een paraplu opent over onze hoofden
zodat de regen me niet meer bezwaart
dan duw je de wolken tot achter de horizon
niet weg, maar zó
zodat ze me niet meer lastig vallen
en me overlaadt
met jouw zonnestralen
*********************
sunset 11-05-2023
deze verdomde wereld
langzaam is de dag moe
wordt hij donkerder
- onze ogen zijn gewoon
niet gemaakt voor zo oud licht
men zegt, het verdriet
om in deze maar al te mooie wereld te zijn
is een schaduwplant
die in ons hoofd wortelt
onze stemmen saai maakt
tot een holle echo op de muren
die we hebben opgebouwd
- kom vriend
met je schavuitenlach
giet de zwarte wijn uit
die sterker is dan
de kortstondige zorgen
vertel me over je veroveringen
uit de dromen van een kleine jongen
hoe je het schaamteloos doet
met het mooiste goddelijk schepsel
ook al was het maar in gedachten
ja ik weet het:
het onbereikbare heeft je laten staan
ook al wenste het je veel geluk
opdat je vanaf nu
ook met jezelf kunt opschieten
en met ons gejuich
zullen we de buren bewijzen
dat we nog niet helemaal verdoofd zijn
en de alcohol een zoete nederlaag bezorgen
onszelf verhalen vertellen
die al lang niet meer waar zijn
en lachen over God
en deze hele verdomde wereld
*********************
sunset 11-05-2023
overlevingsdrang
aan taalverloren storm
geef jij je over,
aan die aardbevingen
en toch
draagt je spoor
verleden,
vermoedt terugkeer
in het leven
maar nooit hetzelfde,
nooit echt verloren,
ligt in jou
de verandering,
de drang om te zijn
in het ruwe, fijne
steeds opnieuw
geboren
*********************
sunset 12-05-2023
wij hebben gemakkelijk praten
[nu jullie wereld wankelt
woon je in het puin
van wat vroeger eens was
en tussen de ruïnes
ben je op zoek naar een toekomst
die in een paar seconden verdween]
heb eenvoudig lak
aan dichters zoals ik
met hun lyrische verzen
hun gevecht om passende woorden
soms heldhaftig, soms vermanend
druipend van tranen en moraal
- geen woord doet recht
aan wat er met je gebeurt
vergeef alsjeblieft dichters zoals ik
die zich wentelen in je lijden
en hun consternatie lyrisch verkondigen
in een stroom van passiviteit
zo ver verwijdert van wat er gebeurt
maar wees ervan verzekerd
dat we zullen doorgaan
met standvastig schrijven
over al het onuitsprekelijke
het aanklagend verpakken
in onze verzen
nu jouw wereld
een nachtmerrie is
**********************
sunset 13--05-2023
weelderige bloesems
hoe trekt dees ochtend mij in ’t licht
ritselend met haar bladerdak
klinkt ‘t fluisteren als een dichter
lokt mij met lenteproza
hoe graag wil ik in haar vertoeven
mij overgevend aan haar bloesems
in ‘t ritme van leven en sterven
de tijden van bloeiende lijnen
*********************
sunset 13-05-2023
in liefdevolle ogen
en in dt lied met te veel valse tonen
een diep geluid van heel intense hoop
wie zou de zang daar ooit dan durven storen
of weg te kijken waar het toch bekoort
mijn dans soms zwaar en ook onhandig
is toch voor jou steeds een geschenk
waarin ik mij voor eeuwig wieg
mij keer en wend en zelfs mij buig
wanneer ik stil de instrumentenklank ontstijg
voel ik mij in dit lied zo mooi, galant
zelf in het ongeslepen ritme
kan ik mij sierlijk als een elf dan zien
in liefdevolle spiegelende ogen - van jou
*********************
sunset 14-05-2023
teder en liefdevol
met vingertoppen over een wang glijden
zacht een bloemblad strelen
de bast van een berk aanraken
water verzamelen in de palm van je hand
het langzaam door je vingers laten stromen
neuzen tegen neuzen wrijven
blootsvoets over zijden tapijten lopen
de vacht van een hond krabben
tere porseleinen kopjes zoenen
de rug masseren van je lief
met tenen in haar knieholte friemelen
haar nekharen kroelen
en haar lieven, teder en liefdevol lieven
*********************
sunset 16-05-2023
wie slaapt, vergeet
een kort genot
en nog is de nacht lang
dicht en steriel
je lijf nestelt zich
voor een moment
tegen het mijne
en begraaft zich dan
in het laken, sluit zich op
de omhelzing lost op
en duisternis dringt
tussen de armen
en onder de huid
*********************
sunset 17-05-2023
mijn zwakke plek
hier is mijn zachte plek
zelfs wanneer mijn hart,
midden in de stad,
in zijn stilte verslonden wordt
is dit hier mijn zachte plek
ik hou mijn hand in de wereld
zie hoe een moeder, vol haat
met haar kinderen praat
hen door woorden vernietigt
zie hoe gebouwen tot stof vervallen
verdieping na verdieping
hoezeer ik ook medeleven ken
en hoeveel ik ook wil verzachten
[waar de nacht
ongekuste lippen omvat
is dat niet te herstellen
want voor elk verstikken
bestaat er slechts
een enkel medicijn]
kijk, heel simpel,
dat is mijn zwakke plek
*********************
sunset 18-05-2023
vierentwintig uur
de dag wordt door scherven naar de avond gedragen
en de droge aarde tussen tanden doet denken aan het losraken
van kalksteen van ruïnes; omvat door het verleden
de handen van doden, naamloos in de archieven
zoals druppels zuur, nutteloos op steen, wordt zwevend de avond
naar de nacht gedragen ook al zijn de doden ’s nachts
nooit zichzelf, slapen zij en denken in hun slaap
aan de nerven in de bladeren van de esdoorn waarin zonder haast
het leven wijkt in kleine deeltjes, en ook aan het plotse verdwijnen
van lichamen in de stromingen van de getijden
die rivieren veranderen in zeeën en stank zich vormt
- de nacht zoals zij is, wordt naar de ochtend gedragen
*********************
sunset 19-05-2023
de hemel boven ons
wij kijken naar elkaar, keren de rampen
van deze wereld de rug toe
- achter ogen en dichte gordijnen
gebeurt het allemaal tegelijk:
hitte, epidemieën en oorlog
hitte kalmeert eerst in een zachte wind
al brengt hij de gedode jongens niet terug
en koelt hij niet de toorn van de levenden
het vuur, ondanks zijn aarzelen, komt toch
en het zijn niet onze tranen die het zullen doven
zelfs de lengte van onze handen
is enkel voldoende voor onze eigen lijven
wij zijn onbeduidend, aangespoord om ons
wenend in onze bedden, te wentelen in verdriet
terwijl de hemel boven ons
zijn minachtende lach verspreidt
*********************
sunset 19-05-2023
stille stenen
onterfd, vergeten
tuimelend dood
tussen de gevels van het huis
jammerlijk afbrokkelend
verraderlijke mortel
trillende vergaat
een tempel der lusten
In de afgelegen wijk
sluit de verborgen deuren
verweesde bekleding
en dwaze lachen
sterft in vergetelheid
een oud raam
gebroken blik
op donkere steegjes
onstuitbare schemering
de stad valt uiteen
in een vloeiend
stervend beeld
aan het einde
van de wereld
*********************
sunset 20-05-2023
geëtst in geest en ziel
strelend je innig omarmen
om van je haar naar je navel te komen
en op de weg terug op wellustig wegen
al je bedenkingen weg te wimpelen
een traan op je wimper zijn
je huid versieren, fluweel zacht en teder
je omringen met delicate stapjes
van gedachten en intense gevoelens
je dromerige glimlach
mijn lijf laten ontbranden
geëtst in mijn geest en ziel
als sieraad dat nimmer breekt
geschilderd met vurige lust
met liefdesornamenten van mijn keus
bezing ik jou met liefdesklanken
alsof een engel in mij weerklinkt
*********************
sunset 20-05-2023
voor altijd de jouwe
je rug wil ik kroelen
en ook je haar tooien
met liefdeswoorden
van in het diepste
van mijn hart
eindeloos naar je luisteren
en nauwelijks genoeg
van je krijgen
je altijd opnieuw
verleidend omcirkelen
bedden in het licht
je tatoeëren
met vurige lust
en je tegelijkertijd
teder aanbidden
je pijnen stillen
jou, en uitsluitend jou
wil ik mij steeds
wellustig geven
omdat ik
voor altijd
de jouwe ben
*********************
sunset 21-05-2023
al komt de nacht steeds dichterbij
het is nu tijd
voor bijna de laatste glimlach
die zich op mijn wangen legt
probeert de rimpels te bedekken
woorden worden opgetild
door de zachte lentewind
laten mij denken aan geluk
dat mij altijd ten dele viel
soms blijf ik stiller nu, versuft
en komt de nacht steeds dichterbij
ik ga nog lang niet met pensioen
*********************
sunset 22-05-2023
liefelijke liefdesverzen
in middernachtelijke uren
lig ik, gewekt door licht in mijn ogen
wakker in gelukzaligheid die je achterlaat;
welk zien is goed voor jou
die altijd mijn zon is
en ik, verlicht door jou,
kom uit het duister
kijk, op het donkere hout van de tafel
leggen zich eerste zonnestralen neer
en bijna is mij het licht niet genoeg
na duistere, zwarte nachten
ook al leidt je mij er doorheen
- die ene witte veer
in een blauw-zwart verenkleed
nu, aan de binnenzijde van mijn oogleden
ontplooit bij het eerste zonlicht
jouw gelaat waarmee ik de dag doorbreng
en niet meer wakker hoef te liggen
want je hart klopt zo liefelijk voor mij
als het geluid van vellen-vol
geschreven liefdesverzen
*********************
sunset 23-05-2023
bijna onhoorbaar
[blader me in mijn val
naar de met mos
bedekte bodem]
zacht mijn impact
de naam niet waard
ik breek niet
noch deel ik mij
maar geniet
van de humusgeur
in verzadigde rust
daarvoor nog een laatste foto:
een visoog in vrije val
- in de macroscoop
van het moment
lijkt alles veel te groot
groeien anders rechte stammen
scheef en verkeerd
in de wereld die ik ken
lijkt alles bijna niet te stoppen
en klinkt het
als valt een veer
dichtbij, heel dichtbij
op mosbedekte steen
*********************
sunset 24-05-2023
kinderlijk naïef
uit bronnen ontsproten
klagen riviertjes nooit
vrolijk, met heldere klanken
en kinderlijk naïef
springen zij puberend
over stenen en kletsen vrolijk
met onbekende oevers
bonte namen slingeren zich
waar scheepspropellers
vloten door het water duwen
symfonische lijnen breken
toch steeds gedwongen in hun korset
geïnfecteerd door zijrivieren
bevorderen zij uitgestorven leven
om uiteindelijk,
alsof zij gewond zijn,
in open armen
van een troostende zee
te vallen.
*********************
sunset 24-05-2023
schemering van de nacht
onervaren jonge kalfjes
dwalen doelloos rond
moeders, tantes, zussen
door stropers vermoord
vanwege hun ivoor
televisienieuws
is steeds minder
te verdragen
ik lief mijn uitzicht
vanaf mijn dakterras
al het groen stroomt mild
over in de schemering
van een lentenacht
*********************
sunset 25-05-2023
ik luister
ik luister naar de laatste dag
die nooit ouder kan zijn dan vandaag
eeuwig zichzelf baart
ik luister naar het golven van de zee
die uit de diepste diepten ontspringen
op het strand van onze ziel verloren lopen
ik luister naar gebeden van oude vrouwen
die al sinds mensenheugenis bidden
hun lippen fluisteren zachtjes
ik luister naar het gebrul van de stad
dat nooit lijkt op te drogen
alleen 's nachts wordt het stiller
ik luister naar de diepten van de nachten
zij, het huis en het podium van geesten
die spiegels van de dag zijn
ik luister en luister,
luister …
naar jou
*********************
sunset 27-05-2023
ingebed in stille rust
een schaduw haast zich
over groene velden
cirkelt geluidloos
om de zon
het dromen moe
vormt zich het beeld
van breed gespreide vleugels
in vlammend verenkleed
het zicht van ogen
volgt zijn ongestoorde vlucht
doorheen de dag
ingebed in stille rust
de adem van veren
duikt naar beneden
gloeit na in de verte
verbrandt in nabijheid
en ik, ik ben gebleven
*********************
sunset 27-05-2023
in liefde en leven
in duizeligheid
van een uitbundig bloeiende lente
verlies ik mezelf
verdwijnt
wat ooit werd aangeraakt
nu dromerig zwaar
in het donker van nacht
en erf ik de angst
of alles nog is
wat het zo-even was
of ik mezelf nog ben
als ik in de spiegel
in maanlicht
mij uitgiet
bij het water geven
maar in de schemer
van de ochtend
worden geheimen
al geopenbaard
door elk bloemblad
elke muzikale toon
van de fluitende vogels
en in de roes
van zintuigen
zweef ik weg
verdwijn
in liefde
en leven
*********************
sunset 28-05-2023
het leven dromen
de wind streelt het hoofd
zand kietelt blote voeten
het duinengras plaagt benen
branding bedwelmt het oor
het zilte verleidt zintuigen
waarmee ik de zee
in me op neem
haar ervaar en leef
- ik hou van de zee
en droom het leven
*********************
sunset 29-05-2023
afnemend getij
het ritme van getijden
neemt je steeds mee
en brengt je weer terug
het natte zand weegt zwaar
al wordt het altijd lichter
de korrels ritselen zacht
versteend liggen schelpen
niet vergeten door de zee
haalt afnemend getij hen terug
en in de dorst van hitte
waar alle lijven smelten
verzink je in de diepte
word je omarmd door
verkoelend zilt water
*********************
sunset 29-05-2023
ik schreeuw mijn wanhoop uit
ik schreeuw mijn zinnen over het wad
zij vangen zich in nevelsluiers
het is alsof het nooit gesproken wordt
- zo eenzaam stil en koud -
al hoor ik toch een warm geluid
dus zwijg ik, luister
om uit de stilte weg te komen
maar woorden worden snel gebroken
- waar maar oud -
en voor mij staat een muur van mist
met achter mij de schijn van stad
blijft in mij toch de angst
slaat toe als wordt ‘k erdoor gestoken
- en nooit een stop -
ik zit klem in ‘t klamme zand
en schreeuw mijn wanhoop uit over het wad
*********************
sunset 30-05-2023
koud branden kaarsen
in een bloeiende woestijn
rode aarde
zo ver als de wolken reiken
glanzen druppels zwart
in schaduw van het maanlicht
worden lichtstralen opgeslokt
door duisternis en zwartheid
bedreigend rood
verbrandt
mijn huilend oog
*********************
sunset 31-05-2023
de angsten weggenomen
schemerig omhult de nevel
dat wat ooit was en ook soms bang gemaakt
nu toch door druppels troostend ingebed;
het donkere kruis van eenzaamheid
verstilt het ritselen van de bladeren
het natte neem de angsten weg
ook al blijft gisteren steeds een deel van mij
manestralen dringen dapper door
zien glinsterend druppels dauw aan ’t kruis
en nevelige trouwe tranenwand
heeft zich voor altijd ingebrand
al laat het zilveren licht ook vreugde door
en heldere nacht verdriet vergeten
want wat eens was is nu voorbij
*********************
sunset 31-05-2023