oude opgewarmde kost
verduisterde steden
angsten zich doorheen nachten
dorpen verloederen
net als bewoners
verslapen zich straten
in schaduw van deze crisis
ogen trachten te wenen
wijl onder een regen van bommen
doden nooit meer zullen leven
- in Moskou wordt
een persconferentie gegeven
oude opgewarmde kost
*********************
sunset 01-03-2022
wij zijn wolken-reizende
zweven vederlicht
in de wind, onze vriend
wij zijn hellekinderen
die elkaar tot op het bot verwarmen
en schaduwen laten dansen
wij zijn de zee, het zout en de horizon
en waar wij de hemel raken
zeg jij dat wij liefde zijn
*********************
sunset 01-03-2022
hier en daar
lente glijdt uit lege zakken
langs voetpaden tussen gras
krokussen en andere
wij leggen netten gereed
om waaiende ochtendnevels te vangen
en treurnis, grijze tijden in te verstoppen
hier en daar zingen vroege vogels
reeds zachtjes wandelliederen
*********************
sunset 02-03-2022
herinneringen
dag na dag
tuimelt over de rand
van de tijd
ik ga verder naar de volgende
al voelt het som
of woorden mij te neer drukken
bijna leeg blijven jaren achter
met hier en daar vage herinneringen
die verwaaien in de wind
*********************
sunset 02-03-2022
papieren resoluties
kettingbanden van tanks
verscheuren het papier
vermalen alle woorden
explosies angst
fierheid en droefenis
kraters in de borst
verminkte doodgeschoten
metaforen
drukkers inktrood
weerstand, heldenmoed
en vechtmoraal:
schild tegen de vijand
en niet meer je pacifisme;
witte vredesduiven verbranden
in straalpijpen van gevechtsvliegtuigen
de slag om Kiev:
molotovcocktails
en papieren resoluties
die in rook opgaan
*********************
sunset 03-03-2022
vuur van lust
speels danst de zon
door lentetwijgen
terloops verzink jij
met simpele blikken
dozijnen zondige gedachten
en in geloken ogen
ontsteek jij het vuur van lust
in slechts eeuwigheidsseconden
werp ik graag hitte weer terug
*********************
sunset 03-03-2022
mooiweerwoorden
met grote gestes
leggen wij elkaar
mooiweerwoorden
om de schouders
in zomeronweders
en decembernachten
worden harten
eenzame wolven
met ogen als bronnen
waarin zilvermanen
zich dompelen
*********************
sunset 04-03-2022
tot aan het einde van de liefde,
zeg jij,
en ik antwoord:
veel en veel verder
tot achter de horizon
gaat zij
want wanneer zij aan haar einde is,
is zij geen liefde
*********************
sunset 04-03-2022
enkel liefde spreekt
woorden springen over
springen blind in ’t licht
plukken aan de randen
met veel lichtgewicht
strelen en veranderen
tot het zwijgen breekt
en in onze handen
slechts nog liefde spreekt
*********************
sunset 05-03-2022
geleund tegen de rugzijde van de dag
zwijgen wij, met hete lippen
op elkaar
en verdampt de nacht bordeauxrood
in kristallen roemers
’s ochtends wrijf ik slaap uit mijn ogen
nooit zal ik iets vergeten
van de van mond tot mond gaande zoenen
in de eeuwigheid hebben woorden
geen enkel gewicht
*********************
sunset 05-03-2022
woordflarden
herinneringen bladeren
over tandeloze kiezel
van afgelegen wegen
laten vergeelde beelden vallen
waar woordflarden
ruggelings aan de rand krabbelen
geperst tussen tijden
vergeet-mij-nietjes
die je tot stof wrijven
en stil in de wind schrijven
*********************
sunset 06-03-2022
mijn sterven
zouden er geen jasmijnwitte ogenblikken meer zijn
geen zomersproetjes lachen
noch schaduwblauw gefluister
geen tedere rood-bevende maanwoordjes meer
dicht aan het oor ook geen
steeds weer melkwit verzinken in jou
zou dat mijn sterven betekenen
*********************
sunset 06-03-2022
om ons heen nacht het nog
terwijl ik mij reeds uren dag
in deze koude zondagochtend
nog is er niets beslist
sunset 06-03-2022
onze liefde is
doorheen de jaren
hebben wij kreukels
in onze liefde gelummeld
haar hier en daar
achteloos behandeld
en sommige dromen verbrokkeld
in spleten van de bank weggestopt
vandaag zijn wij ouder, rijper misschien
maar nog steeds zonder ervaring
om al het gemorste
opnieuw te verzamelen
alle littekens en rimpels glad te strelen
en met lippen lavendelbruggen te tekenen
ook al weten wij dat onze liefde is
en ook de constante in ons leven
*********************
sunset 07-03-2022
maandagochtend
lichtschuw, onder enkele graden vorst
straten en nog doezelende huizen
delen rijpvochtige daken en nachtgordijnen
mensen die op weg zijn naar hun werk
dicht opeen gepakt als sardienen
in bussen en treinen
twee regenjassen kussen zich
innig en alles om zich heen vergetend
zoenen zich deze eerste weekdag bont
*********************
sunset 07-03-2022
lenterige ochtend
stralend blauwe hemel als een zee
zo ondoorgrondelijk diep en grenzeloos
een zweem van nevel slechts aan d’ horizon
en wolkenloos, het heldere van boven
alsof het altijd lente is in deze tijd
van eerste bloemenpracht, een vogel op het dak
zingt met een hartstocht reeds zijn ochtendlied
geïnspireerd door lust en levenskracht
de energieën stromen door mijn lijf
verdrijven slaap in ’t vroege ochtendlicht
verdwijnen treurnis en de nare dromen
wanneer een warm stralen door de ruiten breekt
*********************
sunset 08-03-2022
gemanipuleerde wissels
in nachten geven wij vissen te eten
tellen de biels tussen de sporen
tot zelfs wij niets meer begrijpen
van de geur van vers gemaaid gras
zure onrijpe bramen op vingertopjes
balancerend met naakte benen
niet bang voor de eerste laatste keer
wanneer gemanipuleerde wissels
ons naar nieuwbouwhuizen brengen
met ramen met driedubbel glas
met daarachter een eeuwig zwijgen
dat toch altijd te klein aanvoelt
en soms het koude licht van televisies
*********************
sunset 08-03-2022
vredesgesprekken
tegen inhoudsloze woorden
is elk fundament zwak
en houdt nooit stand
tegen het onuitgesprokene
van gebroken beelden;
steden zijn dood
waar beloftes gebroken
zelfs voor zij gesproken
groeien woorden hoogstens in tuinen
vormen zinnen uit onkruid
van trouweloze redes
die struikelen in handen van poëten
ademend – gevonden
het juiste woord
alleen verkeerd uitgelegd
*********************
sunset 10-03-2022
utopie van een paradijs
zelfs wanneer zij een afgevaardigde sturen
naar alle plaatsen in deze wereld
de heerschappij overnemen
regeren over alles op de planeet aarde
vrij van elke neiging tot overheersen
ijdelheden en slechte gewoontes
de hemel in continuïteit
en jarenlange vooruitblikken geplant handelt
zelfs dan is het onmogelijk
om het einddoel van de pacifisten
hun utopie van een paradijs
wereldvrede, broederlijkheid en vrijheid, te bereiken
oorlogen, moord en doodslag
bewijzen juist dan dat de mens
niet geschapen blijkt
voor eender welk gezond verstand
*********************
sunset 10-03-2002
krokussen onder jouw huid
reeds breidt de nacht haar vleugels uit
en een pendule wenkt met blauwe cijfers
ik sta in het halfdonker aan het venster
versmelt reeds met mijn schaduw
straks schilder ik krokussen onder jouw huid
en tem beslist de winter - weet ik -
warm mijn handen aan jouw lijf
*********************
sunset 10-03-2022
zoenen op lippen
[eenzaam een man
aan een veel te lange tafel
begrijpt zijn eigen sterfelijkheid niet]
en tranen van moeders
vallen als granaten
ook op kinderen
terwijl een zee
haar grenzen niet kent
die God eens bepaalde
zelfs vóór deze Poetin
denkende God te zijn
voor zichzelf een hel schiep
ontspringt het eerste groen
van deze lente
branden zoenen op lippen
wandelen handen zacht en warm
over lijven
[ofschoon wij gedachten en beelden
van een wereld in vlammen
geen moment zullen kunnen verjagen]
*********************
sunset 11-03-2022
deemstering vergeeft de dag
vandaag de eerste citroenvlinder gezien
waarna de avond voorzichtig zijn rode hemel uitbreidde
vochtige lucht verlost adem en ook het denken
in de deemstering die de dag vergeeft
stilte opgelucht in vreedzame duisternis
zonder enige angst voor nachtmerries
- ergens oefent iemand op de piano
en onder de straatlantarens dansen reeds muggen
een zachte wind laat wat veertjes
over glanzende kinderkopjes zweven
*********************
sunset 11-03-2022
datgene wat
wachten doe ik
en daarbij verzinken
in dagdromen
waarin ik jouw lippen
op mijn huid voel
tot zij brandt
in het vuur
van jouw hartstocht
en siddert
in de koelte
van het laken
onder ons
en steeds
zal ik weten
dat jij altijd wacht
verlangend
ongeduldig
liefdevol eisend
datgene wat
het jouwe is
altijd
*********************
sunset 11-03-2022
ontheemden
ontheemd zijn wij
bodemloos zoals de wind
en te zwaar om weg te vliegen
met nacht in de ogen
vraag jij: waarheen
en trekt een muts slaap
over je beide oren
wacht niet op een antwoord
bommenregen lost vonken troost op
en in gevaarlijke uren van de dag
zoeken wij de zin van dit alles
komen, vermoeid door het lopen
toch weer nergens eens aan
*********************
sunset 12-03-2022
zoals ik jou
het liefst lig ik in je armen
zweef over de wolken
liever dan een bloem te zijn
aangeraakt door een vlinder
liever kijk ik in je ogen
door hun glans gevangen
dan op een eiland te zijn
voor elk onheil verborgen
het liefst streelt mijn kus je lippen
blijf ik bij jou liggen, stil en verlangend
als wind die warm over land waait
en het lief heeft, zoals ik jou
*********************
sunset 12-03-2022
zelfs stenen engelen treuren
dauwdruppels lopen
over het gezicht
van de engel
kijk, zelfs hij treurt
achter een steenhard voorhoofd
treurt met allen
die iets of iemand begraven
onberoerd zwijgt hij
met een ieder
die op het kerkhof
vrede zoekt
en traag groeit mos
langs zijn vleugels
naar de hemel
*********************
sunset 13-03-2022
waar akkers rusten
na een moeizame winter
drijven namiddagen
nu traag door schaduwen
fluisteren twijgen bezweringen
in schemerende avonden
komt de lente
onophoudelijk nader
*********************
sunset 14-03-2022
mijn bidden
al is het maar om aan te klagen
God de almachtige
Zijn onmacht te verwijten
een onze Vader
die niet goed heeft opgelet
ons misschien niet genoeg liefheeft
wanneer Hij al deze gruwel toelaat
en stom en veraf blijft
nu, wanneer ik bid
voor alle dode kinderen in armen van moeders
mijn ziel bevrijden kan
in een grenzeloos vertrouwen in de hemel
ik geloven kan, nu
dat niet alles verloren is
niet alles zinloos en vergeefs
wanneer God ingrijpt in deze dwaasheid
*********************
sunset 14-03-2022
mijn zingen
met een stem
als vanuit de kern
van de aarde
zing ik van liefde
die elk land
zijn naam geeft
van vertes die zich
onder een hemel verliezen
zing ik en van handen
die elkaar omvattend
in winden en stormen
tot steun zijn
en van vredige stiltes
waarin vleugels
witte duiven veilig houden
*********************
sunset 15-03-2022
waar is het licht
de wereld houdt zijn adem is
handen willen helpen
edoch is het beeldscherm
geen deur waardoor je mensen
in veiligheid kunt brengen
of al het doden laten stoppen
benen willen vluchten
waar harten blijven
ligt een vaal licht over de Dnjepr
die zich van vredig blauw
naar dodelijk rood kleurt
hoe kan men vrijheid en vrede
beschermen tegen leugen en bedrog
verdedigen zonder zelf
verliezer of moordenaar te zijn;
waar is het licht aan de horizon
dat de ochtenduren verheldert
*********************
sunset 15-03-2022
in ’t avondlijke rood
in t vroege schemerlicht
vloeit schaduw onder mij
bevloeit mij ook jouw stem
die avondrood vanaf je lippen
springt over mijn gerimpeld vel
doorstoomt het door land
en laat de steppe
in alle kleuren bloeien
*********************
sunset 23-03-2022
vroege ochtend
bedachtzaam streelt
de nacht vergrijsde dromen
in nevelen terug
zoent jou nog het vergeten
op je voorhoofd
voor dat de dag ontwaakt
sluipt blootsvoets nog
de vroege lentewind
rondom slapende huizen
en drijft een koelte voor zich uit
waait het als nieuwe wereld
doorheen de ruiten
ik zoek de ochtend
*********************
sunset 23-03-2022
vrede, rust
soms denk ik je ver, verder dan zeeën
denk al het zware weg en ook alle barrières
tussen het hier en het daar
laat ik blikken dwalen achter horizonten
in een leegte waar ogen hier en daar zoeken
naar een woord, eender welk woord van troost
en dan vind jij een fluistertoon in mijn zinnen
vind een blijven, een oord om naar toe te ijlen
en vindt mij daar, jouw gezicht tegen het mijne
en vrede, een noodzakelijke rust
*********************
sunset 24-03-2022
slaap neemt ons in zijn armen
wanneer jouw vingers zich
doorheen mijn dromen lieven
telkens weer opnieuw in avond
onze zinnen binden
je adem mijn gedachten vindt
en ik mij wakker in jouw duinen volg
zijn wij elkaar meer dan voldoende
tot ademloos en uitgeblust
zelfs onze allergrootste lust
zich uitgebreid meandert
een slaap ons vredig in zijn armen sust
*********************
sunset 24-03-2022
forsythia
fleurig wuift
een gele rapsodie
voor het vensterraam
*********************
sunset 25-03-2022
ogen die nergens oeveren
halfdonker zwijgen wij
jouw hand in de mijne
wordt zwaar en zwaarder
waar wijnbergen
in ’t avondlicht blozen
leggen zich dagen
onder bruggen te slapen
stomdronken van
het teveel aan het heldere
in ogen die nergens oeveren
[aan slapen klopt verloren
de dakloze die overal
naar jouw warmte zoekt]
*********************
sunset 25-03-2022
altijd en overal
ook deze stad tooit zijn verleden
lichtgebouwd en met gezangen
leven vrouwen en mannen
in alle ochtenden
bladeren in oude boeken
bijna niemand ziet hen [het]
al voel ik hun liefdevolle warmte
die de ruïne van mijn lijf
zacht en teder omvat
*********************
sunset 25-03-2022
alles verklaart zich vanzelf
in het ontluiken om mond en ogen
en in zachte lijnen, door het lachen
altijd weer nagetrokken
in warme handpalmen
het verlangen
mijn hoofd erin te leggen
het te mogen, te willen
want in het begrenzen, het treuzelen
verblijft ademen in duet
in het elkaar toebehoren
verklaart zich alles vanzelf
wat wij nu nog niet weten
*********************
sunset 26-03-2022
I.M.
de zon ging onder in het oosten
vanochtend vroeg
zonk bloedrood heel jouw levenslicht
de lange nacht verdronk in stilte
en lippen openden zich niet
ik wiegde jou en hield je warm
als slappe bundel aan mijn hart gedrukt
zo plots voelt nu de wereld onbegrijpelijk
jouw lichaam, uitgeblust
weegt loodzwaar in mijn armen
*********************
sunset 27-03-2022
vreugde ook met pijn
licht rust jouw hand op mijn huid
wat zich eronder stuwt
beroert amper de rand
al brokkelt toch de wand
door mij geluidloos stil gebouwd
- duinzand voor haar
die de woestijn doorkruist
en dieper, verder kijkt
liefdevol bruggen bouwt
jouw blik verzinkt in mij
met heel veel licht-gewicht
diep dronken door de liefde
van ons korte zijn
naast droefheid
vreugde ook met pijn
*********************
sunset 28-02-2022
nachtmerries over Marieupol (Oekraïne)
op dagen die zich mij weigeren
denk ik opnieuw
aan het zoeken naar een huis
hoop ik tegen beter weten in
ik herinner mij handen
die zien en leren
elkaar laten moeten
en respecteren
herken mij
over bevroren waterscherven lopend
met dunne huid
en bloedende voetzolen
op dwaalwegen
over stoppelvelden
door ruïnesteden
muren met een daarvoor en erna
bescherming zoeken
veilig en gevangen;
alsof ik een keuze heb
- vandaag
wil ik alleen
simpelweg thuis
*********************
sunset 28-03-2022
lliefdesgaten in hartwanden zomen
neem me eerstdaags mee
wanneer de hemel boven ons
is leeg geschreven, geen vragen
oproept, en ook geen namen,
voor niets … en neem me mee
wanneer de zee verblindt
op de bodem ligt
en over het land tastend
rotsblokken uit kusten breekt
maar laat me niet bloeden
uit wonden van een gekweld hart
wanneer zoutkorsten over droge huid
samen trekken, neem dan de tijd
liefdesgaten in hartwanden te zomen
*********************
sunset 29-03-2022
zou het?
wanneer ik eens sterf
is het binnenste van gesteente
dan meer als voor mijn geboorte
of heet de tover van nachten
misschien te veel beloofd?
en heb ik toch
door het leven wandelend
mijn sporen licht en liefde
van begin tot het einde
laten samen vallen
in één enkel kristal
als ik eens sterf
licht het innerlijke van steen
dan schitterend op?
*********************
sunset 29-03-2022
ik zou het nooit geweten hebben
mocht ik al
in mijn jeugd
gestorven zijn
had ik nooit geweten
waar alle omwegen
die zich in harten uitbreiden
mij zouden brengen
zou ik gestorven zijn
op jouw bloeiende, warme borst
jij roos van verlangen en lust,
dan had ik nooit geweten
hoe liefde moed geeft
of hoe oneindig trouw
eenzaamheid kan zijn
*********************
sunset 29-03-2022
ik lief jou
deze nacht is als een glas
koele adem tegen mijn wang
als luchtbrug misschien
tussen schemerwerelden
die langzaam smelten
en wanneer sneeuwkristallen
op jouw hoofd dooien
net als jaren slaap
waak ik over jou
- omdat ik je lief
*********************
sunset 30-03-2022
en altijd die twijfels
in de verte hoor je akkers
in omgeploegde zonken
tussen vouwen van
ondoorgrondelijke bomen
het geluid van een tractor
alsof brons gehamerd wordt
tot kluiten aarde vervalt
wij zijn altijd twee:
een mens van de nacht
en één van het licht
ook in het voorbije jaar
wisten wij dat er al altijd
een tijd vóór deze was
zoals het kronkelen
van provincie-straten
die een chauffeur niet kent
wanneer twijfels
hem verscheuren
*********************
sunset 30-03-2022
de natuur leeft zich uit
boerderijen bukken zich
hier en daar in schaduw
van vermoeide heggen
hopend dat niemand
op hun deur klopt
en woorden in kamers draagt
vensters met vreemde maskers vult
muren kijken slechts naar binnen
waar alles zijn plaats kent
in de begrenzing van hun eigen zin
die geen vleugels kent
en nooit naar buiten wil
geen mens die lieft, leeft
of gewoon lacht en weent,
geen woord als wilde bloem,
als heel normale klimop
tegen openstaande poorten
zelfs de natuur vergeet
wat er nog te vertellen valt
leeft zich nu en dan
uit in eigen haar eigen grillen
waar uren geluidloos voorbijglijden
naar daar
waarheen niemand verlangt
*********************
sunset 31-03-2022
en zacht zingt de wind
aan de rand van het zichtbare
waar ogen fluiten
die slangen bezweren
zingt zacht de wind
in warmere dagen
zoeken half geopende lippen
in licht van een maan
naar hongerige zoenen
waarin wij ons vergeten
*********************
sunset 31-03-2022
ik voel mij levend
dicht bij mijn deur
beeft de wereld
als een blauwe druif
in goud van een venster
bomen, door een zon bezwaard
verzamelen in bladeren wind
en bloemen-uren glijden door
oneindige stilte van wortels
soms ben ik boom
met in mijn hoofd het ruisen
van andere twijgen
die de hele leegte
van de hemel vullen
voel ik mij levend
door pulserend bloed
en het zachte kloppen
van een liefdevol hart
*********************
sunset 31-03-2022