mijn herinnering
ik werp mijn herinnering naar de hemel
zijn geschreeuw dringt door tot in mijn oor
als stilte die brult tot het pijn doet
o mijn herinnering, deel van mijn ik
die zichzelf met licht vermoordt
mijn zonder stappen te ontvluchten leven
mijn herinnering, ik zal je gedenken
voor je bidden, je als beeld afmaken
en je hangen aan mijn wimpers
tegenover dit lot
dat op mijn oogleden danst
*********************
sunset 01-02-2024
sneeuwsprookje
soms speelt alles zich op één plek af:
daar is het huis, dit is de stoep en hier de lantaarn
en mijn adem, warm over vers gevallen sneeuw
er is iets, bijna niet zichtbaar:
niet de schaduw van de lantaarn
nog hoe het licht dwaalt - enkel één van de mogelijkheden
een man stapt door de sneeuw en duwt moeizaam zijn fiets
schoenafdrukken in het witte maagdelijke
de lijn van de band een lied
het zijn de grove vlokken die zweven
kleine, fijne zie je als je naar de lantaarn kijkt
in de verstrooiing van het licht
iemand heeft zijn hond nog een keer uit gelaten
en ik zoom in op de sporen van zijn poten
zou ik nog kind zijn, ging ik met hem door velden renden
en het zou altijd zomer zijn op smalle stukjes weide
en ik zou over grote stenen springen
tot er niets meer was dat mij kon houden
onbevreesd zou ik met vreemden spreken
al waren er helemaal geen mensen
en ik zou trots de nek van de hond strelen
maar er was helemaal geen nek
er was ook geen honden nooit viel er een hele nacht sneeuw
*********************
sunset 01-02-2024
het wonder leven
met poëzie versier ik elk moment
ontvlucht de beperktheid van tijd
en aan de rand van horizonten
bekleed ik mijn geest met licht
in brandende ovens werp ik
lavas van twijfels
tem de hitte van woestijnen
met het gereedschap geduld
met de filosofie van grootmoedigheid
bereik ik mijn geestelijke welvaart
om op het einde van deze reis
het wonder leven te omarmen
*********************
sunset 02-02-2024
bij elk ochtendgloren
[ik ben als een viool
opgehangen tussen roersels van de ziel
en de hartslag van snaren]
til me op je handen
met de kracht van je liefde
kleur me met diep rood verlangen
vul kruiken van het nu
met eeuwig vloeiende wijn
draag me in je borst
als heerlijke traktatie
en neem me in je tuin
als niet onderdrukt hunkering
verberg me in je botten
dat als raadsel
vergloeit in de nacht
als een lente
in je aderen ontspruit
neem me mee in je rust
bij elk ochtendgloren
en drink van de dauw
van onze herinnering
*********************
sunset 02-02-2024
blauwe bladeren in een zwarte nacht
hoe vaak heb ik mij 's nachts verbladerd
verward geraakt door donkerblauwe bladeren
toch naar de sterren opgeklommen
met anders niets dan letters voor mijn zinnen
waarin ik woorden vind in de oneindigheid van taal
wil fluisterend enkel maar genezen
en ademen blijft mijn enige weg naar daar
in jou, jij donkere kloof van stille melodieën
wil ik met grote witte zwanen trekken
verdwalen in het geluid van vleugelslagen
waar ik steeds zoek naar bloemen
het nog de moeite waard is om te vluchten
in rijkdom die niets van goud wil weten
noch iets uit vreemde ogen lenen
waar niemand is, wil ik die ene blik
die voelt alsof ik in dit leven ben gevallen
net zoals jij en jij, ben ik gemaakt
voor het poëtisch dromen
van blauwe bladeren, in een zwarte nacht
*********************
sunset 03-02-2024
niet uit te leggen
stil, in één keer
is alles stil
staken de auto’s
met hun wielen
naar de hemel
- zoals in gebed
een kille wereld
is onderweg
heeft ’s winters
elk doel
verloren
in de sneeuw
met zuiver wit
onder mijn voeten
ga ik
en kan je
mijn ongeduld
niet uitleggen
*********************
sunset 04-02-2024
uit licht en in liefde
met wat vreemde gedachten
word ik wakker in het donker
onder een mantel van stilte
waar sterren nog slapen
dromen zijn gemaakt van pastel
geschilderd door unieke momenten
in tijd die gewoon stopte
en dagen die niet voorbij gingen
het leven heeft grote vleugels
zweeft geruisloos over de dingen
doordrongen van het onzichtbare
waarin ik steeds weer verdwaal
er is geen goed en geen fout
geen regels die iets betekenen
te zijn heeft genoeg aan zichzelf
geboren uit licht en in liefde
*********************
sunset 05-02-2024
lente – leven
hun schuilplaats blijft slechts gezoek
ook al dien je het zoeken te begrijpen
wanneer de hemel van februari gloeit
achter kale sparrenbossen
mussen en het geluk van morgen
verschuilen zich nog in de struiken
stellen langere wachttijden in
totdat je het eindelijk begrijpt
dat het niet voor jou is
dat zij de vlucht willen grijpen
*********************
sunset 05-02-2024
op mijn huid
wind lispelt licht
streelt mijn geest
blauw schemerende
vensters verspreiden
een trottoir van gevoelens
met onstevige blik
tel ik tot vijf
voel me ontevreden
en op mijn huid
bloeit sneeuw
*********************
sunset 06-02-2024
blues om het af te leren
een meisje dartelt op foto’s
naar de hemel, op de
straat wordt geduwd
door chagrijnige gezichten
de stad ademt sneller
dan goed voor haar is
de lege zijstraten
verbergen gedichten
zij hopen nooit
geschreven te worden
zolang cafédeuren
minachtend piepen
blues om het af te leren
in de tijd van muizen
wijl tijd zachtjes wegsluipt
*********************
sunset 06-02-2024
de stad
vol mensen,
auto's, huizen,
stoep en hemel
winkelen we
lopen langs
of kijken slechts
om ons heen
zijn we enkel
grijzig schuim
mysterieus alleen
*********************
sunset 07-02-2024
in haar armen
ik wil meer aandacht besteden
aan kleine gebaren
de ogenschijnlijke vanzelfsprekende
regen die het stof
van bladeren verwijdert,
wind die over meren waait
wie er ook in zwemt
alle vrijgevigheid van deze planeet
aarde, vuur, water, lucht
die zich alleen maar vinden
om elkaar te verliezen
wie wordt niet melancholisch
bij het denken aan sterven:
geef haar dus alles terug,
eerst haar, dan tanden, botten,
dan de vloeistoffen en het weefsel
die jou bij elkaar houden
en als laatste je gedachten,
gevoelens, je naam,
sterf voordat je sterft, rustig
in armen van haar vrijgevigheid
en in de vriendelijkheid
van een vreemdeling
*********************
sunset 07-02-2024
gierzwaluwen
als zwarte sikkels
snijden zij muggenarren
onder onweerswolken
in de vroege avond
hoe ik toch nog
steeds als boer denk
waar alleen de hemel
hun thuis is en als schuur
enkel hun maag,
broeden ze toch elk jaar
op dezelfde uitsteeksels
jaarlijks in de lente
nemen ze de helft van de wereld
onder hun vleugels,
trekken duizenden kilometers
voor twintig vierkante centimeter
rots, baksteen of beton
als zwarte sikkels
zwevend door onweershemel
hoor je hun scherp geschreeuw
in het verre blauw
dat zij snijden
*********************
sunset 07-02-2024
onder tere pootjes
spoorzoeken in het open veld,
de struikloze wijdte
haar grens is de rij bomen aan de horizon
de beek niet meer dan bewering
draadloos voor al het andere: voetafdrukken
van de natuur met ginder een hint naar de verte
al het andere is slechts speculatie
je bent maar zo sterk,
zingen elektriciteitsdraden,
als mussen die het porselein dragen
onder hun tere pootjes
*********************
sunset 08-02-2024
nimmer eindigende droom
schaduwspel op oogleden;
hoe jij de zon vangt
je huid nog roomwit
laat me zee zijn
die aan je stranden brandt
je zon die nooit dooft
en nog veel meer:
laat me je zee zijn
schaduwen gladstrijken
je ogen open kussen
in deze nimmer eindigende droom
*********************
sunset 08-02-2024
bewonderend stil zijn
zout, golven, zand,
mijn gevouwen handen
vangen de wind
vlechten mijn adem
tot een gebed
riet ritselt onophoudelijk
en in de Noordzee
zingen de walvissen
een zeemeeuw schrijft in de lucht
met haar vleugels honderd regels
naar de wolken, de uitgestrektheid, de zee
en mocht ik kunnen zingen,
zou ik toch zwijgen
mocht ik kunnen zwemmen,
zou ik het toch niet doen
als er maar één gedachte zou zijn,
zou ik hem niet uitspreken
enkel bewonderend stil zijn
*********************
sunset 09-02-2024
luid
hoe uitzonderlijk
was het hier:
zandgrond
en dennen,
schorsdroog
neergeplaatst
en misschien
zelfs ziek
er lagen
dennenappels
alsof een hand|
ze had gestrooid
kraakten zij luid
wanneer ik,
onbewust doelloos
op hen trapte
*********************
sunset 09-02-2024
leven in zeeblauw
ik wil de zee,
de golfslag in je ogen
en alle oceanen
op mijn schouders,
zoute vleugels
en leven in zeeblauw
als de wind draait, wil ik:
wachten op de oever
op je meeuwenarmen
die de schreeuw
van walvissen dragen
in een zilveren schaal
uit grijswit schuim
*********************
sunset 10-02-2024
vragen
druipnat
hangen vragen
tussen uren
geklemd aan woorden
die niets horen
niets zien noch zeggen
leiden sporen
naar het midden
van het leven
waar ik sta
en wacht
misschien
met een ander wit
in de ogen
*********************
sunset 10-02-2024
stof tot stof
in de diepte
van mijn lijf
wordt mijn graf
centimeter
na centimeter
opgestapeld
van mijn voeten
tot aan mijn borst
en mijn nek
is in deze tijden
alleen verstikkende
zichtbaar
[mijn verbeelding
adem en metrum]
toch zit ik daar
de hele dag
durf niet te bewegen
uit angst
om stof te worden
probeer bewust
te ademen
gebruik de stilte
om een gedicht
te schrijven
*********************
sunset 11-02-2024
het bos
wolken drijven
door plassen -
zand,
onder mijn stappen
aan de rand van akkers,
gebogen oud gras
en ik, onderweg
naar het bos
daar wacht
de stilte,
de geur
van vochtige aarde
gevallen bladeren
draag ik onder
mijn zolen
naar het woud
leg bladeren
onder bomen
en adem
gevallen jaren
op deze dag
*********************
sunset 12-02-2024
regen in februari
het regent in februari
de winter smelt weg
en de bus stopt in waterplassen,
is een rij met lichtjes,
kruipt traag door het duister
ik stop om bang te zijn voor alles
drink wijn als er wijn is
op het einde van deze winter
rijdt de taxi door plassen goud
verdwijnt de bus in de verte
bomen, mensen in de regen;
en ik denk niet meer
dat paniek gastvrij is
*********************
sunset 13-02-2023
onverstoord
als het daarom gaat
iets zinnigs te zeggen
het naar binnen staren
in de kale blauwe regen
en er geen antwoord komt
de nacht niet wil stoppen
niemand iets weet tegen pijn
en ik alleen dat ik van je hou
en jij dat nooit vergeet
zelfs niet wanneer de hemel
op onze hoofden valt
en wij het waarom begrijpen
iemand is het gras aan het maaien
dat onverstoord verder groeit
*********************
sunset 13-02-2024
tot zover echter
als jouw geur
naar me toe komt
kijk ik in jouw ogen
zie onze samentijd
en voel je , als jij je
liefdevol bij mij neervleit
ik mij en jou inadem
ook al komt er een tijd
zonder adem, zonder jou;
tot zover echter
ben ik er nog
*********************
sunset 14-02-2024
nog wordt er niet gezongen
[als ik om mist vraag
valt het licht zwaarder
hoe verder het gaat]
een balk uit het dak,
in het struikgewas
waar ik de tafel dek
voor nestjes zwaluwen
altijd hongerig
naar witte kruimels,
geen naaktheid mijn as
in deze hemel
al leef ik bescheiden
in een gestage aftakeling
elke bloem is blij
met helpende handen
en ook de vogels
‘s nachts in de bomen
waar zij bij elkaar komen
al zijn bossen nog gesloten
niemand gaat er binnen
en er wordt nog niet gezongen
*********************
sunset 15-02-2024
kalenderblad februari
en grijze wolken
duwen zich weg
de zon trekt
uit naakte twijgen
open bloesjes
ontbottende knoppen
in de vacht van katjes
krullend haar
valt over schouders
van struiken
*********************
sunset 15-02-2024
lente
het oranje
van een jonge
merelsnavel
alsof de helft
bestaat
uit muziek
*********************
sunset 15-02-2024
daar, op de oever, ligt een roos
stroomopwaarts vloeit mijn ziel
en vissen in haar dragen jaarringen
liederen klinken zonder enig geluid
in mijn aderen en mijn ogen
zijn naar binnen gekeerd
daar, op de oever, ligt een roos
die iemand daar heeft neergelegd
in de monding van het verstaan
drijven haar tere blaadjes
elfjes dansen in maneschijn
en winden kussen schaduwen
vogels zitten in het dauw op het mos
zonder vleugels vliegen zij niet
verdorde bladeren van droefheid
zweven zacht naar de lilablauwe horizon
de maan met zijn vol zuiver geel
zoekt met zijn stralen naar motten
doornranken, teder om mijn lippen gelegd,
liefkozen hen bij elk stil zwijgen
wanneer mijn lijf leeft in de nacht
en zich naar het lustvolle sterven neigt
daar, op de oever, ligt een roos
die iemand daar heeft neergelegd
in de monding van het verstaan
drijven haar tere blaadjes
de stroom daagt nu alle bloemen mee
al het liefdevolle van de hongerende natuur
ondanks de bron van het leven vol hoop
sterft op dezelfde plaats, de roos met mij
*********************
sunset 16-02-2023
in tedere relatie
in bossen ontsteekt de wind
vuur in de kronen van bomen
schaduwen gaan traag liggen
en beken dragen bladeren
vermoeid door de velden
zonnebloemen staan
met gebroken nekken
leunen uitgeput
tegen de hekken
wijl uitgebloeide rozen
hun kleren bij elkaar houden
alleen lenteklokjes stralen
hun slimme kopjes
fluisteren in geheime taal:
er zit verwachting in de tijd
die nog verborgen slaapt
het houdt je aandacht vast
in tedere relatie tot de wereld
*********************
sunset 16-02-2024
gedicht van licht
woorden
als stof
in de lucht
uitgesproken
groeien ze
naar je toe
veranderen in
een gedicht
van licht
dichterbij
betekent
goed kijken
naar jou in mij
hangen blijven
adem volgen
tot verborgen
diepten
waar donker
ogen opent
*********************
sunset 17-02-2024
kijk, ik verdwijn
nog is het niet zo ver
al scheurt de hemel reeds
het geschilderde doek
van zon en sterren
ik vraag me af
hoe zou het zijn
om door de lucht te vliegen
niet met elke stap
stof op te wervelen
[wie ben ik
als er achter horizon
een andere wacht?]
maar de regen komt
en ik open mijn mond
laat woorden drinken
zó dat zij elkaar vinden
zinnen vormen, over mij praten
nu danst hij op mijn schedel
druppelt in mijn gedachten
laat mijn hoofd volstromen
als een oceaan die knopen oplost
waarin gevoelens zweven
- kijk, ik verdwijn met de regen
verdwijn, naar een veilige plaats
*********************
sunset 17-02-2024
ik zoek niet meer
muziek in de wolken
onhoudbare liefde
van jouw beeld en stem
wind valt in krullen
klinkt als klokjes
- bloemen worden
gehaald door het blauw
op aarde het ritme
van gras
weiden kruidachtig groen
ik zoek niet meer
naar geluk
*********************
sunset 18-02-2024
liefde op het eerste gezicht
gestrand in het kristal- zwart van de nacht
leggen lippen je hand
neer in het hart van de heldere lucht
rond blinde kersen
op per ongeluk aangeraakte knieën
het was liefde op het eerste gezicht
*********************
sunset 19-02-2024
ochtendlijke thuiskomst
zwalkend loopt hij
aangeschoten
door de nacht
van eenzaamheid;
ontdek het kind,
onschuldig en puur,
die door liederen hoop
zich laat wiegen
in een zalige sluimer,
een lieve glimlach
op de lippen -
glinsterend als sneeuw,
staat de maan
als bloem
aan nachtelijke hemel,
bewaart de schijn
van het eeuwige;
een vleugje
vol verlangen
waait door een verenkleed,
weerspiegelt zich
in de ogen van een uil -
cyclopen waken
over schaduwen
krakend valt
een poort
in het slot;
zwervers keren
terug naar huis,
hongerig en dorstig,
verlangend naar -
stil,
hou je recht,
maar zwijg
voor het kind
wakker wordt
en kijkt
naar de dageraad
*********************
sunset 20-02-2024
liefdevolle kleine dood
in tuimelen
van bladeren
verdwijn ik
verdamp
wat eerst was
nu dromend
zwart -
in storm
van nachten
beef ik
verschrik
zie mezelf
in de spiegel
bleek -
in regen
vloei ik
uiteen
giet me
in een zee
van tranen
naakt -
in ochtendlicht
besef ik
bewaar
je geheim
in het laken
zweef niet
verdwijn -
in de liefde
en gloed
van de
kleine dood
*********************
sunset 21-02-2023
de dag nabij
dichtbij de dag
die ruikt naar rozen
en smaakt naar jou
gaat de nacht verder
beeft in het verborgene
dat begrepen wordt
en gebeurt
wees stil en slaap
tot de vroege ochtend
waar ik mij red
in de morgen
de dag nabij
*********************
sunset 21-02-2024
onweer
[stil de maan
aan de hemel
schijnen sterren]
rusteloze wolken
aan de horizon
ontkiemen onweer
donderende donder
op vurige flitsen
verheft zich de wind
woeste branding
aan rotsachtige oever
wildschuimende golven
pletsende regen
op verdorde aarde
dooft de hitte
- storm rust
in donkere hemel
weer sterren
*********************
sunset 22-02-2024
zij lopen op tijd; zij wel
klokken van de stations
lopen op tijd
tussen een seconde slaap
en het inrijden van
ademend sproeien carcinogenen
in de avondlucht
van de eerste maand van de herfst
is het nog geen winter
geen reden om te bevriezen
- lichamelijk
mensen stappen in
voordat deuren sluiten,
zetten hun gezichten af
en proeven al een stukje thuis,
beginnen te lezen
*********************
sunset 23-02-2024
over ellende, oorlog en gevangenkampen
de jager slaapt
gepatineerd wachten
op roestrode schemering
het jaagpad is gebaand
het volgt rot afval
van mensen
die ’s ochtends
in paren hakken
het meisje met de kunsthand
verzamelt de dood in zakken
ze is nog zo jong
toont ons schuw haar glimlach
als geschreeuw van nachtuilen
onderhandelt hij met haar
in een vreemde taal
*********************
sunset 23-02-2024
zwijgen
nu we zwijgen
volgen kraaien de koelte
buigt regen in de wind
blijft het dagelijks leven
toch ergens in de buurt
en wij in de schemering,
weerklinkt leegte in ons
die we ooit hebben gemaakt
om ze helemaal te vullen
nu we zwijgen
groeien schaduwen
‘s nachts als ranken
aarzelt licht in het grijs
volgen kraaien de koelte
buigt regen in de wind
blijft het dagelijks leven
heel dicht in de buurt
en wij, in de schemering
zwijgen
*********************
sunset 24-02-2024
nachtgetijden
leef stil in het niets
te midden van
nachtgetijden
en eeuwige schaduw
aarde geeft je onderdak
en beweegt rustig in slaap
schenkt eeuwigheid
- mijn been legt zich zachtjes
over het jouwe
[het oppervlak
waarop we stappen
is te dun]
*********************
sunset 25-02-2024
een bittere groene munt
geboren om te slapen
de slaap die ik vermoed
als ik ‘s avonds soms
achter de gezichten zie
een onverwachte schrik
mij grijpt, ik nog steeds
de dag verwacht in het
naderen van de gezuiverde
heldere zon over stralende
banen van water, mijn mond
zich vult met regenfruit
dan ligt op mijn oogleden
een bittere groene munt
*********************
sunset 26-02-2024
‘s avonds huiswaarts
[alles lijkt onwerkelijk]
aan de wegrand:
een schuwe ree
versmelt tot een roos
en onze schaduwen
lijken wel figuren
in een partijtje schaak
*********************
sunset 26-02-2024
woorden die op lippen eindigen
woorden die in een zachte cadans
op je lippen eindigen
met in hun rug roestige nagels
die je vasthouden in de schaduw
van het stuk geslagen kinderbedje
een gemorste glimlach van je moeder
die je van de vloer veegt
als een oude koffievlek
en het silhouet van vader en de bijl
die niet meer te onderscheiden zijn
- wees beducht op mensen
met wijd open armen, handen
en lege, liefdeloze woorden
*********************
sunset 27-02-2024
het momentum
lichaamswarm
smaakt de rosé op jou
en stoffig ligt de dag
onder de zon
ondertussen hangt
jouw bontgekleurd rok
vochtig in avondwind
*********************
sunset 27-02-2024
jaren van diepe slaap
ik vraag niet,
antwoord niet
op vragen
leg alleen mijn munt
op het ooglid
van een stervende engel
maak je geen zorgen
er zijn tientallen engelen
en altijd weer een regenboog
die de hemel tooit
weldra zijn het
jaren van diepe slaap
is de stilte om je heen
bijna ondragelijk
ook al groeien wij
uit haar poriën
hurken wij schuilend
hoopvol omhoog
*********************
sunset 28-02-2024
mijn hart vol met liefde
ik zit in een appelboom
en leef graag, zeg ik
en als er iemand komt,
veer ik op; ben ik
tot ik plots val
in een groen lyriekland
simpelweg hulpeloos
en een beetje bang
vanwege de wereldworm
in alles hierna
een spoor van rotting
in de droeve celloton
en wijl ik daar lig, hopend,
luister naar vogels
die als medicijn voor me zijn
als klank van violen
lijkt het mij
dat de hemel vriendelijk knikt
en mijn hart
vol met liefde stroomt
*********************
sunset 29-02-2024