enkel grenzen zijn anders nu
er was een tijd dat ik speelde
met zelfgekozen pijn
me levend terug vond in het ademen
met een lust die in mij schreeuwde
tot ik mezelf in elke vezel voelde
en ook mijn grenzen verplaatste
mijn wil onderwierp aan de jouwe;
pijn werd een geschenk
vandaag kniel ik niet meer voor jou
nog voor iemand anders
voel mij overwonnen
en met elke vezel kiest de pijn mij
en niet andersom
beperkt hij mij met zijn grenzen
enger dan eender welk korset;
hoe hou ik van het strenge
het is tijd om het te ondergaan
en niet meer te vechten
mijn krachten te sparen om te ademen
en perspectieven te verschuiven
enkel grenzen zijn anders nu
*********************
sunset 01-03-2024
uitgestorven kazernes
als je door deze verroeste poort gaat
hoor je de tijd in de barakken ademen
ruikt het allemaal naar een haastig vertrek
de officiershuizen zwijgen
hun ramen kijken minachtend
naar de verlaten speeltuin
het schreeuwen van kinderen
weerkaatst van verroeste schommels
stervende woorden worden weer levend
*********************
sunset 02-03-2024
het zuiden
hunkeren naar de straten in het zuiden
moeilijk te plaatsen zonder schaduw
is het middaguur een belofte voor latet
ik ga terug als de schaduwen spelen
naar terraszitjes, de gitaar en zware wijn
en lichtzinnigheid in de ogen
kussen en dansen dienen zich aan
als je maar simpelweg geduld hebt
is iedereen welkom; ook jij
*********************
sunset 03-03-2024
aan zee
waar een bord mosselen het beste
als puur natuur bereid smaakt
het water fris is en de golven hoger
- in heldere lucht ademt de ziel vrij
ik ben al veel te lang niet aan zee
te ver weg probeer ik mijn reislust
met woorden te stillen
voordat ik 's nachts naar buiten ga
om in het firmament naar dolfijn, zwaan en maagd
te zoeken tot een zacht wuivende herinnering
Freya’s liefdesgezang me naar de top der duinen lokt
*********************
sunset 03-03-2024
tot nu toe
laten we blijven hangen
in traagheid
en het gordijn
de focus doorbreken
om tijd te ontsporen
laten we eens
meer spek eten
voor de hongerperiode
van morgen
en het leed vergeten
elke dag nadert,
reeds uitdovend,
bij kaarslicht
in diepgevroren traagheid
- tot nu toe
zijn wij nog niet zo ver
*********************
sunset 04-03-2024
wisselende dagdelen
rood vlamt de zee op als de vroege zon
over de horizon klimt, loopgravengevechten van golven
aan de kust tijdens het wisselen van getijden belicht
uit een streep tussen wolken komt
de middagzon te voorschijn, in de wind waaien haren
die ook ervoor zorgt dat meeuwen geluidloos zweven
tegen de avond dompelt de schemering het strand in
duister licht en in het schijnsel van de afnemende maan
keren laatste wandelaars huiswaarts naar een warm vuur
*********************
sunset 04-03-2024
soms
soms, 's nachts
in een kleine ruimte
van tijd
tussen dromen
en half ontwaken
ruik ik
je honingwarmte
hoor je ademen
en wil me dan
tegen je aan nestelen
in ons kruipen
als een nog
ongeboren kind
dat een heel leven
samen met jou
voor zich heeft
*********************
sunset 05-03-2024
het vroege ochtendrood
het vroege ochtendrood
danst met late bladeren
en wij zijn de adem
van de onwetenden
dringen de stilte terug
verwateren haar
met de lawaaierige doek
van ons dagelijks leven
we kletsen en lachen
hebben ruzie en klagen
en zo is het niet de dag
die ons uit zichzelf bewijst
maar zijn wij het die hem
bij elk ontwaken
weer leven aanreiken
bij elk bewust ademen
*********************
sunset 05-03-2024
grijs in grijs
de wind blaast koude, laat de twijgen beven
trekt aan broeken, sjaal en dikke jassen
bedekt met zout de lippen en de huid
in wil in vlagen zelfs mijn lijf nog pakken
de hemel voegt zich, grijs in grijs,
in windgezang die vormen laten dansen
alleen de zon staat als verstard
en lijkt als schijf in wolken ingevroren
het strand ligt leeg in eenzaamheid
en meeuwen schreeuwen schril hun leven
het schijnt alsof met vleugels, lam
zij aan onzichtbare draden zweven
toch adem ik de frisse lentegeur van jou
kan mijn verlangen naar jou niet verstoppen
jouw blik verraad mij lachend eendere zin
het trekt ons naar de dons van onze bedden
*********************
sunset 05-03-2023
de winter wordt verzwegen
het zeilen van esdoornbladeren volgen
buigend over letters, de donkere
schrijflijnen op de vloer:
een muis glijdt uit een gaatje in
de muur en dwaalt terug naar de tuin
waar ze vandaan kwam
de wandelaar opent zijn vochtige
paraplu, telt de druppels in de plas
en vlucht weg onder een winkeloverkapping
rotte berken lezen stapels
kastanjebladeren die hen van zomer
vertellen en zwijgen over de winter
de nacht stijgt naar de horizon
en laat de avond rood bruin paars in
blauw zwart verdrinken als de wandelaar
luisterend naar zijn eigen adem
het boek van bladeren sluit en de schaduw-
pagina’s ombladert: ze hebben veel te zeggen
*********************
sunset 06-03-2024
weet je, soms,
een kristalheldere nacht
geen kunstlicht
vervuilt de atmosfeer
en ik kijk omhoog
wijl onze handen
elkaar raken
weet je,
soms zou ik willen
dat elk korreltje
in de zandloper
voor altijd
op zijn plaats blijft
*********************
sunset 07-03-2014
opstanding
met blote handen
zal ik aarde opgraven
wortels uittrekken
laag voor laag
graven en ploegen
mijn borst gevuld
met razende woede
totdat ik mij weer vind
jij mijn schedel kust
zoals ik je mond
waar ik lente van proef
wijl jij mij naar huis draagt
aarde die mijn sporen draagt
die ik heb gevoed
met zweet van mijn lichaam
en waar bloesems
van salie en lavendel
mispel- en vijgenbomen
onze vruchten dragen
en niets zoeter smaakt
*********************
sunset 07-03-2024
terminaal, een tweeluik
vallen tot stof uiteen
[victoriaanse blik
kersen als pupillen,
zwart
een ingevallen gezicht
als een gedroogde dadel;
zo was ik]
pythagorisch streng
klopt mijn hart
in het ritme van cijfers
die ik dag in dag uit
in mijn schrift schrijf
verdiep mij in studies
en vind de woordenschat
van stokrozen
al zoek ik nog iets ouder
in mijn geest bedenk ik een taal
met letters zo koud
dat ze spontaan versplinteren
een Godsaanbidding door
maar soms laat ik mijn hart opwarmen
door de lange adem van een viool
die een muzikant op het plein speelt
hij lacht als ik hem
een paar woorden
uit de woordenschat
van rozen verraad
ze zijn vurig rood
vallen tot stof uiteen
op mijn lippen
*********************
sunset 08-03-2024
kleuren zingen vaarwel
naakt zweet als zout
verdeeld over een steriele anatomie
koorts tussen de vingers gewreven
een geduisterde binnenhuid
sappen van het ziekenhuis doorslikken
op en boven de bijbel van het laken
en ik, bliksemsnel gewassen
doorgeschuurde onweerslucht smakend
die ik mij herinner als scherven in een nacht
waarin bloesemdraden wonden naaien
in mij zingen alle kleuren vaarwel
*********************
sunset 08-03-2024
het keuterboerderijtje [uit: vroeger]
de huizen hier zijn klein
slechts maar net zo groot
voor een gezin met kinderen
ze zijn gemaakt van leem
rechtstreeks uit de aarde rondom
en met stro vermengd
isoleert het zowel in zomer als in winter
[echter niet wanneer vader vloekend scheldt]
je moet goed kunnen richten
om het te treffen, zo klein is het
je kunt er amper er voor uitrusten
met thee en verse geitenmelk
en een schaaltje zelfgebakken koekjes
een oude sofa heeft het overleefd
ik ging er nog een keer op zitten
knipoogde zwijgend in de zon
die ook daar, bloedrood
in het westen onder gaat
*********************
sunset 09-03-2024
niemand wil het zien
aan de rand van een stadje
waaruit zelfs het licht
probeert te ontsnappen
mijmer ik en voel
alle uitgeroeide dromen
een hond begraaft laatste hoop
een uil vraagt schaduwen ten dans
en het woud is geduldig
*********************
sunset 10-03-2024
liefde, de sleutel
vreugde is mijn drijfveer
vrede versiert mijn pad
sereniteit mijn vooruitziende blik
en waarheid is mijn blote huid
harmonie, mensen die meegaan
en liefde, de enige sleutel
*********************
sunset 10-03-2024
voor Hilde, mijn vrouw
ik ben je ruiter
vloei met je mee
doorheen ons leven
drijf karavaan over duinen
de dichtstbijzijnde oase is bij mij
kom en drink mijn adem
overspoeld door je nabijheid
zit ik vast in jouw rust
laat jij me zwemmen in een kooi
wijl ik je huid bewonder
weerspiegeld in de diepte
verlies ik mijn identiteit in jou
in bonte kleuren
schilder jij
uitgestrekte horizonten
en ik, ik kan nooit stoppen
jou te lieven
*********************
sunset 11-03-2024
herfst (in zijn belofte)
een jonge esdoorn
deelt geel en nog een beetje groen
ziet er geplukt uit
en de rijen ramen aan de overkant
zijn weer zichtbaar
de oude houdt nog steeds zijn jurk vast
maar de gele stippen
worden steeds groter en de wind
heeft de zaden al verwaait
binnenkort ontkiemen zij in mijn bloembakken
een vogelbes behoudt zich
het huidige zeldzame rood voor
en vogels halen hun zwart-rode vruchten
alleen de berk is niet onder de indruk.
al zijn er reeds gaten in zijn gebladerde takken
het afscheid voor altijd nadert
en was er niet een ontkiemende belofte
zou je echt moeten wanhopen
*********************
sunset 12-03-2024
stilte die jij voor mij tekent
weer regent het
dragen druppels stukjes hemel
traag naar de aarde
elk van hen een traan
vallend in mijn gedachten
die alleen om jou gaan
jij geeft ze betekenis
anders zouden ze opdrogen
maar een kleine plas achterlaten
in donkere kanalen verdwijnen
als wij samen zijn
bedwing je mijn innerlijke stormen
verandert hen in lichte briesjes
en ik verdwaal in de stilte
die je voor mij tekent
word omarmd door jouw liefde
*********************
sunset 13-03-2024
gewoon wat zinnen
deze zinnen vertellen niet
over liefde in donkere nachten
niet over zoenen onder het oog van de maan
en zeker niet van een weerzien
achter een nog onbekende horizon
het zijn gewoon zinnen
over de lengte van mijn schaduw
in het licht van een maartse zon
die voorspelt hoe lang de winter
nog in het land zal blijven
*********************
sunset 13-03-2024
in late uren
meeuwenvleugels glinsteren in het licht van de zee,
lijken bijna onwerkelijk en er is geen paal te zien
waaraan ik kan vaststellen dat je in elke golfslag woont
losse spinnendraden zitten vast in mijn haar
en ik schilder je gezicht in de lucht, laat je zinnen zeggen
zoals hoe ik je vast moet houden voordat ik voor altijd ga
‘s avonds laat droom ik van het vuur van een nooit
eindigende liefde, wakker het bij elke ademteug aan
tot de gloed in de geur van het vergankelijke
in late uren langzaam uitdooft
*********************
sunset 14-04-2024
verdrinken in zoenen
mandarijnbloesemgeur
aan je zachte, mooie handen
onder de lichte stof
is er enkel een verre giechel
in je lendenen
en zonneschijn in je ogen
je donkerbruin haar
valt prachtig als een amen
op borsten waarvan de hoven
schemeren door lokken, wijn
en romantische uren
tussen mooie, lange benen
is alles warm, dichtbij en waar
- wij kijken door het avondlicht
over de nog lege velden
waar ooit een zee lag
en verdrinken in zoenen
*********************
sunset 14-03-2024
woord, taal en vuur (caleidoscoop van het, mijn leven)
vuur kijkt wiegend, in regendekens gehuld
leunend tegen de wind naar de vergeten taal
het woord als ding, helderziend en toch blind
een zilveren geur springt over de daken
cirkelt in de onweerslucht als donkerblauwe eed
de melk van de eerste spraak smaakt nog steeds
zwaar en bitter, haar deugd sleept zout
geuren van liedjes uit het slib van de oude
grafspondes aan de vuurplaats lachen
tussen vingers en duimen een uitgespreid gebrul
dat parelt als een zucht in de kamer
binnenin flikkert een pluisje in oud hermelijn
op een koninginnensleep alsof ze nooit anders was
dan de reden van warmte in het vuur
gezangen bij de vlammen en het lachen van een kind
in haar eerste taal, slechts gevormd door smaken
en geuren, gebeden van troost, medelijden en vloeken
wordt bedekt met goede uitspraken
alles wordt overgelaten aan de omhelzing van een zegen
ingebed bij het vuur waar het woord eeuwig is
*********************
sunset 15-03-2024
gisteren telt niet
het lege notenblad van een merel
op de plek waar vroeger een berk stond
is het nu ook al lang stil
twee handbreedtes diep
in de tuin begraven
de naam van de kat van de buren
maar ik sta nog steeds
met het gezicht naar morgen
en gisteren telt niet
*********************
sunset 16-03-2024
dagen lengen
dagen lengen, nachten worden korter
vroege schemering voor het raam
en ik zit bij kaarslicht in de kamer
zwaar liggen schaduwen op de mensen
zorgen zwerven door hun gezichten
zoals sneeuwvlokken in een winter
koud de gedachten en zielen
met harten als ijs die beven
steeds dieper onder de huid
bevroren geesten in ijzige winterkou
hun mededogen in wind verstrooid
als dode bladeren in de herfst
dagen lengen, en ik
ik word langzaam warmer
*********************
sunset 17-03-2024
het maakt mij sprakeloos
een spar, een beuk
gedrongen stammen, stemmig
het geheel; de spar wordt puntig
in een oord met veel liefde
van de zon, samen met anderen,
en toch vruchteloos bezig
met pen en papier
woorden die zich verzamelen
die worden geschonken
vertrouwd, één na één
en toch niet te bevatten
leven en liefde, een wonder
*********************
sunset 18-03-2024
levenszee
een golf in zee
diep bewegend
schuim dat het strand verdeelt
zandkorrels in het water
meeuwen in de lucht
duinen en riet overspoeld
een natuurkracht
geleid door kale dijken
en toch onbeheersbaar
een vrouw in het water
naakt, zonder zorgen
- haar ogen zijn blauw
en groen, groen en bruin -
in het water zwerven
blauw en blauwer
aan de oppervlakte
een man in het water
naakt, zorgeloos
- met blinde ogen,
blind en vol verdriet -
veilig in het water
op zachte huid
streelt warme adem
over zijn wang
blikt medeleven
uit ogen
man en vrouw
één geheel
als rots in de branding
twee zielen
één lichaam
in eenheid
toch vrij
schuim dat het strand verdeelt
zandkorrels in het water
meeuwen in de lucht
duinen en riet overspoeld
een natuurkracht
geleid door kale dijken
en toch onbeheersbaar
diep, rustig bewegend
een golf in de zee
*********************
sunset 19-03-2024
alles komt goed
met de bladeren nog in de tuin
groeit de vergankelijkheid naar de nacht
snakt naar licht als een drenkeling naar lucht
wakker geworden likt de mist het raam
wijl ochtendrood zich vertakt in bomen
alleen een trage hartslag verstoort de stilte
het witte dekbed ligt als lijkwade op mij
totdat ik je warme adem hoor fluisteren:
de nacht is geweken, alles komt goed
*********************
sunset 19-03-2024
vele zomers later (39 jaren, nu)
in die tijd vlocht je me
de zomer in mijn haar
met bloemen uit de tuin
mijn blik in de spiegel
volgde je handen
die eeuwig jong leken
ook toen ik je vasthield
en vele zomers later
valt het licht
door hoge ramen
op zilvergrijze draden
verstrengelt in je haren
tooi jij mij met witte lelies
*********************
sunset 20-03-2024
gedachten verebben
er komen donkere tijden
meeuwen klagen over de dag
‘s avonds sterft de avond
bloedend uit in de zee
wetend hij ‘s morgens
als ochtendrood ontwaakt
tegen het verdriet
wil je schreeuwen
maar op je tong waait
bij elke adem
duinzand in je keel
laat je alleen maar
krassend spreken
wimpers zoeken
naar opheldering
aan de horizon
maar de vloed
bruist onverbiddelijk
*********************
sunset 20-03-2024
rood, wit, blauw
de wereld is gek
en wij de therapie
tegen onverwachte
mogelijkheden
of
rood, wit, blauw:
in de schaduw van de vlag
verbleken alle andere kleuren
en worden gelijkmatig grijs
de Nederlandse planeet
cirkelt meestal alleen om zichzelf
maar wil stiekem
zon zijn
maar wanneer,
wanneer houden eindelijk
de lijken in de kelder
op met krijsen?
*********************
sunset 21-03-2024
verscholen in mijn ogen
dood ligt verscholen in mijn ogen
zwijgen beëindigt het denken en in mijn spraak
dreigt een kreunen te vallen
van dode dieren en lange, zware regens
de laatste adem wacht in een hinderlaag
op een iets te lang lachen
waarvan geen terugkeer mogelijk is
of in het ‘s nachts hoesten
wanneer ik mij verslik aan sterrenmelk
mijn lichaam beeft als in een verdrinking
en de apotheek geeft bittere stoffen
mij rest het zelfbehoud als een zoete hoop
God wandelt nuchter door rammelende gebeente
terwijl ik enkel iets zoek tegen spierpijn
en nu geen kracht meer heb in mijn benen
dood ligt verscholen in mijn ogen
spiegelt zich in het glas dat ik verontwaardigd
terugstuur: het is niet eens gespoeld
*********************
sunset 21-03-2024
lentemaan
op het einde
van een liefdevolle dag
ademt me lavendel
als laatste geur
een lauwe wind
van jonge nacht
engelen weven
zilveren netten
als brug
tussen de tijd
glinsterend
boven mijn hoofd
ver en toch nabij
altijd daar
de lentemaan
in mij
*********************
sunset 22-03-2024
lentewoensdag
woensdag en ja,
de zon zorgt ervoor
dat huizen oplichten
en over dit alles
het bim bam van klokken
in het heldere, grote,
rustige blauw
met watte-achtige
schilferige strepen
door de piloten
strak geschilderd
en boven de wirwar
van het getwijg
schuifelt een wind
over dit alles
ben ik niet
en toch ook
*********************
sunset 22-04-2024|
lentedagen in maart
lentewind beweegt groene blaadjes
ergens fladdert een verloren brief
die niemand wil schrijven
iemand is overleden tussen de laatste regels
wenst ons nog steeds alle liefde en is
op zoek naar een dankbare ontvanger
witte wolken glijden door het zuivere blauwe
het ruikt naar vers gemaaid gras
en een buizerd trekt zijn banen en draait af
alleen het wit van scheve huizen
straalt al tot ver in de morgen
*********************
sunset 23-03-2024
late zonnestralen
als een donkere rivier
nestelt de gloed van de avond
zich rond je heupen
vogels zingen
hun laatste dagliedjes
in je haar
op je borsten,
warm,
de late zonnestralen
*********************
sunset 24-03-2024
liefdevol strelen
wolken vormen
dreigende gebaren
in de donkere hemel
vogels twitteren
gedichten uit bomen
en het gefluister
van eerste blaadjes
vertelt me zachtjes
dat lente mijn dood
nog niet wenst
ondanks de kilte
strelen zonnestralen
liefdevol mijn huid
*********************
sunset 24-03-2024
regen plenst zijn natte geur
waarom schreeuwen merels
hun kelen schor
tegen een laaghangende ochtend
wanneer de zon roept
laten we de luiken openen
om ons te verwelkomen
als mensen van deze aarde
regen plenst zijn natte geur
op asfaltwegen
wij hurken in landen
van onze voorouders
verwarmen ons bij het vuur
geven ons moeite
er geen moeite voor te doen
*********************
sunset 25-03-2024
zo is het
wat kan ik meer vertellen
dan dat kleine momenten
nauwelijks worden uitgerekt
weinig licht opvangen
geheimen wachten in het donker
achter zwarte gordijnen
waar verwende acteurs op de loer liggen
geschreeuw en woede dempen
oorlogen worden alledaagser
en de dictators streven naar macht
waarschuwingen blijven ongehoord;
enkel onschuldigen krijgen vergeving
zo is het,
en toch ook weer niet
*********************
sunset 26-03-2024
ik hou mijn adem in
[je moet weglopen
en toch boom zijn
waarvan de wortels
in de grond blijven
alsof het landschap
aan het slepen is
en wij eraan vastzitten]
ik hou mijn adem in
totdat de wind afneemt
en vreemde lucht
om me heen cirkelt
ik in het spel
van licht en schaduw,
van groen en blauw,
oude patronen zie
maar waar het ook is,
ik mag gaan zitten
liefdevol tegen je leunen
als bij het graf
van mij
*********************
sunset 26-03-2024
leven is als een stroom
leven is als een stroom die zich uiteindelijk
uitgiet in de zee van ons zijn
wat blijft is slechts plankton voor haar bewoners
voor een korte tijdje staan wij vol hoop aan oevers
vissen op zoek naar alledaagse dingen
zelfs na die ene rivierparel in het slib
‘s nachts zitten we bij het kampvuur
sturen brandende verlangens naar de hemel
‘s ochtends verspreiden asresten zich in de golven
*********************
sunset 26-03-2024
avondgoud in neerslag
leg je bij me
de golven in de lakens
zijn papier
en de tijd eronder
is opgeschreven met zand
het schrift uitgewreven
je adem op de inkt
wit en warm
je haartjes op je blote arm
staan allemaal rechtop
het geheimnisvolle donker
diep in je schoot
omarmd door een warme hand
met een innige
kus erop
ik verzink in je rivier
en ben alleen vanwege jou
in jou; ik blijf
in je warme binnenkant
waar jij mij drinkt
als avondgoud in neerslag
zó, dat ik mezelf
nooit meer terugvind
*********************
sunset 28-03-2024
grijze wolken dansen aan de hemel
schuchter scheurt de zon hem open
wind fluit een eerste ochtendconcert
doorheen de bomen die niet treuren
zij gooien jonge blaadjes in de lucht
*********************
sunset 29-03-2024
nooit wil ik ’t missen
de kamers zijn nu ingekleurd
en zelf de spiegel kent zijn kleur
die ik dagelijks controleer
en ik weet zeker dat hier niet
de kleinste plek vergeten is
en ook de hemel treft precies
de teint zoals ik die nu zie
in ‘t heldere van je ogen
leggen zwaluwen het af
tegen het bleke van je huid
sinds dagen lengen
korten de nachte
gisteren en op morgen na
zou het ik vieren van de jaren
nooit willen missen
van liefde in ons leven
*********************
sunset 29-03-2024
de jouwe, alleen de jouwe
in schaduw van de kastanjes dromen wij
fluisteren dingen van het harten
dansen in ruis van het donkerblauw
al in de eerste nacht onder de bomen
- liefde in de ogen - gierig naar elkaar
en dorstig van elkander drinken
en in het zoenen klinkt een zachte toon
die nergens elders te horen is
elke adem die we samen wisselen
grijpt steeds weer intens in elkaar
jou, als enige, meest heldere
offers brengen en ik de uren
vormen tot ons gedeeld lot
en op de spoel van zielsdraad wikkelen
net als de dagen van mijn verder leven
zouden die niet met jou beginnen
en te eindigen op hetzelfde blad
waarop ik steeds maar weer een naam schrijf:
de jouwe , alleen de jouwe
*********************
sunset 30-03-2024
jullie nachtmerries droom ik niet
voor mijn ramen heeft de wereld
haar gordijnen dichtgedaan
al kan ik nog steeds horen
hoe men buiten tegen regenbogen schreeuwt
de deuren van mijn waarneming zijn gesloten
en ik kijk beschaamd door een sleutelgat:
een man maait plichtsgetrouw het gazon
terwijl zijn huis achter hem afbrandt
mensen laten honden zonder benen uit
en een leeg goudvisglas
drijft verloren In een eindeloze oceaan
mijn dromen spelen met de werkelijkheid
en ik beweeg mijn lippen synchroon
met de stemmen in jullie hoofden
wilde nooit jullie slagveld zijn
geen filmdoek voor mislukte wereldbeelden
maar zelfs in mijn slaap zoek ik naar waarheid
tussen alle reclames die mij overspoelen
je kunt toch niet werkelijk verwachten
dat ik jullie nachtmerries ook nog eens droom
*********************
sunset 31-03-2024