emotie en gevoel

er zijn gedichten
die af en toe verhuizen
en van woning veranderen
maar er is ook poëzie
die absoluut op zichzelf wil blijven
geen andere tolereert

zo bestaan er ook verwoordingen
die constant onderweg zijn
die het nergens lang uithouden
die uitstapjes maken
hier en daar, en overzee

sommigen zeggen dan:
rusteloos
anderen wederom:
kosmopolitisch

ik zeg:
emotie en gevoel
*********************
sunset 01-09-2024


tergend zacht

kom naar het raam, liefste
naar het nog onbeslaand glas
en laat het linnen van je lichaam glijden

steek de hel, die leeg en koud is, in brand
- je kleed, liefste, een gouden vlam -
want je moet naakt zijn als je huilt

dat je lacht, is verborgen voor je stem
die je nachten bewaakt
en toekijkt vanaf de boomtoppen:

druppels die knipperend vallen
je beeld in de aarde blazen
- het wordt nooit minder of meer

ook het kijken, dat zo zachtaardig, zo sterk is,
dat er in de kamer een stem ontstaat
die begint te draaien om donker tot licht te malen

liefste, je staat en je raast en het is nacht
en ze maakt je blind zodat jij je ogen sluit
danst terwijl je lacht, de regen oplikkend|

je laat het nachthemd niet vallen
het glijdt, druppel voor druppel,
tergend zacht naar beneden
*********************
sunset 02-09-2024


nacht in een haven

als elektrische kristallen
het geworpen licht,
- nacht in de haven
schepen liggen stil
als zwevende schaduwen
zwarte gaten
in het laken van nacht

warmte van de zon
straalt nog uit het asfalt
de gevangen dag wordt vrij
en onder mijn stappen
breekt het grind

een zoute wind
brengt geluiden met zich mee
die zacht weergalmen
tussen stelten van kranen
*********************
sunset 03-09-2024


een leeuwerik vliegt op

de avond geurt
naar natte aarde
een leeuwerik vliegt op
breekt wolken
met haar lied

ver weg, elders,
begint het te regenen
*********************
sunset 03-09-2024


laat mij je zee zijn

schaduwspel op je oogleden
hoe je de zomer vastlegt -
je huid ivoorwit

laat me de zee zijn
die op je stranden landt
de ene zon die niet dooft

en verder: laat mij zee zijn
schaduwen met golvende vingers
verdrijven, je ogen kussen

in deze nooit eindigende droom
*********************
sunset 04-09-2024


schrijf en toon

schrijf: dieren
in hoofdletters en kleine,
slakken in het gras
en vogels op twijgen

schrijf dit alles en om te eren
zowel alle grote als alle kleine
en schrijf woorden
over dat wat is
en wat je zult verliezen
wat je zoekt en doet
wat je vindt en wie je bent

schrijf met as
op de spiegel van het meer
met alles wat vergeten
en verdwenen zal zijn
en laat de splinters vallen

toon de droefheid
in je ziel
*********************
sunset 05-09-2023


zeeblauw

ik wil zee zijn
de golfslag in je ogen
met Oceanië op mijn schouders
met tere vleugels
leven in zeeblauw

en als de wind draait
wachten op de rechteroever
en op je meeuwenarmen
die de schreeuw van walvissen
met zich meedragen

in zilveren schalen schuim
*********************
sunset 06-09-2024


mijn schaduw

daar, op de bank, zal ik zitten
in de droom die je droomt
op een mooie zonnige dag

wanneer in een zachte wind
bladeren van bomen ritselen
op een promenade, zo smal
als het strand tussen de zee

neemt mijn schaduw
langzaam een vage vorm aan
*********************
sunset 07-09-2024


een kamer van stilte

waar wil je heen, vraag ik,
en bouw je verlegen
een kamer van stilte

geen gedachten aan horizonten
noch schuim op de golven,
geen mist boven het water
en niet terug naar de oerknal

ik aarzel, stel mijn vraag opnieuw,
maar je ogen zeggen:
nu geen woorden,
de stilte zingt zo mooi
*********************
sunset 08-09-2024


veel weet je door te ademen

op bewegende duinen van
verscheidenheid verzamelt onrust
achter de horizon is afstand

en bij God is het weer
wanneer het in ogen hagelt
of stress brandt

veel weet je door te ademen
bijvoorbeeld de omwegen links
en rechts langs standbeelden

zonder lijfelijk contact
*********************
sunset 09-09-2024


herfst komt er aan

als laatste stap ik de deur uit
ga naar beneden naar het water
onder een schaduwrijke glimlach
van de zon, (ik bemerk het niet)
ben een mens die verdwijnt

ik ga als een straal doorheen mezelf
zo langzaam snel dat tijd voor mij
blijft staan en mij omhelst
met het meest verlangende lichaam
dat plotseling niet meer telt

de herfst komt er aan
*********************
sunset 10-09-2024


zelfs aarzelend

ik wandel door je plooien
drink zout zweet en sta
telkens weer versteld
als je de hemel uitstrijkt

tussen hoge eenzame graven
mis ik de bus, de trein, de wereld
wanneer ik onder je hemel zwerf;
liefdesdronken, zelfs aarzelend

altijd en alleen maar naar jou
*********************
sunset 10-09-2024


in het hert

een keer hert zijn
met hun ogen
het bos zien
op hun hoeven bewegen
naar voren komen
en niets anders kennen
dan verliefd worden
op de prooi van een vos
hun flitsende tanden
aan je keel wensen
met bevende flanken
een geluid uitstoten
dat van het ene lichaam
naar het andere wordt gedragen

das, haas en hert
buigen hun kop
onder de kroon bladeren
het lover platgetrapt,
tegen de lievelingsboom
een gewei laten rusten
in een ander haken
de kop optillen
en burlen, burlen

naar de bosrand kijkend
zich niet laten verleiden
*********************
sunset 11-09-2024


elkaar liefhebben

wat macht is, vraag je mij
- uitgerekend een vraag
die niemand beheerst

sinds we ons kennen
is alles wat ooit kwetste
en weet ik wat nog meer,
jaren geleden

maar wat altijd blijft
zijn simpele mechanismen
om elkaar domweg
gewoon grenzeloos lief te hebben
*********************
sunset 11-04-2024