emotie en gevoel
er zijn gedichten
die af en toe verhuizen
en van woning veranderen
maar er is ook poëzie
die absoluut op zichzelf wil blijven
geen andere tolereert
zo bestaan er ook verwoordingen
die constant onderweg zijn
die het nergens lang uithouden
die uitstapjes maken
hier en daar, en overzee
sommigen zeggen dan:
rusteloos
anderen wederom:
kosmopolitisch
ik zeg:
emotie en gevoel
*********************
sunset 01-09-2024
tergend zacht
kom naar het raam, liefste
naar het nog onbeslaand glas
en laat het linnen van je lichaam glijden
steek de hel, die leeg en koud is, in brand
- je kleed, liefste, een gouden vlam -
want je moet naakt zijn als je huilt
dat je lacht, is verborgen voor je stem
die je nachten bewaakt
en toekijkt vanaf de boomtoppen:
druppels die knipperend vallen
je beeld in de aarde blazen
- het wordt nooit minder of meer
ook het kijken, dat zo zachtaardig, zo sterk is,
dat er in de kamer een stem ontstaat
die begint te draaien om donker tot licht te malen
liefste, je staat en je raast en het is nacht
en ze maakt je blind zodat jij je ogen sluit
danst terwijl je lacht, de regen oplikkend|
je laat het nachthemd niet vallen
het glijdt, druppel voor druppel,
tergend zacht naar beneden
*********************
sunset 02-09-2024
nacht in een haven
als elektrische kristallen
het geworpen licht,
- nacht in de haven
schepen liggen stil
als zwevende schaduwen
zwarte gaten
in het laken van nacht
warmte van de zon
straalt nog uit het asfalt
de gevangen dag wordt vrij
en onder mijn stappen
breekt het grind
een zoute wind
brengt geluiden met zich mee
die zacht weergalmen
tussen stelten van kranen
*********************
sunset 03-09-2024
een leeuwerik vliegt op
de avond geurt
naar natte aarde
een leeuwerik vliegt op
breekt wolken
met haar lied
ver weg, elders,
begint het te regenen
*********************
sunset 03-09-2024
laat mij je zee zijn
schaduwspel op je oogleden
hoe je de zomer vastlegt -
je huid ivoorwit
laat me de zee zijn
die op je stranden landt
de ene zon die niet dooft
en verder: laat mij zee zijn
schaduwen met golvende vingers
verdrijven, je ogen kussen
in deze nooit eindigende droom
*********************
sunset 04-09-2024
schrijf en toon
schrijf: dieren
in hoofdletters en kleine,
slakken in het gras
en vogels op twijgen
schrijf dit alles en om te eren
zowel alle grote als alle kleine
en schrijf woorden
over dat wat is
en wat je zult verliezen
wat je zoekt en doet
wat je vindt en wie je bent
schrijf met as
op de spiegel van het meer
met alles wat vergeten
en verdwenen zal zijn
en laat de splinters vallen
toon de droefheid
in je ziel
*********************
sunset 05-09-2023
zeeblauw
ik wil zee zijn
de golfslag in je ogen
met Oceanië op mijn schouders
met tere vleugels
leven in zeeblauw
en als de wind draait
wachten op de rechteroever
en op je meeuwenarmen
die de schreeuw van walvissen
met zich meedragen
in zilveren schalen schuim
*********************
sunset 06-09-2024
mijn schaduw
daar, op de bank, zal ik zitten
in de droom die je droomt
op een mooie zonnige dag
wanneer in een zachte wind
bladeren van bomen ritselen
op een promenade, zo smal
als het strand tussen de zee
neemt mijn schaduw
langzaam een vage vorm aan
*********************
sunset 07-09-2024
een kamer van stilte
waar wil je heen, vraag ik,
en bouw je verlegen
een kamer van stilte
geen gedachten aan horizonten
noch schuim op de golven,
geen mist boven het water
en niet terug naar de oerknal
ik aarzel, stel mijn vraag opnieuw,
maar je ogen zeggen:
nu geen woorden,
de stilte zingt zo mooi
*********************
sunset 08-09-2024
veel weet je door te ademen
op bewegende duinen van
verscheidenheid verzamelt onrust
achter de horizon is afstand
en bij God is het weer
wanneer het in ogen hagelt
of stress brandt
veel weet je door te ademen
bijvoorbeeld de omwegen links
en rechts langs standbeelden
zonder lijfelijk contact
*********************
sunset 09-09-2024
herfst komt er aan
als laatste stap ik de deur uit
ga naar beneden naar het water
onder een schaduwrijke glimlach
van de zon, (ik bemerk het niet)
ben een mens die verdwijnt
ik ga als een straal doorheen mezelf
zo langzaam snel dat tijd voor mij
blijft staan en mij omhelst
met het meest verlangende lichaam
dat plotseling niet meer telt
de herfst komt er aan
*********************
sunset 10-09-2024
zelfs aarzelend
ik wandel door je plooien
drink zout zweet en sta
telkens weer versteld
als je de hemel uitstrijkt
tussen hoge eenzame graven
mis ik de bus, de trein, de wereld
wanneer ik onder je hemel zwerf;
liefdesdronken, zelfs aarzelend
altijd en alleen maar naar jou
*********************
sunset 10-09-2024
in het hert
een keer hert zijn
met hun ogen
het bos zien
op hun hoeven bewegen
naar voren komen
en niets anders kennen
dan verliefd worden
op de prooi van een vos
hun flitsende tanden
aan je keel wensen
met bevende flanken
een geluid uitstoten
dat van het ene lichaam
naar het andere wordt gedragen
das, haas en hert
buigen hun kop
onder de kroon bladeren
het lover platgetrapt,
tegen de lievelingsboom
een gewei laten rusten
in een ander haken
de kop optillen
en burlen, burlen
naar de bosrand kijkend
zich niet laten verleiden
*********************
sunset 11-09-2024
elkaar liefhebben
wat macht is, vraag je mij
- uitgerekend een vraag
die niemand beheerst
sinds we ons kennen
is alles wat ooit kwetste
en weet ik wat nog meer,
jaren geleden
maar wat altijd blijft
zijn simpele mechanismen
om elkaar domweg
gewoon grenzeloos lief te hebben
*********************
sunset 11-04-2024