eindeloze liefde
ze pelt me uit mijn lakenhol
omhult me met haar geur van netel
terwijl ik droom van een fris briesje
is ‘t laken stijf van onze speeksel
zijn buiten de kasseien stil
druppelen onrijpe eikels in de goot
stuiteren echo's van onze vlindervlucht
en snelt de zon omhoog, dat was genoeg
wijl luid het kudderoep van afgelegen winkels
de deur uitloopt en ik traag het zand
uit mijn gewassen ogen wrijf,
baad in een stroom gezouten sappen
liefde is nog steeds eindeloos
*********************
sunset 01-08-2024
een voorspel
zich een mes
op zijn voet
laten vallen
is niet hetzelfde
als zich tequila
op de tong
druppelen
maar,
haar bloemetjes jurk
dringt er bij mij op aan om...
daarentegen bleef de nacht
gewoon buiten staan
*********************
sunset 01-08-2024
diep groen
[diep groen, mijn testament
want ik heb dit bos doorkruist
in verdwenen pracht en praal]
mijn geheugen, een omhulsel van naakte echo's
wortels zitten in door hitte geteisterde scheuren
van een verschrompelde aarde
verdroogd gebladerte vliegt in de wind
als vlokken van achteloze littekens
de woestijn marcheert naar de zee
als trots, meedogenloos leger
- ooit, niet zo lang geleden,
sprak ik nog met bomen in dit bos
en de bomen spraken met mij
diep groen
*********************
sunset 02-08-2024
terwijl ik naast je zit, ruik ik je
al verbergen je kleren wonden
toch ontspruiten door je huid
geurende magnoliabloemen
*********************
sunset 02-08-2024
enkel omwille van jou
een ieder leeft omwille van een droom
en ik omwille van jouw droom
ik draag een gevulde veldfles bij me
luister naar het ritselen van een bries
het murmelen van een beekje
en verzink in de liefdesdans van bloemen
ik laat stenen in het hart van de bergen \
groeien en bloeien door een milde regen
die het leven een nieuwe betekenis geeft
zweef tussen talloze lichten aan de hemel
iedereen leeft omwille van een droom
maar ik leef enkel omwille van jou
*********************
sunset 03-08-2024
één voet na de andere
drijfhout ligt
in slib van de oever
golven schuimen
tussen rotsen
de dag bloeit uit
vernevelt de spiegel
in de schaal van klei
in het hoofd
en in het zand
telkens één voet
na de andere
*********************
sunset 04-08-2024
ik ben een boom
in je handtas, je zakken
zoekt men naar jou
zonder je te vinden
als je me niet ziet
ben ik een boom
die zich buigt over zijn schaduw
claxons als geschreeuw van lust
en de weg,
een uitgestrekt bed
*********************
sunset 04-08-2024
dit lichaam gemaakt voor liefde
zoveel boten als er kapiteins zijn,
zeg ik, blijf staan op de oever, enkel
slechts een lege boot die zwaait
en voor niets aan de kade ligt, voor
niemand, terwijl zijn bodem nog steeds
sterk is en het ergste aan kan en de kleur
van dagen mijn flanken rondt, kijk
ik met priemende ogen
in de leegte van de ondergaande zon
is mijn lichaam gemaakt voor liefde
stroomt langzaam verder in schaduw
en tranen met een touw om het hart
*********************
sunset 05-08-2024
sterven tussen je dijen
kijk naar mij
ik sta naakt voor een groene deur
als na liefde op het gras
in de winter ben ik
tot aan de nek begraven
draag jassen, laarzen en handschoenen
ben weer dat kind
dat wordt gevoed met wolkenmelk
over mijn schouders, de rug van heuvels
ver weg van mijn wensen
mijn onverzadigbare honger
om tussen je dijen te sterven
*********************
sunset 05-08-2024
elke ochtend
[wanneer de dood thuiskomt van het kerkhof
passeert hij de keuken waar het diner wacht
loopt naar het bed, schoenen aan, uitgeput]
ik stop en houd mijn adem in, en vork en mes
heb een moment nodig voor hernieuwde eetlust
om misselijk makende ergernis te overwinnen
net zoals elke ochtend doet
wanneer de dag bovenop me klimt
en wellustig begint te kronkelen
*********************
sunset 06-08-2024
over spreken en zwijgen
zo zal een merel
nooit op een nachtegaal vallen
haar naam nooit zingen
een lelie bloeit nooit
als een roos
zij geurt nooit hetzelfde
een vis zwemt
nooit in goud
dat moet spreken
de vogel vliegt
zijn naam
bloeit als een bloem
water zwijgt zilver
*********************
sunset 06-08-2024
mijn gezicht in het kussen
in woorden van leugens valt bewustzijn uiteen
de nachtmetafoor en de misleiding overdag
windrozen zingen 's nachts en iemand,
met de stem van een uil, klaagt
raakt verstrikt in een net van gedachten
wie is het gezicht achter het masker
dat als natte sneeuw valt en smelt
wanneer handen van het leven
het voedsel ruiken en angstzweet,
in de sporen van een zeldzaam dier,
met verbroken boeien in de ochtend
mijn gezicht in het kussen duwt
*********************
sunset 07-08-2024
schemer sijpelt de wereld in
een zwarte zwaan op wolkeloos water
verschuift zijn vleugels en pikt naar planten
kleine concentrische rimpelingen eromheen
schemer sijpelt de wereld in vanuit zijn veren
het schommelen van silhouetten van lelie
en een geleegde, gescheurde broodzak voor hen
de nacht strekt zich tergend langzaam uit
met de snelheid van vingernagelgroei
en baggert sterrenwrakken van woorden op
een zwerm eksters rust op uitgestrekte takken
en zon en maan draaien om de slapende stad||
*********************
sunset 08-08-2024
opgepast
in de zomer zijn mensen op doorreis
blijven bloemen in je gezicht hangen
die binnenkort weer verder gaan
zwaluwen dopen vleugelpunten in je ogen
bij toeval edoch overhaast door gewoonte
maar opgepast, weldra komt er een tijd
dat je niet langer op doorreis bent
dat je het hele jaar een gevangen vlinder
of bloemen in je haar draagt
zij proberen wanhopig te vluchten
zo wanhopig,
dat hun wanhoop de jouwe lijkt
*********************
sunset 08-08-2024
mijn naam is bastaard
elke ochtend eet ik pijn
daag ‘s avonds mijn geestelijke gezondheid uit
ik wil zomer zijn
naakt over stranden lopen
[God is een waardige kameraad
Hij aanbidt mij
neemt van mijn lichaam
drinkt van mijn bloed
en zit soms aan mijn voeten]
als ik het woord vrede hoor
slaap ik met een pistool onder mijn kussen
mijn naam is bastaard
een vechter, meestal een lafaard
al weet ik altijd wie ik ben
heb vloeken verzameld van elke dichter
verduister zonnen
verraad vaderlanden;
boek mij voor het circus
of een internationaal poëziefestival
en ik schrijf in naam van alle vaganten,
ben een belofte die niemand verplicht
*********************
sunset 09-08-2024
vandaag
in de lege kerk
woont een droevige god
klaagt zijn verdriet
kaarsen branden af
zonder gelovigen.
in de lege kerk
zitten
gebed en eenzaamheid
bij elkaar
op een bank
*********************
sunset 09-08-2024
het schrijven gaat door
het wordt een gedicht
de taal gaat, de benen schrijven
in twijgen beweegt het dalende licht
in wolken het element van koelte
de windstilte stijgt
houdt de bladeren tegen
vogels ritselen onder de bomen
het beeld komt me tegemoet
als een woord zonder grenzen
het zachte van de avondlucht
weet het en ook de opgeruimde dag
zelfs het stille hameren van oogleden
weet dat de coupletten van vogels
zijn zoals het druppelen op bladeren
letters liggen op het veld
klaar om te oogsten
groene stenen worden donker
zelfs het water in de grachten
krijgt eerste scheuren
doorzichtig staan de huizen in de straten
de raamlantaarns in de ondergaande zon
het gedicht en het landschap plaatsen
zich een weinig erboven
het schrijven met alle zintuigen gaat door
alsof het duizend vogels zijn
en maar één eindeloze jacht
*********************
sunset 10-08-2024
onbevooroordeeld
regengordijnen verbergen zich
achter gedurfde landschapsschilderingen
vergiftigd paars van vingerhoeden
tussen braambessendoorns
omstandigheden verschuiven
naar nieuwe realiteiten
nu al veel te vergeetachtig
zit ik achter vlinders aan
een wolkenkasteel schommelt
in de schaduw van de avondzon
blijf ik onbevooroordeeld
tot de volgende slaap
*********************
sunset 11-08-2024
ik lief de nacht
gehuld in de mantel van de avond
cirkelen sterren om ons heen
tegen de verte geleund, het meer
als spiegelende schaal van de hemel
daaronder flikkeren steden en dorpen
als dansende ballen licht
en van over het water loert het late
dat snel opgeslokt wordt door het duister
onverhuld nu de diepte van de nacht
slechts het gefluister van bomen
sierlijk en groot in hun luister
onwerkelijk werkelijk in hun zijn
ik lief de nacht die alles heeft
van allereerste dromen
waar wij toch allen eender zijn
met om ons heen machten
die in onze zielen kijken
*********************
sunset 12-08-2024
stad vol met geesten
in een altijd weer opnieuw droom
rollen struiken over bestofte straten
vervangen zich in heggen vol doornen
waarop tranen van mijn zielehuid
gespietst die hopen op verlossing
deuren als monden knarsen troosteloos
in hun hengsels; vensters bewaren niets
anders dan donkere lege kamers
met daarachter uitgedroogde bronnen
waarin zich mijn gezicht spiegelt
in deze stad vol met slechts geesten
*********************
sunset 13-08-2024
voor mijn (klein)kinderen
slaap mijn kind
verzoet de wereld
met je dromen
ie je die schommel,
daar,
op de locatie van gisteren
herinner jij je nog
de droevige mooie liedjes
van vlinders
je was en bent een blauw
een hemeltent, de zee
een helder groen
een stengel, een boom
was onzichtbaar
een steen, een niets
dit alles ben je
en nog veel meer
slaap mijn kind
verzoet de wereld
met je dromen
ook als je wakker
en volwassen bent
*********************
sunset 13-08-2024
verandering komt met onweer
en weer dringt het grijs-witte daglicht binnen
uitgespreid zwaaiend over leegtes
de eerste stralen van de zon
houden op alsof ze in een lucht hangen
zonder ergens aan te komen
het sombere, niet-witte, ondonkere gezicht
zuigt resten op van de dode bomen
dode grassen, dode lucht, dode aarde\
om ze weer uit te stoten;
geruisloos brult het de hele nacht
het kan niet stoppen, het is nooit begonnen
*********************
sunset 14-08-2024
de hoogste tijd
[herfst eet uit mijn hand
vrienden zullen we nooit worden]
we pellen de tijd uit noten
leren haar gaan
zij keert terug naar haar schaal
in de spiegel is het zondag
wordt er geslapen in dromen
spreken monden waarheid
mijn oog dwaalt af
naar het geslacht van mijn geliefde:
we kijken naar elkaar
zeggen dat het donker is
dat we van elkaar houden
als papavers en geheugen,
slapen als wijn in mosselen,
als de zee
in een bloedstraal
van de maan
elkaar omhelzend
staan we in het raam,
vanaf de straat
kijkt men naar ons
het is de hoogste tijd
dat steen zich comfortabel voelt
om te bloeien,
een hart te vormen
en enkel maar vrede slaat
*********************
sunset 15-08-2024
de kracht van poëzie
de kracht van poëzie
is de kracht als van een vlierbes
bitter en vol, opstijgend
door de triomf van zijn witte bloem
gegroeid aan de randen
van onedel land
wie kan de zoetheid
die hij verspreidt, weerstaan;
brengt hem hulde
die wonderbaarlijke schoonheid
tussen stof en kadavers
in verlaten woestenijen?
overal en nergens
vergezeld van armoede
verspreidt hij zijn sneeuw:
het is de kracht
van zijn dodelijke afscheidingen
het gif dat het hart onrustig maakt
als een ontketende stroom zwarte bessen
die het land onder zich begraven
*********************
sunset 16-08-2024
en leef hun wonderen
krachtig is de mildheid
van een bries in juli
die ons doet beven
alleen stap ik ’s nachts
door het raam
wat genoeg is
om mij eraan te herinneren
welk geluk het is
om te leven
voor dit doel kom ik terug
dus wees niet bang
voor het spookuur
want je houdt van me
ik weet het
ook al ben ik het
die sterft
laat de nacht
je bedwelmen
nu jij nog leeft
nog kunt leven
- ik vergeef je
omdat ik mij
de passie van je hart
herinner
in felle zon
is verweesde pijn groot
verdeel jezelf dus
tussen de twee werelden
en leef hun wonderen
*********************
sunset 17-08-2024
hun echoënde toon
‘s zondagsochtend, de wereld is nog dicht
en op de straten nog geen verkeer
alleen bladeren van de boom op de binnenplaats
ruisen als een eindeloze zee
op mijn bureaublad liggen woorden
vormen zinnen, regels, gedichten
over de wereld, over jou en mij
er zingt een merel
een andere antwoordt
en wij vermoeden, kennen al
de inhoud van hun liedjes
de wereld, hun echoënde toon
**********
sunset 18-08-2024
als ik verder kijk
vroeg licht
stroomt flauw
over velden
als onderjurk
van de dag
dorpjes broeden
onder kerktorens
als ik verder kijk
zie ik het gemaaide
een stoppelveld
met fladderend maïs
nerveus in een windvlaag,
dat zich weer neerzet
in de schemer
en in het open gehakte
ei van de maan
dottert een rest
van een geheim
druppelt in het beekje
waarlangs in elzen
zwarte veren
zich ’s nachts
hebben verzameld
*********************
sunset 18-08-2024
nu, nu zijn we weer kinderen
[weet je nog hoe het was
toen de zon de hele hemel vulde
... die dagen hielden nooit op]
kijk, de schemering|
pelt bij lichte wind
zorgvuldig de stad
uit de nacht;
plassen blinken in het licht
en het gedicht is als sneeuw
in een hevige regenbui
broos vogelgezang
voorspelt het ontwaken
van een nieuwe zon
in bloeiende vertes ;
deze dagen houden nooit op
en die, die we wilden zijn
eindigen weldra
nu, nu zijn we weer kinderen
*********************
sunset 19-08-2024
troost
ooit weet ik zeker
dat het makkelijk is,
dat in de beker voor me
de Noord- en Oostzee
samen vloeien
en stoom opstijgt
als mist in duinen
eens zal ik er zeker van zijn
dat in het hier en nu
alles en iedereen
aanwezig is
ook jij,
met je oprukkende wolken
in de blik van je ogen
en helmgras in je haar
zoals jij
met je slanke handen
zout uit de wind kamt
de zee naar ons toe roept,
zal ik weten
dat het makkelijk is
*********************
sunset 19-08-2024
het maagdelijke
hier zal ik verder gaan
herken de roep van het leven
de sporen in het veld
de groep metgezellen
wordt alsmaar groter
maar jij blijft mijn favoriete
ik hoor je van ver
en je gezang
ontlokt een glimlach
nieuwsgierig, onvermoeibaar
gaan wij gestaag verder
met de onschuldigen
en ook alle gevleugelden
in een grote parade
van niet-kwaadwilligen
met er omheen
het maagdelijke
van een wet
die we niet negeren
*********************
sunset 20-08-2024
wolken, stille getuigen
de regen danst in grijze sluiers
een heel zacht ruisen, een stille wind
druppels glanzen alsof ze zingen
een spel van natuur in harmonie
regendruppels schilderen beelden
op ruiten, geweefde patronen
traag glijden zij naar beneden
verstrijken van tijd is nu zichtbaar
weldra is alles weer voorbij
zachtjes in vergetelheid
laat het nauwelijks sporen achter
enkel wolken zijn stille getuigen
*********************
sunset 21-08-2024
over dichters en schilders
een atelier in de schappen
netjes gestapelde ideeën
aan zichzelf overgelaten
verworpen ontwerpen
het plezier van het creëren
vervaagt onder lagen stof
begraven dromen
woorden en tubes zwijgen
ook het cadmiumgeel
schreeuwt niet langer meer
te lang geleden rekten zich
penselen, droge borstels
in een eens uit-
en niet meer ingeademd leven
geen zweem van asem
laat vermoeden
hoeveel vervulling hier was
en nog kan gevonden worden
- maar slechts een zomerzon
zoekt zich een weg
door blinde ramen
*********************
sunset 22-08-2024
een rest zomerse warmte
nog altijd
zijn de sporen van zomer|
niet weggeblazen
blijven lippen
zoenverlangend
en ook de geuren
in je haar
laatste bloemen
verbloeien in de tuin
onder de sluier
van augustusochtenden
het knarsen van kiezelstenen
onder mijn voeten
verbrijzelt de stille
tussen de bloembakken
net als het slaan
van vleugels van merels
de wereld onder het dakterras
ligt in mijn oog
voelbaar
vuur gedrenkt
net als de rest zomerse warmte
op mijn gezicht
*********************
sunset 23-08-2024
als een vlinder
alles heb je geproefd en gevoeld|
met dezelfde mond en handen
de smaak van verse druivenoogst
tussen schemering en dag
achter gouden muren, opgeslokt
geleefd, vervaagd en verkocht
zijn alle nachten poëzie
waarin ik je contouren schilder
in vibrerende lucht en wacht
tot de nacht, uitgeput van zichzelf
van mijn vingertoppen druppelt
je stapt uit je kleren
als een vlinder uit zijn cocon
*********************
sunset 24-08-2024
jij, jij giet mij uit
onder witte vlammen van jasmijn
het gerafeld licht van augustus
met in je hals wat zomersproetjes
hoe buigzaam, warm is je mond
waar de hitte van je lijf
glijdt over het mijne
en hem doordringt als de zon
jij, jij giet me uit
als melk in de hete gloed
van de zomer
*********************
sunset 25-08-2024
en jij, jij glimlacht naar mij
ik wacht tot jij je ogen opent
daglicht reeds op je wimpers flikkert
en ze bijna doorschijnend blinken laat
niemand kan zich voorstellen
wat je onder je kleding verbergt
alleen ik vermoed het kloppen van werelden
net als op dagen dat sterren fonkelen
in troebele hemelen
naakt is de nacht en de glans van je borst
het wit van je dijen en de blik in je ogen
vloeien uit in weelderige stromen
en ik spring, ik zwem, ik duik
naar de diepten van jou
en jij, jij glimlacht naar me
*********************
sunset 26-08-2024
vuur en water
je lijkt te vloeien
jouw lichaam een stroom
bodemloos
glijd ik door je heen
vol van jou
verzadigd
van duizend geladen atomen
en van de tederheid van je borst
waarop het licht golvend is
gevangen in je haren
tussen vuur en water
zakt mijn hand
hibiscusrood
de strepen op je mond
die uitgroeien
tot een alles
verzengende kus
*********************
sunset 27-08-2024
warm, nat
ik kus je lippen warm, nat
droom dat een god
ons in zijn handen neemt
in je zwarte chiffonjurk
het onzichtbare midden
van het licht
vormt je silhouet
als nachtvlinder
die opstaat terwijl hij danst
van bruin naar geel naar sepia
en jij put je niet uit
in de pijn van verlangens
op zoek naar adem
en fluorescerende stoffen
ochtenddauw overstroomt
je longvleugels
en ik kus je lippen
warm, nat
*********************
sunset 28-08-2024
het alfabet
het alfabet gaat voorbij
en door zoveel handen en monden
sleept het emoties met zich mee
letters zijn als een nacht
die we uitvinden
om elkaar steeds beter te zien
*********************
sunset 29-08-2024
in je handen
[schrijven is lezen,
lezen is schrijven]
ik kan het weten
want elke plek van mijn lichaam
waar jij je handen rusten laat
zie ik, voel ik heel duidelijk
in mijn meest kwetsbare zintuigenspiegel
lees ik woorden van achteren naar voren
en als wij naar bed gaan, ruik ik hun geur
wanneer de nacht door het raam komt
waar jij je handen rusten laat
ontspringt een rivier van zilver en stilte
in mijn handen die liggen
waar die van jou waren
ga ik op zoek naar de jouwe
met hun vingers uit stof
die halfschaduw beschrijven
schetsen maken, zo perfect, dat zij verbazen
in je handen wil ik zijn
en nooit meer in hun schaduw
*********************
sunset 30-08-2024
vreugde, helemaal
juichen van water
in zand
feest van de wind
in de steen
eeuwig
de stroom zout
leven, het leven
niet de stilte
van het lijden
in het hart
de stilte
zeker niet de dood
in pijn
de dood
spreken
leven
vreugde
helemaal
*********************
sunset 30-08-2024
ik wandel door de poort
op de avond die me laat zien
hoe eind augustus somber maakt
verzamel ik in een deel van het bos
gevallen dennenappels in de schaduw
daarna loop ik naar het distelveld
met hoefsporen in het gras
volg het pad waar het vee naartoe gaat
om uit hun spiegelbeeld te drinken
en verzink in mijn gedachten
heb mijn vragen en antwoorden
geschud van takken van bomen
en wandel door de poort
die mij eerder buitensloot
*********************
sunset 31-08-2024