de nacht doopt
beelden in dode hoeken
van een kamer
die naar onze lijven geurt
afzijdig van het licht
door het duister verteerd
vensters die
steeds dieper reiken
*********************
sunset 01-10-2021
apocalyptisch
de duivel, de oude
de niet door verleiding verschoonde
niet door de dichting gekroonde
spuwt onophoudelijk stenen
en steen na steen valt in dit zijn
slaat dromen van de mensheid neer
en dan die vrouw, die jonge mooie
en door verleiding verschoonde
door dichters gekroonde
zingt in de regen van stenen
kent zelf geen enkele kleur
zelfs niet in geest, geen ene
tot plots het donkerblauw verschijnt
dat op het einde licht en helder is
al komt het ook wel okergeel
dwars door het groen: een ruiter
tilt haar voor zich op het paard
de duivel spuwt en lacht en spuwt
en ’t paard raast door de stenenregen
tot in de avond het zwart ontwaakt
- en over alles valt de nacht
inktzwart op alle wegen
*********************
sunset 01-10-2021
ochtendoverpeinzing
nog schemert de ochtend
in wolken die de hemel grijzen
het regent de hele dag
ik kijk door het raam
en tel de schreden onder mij
zij klinken als een gelijkmatig marcheren
van verregende geesten
uit lang vergeten tijden
*********************
sunset 02-10-2021
de hemel weent
wanneer een mens sterft
wordt juist het nieuws gelezen
zitten raven op het da
de boodschappenlijst
ligt nog op tafel
en naast het bed
staat een halve fles water
een vrouw
streelt over zijn wang
en op het bureau
liggen zijn dagboeken
de lijkwagen komt
altijd te vroeg
terwijl de raven
geschrokken wegvliegen
de hemel weent
*********************
sunset 02-10-2021
nevelsluiers in de ochtend
de hemel kleurt schemerblauw
met grote vlakken grijs
in spiegel-verkeerde kleurcontrasten
van naakte oevers
in het tegenover liggend zicht
verte is het ervaren
van vreemde landschapstongen
doorheen een regengordijn
waaruit zich het wit
van nevelige sluiers verheft
zacht omhullen zij de ochtend
*********************
sunset 03-10-2021
veel te veel in eens
ijverig schrik ik
laagvliegende zwaluwen op
opdat zij hoger vliegen
de heerlijke nazomer
nog hier houden
maar kraaien dansen,
toegewijd,
hun hoop op regen
uit bezorgdheid
over de droogte
te veel is ook te veel
*********************
sunset 03-10-2021
nog zoek ik vrede
het beukenlover verliest
zijn groen helder stralen
eksters verzamelen zich
achter weke bladeren
de tekens staan op storm
nog zoek ik zomerlijke vrede
heb angst voor de koude
en de volgende oorlog
jachthoorns weerstaan
gedempt hun echo’s
op het einde sta ik slechts
de huidige tijd in de weg
*********************
sunset 04-10-2021
’s avonds koel ik mijn hoofd
op straten zing ik jouw liedjes
en met enkele vage strepen
laat ik de dagen
wat tekens na in het stof
’s avonds koel ik mijn hoofd
dicht de nachten
met kleine zachte woorden lof
en eet korsten van het brood
na mijn slaap onder sterren
reis ik verder met blote voeten
mijn doel steeds in mijn rug
vagebondeer ik door de wereld
neurie op straat vrolijke liedjes
*********************
sunset 04-10-2021
nachtelijke stadslichten
's nachts wenken lichten
alsof zij eilanden zijn
aantrekkingspunten
voor hen die het duister missen
dromen verzinken
van de verloren zielen
nachtvlinders
die zich fladderend verliezen
*********************
sunset 05-10-2021
echo’s van waterlelies
traag druppelt tijd
in het brede spanningsveld
van ruisend riet
waar af en toe iets kwakend
met een doffe plons
in het water springt
met een geluid
dat de rust verstoort
van pure echo’s van waterlelies
schemerend tussen bomen
waar de herfst zich reeds
op elk blad vertoont
*********************
sunset 05-10-2021
jij bent
jij bent
een levend voorbeeld
voor invallend licht
op jouw wangen
legt zich liefdevol zuchtend
het ochtendlijke
en rekt zich behaaglijk uit
tussen onze lijven
en inademende nabijheid
*********************
sunset 06-10-2021
liefdevolle nachten
ik vind de dag
telkens na het ontbijt
in de douche
paarlen een paar
losse herinneringen
van mijn huid,
voelt het reeds later
en ’s middags
lukt het mij niet
langer dan een seconde
in zorgeloosheid
te verwijlen,
ben ik gelukkig
wanneer de dag
’s avonds laat
weer tot rust komt
ik mijn slaap vind
op de strijkkant
van mijn hoofdkussen
liggen haren van jou
het bewijs van je zijn
in liefdevolle nachten
vol tomeloze dromen
*********************
sunset 06-10-2021
het leven
is als
een woestijn
het dorst
naar licht
*********************
sunset 07-10-2021
herfsttijdloze krans
woorden vallen niet meer
uit het lover
waarin nog iets goeds
zichtbaar is
zoals deze appel
die overrijp is
zijn wij
door jaren belast
en vatten voet
ontspruiten
als kleurrijke bloemen
die wij in onze handen houden
en uiteindelijk
tot een herfsttijdloze krans
tezamen vlechten
*********************
sunset 07-10-2021
in de dag van morgen
er zouden tijden moeten zijn
andere dan die van een jagen
op een eeuwig vandaag
in de dag van morgen
ben jij eindelijk daar: het nu
al is het imperium klein
en ben je weldra weg - geschokt
jouw troon een sarcofaag
die jouw lijk meenam
aan de uiers hangt
en zich voedt
met herinneringen
in weten van het huidige
misschien zelfs van een god
die kennis heeft van truffels
hen toont aan ons
dan opstijgt naar de hemel
en zich ontzorgt
er zouden tijden moeten zijn
*********************
sunset 07-10-2021
voor mijn oudste zus G.
in jouw aanrakingen
staat de tijd stil
wat zou ik vermissen
waar toekomst verbleekt
in het licht van jouw ogen
die alle diepten in mij
heel langzaam opent
alles wat wij zijn
wordt ons geopenbaard
zó dat op het einde
geen geheimen meer blijven
als wij dan naakt
voor de Schepper staan
in een gezamenlijk vergeten
*********************
sunset 08-10-2021
het weinige
en op een dag
nog eenmaal vol het reizen
en alle grote dingen van daarna
tot ik helemaal dronken ben
van heuvels, lucht en water
in d’ avond
neem ik mij een fles
vol met een zwijgen
en drink hem langzaam leeg
voel de seconden
die niet blijven
het weinige
wordt meer en meer
*********************
sunset 08-10-2021
liefde en smart
in de kamers van mijn hart
hoed ik de warmte van zomers
al mis ik nog dikwijls de dagen
waarin ik nog een kind was
en simpel de gloed van de zon
als honing oplikte uit de velden
in nachten omarmen zich onze zielen
die in dagen verdrinken in luchtigheden
daar waar nu de kale takken
van mijn herinneringen leven
voel ik nog steeds aloude eenzaamheid
maar als al een enkel zoen van jou
mijn hart beroert wanneer ik je zie
in schemerend licht van de ochtend
dan denk ik niet meer aan morgen
zelfs niet meer aan de kille herfst
want jij bent mij liefde en smart
*********************
sunset 15-10-2021
raadselachtig mysterie
wanneer een deel veertig heeft
hebben vijftig er maar één
tien ontbossen hele landen
negentig zien geen één
vijfentachtig delen tien
negentig is de rest van acht
en het meeste daarvan staat
voor het huis als gast
circa vijftig hopen op
enthousiasme in het spel
op het eind zijn zij gelijk
en dat went ook wel
*********************
sunset 16-10-2021
mij warm genegen
zij zweeft in de wind
een vuurtoren liefde
dit schepsel van leven
verstopt onder regen
met vlindervleugels
mij warm genegen
*********************
sunset 16-10-2021
hemel en aarde
er bestaat geen woord
om stilte te beschrijven
bij het zien van gloed
van de zonsopkomst
aan de grens waaraan
zich wolken verliezen
slechts ademloosheid
laat dit schouwspel
tot zijn recht komen
turkoois blauw
overtrokken door honinggeel
als onbetwist kleurenspel
wanneer aan de einder
hemel en aarde samensmelten
en decent vermoedens achter laten
*********************
sunset 16-10-2021
eindelijk boven
opstijgen,
oneindig verticaal
de zon tegemoet
vlieg ik over
jullie nederzettingen
vlucht,
eindelijk boven
gewichtloosheid ontmoeten
terug zweven naar jullie bodemloze
verbijstering
vallen,
zonder einde
recht in een afgrond
verdamp ik
tot jullie toename
*********************
sunset 17-10-2021
steeds
[duizende werelden
zullen tot as vergaan]
ik geloof dat niet
is toch een deel
van het universum
in een ieder van ons
hoe kan iets eindigen
wanneer het expandeert
in nabije omgeving:
renoveringen
gebeden
kruizen wegen
en handen
beroeren zich
steeds
*********************
sunset 17-20-2021
op weg naar 02 november
omdat jij wind bent
die door mijn ziel waait
ben ik rusteloos
en ontroerd tegelijk
een klein blad
in avondhemel, kijk
hoe het ,verwelkt,
dwarrelt naar de grond
omdat jij wind bent
die door mijn ziel dwaalt
ben ik ontroerd
en vredig tegelijk
*********************
sunset 18-10-2021
niet alles
wind tussen borsten
waar bontspechten
hameren en kloppen
en regenochtenden delen
met voegen uit gesmolten lucht
waarin wij ons goed voelen
en op het einde van de dag, zweet
- alles is simpel een vraag van geloven
al wordt niet alles hierdoor beslist
*********************
sunset 18-10-2021
in mijn hoofd
schilder ik
hartslagen rood
aan het venster
ligt een volle maan
wandelend in
getijden water
*********************
sunset 19-10-2021
elke zoen
een adempauze
tussen het rood
van zoete lippen
door wind gekleurd
tijdens ons wandelen
elke zoen
een warm woord
van hartstocht
en liefde
*********************
sunset 19-10-2021
enkel dat geluid
kilometers krijgen benen
en zeven mijlen, laarzen
die weglopen naar jou
ik loop hen achterna
tot ik buiten adem ben
mijn hart luid klopt
en ik in je tuin val
alle treden omhoog
recht in je armen
waar je mijn hart hoort
luider, steeds luider
alsof enkel dat geluid
liefde in ons leven dicht
*********************
sunset 19-20-2021
Moon Nude
de maan zwijgt kleuren die aan de rand verbleken
op oevers waar ik zwijgen vind
beroert haar licht het diepe duister
wenst mij een stille goede nacht
en in haar spiegel waar ik sterren vat
als zijn zij beelden van jouw hand
van uren die wij liefden in haar licht
in dromen die wij aan de hemel zagen
schijnt ’t licht van haar zacht op je huid
bij regendruppels die jou steeds begeleiden
en duikt heel diep in ’t donkere van nat
daar ligt je wezen, heel je zijn
ontbladerd zoals jij eens werd geschapen
intiem gedroomd als pas geboren naakt
ik word steeds door je zijn geraakt
*********************
sunset 20-10-2021
wij lieven ons rijk
wij lieven ons rijk
verzadigen ons aan het volle
van onze nabijheid
dagen en nachten stapelen zich
tot ver boven ons hoofd
en wij stellen vast
dat dát juist ons geluk is
want in ons leven
zijn wij
en onze huid lacht
onze monden stromen over
*********************
sunset 21-10-2021
zachte vleugelslag van witte duiven
ik droom dat jij duiven houdt
en ook maanvissen in een aquarium,
met mollen aan de leiband wandelt
en voor mij harp speelt op een ladder
zo prachtig meeslepend mooi
jouw melkstraat-spel brandt fonkelend in mij
met ornamenten maangoud in sluier van de ochtend
begin ik te vermoeden dat de dag bewolkt zal zijn
wijl enkel jouw hemelse glimlach hem openen kan
- boven mij hoor ik zachte vleugelslag van witte duiven
*********************
sunset 21-10-2021
ringen verloochen wij niet
wegen verliezen zich
in sporen op ons gelaat
en plots is er het herfst-grijs
en het verlangen
in nevels van voorbije tijd
terug te vinden wie we waren
toen wij als trekvogels
uit het zuiden kwamen
al verloochenen wij ringen niet
waarin wij verouderen
*********************
sunset 22-10-2021
herfstlover volgend
in het ongewisse
verwaaid
als vluchtige blikken
van een voortdurende nacht
tussen vingertoppen
enkel een zweem
van de verre morgen
*********************
sunset 22-10-2021
druppels glijden langs ramen
nog houden koude en warmte zich in evenwicht
en zou men ondertussen geen rijp op de weiden zien
kon men geloven dat het altijd herfst zou blijven
enkel de koeien in de nevel bewaren een koele kop
zij kennen de weg die het water neemt
wanneer sluiers regen in straatbomen waaien
tussen vandaag en morgen ligt er geen grens
en lig ik heel dicht bij je borsten die ik zoen
terwijl druppels langs de ramen glijden
*********************
sunset 22-10-2021
regen slaat in gezichten
die zich over voetpaden
van de stad voortbewegen
silhouetten die zich nat
langs etalages haasten
als dwarrelende herfst-
bladeren op vochtig asfalt
*********************
sunset 23-10-2021
ween om mij
grijze hemel
donder en scheld
in mijn naam
brul niets ontziend
toorn over het land
ween om ons
grijze hemel
opdat ik je
hopelijk
troosten kan
*********************
sunset 23-10-2021
aan de stoeprand
op de donkere kant
van de straat
verstomt het licht
schaduw was
reeds eerder daar
*********************
sunset 24-10-2021
jij smaakt naar ochtendlicht
dat zich bevrijdt
uit de schemer van nacht
en zich behoedzaam
op de vleugel
van een vlinder legt
*********************
sunset 24-10-2021
zwijgende momenten
mijn ogen plukken
het licht van de maan
vantussen je amper
geopende lippen
ik kleur met woorden
het donker en teken
je contouren na
zwijgende momenten
zijn de ogenblikken
waaruit begeerte spreekt
*********************
sunset 24-10-2021
en bij de eerste zonnestraal
dit huis draagt kleuren uit
ook in jouw haar
waarin zich jaren mengen
lees ik beelden die op reis gaan
wazig in alle vensters
die jou weerspiegelen
en bij de eerste zonnestraal
versmelt ik helemaal met jou
*********************
sunset 25-10-2021
de echo van wat schoten
zo licht als vleugels wit
waarop een stukje aarde ligt
valt d’ ochtend in het gras
de herfst trekt door het land
en spreidt zijn rijm
tot wintervorst hem weldra aflost
en ergens vanuit het woud
hoor ik een jachthoorn
en de echo van wat schoten
*********************
sunset 25-10-2021
op weg naar 02 november (2)
geen woord valt nog te horen in deze stilte
die uit het matte, moe geweende harte stijgt
in het verdorde gras verstomt de laatste krekel
zijn zang heeft mij zomernachten nog begeleid
zo rustig, bijna vredig, zijn alle woorden stil gegaan
als nevels die geluidloos zich op weiden leggen
al had ik graag met jou een krekel ooit gevangen
maar dát was in dit leven nooit voor ons echt weggelegd
[ik kijk terug, ben eens te meer droevig, ontroerd]
*********************
sunset 26-10-2021
nooit zal ik liefde zwijgen
er is nog steeds de tijd
dat ik voor jou
een god ben
- niet meer zo jong -
en ik je zeg
hoe wonderschoon
jij bent
en niet alleen
van buiten
[jij zegt me:
laat het los
en laat je gaan
je weet wel,
tot een wederkeer]
in deze tijd
is alles wat ik zeg
nog altijd goud [voor jou]
en hoopvol
al ons voelen
dat wij delen
vol van vrede
en mateloos geluk
dat altijd zo zal zijn
zó heel uniek
en ook het enigste
[de wereld is het niet
zij is alleen maar schijn]
zolang wij samen liggen
denken wij: liefde, liefde
blijft deze eed
en ook ’t gevoel
zo puur vanuit de kern
- om nimmer te vergeten
hoe wij samen wenen
ons verenen
steeds weer
en als bezeten
brand ik begeerte
in mijn woorden
al mij verzen
slechts voor jou
die mij wilt kussen
keer op keer
tot elke schijn oplost
in woorden die
de leugens doden
en die ik jou steeds schrijf
- zij zijn ook altijd dijn -
en dit hier is
mijn ode, lied
voor jou, voor ons
en nimmer zal ik
liefde zwijgen
*********************
sunset 26-10-2021
zittend in de schemer
ik hou van voor-ochtendlijke tijd
waarin de woorden zich
van gisteren nog herstellen
zit in de schemer met blote voeten
op het nog altijd koude laminaat
en naast mij tikt de klok minuten
tot hij heel luid zes uren slaat
blijf in gedachten diep verzonken
en wens mij dagen in de toekomst
waarin wij spreken met gevoel
in een herinneren en immer respecteren
*********************
sunset 27-10-2021
onze levens delen
elk woord steel ik
uit liefdesmond
en warm mij eraan
leg het bij sieraden
in een juwelenkistje
en tongen vraag ik
nooit te splijten
opdat de wereld ons
ondeelbaar blijft
steeds één dezelfde
zelfs in de herfst
waar bomen zich
zomer afschudden
en ik jouw warmte meet
altijd aan die van mij
de koude aan je neus
waar wij de levens delen
*********************
sunset 27-10-2021
tussen
eerste sporen
van koude
opkomend licht
herfstdauw
druppelt
*********************
sunset 28-10-2021
herfstelijk sterven
herfstelijk sterven
houdt de adem in
die koud reeds
onze longen kietelt
vogels stromen
door de nacht
trekken zuidwaarts
verduisteren het
gezicht van maan
op het terras
een stille bries
en in mijn hand
een laatste glas
voor dat ik huiswaarts ga
*********************
sunset 28-10-2021
vroeger dacht ik
aan later
nu nog enkel
aan morgen
*********************
sunset 28-10-2021
genade uit handen
de afgrond nabij
in de verrukking
der angst
onder zwarte hemel
waar kogels fluiten
in zingende hagel
is het dansen van lijven
in elke oorlog verliezer
en doof de oren
kom naar huis
en laat graven verwaaien
in rook van kanonnen
op velden enkel nog as
waar ik klaprozen strooi
en genade uit handen
*********************
sunset 28-10-2021
stof worden voor het sneeuwt
en in je slaap
zoek ik woorden
die ik niet vinden kan
anders dan als zachte tonen
op een dunne huid
ik ga terug
in lege zinnen van een regen
die druppelsgewijs valt
en alles uitvaagt
wat onnodig lijkt
en soms, heel soms
wanneer ik uit het venster kijk
zie ik letters wegvliegen
als in lover in de herfst
de bladeren onbeschreven
stof worden voor het sneeuwt
*********************
sunset 29-10-2021
energiearm
heb gegloeid
ben afgekoeld
en kleef in bed
zwemmen wil ik
voorwaarts slechts
drijf alleen maar
zonder richting
en word week
modderig zelfs
tot ik oplos
regen word
besmette regen
*********************
sunset 29-10-2021
wij twee, 's nachts
eeuwig lief je mij
in dagen waarin
wij onder lakens
ons aanbidden
kussen wij ons droog
aan lekkende oevers
nat van zweet
opnieuw geboren
met warm weke lippen
sterren uit elke porie druppelend
wij twee, ’s nachts
in ons liefdesbed
*********************
sunset 30-10-2021
zomaar wat beelden, gedachten
jij kleine specht
waaruit bestaat de schroef
onder je snavel
waar beton van parkeerplaatsen
uitvloeit tot aan de horizon
dood loopt in fris mals groen
en jij daar ijskristal
zuig mij de toorn uit mijn schedel
maar ween niet om de regen
want wervelend
in eeuwige stroom van leven
overwinnen wij de waan van elk egoïsme
dat sterft in het oneindig niets
*********************
sunset 30-10-2021
het schenken van genade
de toon van mijn gedichten
verandert traag doorheen de jaren
maar spreekt nog steeds
hetzelfde uit mijn ogen
schildert liefde in alle talen
als lianen die zich
omheen je borsten slingeren
in schaduw van nachten
het schijnsel van de maan
op de binnenzijde van jouw dijen
een hemels dromen
jouw schenken van genade
*********************
sunset 31-10-2021
vogelstemmen
wij zijn gevangen,
vogelstemmen
die braak liggen
achter gesloten tralies
jij in wit van veren
en ik in schemergrijs
van nachtschaduwen
tot ochtendlicht
elk duister verdrijft
*********************
sunset 31-10-2021