Open PoëziePodium s'Hertogenbosch 10-01-2018 (Verschijning Brabants Dagblad 11-01-2018)

 
Drie dichters met de nodige levenservaring. V.l.n.r. Johan Meesters, Bob Kalkman en Ingo Audenaerd
Volledig scherm
Drie dichters met de nodige levenservaring. V.l.n.r. Johan Meesters, Bob Kalkman en Ingo Audenaerd © Chris Korsten

Dichters met nodige levenservaring weten publiek te vermaken bij Open PoëziePodium

 
DEN BOSCH - In de sfeervolle Hangop van Willem Twee stond op deze woensdagavond de edele dichtkunst centraal. Naast de Bossche 'Steedsdichter' Doeko L. die vanwege zijn droge humor bij menigeen een (glim)lach op het gelaat toverde, waren er ditmaal drie gastdichters te bewonderen.

Wie denkt dat het Open PoëziePodium, waarvan dit de dertiende aflevering was, een puur lokale aangelegenheid is, komt bedrogen uit. Johan Meesters was helemaal vanuit het Zeeuwse Oostburg naar Den Bosch afgereisd om zijn kunsten te vertonen. Dat deed hij beslist niet onverdienstelijk. Een gedicht dat bij het publiek ontegenzeglijk in de smaak viel, had een ietwat merkwaardige onvolledige titel: 'Kon je gedichten maar net als koekjes'. Hij vervolgde onmiddellijk met: ,,Zonder iets te zeggen op een schoteltje leggen en ze bij de koffie laten rondgaan." Iets waar de zevenjarige ronddwalende chihuahua Toos zich toch moeilijk iets bij kon voorstellen.

Eindhovenaar Ingo Audenaerd alias Sunset maakte indruk met zijn gedichten, die met name gingen over de liefde en de dood. Hij las onder meer voor uit zijn in 2006 gepubliceerde bundel Op weg naar 1 november. ,,Komend voorjaar komt mijn tweede bundel uit; die heet dan: Nog steeds op weg naar 1 november. De betreffende datum refereert aan mijn religieuze achtergrond, die zowel katholiek als protestant is. Ik dicht al vanaf mijn veertiende. Inmiddels heb ik meer dan twaalfduizend gedichten geschreven. Meestal schrijf ik rechtstreeks vanuit mijn gevoel. Op die manier schiet een gedicht dikwijls als een paddenstoel uit de grond", wist Audenaerd te vertellen. 
'Het genot laat tranen wenen, hand die op het kussen ligt, zwoel mijn hoofd tussen jouw benen, waar ik liefde eindeloos dicht', luidde het laatste couplet van zijn erotisch getinte gedicht 'Eeuwigheid onder de lakens'.

In de gedichten van Bob Kalkman uit Nijmegen zaten talrijke autobiografische elementen verweven. ,,De dood als thema staat met stip op nummer een. Ik heb de laatste jaren ook nogal wat voor de kiezen gehad. Vijf jaar geleden een hartstilstand gehad, drie jaar geleden een chronische alvleesklierontsteking gekregen. Ook mijn vader, met wie ik totaal geen contact heb, komt nogal eens voorbij in mijn werk", aldus Kalkman. 

Op bepaalde momenten mocht het publiek op het (open) podium 'inspringen'. Zo kwam Joni de Groot uit Den Bosch op de proppen met een gedicht over liefdesverdriet. Een gedicht dat handelde over een brief van een 'zwart' schaap aan een 'wit' schaap.

Odette Sorber, die gekeken naar haar pakkende teksten eveneens haar taalgevoeligheid niet onder stoelen of banken schoof, zorgde achter de toetsen voor enkele muzikale intermezzo's.